Epoka hipokryzji. Seks i erotyka w przedwojennej Polsce (okładka twarda)

Swietna książka serdecznie polecam

Interesująca i ciekawa publikacja.

XX-lecie międzywojenne to wspaniałe lata świetności Polski. Odradzała się ona z popiołów nieistnienia, przynajmniej formalnego. Cały naród walczy o nowe państwo, społeczeństwo stara się stworzyć podwaliny nowej biurokracji. Gdyby nie II wojna, kto wie, jak Polska wyglądałaby w chwili obecnej. A jednak ta wizja XX-lecia ma również drugą stronę, bardziej mroczną, o której się nie mówi. Zwykłe życie tysięcy Polaków skupiało się nie tylko na wspomaganiu odbudowy kraju. "W 1918 roku narodziła się nie tylko jedna Polska, ale co najmniej dwie. Ta pruderyjna, a często zakłamana. Polska, która zdelegalizowała domy publiczne i sutenerstwo, pozostawiając prostytucję i udając, że nie ma problemu. Ta, w której życie płciowe funkcjonowało wyłącznie w kategoriach grzechu, zboczenia lub przykrej konieczności. Oto druga Polska - domagająca się, w ślad za Zofią Nałkowską, "całego życia". Ale domagająca się go w wielu przypadkach bezładnie, roszczeniowo i bez żadnej kontroli. Dla idei wolnej miłości gotowa była akceptować rozpad rodziny, krzywdę kobiet, a nawet przypadki pedofilii" I te wszystkie problemy i aspekty życia erotycznego i seksualnego autor stara się przedstawić w niniejszym tytule.

Kamil Janicki podjął się tematu dość kontrowersyjnego, w naszych czasach nie wszyscy są gotowi, żeby rozmawiać o seksie. A jak wyglądało to niecałe sto lat temu? Okazuje się, że ludzie byli tam o wiele bardziej otwarci, choć jednocześnie skryci. Jak autor poradził sobie z tematem? Bezdyskusyjne to jedna z lepszych książek z gatunku popularnonaukowego, jakie w ostatnich czasach miałam okazję czytać. Nie bójcie się trudnych słów i usypiającego, monotonnego monologu. Ta książka Was zaskoczy, rozbawi, wprawi w konsternację i zniesmaczy - jednym słowem wywoła całą gamę emocji. Temat jest na pewno wdzięczny, ale sposób jego ujęcia sprawia, że nie można się oderwać od książki.

Niektóre zagadnienia były szokujące lub też bulwersujące. Tak było w przypadku "skrobanek", które były czasami jedynym ratunkiem w biednych wielodzietnych rodzinach (patrz ośmioro dzieci i więcej, nie to co w dzisiejszych czasach). Zabezpieczenia? Coś takiego było bardzo niepopularne i ciężko dostępne. Władza oficjalnie zabraniała wielu rzeczy na tej płaszczyźnie. Prezerwatywa przeszkadzała mężczyznom, więc nich to kobiety się zabezpieczają. Czytając o naświetlaniach macicy radem włos mi się jeżył na głowie. Z drugiej strony władze Polski jako jedyne nie chciały przyznać się, że pod ich nosem dzieje się coś złego. Przemoc seksualna według nich nie istniała. Pedofilia? Wole żarty. Gwałty? A gdzie tam. W ogólnoświatowym porównaniu kryminalnych spraw polska odnotowała ilość spraw, które można było policzyć na palcach jednej ręki. Można uwierzyć? Może wtedy wierzyli.

Wśród poruszanych tematów pojawiła się miłość homoseksualna. I tutaj również można znaleźć bardzo wyraźne rozróżnienie jeśli chodzi o płeć. Ale jak na to patrzyli ówcześni, zdradzać Wam nie będę, bo kogo to interesuje, znajdzie wszystko w książce. Jak również kwestie pornografii, seksu zbiorowego, domów publicznych (których nie było), seksu i erotyki w prasie i filmie, seksie zbiorowym i wielu, wielu innych zagadnieniach.

W dwóch słowach wspomnę jeszcze o jednej postaci przytaczanej przez autora, która zapadła mi w pamięć, a określenia, których używał do dziś chodzą mi po głowie i pewnie na długo zostaną. Mam na myśli polskiego lekarza-płciownika Stanisława Kurkiewicza. Ten żyjący i pracujący na początku XX wieku, a więc jeszcze przed 1918 rokiem, lekarz wymyślił cały terminarz spraw związanych z seksem w polskiej mowie. Niestety nie przyjęły się one, a szkoda, bo brzmią szalenie zabawnie - zwisak, błogoszczenie, samieństwo, płcenie. Jak wyglądałaby współczesna rozmowa na temat seksu, gdybyśmy używali tego typu wyrazów?

