Klątwa tytana. Percy Jackson i bogowie olimpijscy. Tom 3 (okładka  miękka, 03.2010)

Kolejna książka dla młodzieży dzięki której dzieci wracają do czytania.

Wszystkie tomy mi się bardzo podobały, ale Klątwa wymiata! Świetni nowi bohateowie, historie romantyczne i poważna bitwa. I pojawia się tato Annabeth... ale nie zdradzę, dlaczego i jaki jest :)

Wiecie może, kiedy wyjdzie 4 część tego tomu? Bitwa w Labirynice?
Bo już nie mogę się doczekać:((((

Właśnie jestem świeżo po zakończeniu fenomenalnej serii "Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy" i muszę przyznać, że "Klątwę Tytana" uznaję za najlepszą. Od przygód Percy'ego i Thalii, Grovera, oraz Łowczyń Artemidy po prostu nie byłam w stanie się oderwać! Ach, i te przepowiednia... Polecam ją każdemu, kto uwielbia niespodziewane zwroty akcji i nieprzewidywalne zakończenia!!!

P.S. Zgadzam się z moimi poprzednikami -
Jedynym minusem całej serii jest to, że jest za krótka!!!

Podobnie jak w przypadku poprzednich części, fabuła książki rozkręca się błyskawicznie. Przez cały czas coś się dzieje, co powoduje, że nie będziemy się nudzić podczas czytania. Sama książka jest dość krótka (lekko ponad 300 stron), co, przy wartkiej i praktycznie nieprzerwanej akcji, powoduje, że opowieść kończy się zdecydowanie za szybko. Mimo to fabułę tak naprawdę można streścić do słów: Percy (znów) ratuje świat.

Kolejne tomy są coraz lepsze!!! Nad tym się nawet kilka razu popłakałam. Czwarty ma być podobmo we wrześniu. Mam nadzieję, że będą się rozwijać wątki romansowe, nie tylko przygodowe...

Percy dostaje od Grovera pilne wezwanie: jego przyjaciel potrzebuje pomocy. Wyrusza więc razem z Annabeth oraz Thalią na ratunek. Niestety, wyprawa kończy się katastrofalnie. Jeśli Percy chce uratować kogoś bardzo sobie bliskiego musi wbrew obustronnej niechęci podjąć współpracę z Łowczyniami Artemidy.

Przyjemna lektura, kreatywne i nienarzucające się, lecz ciekawe nawiązania do Greckiej mitologii oraz wiele, wiele o przyjaźni i trosce o bliskich: te elementy występują zarówno w poprzednich tomach serii, jak i w tej, trzeciej. Choć sprawia to, że Klątwa tytana to naprawdę dobra kontynuacja serii dla dzieci i młodzieży, mnie – szczerze przyznaje – zaczęła powoli nudzić.
Niech nikt nie próbuje zbyt pochopnie mnie oceniać. Klątwa tytana była fajną odskocznią od dłuższych pozycji. Nie zmienia to jednak faktu, że ja już po prostu nie jestem targetem, do którego ta książka ma przemawiać. Przygody bohaterów są cudowne i urocze, ale dla mnie dość przewidywalne. Ta książka już nie ma jak mnie rozwijać, nie wnosi do mojego życia kompletnie nic nowego. No ale właśnie: mówię o mnie, a ja już dzieckiem raczej nie jestem, literatury fantastycznej też już trochę poznałam. Młodszy czytelnik zaś nie powinien na kolejny tom przygód Percy’ego narzekać.
To cały czas ta sama, barwna opowieść, pełna akcji i promująca naprawdę dobre wartości. W przeciwieństwie do takich Tuneli, które wizerunek dorosłego człowieka w oczach dziecka chcą zniszczyć, seria robi coś przeciwnego. Udowadnia, że nie każdy dorosły jest zły, nawet, jeśli taki pozornie się wydaje. Bo gdyby nie oni, z przygód przyjaciół nie wyszłoby nic dobrego.
Ten tom pokazał, że autor nie boi się mówić o śmierci: oczywiście, główni bohaterowie mają plot armor i to chyba nikogo nie powinno zdziwić, ale tu odejście z tego świata przyjaciół nie jest niczym dziwnym. Riordan nie próbuje przesładzać sytuacji i unikać tego, tak jak choćby Rowling, która dopiero w piątym tomie przygód Harry’ego w jakikolwiek sposób ruszyła ten temat. Ale spokojnie, autor serii o młodych herosach nie mówi o tym w sposób zbyt brutalny: nie ma tu nadmiernych tortur, czy rozlewu krwi, a wszystko odbywa się w baśniowej, fantastycznej konwencji, co na pewno psychiki młodego człowieka nie skrzywdzi.
Cóż mogę więcej? Choć mnie ten tom powoli zaczął nudzić, chętni spokojnie mogą sięgać po kontynuacje. Poziom serii nie spada, utrzymując się na dość zbliżonym do siebie poziomie, co sprawia, że na pewno ucieszy tych młodszych czytelników: czy to ciałem, czy to duchem. Zalety z części poprzednich są obecnie także i tutaj, więc żaden fan serii nie powinien na nią narzekać ;)

Po przeczytaniu dwóch poprzednich tomów z serii, które mnie oczarowały, miałam dość spore wymagania co do Klątwy Tytana. Jednak czy książka sprostała moim oczekiwaniom? Przekonajcie się sami.

