Jedyny i niepowtarzalny Ivan (okładka  miękka)

Te 4 słowa określają treść książki o Ivanie jak i jego towarzyszach. Książka uczy umiejętności wczuwania się w cierpienie drugiej osoby, pokazuje tez czym jest prawdziwe bohaterstwo i jak ważna jest obietnica złożona przyjacielowi. W bardzo piękny choć zarazem smutny sposób pokazuje, że każdy nie zależnie od swojego położenia i ograniczeń, jest wstanie komuś pomóc, i że ta pomoc zmienia życie, sposób myślenia o sobie rownież u pomagającego. W tej opowieści jest trochę jak w prawdziwym życiu -mimo fikcyjnej fabuły, ponieważ prawdziwe życie to smutek przeplatany z radością, kłopoty obok sytuacji dobrych i czasami jedyne, co w tym wszystkim mamy i co na prawdę się liczy to przyjaźń i umiejetność przechowania wspomnień, które pomagają nam pamietać o naszej prawdziwej tożsamości i dają nam nadzieję.

Książkę zacząłem czytać ze swoją 9-letnią córką. Było dużo śmiechu i okazji do poważnych rozmów. Jest to jedna z tych książek, która pozwala nam, rodzicom, złapać dobry kontakt z dzieckiem. Książka uczy szacunku do zwierząt i pomaga zapoznać się z takimi pojęciami jak empatia, miłość, przyjaźń, współczucie, bezinteresowna dobroć i wiele innych, których tak brakuje we współczesnym świecie.

Poruszająca, uczuciowa książka o losach gorylka Ivan'a w cyrku. Momentami może zakręcić się łza w oku osoby kochającej zwierzęta.

Piękna wzruszająca. Obowiązkowo do przeczytania.

Bardzo fajna, szybko się czyta

"cześć
Mam na imię Ivan, jestem gorylem.
To nie takie proste, jak może się wydawać."

Ivan to goryl. Jego postrzeganie świata jest bardzo proste. Żyje teraźniejszością, nie rozpamiętuje przeszłości, rzadko myśli o przyszłości. To przez ludzi jego egzystencja przestaje być prosta.

"Ludzie marnują słowa. Rzucają je jak skórki z bananów i pozwalają by zgniły."

Ivan mieszka w Big Top Centrum Handlowym z Automatami do Gry przy 8. Zjeździe z Autostrady. Codziennie patrzy na wielki bilbord reklamujący to miejsce. Znajduje się na nim przebrany za klauna Mack – właściciel, stojąca na tylnych nogach Stella – słonica i jednocześnie jego przyjaciółka oraz wściekłe zwierzę o dzikim spojrzeniu i rozczochranej sierści – Ivan.
Oprócz Stelli Ivan nie ma zbyt wielu przyjaciół, jedynie bezdomnego kundla, któremu kiedyś córka sprzątacz nadała imię Ben. Julia, bo tak ma na imię dziewczynka, jest człowiekiem, ale to nie jej wina – jak myśli sobie Ivan. Julię i Ivana łączy pasja do sztuki. Dziewczynka daje mu kredki i kartki, dzięki czemu goryl może rysować (kiedy Mack to odkrywa, zaczyna sprzedawać jego „dzieła” – za dwadzieścia dolarów bez ramki i dwadzieścia pięć z ramką). Ivan już dawno przestał budzić zainteresowanie, interes Macka podupada więc coraz bardziej. Pewnego razu zwierzęta czują jednak coś w powietrzu – jakąś zmianę. Domyślają się, że ich skład powiększy się o kolejnego zwierzaka. Stella twierdzi, że będzie nim małe słoniątko – i jak się okazuje, ma rację. Coś zmienia się wraz z pojawieniem Ruby. Ivanowi przestaje odpowiadać „teren”, na którym mieszka. Zdaje sobie sprawę, że w rzeczywistości to klatka. Kiedy nadchodzi czas mądrej słonicy, Ivan obiecuje jej, że nie pozwoli, by Ruby skończyła tak samo. To prawie niemożliwa do spełnienia obietnica i Ivan doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Czy uda mu się dotrzymać słowa?

