Obłęd '44. Czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie (okładka miękka)

tragedia taką książkę to i jak mógłbym napisać, wszystko w tej książce to przypuszczenia i teorie bez żadnego poparcia w faktach

Czytając książkę wielokrotnie musiałem ją odłożyć na kilka dni. Zwłaszcza gdy czytałem relacje bezpośrednich uczestników tamtych dni. Jakimi ludźmi byli ci którzy tak bezmyślnie szafowali ludzkim życiem i niszczyli najlepszych ludzi w beznadziejnej walce i wbrew interesom Państwa Polskiego i Narodu.

Bardzo rzadko oceniam książki, tym razem robię wyjątek. Wyjątek wynika z tego, iż poświęciłem się żeby doczytać tą pozycję do końca, co łatwe nie było. Powód drugi to reklamowanie tej pozycji i zaskakująco wysoka średnia ocen. Czego należy zatem się spodziewać w tej książce:
- jeśli ktoś spodziewa się książki historycznej niech zapomni o tej pozycji. Książka nie spełnia żadnych standardów rzetelnej publikacji historycznej. Bibliografia podana ale jedynie w formie spisu na końcu książki, same cytaty nie zawierają odnośników nawet do źródła, nie mówiąc już o wydaniu i stronach. Możliwość weryfikacji - żadna. W książce nie ma ani jednej (!) mapy przedstawiającej sytuację strategiczną. Nie ma też żadnej tabeli lub zestawień.
- jeśli ktoś spodziewa się książki o powstaniu również niech zapomni o tej książce. Samemu powstaniu poświęcony jest jeden rozdział (z pięciu). Można przyjąć że treścią drugiego jest droga prowadząca do powstania. Pozostałe bardziej stanowią emanację poglądów autora, niż prezentują jakąkolwiek treść związaną z powstaniem.
- jeśli ktoś spodziewa się publicystki historycznej (tak klasyfikuje sam siebie autor) na rozsądnym poziomie książka nie jest dla niego. Narracja jest bardzo chaotyczna (aczkolwiek zdarza się to też Davisowi). Głównym wątkiem jest prezentacja poglądów politycznych autora, powstanie przewija się w tle. Co do poziomu językowego, można by wymaga więcej, ale nie razi. Przebija zaangażowanie autora i wiara w głoszone tezy.
- stawianych tez nie chcę komentować - każdy może sam to ocenić. Natomiast gwoździem do trumny tek pozycji jest arbitralność autora. Bez żadnych skrupułów gloryfikuje jednych, przypinając najgorsze łatki innym. Przykłady sformułowań: 'gbur', 'zdrajca', 'bandy AL' itp. Nie ma nawet cienia obiektywizmu. A niektóre pomysły np. kolaboracja z Niemcami przebijają naiwnością polityków z tamtego okresu.
Za cóż więc jedna gwiazdka? Bo nie ma możliwości dać pół ;). To pół gwiazdki za podjęcie tematu - Powstanie Warszawskie było tragedią i w wymiarze narodowym i w wymiarze operacji wojskowej. Od lat czekam na rzetelną książkę na ten temat. Poczekam jeszcze trochę, ale może recenzowana pozycja sprowokuje jakiegoś historyka do napisania rzetelnej publikacji.

''Obłęd '44'' to książka, którą nie czyta się jednym tchem, gdyż fakty opisywane w każdym z rozdziałów ciągle skłaniają czytelnika do krótszej lub dłużej chwili zastanowienia. Czytając tą pozycję momentami człowiek łapie się za głowę z niedowierzaniem, jak polscy decydenci okresu II wojny światowej; cywilni - rząd RP w Londynie, jak i wojskowi - KG AK, potrafili być naiwni! Polecam.

niesamowicie wciągająca, dosyć intrygujące podejście do tematu ale ciekawe, daje dużo do myślenia, warto przeczytać

Książka Świetna. Język publicystyczny, bogata bibliografia. Autor przedstawił mi fakty i tezy o których nie miałem pojęcia choć interesuje sie II WŚ. Zachęcam do przeczytania nawet najbardziej zagorzałych wrogów (apologetów powstania warszawskiego) tej książki. Jestem przekonany że ta pozycja jak i "Pakt Ribbentrop - Beck" obronią sie. Naprawde gorąca polecam nawet osobom których dyskusje o histori nie interesują.

