Minecraft. Zaginione dzienniki (okładka  miękka, 11.2019)

Supcio

Super

👍

Obok tej premiery ja i mój syn nie mogliśmy przejść obojętnie. Antoś, jak przystało na zagorzałego fana "kwadratowego świata", ze zniecierpliwieniem wyczekiwał kolejnej, trzeciej już powieści z serii Minecraft. Tym razem wraz z Maxem i Alison podążymy śladami Zaklinacza. Dzieciaki odnajdują w starej szopie tajemniczy dziennik, który wciągnie ich w wir przygód, walki o przetrwanie i prawdziwej próby przyjaźni. W Netherze, nie do końca przyjaznej krainie, zmierzą się z hordą mobów, ale także poznają Freyę – dzielną i bardzo samotną dziewczynę, której jedyną towarzyszką jest biała wilczyca. We czwórkę wyruszą na poszukiwanie Zaklinacza. Książki z serii "Minecraft" nie są ze sobą powiązane, można je czytać w dowolnej kolejności. W każdej części poznajemy nowych bohaterów, przeżywamy inne przygody, a autorzy zabierają nas w nieco inny, wykreowany przez siebie świat villagerów, mobów i przeróżnych biomów. Do tej pory faworytem Antosia była "Wyspa" (bardziej statyczna, lekko filozoficzna), mnie bardziej podobał się "Wypadek" (dynamiczny, dla nieco starszej młodzieży)... ale w moim rankingu "Zaginione dzienniki" zdetronizowały zarówno pierwszą jak i drugą część. Przede wszystkim świetny pomysł: dwoje niesfornych dzieciaków/nastolatków, którzy mimo zakazów wyruszają w podróż życia. Ahoj przygodo! Wartka akcja nie zostawia miejsca nudzie. Postaci są bardzo wiarygodnie wykreowane: Max – pełen zapału, lekko fajtłapowaty, Alison – wycofana, ambitna, Freya – odważna, zagubiona. Przezabawne dialogi nadają powieści lekkości i wiarygodności. Na dokładkę zagadka w postaci tajemniczego dziennika i Zaklinacza. Kim jest ta postać, dlaczego Max tak bardzo chce go odnaleźć? No i niepewność – jak zakończy się ta fascynująca przygoda dzieciaków? W dobrej powieści przygodowej ważna jest nie tylko akcja i zabawa podczas lektury, ale wartości, jakie niesie ze sobą treść. W "Zaginionych dziennikach" autorka nacisk kładzie na piękno prawdziwej przyjaźni, szczególnie w obliczu wielkiej ludzkiej tragedii jaką jest strata rodziny. Lafferty w bardzo delikatny sposób kreśli obraz dramatu jaki rozgrywa się w życiu Alison i potędze wsparcia ze strony prawdziwych przyjaciół. Niezwykle wzruszający jest także wątek Frey oraz sposób w jaki radzi sobie z traumą i bólem. "Dom to nie punkt na mapie [...] Dom jest tam, gdzie czujemy spokój, który pozwala nam usnąć". "Zaginione dzienniki" to bardzo dobra powieść nie tylko dla fanów Minecrafta. Bo to nie jest jedynie kolejna odsłona pikselowego świata z jego postaciami, zasadami i potworami. To przede wszystkim prawdziwa lekcja empatii, miłości i wiary w siebie. Polecam ja. Antoś zapewne też 👍😊

Minecraft. Zaginione dzienniki to już trzeci tom z serii książek o przygodach w świecie Minecrafta, sygnowanych przez Mojang. W tej części, i jak w poprzednich (Minecraft. Wyspa; Minecraft. Wypadek), obserwujemy innych bohaterów. Tym razem poznajemy Maksa i Alison, przyjaciół, którzy często popadają w tarapaty i przychodzi im to z wyjątkową lekkością. Nawet to, że mama Maksa bardzo pilnowała, by żadne niebezpieczeństwo im nie groziło, nie ustrzegło ich przed tarapatami. Przyjaciele nie zawracali sobie głowy, by przestrzegać zasad mamy, przekopując się nie tam, gdzie trzeba i wypuszczając na powierzchnię potwory, z którymi musieli walczyć. Albo poszukując przejścia do tajemniczego Netheru, chcąc się przekonać, czy mroczna kraina znana z opowiadań faktycznie istnieje. Gdy w ręce Maxa wpadły dzienniki z opuszczonego domu, przyjaciele postawili sobie za punkt honoru odnaleźć Zaklinacza i pomóc mu wydostać się z Netheru, przeczuwając, że popadł w tarapaty i nie potrafi wrócić na powierzchnię. A osławiony Nether to mroczna i groźna kraina, po której poruszają się potwory jeszcze bardziej niebezpieczne, niż te żyjące na powierzchni. (...) Czytaj więcej na https://wrolimamy.pl/recenzja/minecraft-zaginione-dzienniki/

Najlepsza książka w serii! O wiele bardziej wciągająca niż ta poprzednia!

.