Ta historia to bajka, ale została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Naprawdę istniał goryl o imieniu Ivan, który przez niemal dwadzieścia siedem lat mieszkał w malutkiej klatce na terenie centrum handlowego. Podobnie jak bohater książki malował „obrazy”. Autorka chciała dać Ivanowi własny głos i własną wersję wydarzeń. Wyszło jej to lepiej niż dobrze.

Jedyny i Niepowtarzalny Ivan to naprawdę poruszająca opowieść. Wrażliwy goryl od pierwszych stron wzbudza sympatię czytelnika, mądra słonica również. Przyjaźń między zwierzętami jest szczera i bezinteresowna, ich samotność, gdy siedzą zamknięte w klatkach i nie wiedzą nawet, czy gdzieś tam znajdują się inni przedstawiciele ich gatunku – poruszająca. Malutka słonica wprowadza element humoru. Choć jej historia jest bardzo smutna, dokonuje celnego spostrzeżenia, że ludzie mogą być źli, ale mogą być też dobrzy. Okazuje się, że to dzieci najlepiej potrafią zrozumieć zwierzęta – jedynym człowiekiem, z którym Ivanowi udaje się nawiązać nić porozumienia, jest mała Julia. To dzięki niej udaje się coś zmienić.

Historia Ivana została wydana w formie tradycyjnej książki, ale spotkało mnie zaskoczenie, gdy zajrzałam do środka. Na jednej stronie znajduje się kilka, do kilkunastu linijek tekstu, więc spokojnie można ją czytać dziecku. Powiem więcej, to idealna książka do pierwszej, samodzielnej lektury dla nieco większego dziecka. W środku znajdują się też obrazki, które na pewno urozmaicą czytanie.

Mogłabym powiedzieć, że polecam tę opowieść wszystkim młodszym czytelnikom, ale za bardzo mi się spodobała, żebym to zrobiła. Oczywiście dzieci będą nią zachwycone, bo to ładna historia opowiedziana przez goryla, ale jest zbyt mądra, żeby przeznaczyć ją jedynie dla dzieci. Polecam do przeczytania wszystkim – chociaż to opowieść o zwierzętach, może nas nauczyć wiele o nas samych.

A na koniec, jeśli jeszcze nie czujecie się przekonani, lista nagród i nominacji przyznanych tej książce:
– Newbery Medal 2013 – nagroda za wybitny wkład w literaturę dla dzieci
– School Library Journal Best of Children’s Books 2012
– Kirkus Reviews Best of Children’s Books 2012
– Chicago Public Library Best of the Best 2012
– New York Public Library 100 Books for Reading and Sharing, 2012
– Cybils shortlist 2012 middle grade fantasy (Children’s and Young Adult – Bloggers’ Literary Awards)
– Texas Bluebonnet Award, 2013-14 Master List
– Nerdies Book Award 2012 middle grade fiction

Całą recenzję przeczytacie na moim blogu: http://pomiedzy-wersami.blogspot.com/2016/08/jedyny-i-niepowtarzalny-ivan.html#comment-form

Głównym bohaterem tej książki, jest Goryl. Tak dobrze przeczytaliście..Goryl. Który mieszka w Big Top Centrum handlowym z automatami przy 8 zjeździe z autostrady i który jest jedną z atrakcji tego centrum. Jego teren, a właściwie to klatka 2x2 znajduje się przy arenie na której 365 dni w roku obywają się pokazy o 2,4 oraz 7 . W książce mamy do czynienia z najmniejszym cyrkiem na świecie w którym głównymi atrakcjami są: Mack w przebraniu clawna czyli właściciel całego cyrku, słonica Stella, pies o imieniu Snickers oraz ON Jedyny i niepowtarzalny Ivan.