Kiedy ją przeczytałem byłem wstrząśnięty!!! Nie tyle nawet oceną wybuchu Powstania Warszawskiego, ale tym w jaki sposób autor ocenia ludzi, którzy znajdują się dziś w poczcie polskich bohaterów narodowych takich jak generał Sikorski czy generał Anders. Byłem również zszokowany opisem Operacji "Burza", czy zdobycia Wilna przez Armię Krajową i siły sowieckie. Są kwestie, z którymi się nawet osobiście nie zgadzam takie jak kwestionowanie zwycięstwa żołnierzy II Korpusu Polskiego generała Andersa w bitwie o Monte Cassino. Uważam, że Ci ludzie nie po to oddali życie w tej walce za wolność Ojczyzny, żeby dziś ktoś przypisywał ich zwycięstwo Francuzom, czy komukolwiek innemu tym bardziej, że robi to polski historyk. Mimo tych i innych niedociągnięć i niedomówień każdy szanujący się Polak powinien po tę książkę sięgnąć i ją przeczytać. Refleksje pojawiają się natychmiast po zakończeniu lektury.

"Obłęd 44, czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie" to książka, która podaje wiele nieznanych faktów, ale też pokazuje drugą stronę Powstania Warszawskiego. Zychowicz podaje informacje, które momentami są nie do przyjęcia, ale wzbudzają iskierkę niepokoju i wzbudzają do rozmyślań, czy historia, którą znamy jest prawdziwa, czy nie daliśmy się oszukać społecznej i politycznej propagandzie. Myślę, że warto przeczytać.

Jest książka bardzo ciekawa ale jak dla mnie osoby która dobrze zna historię II wojny światowej autor niestety puszcza wodzę fantazji i tworzy teorie które nie miałyby szans wejść w życie które zostały wysnute w częściach I, II, III nie zgadzam się ale nie we wszystkim. W części IV, pokazana została prawda że powstanie było błędem i ja się z tym zgadzam i jest rozłożone na części pierwsze, przygotowanie powstania, przebieg oraz katastrofę. Plusy książki to na pewno to, że świetnie się ją czyta, napisana jest bardzo przystępnym łatwym językiem. Jest dla osób które chcą się czegoś dowiedzieć o Powstaniu Warszawskim a książki omijają szerokim łukiem. Polecam też z tego względu aby każdy sobie mógł wyrobić własną opinię na temat zrywu powstańczego a nie tylko wyidealizowaną z telewizji przez dyżurnych historyków.

Książka wzbudza kontrowersje, sądzę, że dla całego pokolenia starszych ludzi tezy w niej zawarte są nie do przyjęcia, na nic zdadzą się zapewnienia, że autor klęczy i bije pokłony, przed żołnierzami biorącymi udział w walce AK zarówno w „Powstaniu Warszawskim” jak i w „Akcji Burza”. Pokolenie 40 - 50 latków też raczej nie pieje z zachwytu okres schyłkowego komunizmu, na który przypadała ich młodość to okres „prawie głośnego” zachwytu nad wszystkim, co zachodnie, nad II RP, kult AK sięgał wtedy zenitu. PRL deprecjonował obecnych bohaterów narodowych, opcja przeciwna bezrefleksyjnie stawiała ich na piedestale historii obie opcje dramatycznie spłyciły wiedzę o naszej historii O działalności dowództwa AK praktycznie nie wiedziano nic pewnego. Sądzę, że jest to lektura obowiązkowa dla ludzi między 40 a 60 rokiem życia, trzeba ją jednak traktować, jako wstęp do przemyśleń i poznania prawdziwej naszej Historii. AW