Obudźcie mnie, jak będzie po wszystkim. Giant Days. Tom 2 (okładka  miękka)

OBUDŹCIE MNIE, JAK BĘDZIE PO WSZYSTKIM To chyba można by uznać za życiowe motto bohaterek „Giant Days”, znakomitego komiksu komediowo-obyczajowego. Dziewczyny najchętniej przespałyby swoje życie, które jest właściwie pasmem problemów. I tak też jest w drugim tomie ich przygód, w którym ich losy plączą się jeszcze bardziej, a kłopoty nie chcą odpuścić. I tylko czytelnicy wychodzą z tego wszystkiego zwycięsko, bo znów dostają porcję rewelacyjnej zabawy, która na równi potrafi rozbawić, co skłonić do refleksji. Susan Ptolemy zostawiła za sobą wszystko, spaliła dawne mosty i zaczęła wieść życie studentki. Tu, w nowym miejscu, poznała dwie wspaniałe dziewczyny, Daisy Wooton i Esther De Groot, z którymi zaprzyjaźniła się i stała niemal nierozłączna. Zaczęła dzielić z nimi troski (przeważające w jej życiu) oraz radości (których jest tak niewiele), a dzielić ma co. Teraz zbliża się czas balu. Wszystkie trzy zamierzają się tam wybrać, jednak już od początku wszystko się sypie. Zdobycie ciuchów graniczy z cudem, a to przecież zaledwie wstęp. Oczywiście na imprezie pojawiają się także Ed i McGraw, ale nie jest to wielka pociecha w barze pełnym facetów, którzy w głowie mają tylko jedno i bynajmniej nie jest to wcale miłość w sensie uczuciowym, a tego chciałyby dziewczyny. Co więcej zjawia się tam także Nadia, w której zakochała się z Daisy. Czy to jednak tylko i wyłącznie zauroczenie, czy też może dziewczyna w rzeczywistości jest lesbijką albo biseksualistką? Jej przyjaciółki chcą to ustalić, a co za tym idzie namawiają ją by przekonała się eksperymentując z obiema płciami. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy między niektórymi z dziewczyn i chłopaków zaczyna iskrzyć. Rzucone przypadkiem stwierdzenie, kilka nieoczekiwanych gestów… Kto z kim wyląduje w łóżku? Jakie będą tego konsekwencje? I co jeszcze czeka na nasze bohaterki w tych Wielkich Dniach ich życia? Bo, że czeka wiele, rozumie się samo przez się. Na niniejszy album składają się cztery zeszyty serii, ja powyżej opisałem dość ogólnie część akcji pierwszego z nich, możecie więc oczekiwać, że zabawa z „Giant Days” dostarczy Wam więcej rozrywki, niż wskazuje na to stosukowo niewielka objętość komiksu. Jak jednak powszechnie wiadomo, liczy się nie ilość, a jakość, a niniejszy tytuł należy (obok „Paper Girls”, „Odrodzenia” i „Zabij lub zgiń”) do najlepszych z oferty Non Stop Comics. Co sprawia, że jest tak znakomity? Przede wszystkim jego prawdziwość. Fabuła została przepuszczona przez komediowy filtr, jednakże mamy tu do czynienia z komiksem poruszającym życiowe tematy, znane doskonale każdemu z nas. Wchodzenie w dorosłość, problemy na polu uczuciowym, złe decyzje, szukanie bliskości… Wymieniać można by długo. John Allison znakomicie łączy to z gagami i dziwactwami, serwując nam smakowity kąsek, który doskonale sprawdziłby się jako podstawa rewelacyjnego serialu tv, mającego zadatki na rzecz kultową. Do tego dochodzi świetna szata graficzna. Najlepiej co prawda wypadają tu ilustracje Lissy Treiman (proste, cartoonowe, ale doskonale oddające charakter całości), jednak także delikatniejsza kreska Maxa Sarina prezentuje się całkiem nieźle. Do tego dochodzi doskonały kolor, prosty, barwny niczym z komiksu dla dzieci, ale jakże idealnie dobrany do całej reszty. Wszystko to, razem ze znakomitym scenariusz, komponuje się w produkt finalny, który polecam gorąco każdemu miłośnikowi dobrych, niemainstreamowych komiksów. Naprawdę warto.