Zastrzeżenia? Jedno, malutkie. Przeszkadzało mi stworzenie przypisów na końcu książki. Ciągłe przeskakiwanie między poszczególnymi częściami książki było lekko irytujące. Osobiście wolę przypisy na dole strony, ale to oczywiście kwestia gustu.

"Epoka hipokryzji" to zupełnie nowe spojrzenie na społeczeństwo XX-lecia międzywojennego. Sprawy erotyki i seksu - tak bardzo naturalne, a jednak nigdy wcześniej nie podejmowane jeśli chodzi o ten okres w historii. Książka, która wciąga, uświadamiając nam, że nasi dziadowie i pradziadowie również walczyli o swoje prawa do wolności seksualnej. Książka napisana w sposób niesamowicie wciągający, poruszający i zabawny. Literatura popularnonaukowa bardzo wysokich lotów. Okazuje się, że o seksie można pisać na poważnie. Można pisać ciekawie. Skusicie się?

W nocie o książce czytamy: "Seks jest wszędzie. Jest w gazetach, w radiu, w reklamach i w kinie (...) Jest rok 1930. I tylko jakoś samo słowo „seks” nie pada. Nie pozwala na to cenzura". Dziś też można banalnie stwierdzić, że seks jest wszędzie- od internetu po reklamy kosmetyków, butów, biżuterii, w filmie, prasie, telewizji, w galeriach handlowych królują galerianki, a w gimnazjach afery typu zabawa w słoneczko. Ale czy tylko tak wygląda świat za moim/twoim/naszym oknem? Czy w Takim razie tylko tak wyglądała przedwojenna Polską, jaką opisał Kamil Janicki? Książkę uzyskała miano bestselleru, a autor też miano bestsellerowego. Taka moda? A może taki chwyt marketingowy, by w dobie niskiego czytelnictwa i drogiej cenowo książki, sprzedać ponad 470 stron opowieści o seksie, który w XXI wieku jest już nawet nie tematem tabu, ale jest po prostu przereklamowany. Druga istotna sprawa dotyczy stwierdzenia, iż "samo słowo „seks” nie pada. Nie pozwala na to cenzura". Otóż wyraz "seks", współcześnie odnoszący się przede wszystkim do kontaktów fizycznych, pojawił się w języku polskim, można powiedzieć, że dość późno. Nie odnotowują go słowniki przed XX wiekiem. Wydany na początku lat 60. "Słownik wyrazów obcych" pod redakcją Rysiewicza jeszcze go nie odnotowuje, ale już odnotowują leksem "seks" takie słowniki jak "Słownik języka polskiego" Doroszewskiego z roku 1964 oraz "Słownik wyrazów obcych" pod red. Tokarskiego z rok 1972. Zatem nie o cenzurę czy tabu tu chodzi, ale o kwestie typowo językowe. Książka sama w sobie warta przeczytania, ale czy warta aż takiego szumu, a w szczególności takiego tytułu: "Epoka hipokryzji". To jak nazwiemy naszą epokę?

Świetna książka. Janicki obala mity i nasze utarte spojrzenie na dawne lata. Okazuje się, że lata dwudzieste i trzydzieste, a także okres początku XX wieku w cale taki grzeczny nie był, jakby można było przypuszczać. Prostytucja na szeroką skalę, pionierskie w skali Europy badania nad seksem, głosy nawołujące do tolerancji homoseksualistów, powszechne stosowanie środków antykoncepcyjnych (niestety bardzo często szkodliwych dla zdrowia)… Pod wieloma względami okazuje się, że tamte czasy były o wiele bardziej wyzwolone od naszych, ale z drugiej strony potrafiły być też o wiele bardziej opresyjne, czy zaskakująco podszyte fałszywą pruderią. Stąd ten bardzo adekwatny tytuł. Polecam!

