Mama Mu na zjeżdżalni (okładka twarda)

Mama Mu znowu pokazuje, że warto być sobą, że warto słuchać swojego wewnętrznego głosu, który nakazuje robić tak, a nie inaczej. I na nic narzekania Pana Wrony w stylu: „Nie ma mowy!”. Albo: „Jesteś krową, Mamo Mu”. Albo: „Ta zjeżdżalnia jest za wąska dla krowy. I krowy nie utrzyma”. Mama Mu jak już sobie coś postanowi, to trzyma się swoich planów do końca. Przecież znacie ją pewnie z poprzednich części: zamieszkała w domku na drzewie, wypróbowała sanki i huśtawkę. Teraz przyszedł czas na zjeżdżalnię dla dzieci. A ta stoi sobie spokojnie nad jeziorem, z drabinką – i kusi Mamę Mu. Dzieci bawią się w najlepsze. Widać, że zabawa na zjeżdżalni sprawia wszystkim olbrzymią frajdę. Zresztą pomyślcie sami: połączenie zjeżdżalni z wodą jest wprost bajeczne. Mama Mu także chce spróbować. Bo chyba to nie przypadek, że postawiono zjeżdżalnię akurat w pobliżu pastwiska dla krów? Kolejna część serii o marzeniach i niełatwej przyjaźni. Czasem się zastanawiam, czy aby ta relacja między mamą Mu a Panem Wroną to jest faktycznie przyjaźń? Bo przecież przyjaciel stoi przy nas mimo różnic, odmiennego zdania i innych poglądów. A przecież Pan Wrona miał inne zdanie na temat domku na drzewie, huśtawki i sanek. I gdy mnie naszły wątpliwości, zobaczyłam ilustrację z Panem Wroną, jak z impetem pcha Mamę Mu ku jej marzeniom. I to tak, że sam prawie wyzionął ducha, co doskonale widać na kolejnej ilustracji. Wątpliwości odeszły. To jest przyjaźń, jak nic. Tylko że to też dwie recepty na życie. Mnie podoba się recepta Mamy Mu: optymistyczne hasło: kto chce – szuka sposobu, kto nie chce – szuka powodu. Książka pełna humoru, o tym, że warto mieć marzenia. Jak się czegoś pragnie, to to się spełnia. Mama Mu uczy optymizmu, wiary w siebie. Niech inni gadają. A co mi tam. I za to kochamy Mamę Mu.

Mama Mu to krowa, z której przygodami spotykam się po raz pierwszy. I zapewne nie ostatni, bo jest sympatyczna, choć trochę szalona i przytrafiają się jej niecodzienne wypadki. Pewnego dnia Mama Mu przeżuwając spokojnie trawę, zauważyła na brzegu jeziora zjeżdżalnię. Bawiły się tam dzieciaki, ale gdy tylko one zniknęły, pomyślała, że nikt przecież nie zabronił zjeżdżać z niej krowom. Po rozmowie z Panem Wroną postanowiła skorzystać z okazji i pójść pozjeżdżać. Najpierw musiała rozwiązać problem z dotarciem na górę obiektu, ale gdy to się udało, odeszła jej odwaga na zjazd. Koniec końców po rozważaniach i naciskach Pana Wrony postanowiła zjechać wprost do jeziora. I dopiero wtedy się narobiło – zjeżdżalnia przestała nadawać się do zjazdu zarówno dla krów, jak i dla dzieci? I co teraz? Teraz trzeba wymyślić ratunek – i tu zabawa się zaczyna. Pomysłów jest wiele, ale tylko jeden, najprostszy może pomóc naprawić zjeżdżalnię. Co to było? Odsyłam Wasze dzieci do książki. Historia Mamy Mu jest humorystyczna, lekka, moje dzieci słuchały jej jak urzeczone – od najmłodszego do najstarszego. Spodobało im się. “Mama Mu na zjeżdżalni” to książka z treścią, z którą samodzielnie poradzą sobie dzieciaki z młodszych klas podstawówki. Mam na myśli tu nie tylko umiejętność czytania, ale o przyjemność czerpaną z tej humorystycznej historii. A że dzieciom wyobraźni nie brakuje, mogą mieć przy tym niezły ubaw. Całość recenzji na wrolimamy.pl https://wrolimamy.pl/recenzja/mama-mu-na-zjezdzalni-historia-z-humorem/

A to już kolejna częśç Mama Mu, czekamy na następne! Ś wietna

Historia jaką dzieci znajdą na kartach książki rozpoczyna się na pastwisku. Wszystkie krowy leżą w trawie wylegując się na słońcu i przeżuwając trawę, wszystkie z wyjątkiem Mamy Mu. Ta z ukrycia obserwuje dzieci bawiące się przy kąpielisku, a w szczególności korzystające ze zjeżdżalni. Zjeżdżalnia jest fantastyczna i widać, że dzieciom zjazd na niej sprawia wiele radości. Sama bardzo chciałaby spróbować i przekonać się jak to jest. Gdy więc wszyscy kąpiący poszli już do domu w towarzystwie Pana Wrony Mama Mu postanowiła z niej zjechać. Argumenty towarzysza sugerującego iż zjeżdżalnia to nie miejsce dla krów zupełnie do niej nie trafiają. Mama Mu jest tak zachwycona zjeżdżalnią, że po prostu musi z niej zjechać. To co wydarzyło się potem można określić mianem katastrofy. Jedyny ratunek w Panu Wronie... Historyjka jest przezabawna i zdecydowanie rozbawi każdego czytelnika. Główna bohaterka nie zważając na przeciwności i perswazje po prostu goni za marzeniami. Mama Mu ma przy sobie przyjaciela, który choć kręci głową na jej szalone pomysły, zawsze gotów jest pomóc i wesprzeć ją w potrzebie. Taki przyjaciel to prawdziwy skarb. W tej pełnej humoru opowieści nie brak więc mądrych i wartościowych wątków. Właśnie dlatego nie tylko ten tytuł, ale i cała seria cieszy się sympatią dzieci i uznaniem rodziców ;) Książka jest bogato ilustrowana. Osobiście zatraciłam się w ilustracjach artysty, bardzo spodobały się też dzieciom. Są kolorowe, zabawne i takie urocze. Tekst z kolei jest dla maluchów prosty i przystępny. Nie ma go zbyt wiele na stronie, przeważają bowiem ilustracje, dlatego całość czyta się jakieś kilka może kilkanaście minut. Do tej lektury na pewno jeszcze powrócimy. Na pewno też chętnie nadrobimy zaległości i rozejrzymy się za innymi tytułami z cyklu. Szczerze polecam ;)

Moja córka uwielbia Mamę Mu i Pana Wronę. Polecam!