Obłęd '44. Czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie (okładka miękka)

Od wczoraj obcuję z tą książką i jestem zachwycona. Autor stawia w niej tak śmiałe tezy dotyczące naszych rządzących i dowódców organizacji wojskowych w czasie II wojny światowej, że przewraca to wszystko czego mnie uczono na lekcjach historii (za komuny) i to, czego się dowiedziałam już w wolnej Polsce. Nie zostawia suchej nitki na premierach Sikorskim i Mikołajczyku oraz dowódcach AK, którzy dobrowolnie poddali nasz kraj Sowietom. Książka jest pełna cytatów, dat, nazwisk i faktów, które wprawiają w osłupienie. Żałuję, że nie żyje moja Babcia ani Mama, bo po tej lekturze miałabym do Nich mnóstwo pytań. Pytanie Autora o sens Powstania Warszawskiego jest w dzisiejszym dniu jak najbardziej aktualne, bo dwa dni temu obchodziliśmy 69 rocznicę jego wybuchu. Ta książka powoduje, że czytelnik stawia sobie pytania o sens takich działań jak walki II Korpusu o Monte Cassino, o brak pomocy polskich oddziałów zbrojnych ludności na Wołyniu i wreszcie o walkę AK z jednym tylko wrogiem.

Udało mi się dopaść i przeczytać. Wreszcie ktoś odważył się napisać to, co myślałam zawsze, że akcja „Burza” była szaleństwem, a Powstanie Warszawskie dramatycznym błędem.
Urzekły mnie też zdjęcia z powstańczej Warszawy.

Bardzo rzadko oceniam książki, tym razem robię wyjątek. Wyjątek wynika z tego, iż poświęciłem się żeby doczytać tą pozycję do końca, co łatwe nie było. Powód drugi to reklamowanie tej pozycji i zaskakująco wysoka średnia ocen. Czego należy zatem się spodziewać w tej książce:
- jeśli ktoś spodziewa się książki historycznej niech zapomni o tej pozycji. Książka nie spełnia żadnych standardów rzetelnej publikacji historycznej. Bibliografia podana ale jedynie w formie spisu na końcu książki, same cytaty nie zawierają odnośników nawet do źródła, nie mówiąc już o wydaniu i stronach. Możliwość weryfikacji - żadna. W książce nie ma ani jednej (!) mapy przedstawiającej sytuację strategiczną. Nie ma też żadnej tabeli lub zestawień.
- jeśli ktoś spodziewa się książki o powstaniu również niech zapomni o tej książce. Samemu powstaniu poświęcony jest jeden rozdział (z pięciu). Można przyjąć że treścią drugiego jest droga prowadząca do powstania. Pozostałe bardziej stanowią emanację poglądów autora, niż prezentują jakąkolwiek treść związaną z powstaniem.
- jeśli ktoś spodziewa się publicystki historycznej (tak klasyfikuje sam siebie autor) na rozsądnym poziomie książka nie jest dla niego. Narracja jest bardzo chaotyczna (aczkolwiek zdarza się to też Davisowi). Głównym wątkiem jest prezentacja poglądów politycznych autora, powstanie przewija się w tle. Co do poziomu językowego, można by wymaga więcej, ale nie razi. Przebija zaangażowanie autora i wiara w głoszone tezy.
- stawianych tez nie chcę komentować - każdy może sam to ocenić. Natomiast gwoździem do trumny tek pozycji jest arbitralność autora. Bez żadnych skrupułów gloryfikuje jednych, przypinając najgorsze łatki innym. Przykłady sformułowań: 'gbur', 'zdrajca', 'bandy AL' itp. Nie ma nawet cienia obiektywizmu. A niektóre pomysły np. kolaboracja z Niemcami przebijają naiwnością polityków z tamtego okresu.
Za cóż więc jedna gwiazdka? Bo nie ma możliwości dać pół ;). To pół gwiazdki za podjęcie tematu - Powstanie Warszawskie było tragedią i w wymiarze narodowym i w wymiarze operacji wojskowej. Od lat czekam na rzetelną książkę na ten temat. Poczekam jeszcze trochę, ale może recenzowana pozycja sprowokuje jakiegoś historyka do napisania rzetelnej publikacji.