Książka opowiada historię Goryla Ivana, który w bardzo młodym wieku został wyrwany z rąk swoich rodziców wraz ze swoją siostrą bliźniaczką Berką. Niestety chwilę później ginie również i jego siostrzyczka. Ivana przez wiele lat wychowywał Mack, który traktował go jak człowieka. Dzięki czemu Ivana chodź przez chwilę mógł poczuć się jak jednostka ludzka, gdyż pił z butelki, spał w łóżku oraz robił wiele innych rzeczy, które robią tylko ludzie. Jednak z biegiem czasu Ivan zaczął dorastać przy czym nie możliwym było trzymanie go w domu. Mack zawiózł go do swojego mini cyrku, w którym Ivan stał się jedną z atrakcji. Tam Ivan poznał trójkę swoich najlepszych przyjaciół: słonicę Stelle, psa Boba, oraz Julię, która była człowiekiem. Codziennie po szkole odwiedzała ona Ivana i przy nim malowała. Ivan również zapragnął zostać artystą. Przez co tak, też się stało. Ivan zaczął malować, a jego obrazki były sprzedawane w pobliskim sklepie. Pewnego dnia do cyrku trafia słoniczka o imieniu Ruby. Kolejne zwierzę, które wiele przeżyło tylko po to by zadowolić małą garstkę ludzi. Dzieje się coś czego Ivan się nie spodziewał. Przez wiele lat mieszkania w cyrku nie zastanawiał się jak to jest żyć na wolności i nie przeszkadzało mu mieszkanie w małej klatce, aż do momentu tragicznego wypadku, wtedy Ivan składa Stelli obietnicę, że za wszelką cenę uwolni Ruby od życia, które oni zmuszeni byli wieść.

Starałam się tę książkę czytać powoli, delektować się nią. Nie udało mi się to jednak, gdyż książkę po prostu pochłonęłam. Całe 300 stron w niecały jeden dzień. Przy czytaniu książki z oczu pociekło mi kilka łez, oraz nie potrafię nawet zliczyć ile razy się przy tej książce uśmiechałam. Autorka tak przedstawiła Ivana, że nie da się go nie kochać. A Bob, jest po prostu cudowny. Ivan, mimo, że jest zwierzęciem doskonale rozumie co mówią ludzie oraz rozumie samego człowieka, lecz niestety ludzie nie rozumieją jego. Z wyjątkiem Julii, która wydaje się być jedyną osobą która go rozumie. Jednak rozumie, go nie w sposób, że wie co Ivan mówi, tylko po przez jego sztukę.

Gdy czytałam książkę przyznam, że z oczu poleciało mi kilka łez, ale gdy teraz pisze tę recenzję i myślę o tych wszystkich zwierzętach, które przechodzą takie rzeczy z trudem powstrzymuję się przed płakaniem i przed wylaniem morza łez. Książka jest niezwykle wzruszającą i piękną powieścią. Opowiadającą o mocy przyjaźni, miłości oraz o sile dotrzymywania obietnic.
Pod czas pisania tej recenzji nie mogę w ogóle zebrać myśli, mimo iż od przeczytania książki minął już jakiś tydzień nadal o niej myślę i nie wiem co bym mogła powiedzieć by oddać to co czuję o tej książce. Myślę, że zarówno starsze jak i młodsze osoby dostrzegą w tej książce fajną opowieść, ale i niezwykle pouczającą książkę.
Do tego, moim zdaniem każdy powinien sięgnąć po tę publikację. Ma ona 310 str, a czyta się ją bardzo szybko, gdyż mi udało się to w jeden dzień. Nie zajmie wam ona dużo czasu, ale będzie niesamowitym doświadczeniem. Więc, jeśli macie tylko okazję by przeczytać tę książkę, błagam nie wahajcie się tylko to zróbcie.

Autorka w posłowiu napisała, że dała Ivanowi głos, a ja jej za to dziękuję.

