Gaijin gotuje. Kuchnia japońska dla nie-Japończyków (okładka twarda)

Zawsze intrygowała mnie kuchnia japońska, ale też zniechęcała do prób samodzielnego przyrządzania typowych potraw. Wydawała się zbyt pracochłonna, wymagająca niezwykłej precyzji, anielskiej cierpliwości i składników o obco brzmiących nazwach, niedostępnych w lokalnych sklepach. Wyobrażałam sobie takie receptury pilnie strzeżone od wieków przez samurajów. Sporadyczne degustacje w tematycznych restauracjach zachwycały jednak smakiem i wyglądem. Może to tylko ciekawość nieznanego? Kim jest gaijin? To „nie - Japończyk", obcokrajowiec, intruz. I z punktu widzenia takiej osoby Ivan Orkin z Chrisem Yingiem próbują zapoznać nas nie tylko z kulinarną namiastką Japonii. Myśląc o tej kuchni, wyobrażałam sobie ramen, sushi, tempurę czy makarony soba i udon. Teraz wiem, że jeść po japońsku bardziej oznacza przywiązywać wagę do detali, różnorodności, sezonowości składników, prostoty i rozumieć smak umami (ciągle mam z tym problem). W książce „Gaijin gotuje" możemy poznać techniki, produktową podstawę spiżarni oraz domowe, a nie restauracyjne przepisy. Także te zachęcające dzieci. Bardzo imponują mi zakorzenione w japońskiej kulturze poczucie odpowiedzialności za komfort i dobre samopoczucie innych, czułość okazywana poprzez jedzenie czy grzeczność i doskonałość traktowane jak religia. Już planuję imprezę z temaki, podczas której każdy robi swoje rolki wg uznania przy wspólnym stole z różnymi składnikami. Narobić gotowych sushi na spotkanie w większej grupie przekracza chyba granice cierpliwości większości z nas. A spaghetti po japońsku? Kanapki czy polskie gołąbki? Kto by pomyślał, że to jednak kuchnia tak otwarta na inspiracje z zewnątrz. Wiele z zawartych tu receptur uważam wciąż za dość trudne. Ale jakaż to radość zjeść własną rolkę czy zachwycić się smakiem domowego ramenu.

Ta książka to kopalnia informacji i wiedzy o kuchni japońskiej. Kuchnia ta nie była mi znana, ale zawsze mnie ciekawiła. Wydawała mi się trudna, składniki były nieznane a ilość poszczególnych produktów w niektórych daniach oraz trudność ze zdobyciem wiele produktów mnie zniechęcał. Ale ta książka zdecydowanie to zmieniła. Znajdziemy w niej mnóstwo przystępnych przepisów, autor wyjaśnia nam czym są dziwnie brzmiące nazwy i co się za nimi kryje. Zdjęcia są oryginalne i zachęcają do jedzenia. Myślę że warto zakupić książkę, kilka produktów kuchni japońskiej teraz już łatwo dostępnych w sklepach i zacząć kulinarną podróż po Japonii :)

Świetnie wydana książka. Bardzo dobrze się ją czyta ... przy okazji poznając ciekawostki na temat japońskiej kuchni. Polecam!