Kontrowersyjna. Bolesna. Niejednokrotnie budząca wewnętrzny sprzeciw, gniew, frustrację. Potrzebna, ponieważ z wielkim przytupem zadaje pytania, które niejednokrotnie w duchu zadawał sobie każdy z nas. Pytania, których nie dyskutowano publicznie, bo budziły zbyt wiele emocji, poruszały swoiste tabu. Przyjmując bardziej beletrystyczną formę przekazu Zychowicz sprawił, że całość jest czytelna i zrozumiała dla każdego. Można się z nią nie zgadzać, można się oburzać na zawarte w niej treści, można też przyjąć ją z zachwytem. Ale przeczytać trzeba koniecznie. Żeby spróbować zrozumieć.
Sylwia Kasperczuk, empik Lublin

Kontrowersyjna? Obrazoburcza? Obalająca mity? Na wszystkie te pytania odpowiedź brzmi: tak. Książki nie da się jednoznacznie ocenić. Z pewnością otworzy nam ona oczy na pewne kwestie, z drugiej jednak strony z wieloma nie sposób się zgodzić. Książkę należy przeczytać z jednej prostej przyczyny: żeby nie zgadzać się z autorem, trzeba poznać jego stanowisko i zrozumieć proces przyczynowo-skutkowy jaki przedstawia. Po tym pozostanie nam dyskusja i pokorne przyznawanie racji bądź triumfalne zbijanie argumentów oponenta.
Grzegorz Chojnacki, empik Warszawa

Dopiero zacząłem lekturę, a już nie mogę się oderwać. To doskonała kontynuacja wykładu realistycznej szkoły w stosunkach międzynarodowych rozpoczętego w "Pakcie Ribbentrop-Beck." Tym razem Zychowicz "wziął na tapetę" Powstanie warszawskie i całą związaną wokół tego wydarzenia mitologię. Zapowiada się naprawdę udana próba obalenia tak szkodliwych mitów polskiej szkoły historycznej. Chapeau bas, Panie Zychowicz! :)

Jeśli będzie tak dobra i odkrywcza jak PAKT RIBBENTROP-BECK to biorę w ciemno. Świetne pióro Zychowicza, śmiałe tezy i szeroka panorama problemu plasują OBŁĘD’44 bardzo wysoko.

jednoznacznie antypolska książka...Autor nie powinien wydawać żadnych publikacji w Polsce...
Leszko

Książka wzbudza kontrowersje, sądzę, że dla całego pokolenia starszych ludzi tezy w niej zawarte są nie do przyjęcia, na nic zdadzą się zapewnienia, że autor klęczy i bije pokłony, przed żołnierzami biorącymi udział w walce AK zarówno w „Powstaniu Warszawskim” jak i w „Akcji Burza”. Pokolenie 40 - 50 latków też raczej nie pieje z zachwytu okres schyłkowego komunizmu, na który przypadała ich młodość to okres „prawie głośnego” zachwytu nad wszystkim, co zachodnie, nad II RP, kult AK sięgał wtedy zenitu. PRL deprecjonował obecnych bohaterów narodowych, opcja przeciwna bezrefleksyjnie stawiała ich na piedestale historii obie opcje dramatycznie spłyciły wiedzę o naszej historii O działalności dowództwa AK praktycznie nie wiedziano nic pewnego. Sądzę, że jest to lektura obowiązkowa dla ludzi między 40 a 60 rokiem życia, trzeba ją jednak traktować, jako wstęp do przemyśleń i poznania prawdziwej naszej Historii. AW

Kiedy ją przeczytałem byłem wstrząśnięty!!! Nie tyle nawet oceną wybuchu Powstania Warszawskiego, ale tym w jaki sposób autor ocenia ludzi, którzy znajdują się dziś w poczcie polskich bohaterów narodowych takich jak generał Sikorski czy generał Anders. Byłem również zszokowany opisem Operacji "Burza", czy zdobycia Wilna przez Armię Krajową i siły sowieckie. Są kwestie, z którymi się nawet osobiście nie zgadzam takie jak kwestionowanie zwycięstwa żołnierzy II Korpusu Polskiego generała Andersa w bitwie o Monte Cassino. Uważam, że Ci ludzie nie po to oddali życie w tej walce za wolność Ojczyzny, żeby dziś ktoś przypisywał ich zwycięstwo Francuzom, czy komukolwiek innemu tym bardziej, że robi to polski historyk. Mimo tych i innych niedociągnięć i niedomówień każdy szanujący się Polak powinien po tę książkę sięgnąć i ją przeczytać. Refleksje pojawiają się natychmiast po zakończeniu lektury.