Głębia (okładka miękka)

inna niż wszystkie i jak zawsze głęboka w treść, uczucia, myśli, niebanalną historię. Tęsknię za Mankellem bo przeczytałam już wszystkie jego powieści...

"...nieustająco szukam w myślach nieznanych głębin i nieodkrytych otchłani. Nawet w sobie muszę nieprzerwanie oznaczać punkty na mapie i wytyczać bezpieczne szlaki." Mroczna i oszałamiająca powieść, wnikliwe spojrzenie na kondycję szwedzkiego społeczeństwa z czasów pierwszej wojny światowej, bez przypisywania zbędnych ubarwień i nadawania fałszywych tonacji, ale za to surowo, dotkliwie, wyraziście i prawdziwie. Trudno przedstawianą opowieść zaliczyć do czystego thrillera, wiele w niej wzbogacających ją społecznych realiów, kryminalnych wątków i obyczajowych nut. Mocne zaczytanie, które z każdym rozdziałem nabiera intensywnego brzmienia, zagęszcza się duszna atmosfera, następuje frapujące odurzenie złem i łajdactwem. Mistrzowsko sportretowany główny bohater, wzbudzający w czytelniku ogrom negatywnych emocji, nieznajdujący zrozumienia i wyrozumiałości. Jego postawy, czyny i zachowania wyzwalają stanowczy bunt i dezaprobatę. I nawet spoglądając na źródła określonego postępowania, trudno uwolnić się od szokujących i wstrząsających odczuć. To jedna z postaci, których nie obdarza się sympatią, a jednak przekonuje. Odkrywanie tajników duszy człowieka to angażujące wyzwanie, pełne pułapek, matni i niewiadomych. Zagmatwane, złożone, momentami nawet osobliwe. Lars Tobiasson-Svartman, przechodził burzliwą ścieżkę kariery, od kadeta, hydrologa, twórcy map morskich, do kapitana marynarki wojennej. Wysłany zostaje na tajne operacje wojskowe mające na celu umożliwienie szwedzkiej flocie przemieszczanie się usprawnionymi szlakami żeglownymi. Podczas jednej z sekretnych i pilnych misji, na pozornie bezludnej wyspie Lars, poznaje młodą kobietę, która wywrze na nim ogromne wrażenie i naznaczy jego przeznaczenie. Od tej chwili nudne i uporządkowane życie mężczyzny zaczyna podlegać znaczącym i gwałtownym zmianom, a wcześniejsze fascynacje i pasje pogłębią się, wciągając go w pogrążoną w mroku otchłań. Z zaciekawieniem obserwujemy, w jaki sposób wydostają się na powierzchnię czarne tajniki psychiki człowieka. Im głębiej sięgamy, tym obraz staje się bardziej nasycony i zatrważający. Autor pomaga czytelnikowi podejść do zagadnienia w trafny, rzeczowy i racjonalny sposób, choć jednocześnie narracja skłania do emocjonalnego wczuwania się w tragizm przybliżanych sytuacji. Czy faktycznie jesteśmy taką osobą za jaką się uważamy? Za iloma maskami potrafimy skryć nastawienie do świata i drugiego człowieka? Dlaczego odbicie w lustrze wyrazu własnej twarzy potrafi tak bardzo nie pokrywać się z rzutami wnętrza człowieka, jego emocjami i namiętnościami? bookendorfina.pl