Po drugim tomie „Giant Days” awansowało na jedną z moich ulubionych komiksowych serii. Takiej bezpretensjonalności próżno szukać w młodzieżowych produkcjach. Przygody Daisy Wooton, Esther De Groot i Susan Ptolemy urzekają naturalnością i brakiem pudru. A fakt, że wszystko obserwujemy to z kobiecej perspektywy, wciąż jest odświeżający. „Obudźcie mnie, jak będzie po wszystkim” – tak brzmi tytuł tego tomu i tak też mogłoby brzmieć jego najkrótsze streszczenie. Nasze ulubione studentki koncentrują się na tym, żeby po prostu przetrwać. Są młode, same jeszcze nie są pewne, czego chcą od życia, więc czy możemy je winić za brak jakichś większych życiowych planów? Od dramy do dramy, od egzaminu do egzaminu – to ich codzienność, której możemy posmakować. Nie brzmi to może ekscytująco, ale dziewczyny są na tyle wybuchowe i nieogarnięte, że ukrywanie chłopaka przed koleżankami robi się nie mniej ciekawe od szpiegowskich wątków w komiksach sensacyjnych. Podobnie jak w pierwszym tomie brakuje jakiegoś głównego wątku – poszczególne rozdziały kojarzą się odcinkami serialu, które sprawdzają się jako samodzielne opowieści. I tak na przykład w rozdziale szóstym obserwujemy historię zatargu Susan z lokalną uzdrowicielką/hochsztaplerką z jej rodzinnego miasta. Z kolei rozdział siódmy koncentruje się na Esther, która tak jakby zapomniała, że chociaż małą częścią studiowania powinno być uczęszczanie na zajęcia, i obawia się, że może wylecieć ze studiów. W tym samym czasie jej przyjaciel Ed Gemmell próbuje wyjść z tradycyjnej roli miłego chłopaka, bo od dawna jej zakochany w dziewczynie. Niby klasyczny wątek, ale w „Giant Days” jakoś nie razi. Cartoonowa kreska wciąż jest świetna, cieszy oko, a dzięki przerysowaniu pozwala wyobrazić sobie dziewczyny jako wyraziste bohaterki udanego sitcomu. Warto jedna zauważyć, że tylko połowa drugiego tomu została narysowana przez Lissę Treiman, którą znamy z początku serii. Rozdziały 7 i 8 to już dzieło Maxa Sarina. Sarin stara się odtworzyć styl oryginalnej rysowniczki, ale brakuje nieco cudnej lekkości z pierwszych zeszytów. Drugi tom „Giant Days” mogę z czystym sumieniem polecić wszystkim, którzy szukają odskoczni od cięższych klimatów – komiksowych, powieściowych czy filmowych. Gwarantuję, że nie raz się uśmiechnięcie, a parę razy parskniecie. A jeszcze częściej będzie sobie przypominać, jak to było, gdy czekaliście, by było już po wszystkim.

Giant days to dość prosta opowieść obyczajowa o brytyjskich studentkach i studentach pierwszego roku. Drugi tom Giant Days skupia się na perypetiach sympatycznych bohaterek, które częściej niż nauką i egzaminami wydają się skoncentrowane na swojej sferze emocjonalnej, drobnych przyjemnościach oraz odwiecznych problemach międzyludzkich. Teoretycznie przyjaciółki nie powinny mieć przed sobą żadnych tajemnic, ale w praktyce jest zupełnie inaczej i co chwilę wychodzą na powierzchnie małe ukrywane kłamstewka. Ot, choćby takie jak to, że Suzan chodzi z… ale bez spoilerów. Dziewczyny muszą nie tylko przeżyć jakoś bal, na który nie mają ani kasy ani ciuchów, ani też ochoty (poza Esther), ale także święta w domu czy pierwsze semestralne egzaminy. A także pierwszy semestralny romans… Więcej na https://www.monime.pl/obudzcie-mnie-jak-bedzie-po-wszystkim-giant-days-tom-2/