Zwierzęta w zoo, zwierzęta w klatkach… dla mnie to kontrowersyjny temat. Jestem przeciwna zwierzętom więzionym w zoo. No bo trzeba przyznać, że są one więzione, wbrew swojej woli, dla zysku ludzi. Owszem, fajnie jest iść pooglądać egzotyczne zwierzaki, ale czy ktoś się zastanawiał co one mogą czuć? Katherine Applegate poprzez swoją książkę „Jedyny i Niepowtarzalny Ivan” pokazała, jak może czuć się goryl uwięziony w ciasnej klatce. Książka jest o tyle kontrowersyjna, że taki goryl istniał naprawdę – mieszkał w małej klatce w Galerii Handlowej. Powieść o gorylu artyście powinien przeczytać każdy.

„Ludzie marnują słowa. Rzucają je jak skórki z bananów i pozwalają, by zgniły.”

Fabuła skupia się na gorylu Ivanie i jego przyjaciołach, którzy zamieszkują Galerię Handlową. Są rozrywką dla ludzi w małym cyrku, który mieści się w tejże galerii. Wszystko się zmienia, gdy zwierzętami zaczynają się interesować ludzie przeciwni więzieniom zwierząt.

„Wspomnienia są bezcenne. Pomagają określić, kim jesteśmy.”

„Jedyny i Niepowtarzalny Ivan” to bardzo wzruszająca i wciągająca książka. Katherine Applegate inspirowała się prawdziwą historią, przez co jej powieść jeszcze bardziej chwyta za serce. Obraz jaki nam przedstawiła to bardzo piękna historia, która zapada w pamięć na długo i zmusza do myślenia. Wiem, ze fajnie jest oglądać zwierzęta za kratami, ale czy trzeba to robić? Zwierzęta egzotyczne powinny być wolne, żyć wśród swoich.

Książa ta chwyta za serce. Mimo dużej objętości czyta się ją bardzo szybko. Styl książki jest bardzo dobry, język prosty. Narratorem jest goryl Ivan, który opowiada o swoich uczuciach, spostrzeżeniach względem ludzi i świata jaki go otacza, lękach i marzeniach. Ivan ma talent do rysowania, dlatego nazywa siebie artystą. Rysuje obrazki, mniej lub bardziej przypominające zamierzony cel, które potem są sprzedawane w pobliskim sklepiku z pamiątkami. Ivan jest bardzo inteligentny i spokojny. To jak autorka pokazała uczucia i myśli Ivana czasami rozrywa czytelnikowi serce. To naprawdę piękna powieść.

„Głód jednak, tak jak jedzenie, przybiera różne formy i kolory. Nocami, gdy leżałem w piżamie z Kubusiem Puchatkiem, czułem głód zręcznego dotyku przyjaciela, który iska, głód radosnych pochrząkiwań podczas zabawy w walkę, głód bezpieczeństwa, jakie daje bliskość stada.”

Ivana nie da się nie kochać. To bardzo samotny i smutny goryl, który zasługuje na więcej niż ma. Otaczają go przyjaciele, jednak pojawienie się małej słoniczki Ruby doprowadza do tego, że Ivan zaczyna się o nią troszczyć i pragnie jej wolności, a przynajmniej tego by zamieszkała w zoo. Robi wszystko, by ją tam skierowano.

„Jedyny i Niepowtarzalny Ivan” to książka, której nie da się odłożyć choćby na chwilę. Chciałoby się ją czytać powoli, delektować się każdym słowem, jednak to nierealne. Katherina Applegate zbudowała tak powieść, że zatracamy się już od pierwszych słów. Przeżywamy razem z bohaterami wszystkie emocje i uczucia, a tych jest nieskończenie wiele. Płaczemy, śmiejemy się, złościmy. Użycie chusteczek jest, jak najbardziej, wskazane przy czytaniu. Po zapoznaniu się z ostatnim zdaniem nie możemy do siebie dojść. Zaczynamy się zastanawiać, jak się czują zwierzęta za kratami. Bo przecież one też mają uczucia.

„Romansowanie to ciężka praca. (…) Ale fajnie jest próbować.”

