Piszę różne książki: dłuższe i krótsze, lekkie i takie, które wymagają więcej uwagi, monotematyczne – starannie opisujące konkretny obszar psychicznego życia człowieka – albo dotyczące wszystkich jego aspektów. Zwykle są to książki składające się z wielu rozdziałów. Zauważyłam jednak, że ludzie bardzo lubią teksty krótkie i zwarte, a jednak wyjaśniające jakiś temat; dobre do porannej kawy, pociągu czy na wieczorny relaks. Pewno w dzisiejszym świecie, w którym mamy wiele możliwości spędzania czasu i tysiące ludzi chętnie go nam zagospodarują, znalezienie wolnych chwil na krótką, inspirującą lekturę jest łatwiejsze. Takie miniaturki od lat umieszczam na blogu. Wielu ludzi trafiło na moje książki dzięki tym tekstom. Zapragnęli czegoś więcej, a może polubili podejście, zrozumiały i pozytywny język oraz brane z życia przykłady. Ta książka to zbiór felietonów miniaturek poruszających różne tematy, które bardzo interesują współczesnych ludzi. Nie są ułożone w żadnym logicznym porządku, dlatego można je czytać, otwierając książkę w dowolnym miejscu – szukając wśród tytułów czegoś konkretnego – albo po kolei. Najlepiej zastosować oba te sposoby i wracać do tych tekstów wielokrotnie. Niestety, dość łatwo zapominamy nawet oczywiste rzeczy i trzeba wielu powtórzeń, aby pewne nowe treści pozwoliły nam zmienić przekonania czy – jeśli trafiają nam do serca od razu – wytworzyć nowy nawyk. Otóż to – trafiają do serca. Piszę te miniaturki nie dla rozumu, rozsądku i logiki, choć nie ma w nich niczego, co za sprawą tych ludzkich narzędzi intelektu dałoby się podważyć, ale dla duszy. W przypadku rozwoju osobistego, zmian i wszelkich zainspirowanych działań to właśnie serce i dusza mają decydujący głos. Niech te felietony działają tak, jak tego potrzebujesz: będą wskazówką, inspiracją do konkretnych działań albo po prostu wprowadzą Cię w lepszy nastrój. Wiem jedno, na pewno będzie Ci z tym wszystkim dobrze, bo w każdej z miniaturek jest cząstka mojej miłości do ludzi i wiary w to, że proponowane nastawienie zwiększa szansę na odczuwanie szczęścia. Ta książka jest też moim osobistym wyznaniem. Znana jestem z otwartego dzielenia się swoimi doświadczeniami, nawet tymi bardzo intymnymi, tutaj jednak jest tego więcej. Miejscami traktuję to pisanie jak szkice autobiograficzne. W tych swobodnych, płynących z serca słowach kryje się nie tylko moja wiedza psychologiczna, lecz także wieloletnie doświadczenie pracy ze sobą i z innymi, zarówno w czasie szkoleń, jak i indywidualnych spotkań. Każdy felieton jest rozwinięciem moich myśli zawartych w różnych książkach, które w czasie ich lektury poruszyły jedną z dwóch pań: Elżbietę Skwarę i Kornelię Pisarek-Błaczkowską. Każda z nich uznała za stosowne zapisać je, by lepiej zapamiętać. Potem podzieliły się ze mną tymi cytatami. Tak powstała mała książeczka Słowa na każdą okazję. Mogę śmiało powiedzieć, że to, co zaczynasz czytać, jest jej rozwinięciem. I jednak został zachowany porządek alfabetyczny. A miniaturek jest sto. Mogę zatem powiedzieć: Podaruj sobie sto dni i pozwól mi w tym czasie sobie towarzyszyć.

Bardzo ważne jest, jakich używamy słów i jak programujemy naszą podświadomość. Bądźmy pozytywni i przydatni. Generujmy dobrą energię. Niech wszyscy myślą, a niektórzy nawet głośno mówią: Jak dobrze, że (już) jesteś.

Znasz takich ludzi, przy których świat się ożywia, jakby bardziej chce się żyć i raptem spostrzegasz, że się bezwiednie uśmiechasz? Takie osoby są zwykle bardziej energetyczne, weselsze, pozytywnie nastawione do wszelkich codziennych wydarzeń, a kiedy podają rękę, czujesz ciepło i jakby… siłę. Nie ściskają ręki, nie potrząsają nią zamaszyście, a i tak czuje się ich dobrą energię i moc. Często się uśmiechają, nic zatem dziwnego, że – prawem mimikry – uśmiechasz się i Ty. Rozmowa z nimi podnosi na duchu, czasem uskrzydla albo w obojętnej tonacji faktów rozmawia się o tym, co mogłoby być lepiej. Zwykle w towarzystwie takich osób czas szybciej mija, a kiedy się rozstajemy, sami mamy więcej energii, przychylniej patrzymy na świat i przynajmniej przez jakiś czas wszystko przychodzi nam łatwiej.

Ja znam takich ludzi. Nawet sporo i to z różnych obszarów życia: nauczycielka polskiego, ksiądz Zygmunt, pani Józefa, Rex Maughan, Marianne Williamson, Bernie Siegel, Stephen R. Covey czy Wayne Dyer – to tylko niektórzy. To pod ich wpływem kiedyś postanowiłam, że sama będę takim człowiekiem. Ujęłam to nawet w swojej misji:

Z wdzięcznością przyjmuję dary codzienności.

Daję sobie i innym dowody mądrej miłości.

Działam w spójności z duszą.

Kreuję dobrostan i dobrobyt we własnym życiu.

Inspiruję do tego innych.

Kiedy jest się z innymi ludźmi, nie trzeba się starać, żeby to robić… to przychodzi samo. Trzeba natomiast starać się wtedy, kiedy jest się samemu, więcej, trzeba nawet specjalnie o siebie dbać.

Trzeba uważać, aby nie tylko wypowiadane słowa były pozytywne, miały taki zakres emocjonalny, lecz także dbać o to, by dobre były myśli. To ważne, co się ogląda, co czyta i z kim przebywa.

Pozytywny nastrój, widoczna chęć życia i działania nie rodzi się w próżni, to efekt właściwych programów wpisywanych do podświadomości.

Przede wszystkim trzeba też mądrze siebie kochać, co zaowocuje poczuciem własnej wartości i towarzyszącą mu wysoką, adekwatną samooceną. Nie jest łatwo być pełnym miłości i dobrych uczuć dla innych, kiedy nie ma się ich dla siebie. Jak można być pomocnym dla innych, jeżeli sobie pomóc się nie chce czy nie może? To dlatego w mojej misji znajduje się zdanie o miłości dla siebie i innych. Prawdziwa miłość jest wyłącznie mądra, ale dookoła tyle pozorów miłości, a jednak „miłością” nazywanych, że wprowadziłam to rozróżnienie. 

Kiedy stajemy się takimi osobami, ludzie chętnie do nas podchodzą, chcą z nami rozmawiać, być blisko nas, czasem wręcz ogrzać się w naszym cieple. A kiedy jesteśmy częścią ich życia

i na chwilę znikniemy, tęsknią. I witają nas radośnie, gdy wracamy… albo gdy oni wracają. To piękne uczucie, kiedy się słyszy: „Jak dobrze, że (już) jesteś”. To dowód, że wnosisz radość w życie innych, że je ubarwiasz.

Zadbaj dziś dobrze o siebie,

tak aby łatwiej Ci było rozświetlić czyjeś życie.

Postaraj się czyjeś rozświetlić.