Noc bez księżyca (okładka twarda)

Znakomita książeczka dla dziecka około 5-7 lat. Baśniowa atmosfera. Na szczególną uwagę zasługuje bardzo elegancka strona edycyjna książki. Ilustracje wykonane w zupełnie niespotykany sposób (oczywiście pozytywnie) w odniesieniu do innych książeczek dla dzieci. Polecam na elegancki prezent na jakąś drobną okazję. Albo bez okazji, ot tak.

Książeczka jest pięknie wydana, przetłumaczona i ... zrymowana. Duże brawa dla wykonanej pracy, dzięki której mały i duży człowiek może się cieszyć pięknie napisaną i narysowaną historią o odważnej Zohar, Samotnym i Księżycu w języku polskim.

Kupiłam ze względu na autora, pięknie wydana, przyjemna historia, niesamowite ilustracje.

Fajna historia z ciekawymi ilustracjami,bardzo fajnie się czyta.Polecam!

Bardzo pozytywna książka dla dzieci, świetny pomysł na prezent

Nieczęsto zdarza mi się sięgać po opowieści dla dzieci, lecz ta książeczka naprawdę mnie urzekła. Mała dziewczynka Zohar, nie mogąc zasnąć z powodu niejasnego niepokoju, udaje się na poszukiwanie księżyca, który - ni stąd ni z owąd - zniknął z nieba! "Noc bez księżyca" uważam za książkę wyjątkową. Bogato ilustrowana opowieść pisana wierszem, choć króciutka, niesie ze sobą silny, bardzo pozytywny przekaz. Również ilustracje są niezwykłe, dosłownie hipnotyzują swoim urokiem. W tej książeczce drzemie magia – musimy tylko pozwolić, by najmłodsi czytelnicy (i nie tylko) zostali nią oczarowani. Gorąco polecam.
Łukasz Kotkowski, empik SŁUPSK

Mała Zohar nie może zasnąć, gdyż księżyc, co noc czuwający nad jej snem, nagle gdzieś zniknął. Dziewczynka postanawia go poszukać... I tu rozpoczyna się sympatyczna, pełna ciepłego humoru historia, zrymowana przez Michała Rusinka, co samo w sobie jest znakiem jakości. Dopełnieniem opowieści są stylowe ilustracje, które po prostu trzeba zobaczyć. Dla najmłodszych to znakomita pierwsza lekcja astronomii zaprezentowana w zabawny sposób. Książka w sam raz do poduszki, na dobry sen.
Agnieszka Golianek, empik Olsztyn

Piękna, nastrojowa książka – trochę o tym, że w dzieciach drzemie wielka siła i determinacja – żeby obronić swoje rytuały, żeby obronić porządek świata, żeby wyrwać swój sen spokojny z rąk niepokoju, potrafią nagle stać się dużo większe, mocniejsze. Trochę też o tym, że zastały porządek rzeczy, musi czasem rozruszać kości, że nawet księżyc ma prawo do wolnego dnia.
A trochę po prostu jest bajką na dobranoc, w której mała dziewczynka szuka księżyca, a na końcu zasypia.
A tekst biegnie za Zohar między spektakularnymi ilustracjami Davida Polonsky'ego – piszę spektakularne, bo takiej nocnej nocy dawno już nie widziałam, bo mimika Zohar to mimika prawdziwego dziecka – zdradza każdą jej myśl, bo srebro, którego użył do malowania srebrzy się na kartach księżycowo, bo kota uczynił księżycem, żarty sobie strojąc i oko puszczając. Jestem zauroczona, że tak w księżyc patrzeć mogę bez szkody dla oczu!
A może ta książka powstała ze strachu Lwa, syna autorów, przed ciemną nocą – mama i tata wzięl