Książkę polecam wszystkim czytelnikom. Choć jest ona przeznaczona dla dzieci i młodzieży, to nie wyobrażam sobie bym nie polecała jej osobom dorosłym. Każdy, bez wyjątków, powinien mieć ją na półce i w sercu. Tak pięknej, prostej i wzruszającej historii nie przeczytacie w żadnym romansie, czy p[powieści new adult. To właśnie ta prostota i fakt, że inspiracją był prawdziwy goryl tak chwyta za serce i nie chce puścić, choćby na chwilę. Polecam!
http://ksiazkomania-recenzje.blogspot.com/

Nie bez powodu Ivan został wyróżniony nagrodą Newbery oraz przez pewien czas znajdował się na pierwszym miejscu bestsellerów New York Timesa. Ta historia ma w sobie coś, co potrafi poruszyć do głębi oraz sprawić, że my również poczujemy się jak główny bohater, samotny i niedoceniony, nie potrafiący przypomnieć sobie nawet swoich początków. To niesamowite ile można dowiedzieć się od cyrkowego goryla. Ivan już od samego początku musiał pogodzić się z życiem w klatce. Jeszcze jako mały goryl został oddzielony od rodziny, której po 9855 dniach niewoli nie potrafi sobie nawet przypomnieć; aby następnie stać się gwiazdą cyrku. Wspominany na licznych bilbordach jako "Jedyny i niepowtarzalny Ivan" stał się główną atrakcją przedstawienia. Mimo iż przez wielu przedstawiany był jako groźny i dziki, uwielbiał swoich opiekunów, jednak jego szczególną sympatię zdobyła dziewczynka Julia, która dała początek jego pasji. Za każdym razem z uwagą przyglądał się jej cudownym obrazkom, aż w końcu sam zapragnął żyć twórczo. Ludzie płacili wiele, za malowidła goryla, a on dzięki temu mógł w całości oddać się swojemu ulubionemu zajęciu. Malarstwie. Jako srebrzystogrzbiety został stworzony do rządzenia stadem, jednak zamknięty w ograniczającej go klatce, gdzie doskwierała mu samotność, nie miał kim przewodzić, a tym samym nie mógł przejąć obowiązków swojego ojca i stać się przywódcą całego stada. Z biegiem czasu główny bohater przestał być "Niesamowitym i niepowtarzalnym Ivanem" i stał się najsmutniejszym gorylem na świcie, bądź też ogromnym problemem. Podczas swojego pobytu w cyrku poznał wiele wspaniałych zwierząt, jednak mimo wszystko nie spotkał żadnego z przedstawicieli swojego gatunku. Jak dalej potoczy się historia Ivana i czy cokolwiek będzie w stanie sprawić, że ludzie na nowo zaczną go doceniać? Czy jego przyjaciele staną się dla niego wystarczającą pociechą, żeby zapomnieć o dręczących go strapieniach? Jak wielkie znaczenie w jego życiu będzie miało pojawienie się na cyrkowej arenie nowego zwierzęcia? Tego i wielu innych rzeczy dowiecie się czytając tę książkę! To zaskakujące, jak bardzo historia Ivana może odbić się na naszym życiu. Z pewnością już niejednokrotnie czuliście się samotni mimo otaczającego was tłumu, bądź też odnosiliście wrażenie, że nikt nie potrafi was zrozumieć. Podobnie czuł się Ivan, tyle że on naprawdę był sam, nie miał przy sobie nikogo takiego jak on i musiał to znosić przez dwadzieścia siedem lat. Kto z nas wytrzymałby tyle w zamknięciu wiedząc, że nigdy nie będzie mu dane zasmakować wolności? Już od samego początku, gdy sięgnęłam po tę opowieść, wiedziałam, że stanie się ona jedną z najważniejszych dla mnie książek, do których z pewnością jeszcze niejednokrotnie zdecyduję się zajrzeć. Przedstawiona w niej problematyka wydała mi się aż nazbyt znajoma i kto wie, być może dlatego wybrałam tak, a nie inaczej. Podsumowując: polecam tę książkę zarówno starszym jak i młodszym odbiorcą, gdyż sądzę, że jest w niej coś, na co bez wątpienia warto zwrócić uwagę. Bohaterzy tej opowieści są po prostu wspaniali, a świat wykreowany przez Katherine Applegate bez wątpienia godny zauważenia. Cała recenzja: https://1stowarzyszenieksiazkoholikow.blogspot.com/2018/03/jedyny-i-niepowtarzalny-ivan-katherine.html