Tak jak w poprzednich tomach, tak i tutaj Rick Riordan postarał się o ciekawą fabułę, która wciąga czytelnika. Jednak w pewnym momencie zaczęłam się nudzić, na szczęście nie trwało to długo i po chwili powieść pana Riordana ponownie mnie wciągnęła. Akcja w książce pędzi jak szalona, przerzucałam kartki jak opętana, a autor wielokrotnie zaskoczył mnie zwrotami akcji.

Podczas czytania Klątwy Tytana irytowała mnie jedna rzecz, że według Rick'a Riordana wszystkie ważne budowle są poświęcone greckim bogom, a większość naszych świąt jest zaczerpnięta z greckiej mitologi. Rozumiem, Starożytna Grecja była jedną z pierwszych zaawansowanych kultur, ale to, że zawdzięczamy jej prawie wszystko we współczesnych czasach jest lekką przesadą.

W książce występują dobrze nam już znani bohaterowie, ale na stronach powieści zagoszczą również nowe postaci. Większość z nich polubiłam, bo tak jak wcześniej każda z nich jest inna. Jednak są dwie bohaterki, które działały mi na nerwy: Thalia Grace, która jest wściekła na wszystkich i na wszystko, do tego zawsze musi być najlepsza (taa, wykapany tatuś) oraz Zoe Nigstade, która na początku była zarozumiałą, wszechwiedzącą dziewuchą. Jednak wraz z biegiem wydarzeń zmienia się i Łowczyni zyskała moją sympatię.

Percy Jackson jest jedną z moich ulubionych męskich postaci (o ile można nazwać go mężczyzną) i nie rozumiem, jak autor mógł zrobić z niego w tej części takiego głupka. Jeśli działo się coś związanego z mitologią, heros zachowywał się, jakby nie miał bladego pojęcia o tym, co dzieje się dookoła niego. A przecież chłopak od dwóch lat wie, że jest dzieckiem półkrwi, to już jakąś wiedzę o mitologii powinien zdobyć.

Mimo humoru, wciągającej akcji i wielu jej zwrotów, znalazło się tutaj wiele sytuacji, które mnie irytowały. Jak dla mnie Klątwa Tytana jest ciut gorsza od swoich poprzedniczek, przez co otrzymuje ode mnie ocenę 9/10. Jednak cykl o Percy'm Jacksonie nadal należy do moich ulubionych i z pewnością wkrótce sięgnę po kolejne tomy serii.

Owa książka to trzecia część wspaniałej serii "Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy". Tak jak w poprzednich częściach już czternastoletni Percy wraz z przyjaciółmi musi pokonać przeszkody które stają mu na drodze z powodu tego że jest on dzieckiem półkrwi.
W "Klątwie tytana" pojawia się tajemnicze rodzeństwo: Bianca i Nico di Angelo. Annabeth i Artemida zostają porwane przez armię Kronosa. Percy mimo sprzeciwu wyrusza razem z przyjaciółmi: Groverem, Thalią (córką Zeusa), Biancą i Zoe na misje aby je uratować. Czy uda im się je odzyskać? A przepowiednia Wyroczni się wypełni?
Zaczęcam do przeczytania bo to naprawde ciekawa książka która trzyma czytelnika w napięciu. Ciągle coś się w niej dzieje, a przeplatanie wątku greckich Bogów i rzeczy ze współczesnego świata wyszła w tym przypadku naprawde świetnie.

Bardzo lubię Percego Jacksona i z przyjemnością kupuję kolejne tomy z tego cyklu. Oficjalnie kupuję je dla mojej dwunastoletniej córki, ale przyznam się, że sama też z przyjemnością do niej zaglądam. Czemu nie skorzystać z miłego czytadła, w którym można się oderwać od rzeczywistości całkowicie. Autor ma niezwykłą zdolność do ożywiania greckich mitów i przenoszenia ich do naszych czasów. Książka na pewno zachwyci każdą nastolatkę (moją domową zachwyciła, więc wiem co mówię), ale może się stać też przyjemną rozrywką dla osoby dorosłej. Z przyjemnością polecam jako fajną rozrywkę na deszczowy dzień, albo wyjazd na parę dni