Bohaterem tej książki jest goryl Ivan -Srebrnogrzbiety mocarz, jak go nazywają (tak, to ten, który na okładce siedzi w towarzystwie małej słonicy). Na co dzień Ivan wraz z innymi zwierzętami stanowi atrakcję w Big Top Centrum Handlowym z Automatami do Gry przy 8 Zjeździe z Autostrady. W tym „małym cyrku”, pokazy trwają 365 dni w roku, w godzinach: drugiej, czwartej i siódmej. Całymi dniami obserwuje on ludzi krążących po centrum. Patrzy na ich gesty zachowanie, mimikę twarzy. Doszedł do wniosku, że ludzie za dużo mówią. Na swoim terytorium ma telewizor, w którym ogląda kreskówki, romanse i westerny. Książka napisana jest z jego perspektywy. To on jest narratorem i to on opowiada nam swoją historię, swoje przemyślenia, dzieli się z nami wspomnieniami z okresu, gdy mieszkał w dżungli, mówi o swoich uczuciach i przeżyciach. Mówi o tęsknocie za dżunglą i rodziną, która w bestialski sposób została pozbawiona życia. Nie marnuje słów, mówi to, co myśli. Jako gorylątko wraz z bliźniaczą siostrą Berką został odebrany rodzinie i wywieziony. Niestety w czasie tej podróży, w okropnych warunkach, jego siostra umarła. Później został on sprzedany i tak trafił do Macka, właściciela „Małego Cyrku”. Był on traktowany przez niego i jego żonę jak ich własne małe dziecko. Pił z butelki, jadł przy stole, nosił pieluchy, spał w łóżku w piżamce z Kubusiem Puchatkiem, jadał w restauracjach, chodził na mecze i do kina. Nocami jednak tęsknił za swoją prawdziwą rodziną, za gonitwą po dżungli z pochrząkiwaniem. Jednak, gdy przypomniał sobie, co stało się jego siostrze, Berce, postanowił swoją tęsknotę i pragnienia zepchnąć na bok i o nich zapomnieć. Tak, jak to z dziećmi bywa, sporo łobuzował i robił szkód: zepsuł blender, zerwał zasłony, połamał kołyskę. Z czasem, gdy rósł, stawał się coraz bardziej kłopotliwy i trudny do opanowania. A gdy od Macka odeszła żona, wtedy „tata” przeniósł go na stałe do Centrum Handlowego. Staje się on tam ogromną atrakcją. Na swoim terenie rysuje wszystko to, co znalazło się wokół. Rysowanie daje mu spokój. Najczęściej rysuje banany, papierki po cukierkach, czasem jakiegoś żuka. Oczywiście, często najpierw zjada obiekty, które ma później narysować :) Jego rysunki sprzedają się w pobliskim sklepiku z pamiątkami za 20 dolarów, 25, jeśli są w ramce. Tego goryla nie da się nie lubić i nie można się nawet jego bać. Jest łagodny, ciepły i sympatyczny. Również wśród ludzi Ivan ma przyjaciół. Jedną z nich jest Julia, której tata codziennie sprząta centrum, a ona przychodząc wraz z nim, odrabia pracę domową i rysuje. Dziewczynka jest taką dobrą duszyczką dla zwierząt. Troszczy się o nie, zawsze zwraca uwagę na ich zachowania oraz na to, czy mają co jeść i pić. Od niej Ivan dostał maskotkę goryla, którą nazwał Nie-Berka. To właśnie ona będzie podsuwała Ivanowi wszystkie przybory do malowania: kartki, kredki, a później i farby. Ona i jej tata, George, odegrają tu ważną rolę… Po więcej zapraszam na https://mamatosiaczka.blogspot.com/2017/05/jedyny-i-niepowtarzalny-ivan-katherine.html