Seks - dla jednych temat tabu, a dla innych coś o czym rozmawiają jak o jedzeniu. Temat, który tak na prawdę bombarduje nas codziennie i z każdej strony. Nie był, nie jest i na pewno nie będzie obcy człowiekowi. Wydaje się, że gdzie nie spojrzymy tam... seks. Telewizja, internet, prasa, bilbordy czy radio. Wszystko bombarduje nas seksem. Antykoncepcja, aborcja, pornografia czy przestępstwa seksualne. Nie ma dnia byśmy na coś nie natrafili. A jeśli myślicie, że w dwudziestoleciu między wojennym tego nie było bądź ludzie w tedy byli "porządniejsi" to najwyższy czas by sięgnąć po książkę Kamila Janickiego. Jego "Epoka hipokryzji" uświadomi nam co było na porządku dziennym w tamtych czasach. Bo to co mamy dziś czyli ubrania jak by ich nie było, które dla innych i tak są jak habit zakonny to i tak nic. Gdyby spojrzeć na zachód i "wolność" niektórych państw to można by powiedzieć, że Polska jest zdecydowanie skromna. Tak w wyglądzie jak i zachowaniu. Gdy spojrzymy na wschód to jednak nasza frywolność przyodziewa dość duże rozmiary. Jak to w końcu zrozumieć? Chyba własnym rozumem i intuicją. Bo choć z autopsji można wywnioskować, że nie każdy wie co dla niego najlepsze to jednak starajmy się polegać na sobie lub zaufanej osobie. A jak było wiele lat temu? Co się nosiło? Jak zabezpieczało przed ciążą? Jak leczyło? No cóż to co pierwsze rzuciło mi się w oczy to przy czytaniu to... lekarz płciownik. Nazwa może i dość intrygująca, ale bez zastanawiania wiemy czym się zajmuje. Początki tej jakże zacnej dziedziny medycyny były ciężkie, ale i śmieszne. Niestety śmieszne tylko dla tego kto o tym czyta. Żyjąc w tamtych czasach i musząc przechodzić przez te wszystkie "badania, próby i testy" chyba bym się załamała. Jeśli wcześniej bym nie umarła... „Wychowanie seksualne, związki partnerskie, małżeństwa homoseksualne, życie bez ślubu, aborcja, seks w mediach i w sferze publicznej, sponsoring, swingersi, stalking, mobbing, legalność prostytucji, a nawet gender. Przedwojenna Polska zajmowała się każdym z tych tematów.”* Wszystko to było, jest i będzie. Od nas zależy w jakim stopniu publiczne. Było tego znacznie więcej, ale jako "ciemna strona" często była pomijana w omawianych elementach kulturalnych. Oczywiście, że kojarzymy Boya-Żelińskiego i jego "Nowoczesną sztukę chędożenia" czy erotyki Morsztyna. Jednak to co szokuje najbardziej to chyba nie zachowanie czy ubiór, a metody antykoncepcji. Używanie lizolu, radioaktywnych pierwiastków czy promieni rentgenowskich to tylko niektóre z opcji. Musze przyznać, że książkę czyta się bardzo szybko i z ogromnym zainteresowaniem. Momentami szokuje, a momentami zaskakuje. Mi nie chciało się wierzyć, że takie rzeczy mogły się dziać naprawdę. Polecam wszystkim, którzy lubią odkrywać ciekawostki z dawnych lat. Poza tym Ciekawostki historyczne jak zawsze spisały się na medal, a ja która nie przepada za historią ponownie zostałam mile zaskoczona. Byłą, jestem i będę wierna czytelniczką tej serii. * - Cytat z "Epoka hipokryzji. Seks i erotyka w przedwojennej Polsce" Kamil Janicki, str. 39 Więcej na: www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

Wydaje się, że gdziekolwiek nie odwrócilibyśmy głowy, atakuje nas seks. Seks wylewa się już nie tylko z ekranów telewizji czy Internetu (który zawdzięcza mu swoje komercyjne istnienie), ale nawet bilbordy ociekają model(k)ami udającymi orgazm, zwykłe, niewinne zdawałoby się magazyny i gazety atakują wzrok ogłoszeniami seks telefonów czy towarzyskimi rubrykami. Wystarczy wyjść na ulice, by ujrzeć za chwil kilka ubrania, które zwolennicy określiliby mianem skromnych, przeciwnicy zaś – brakiem ubioru. Wprawdzie daleko nam jeszcze do Ameryki, gdzie starsze dzieci raczy się literaturą pro-homoseksualną, albo Japonii, w której co i rusz natknąć się można na automaty z używaną bielizną dziewcząt – o Holandii z jej legendarnym Amsterdamem nawet nie wspomnę, nie mniej gonimy zarówno zachód jak i wschód. Może to zasługa dość późnej przecież rewolucji seksualnej, a może mody. Każdy jednak na pierwszy rzut oka widzi już jak wygląda seksualność w Polsce.

Ale jak wyglądała kiedyś?

Coś się Wam kojarzy, prawda? Sprośności Fredry, erotyki Morsztyna, Boy-Żeleński raczył czytelników choćby taką „Nowoczesną sztuką chędożenia”. W porównaniu z nowoczesnością sama przedwojenna Polska wydaje się skromna i purytańska, ale nic bardziej mylnego. Czasy sprzed słynnej rewolucji seksualnej, tożsamej z upadkiem komunizmu w Polsce, wcale nie były zaludniane przez grzecznych dżentelmenów i niewinne panny, które oblewały się pąsem na sam widok źle dopiętego guzika sukni, tudzież koszuli. Seks, pornografia, antykoncepcja, aborcja, homoseksualizm… Wszystko to, czego nie uczą nas w szkołach. Witajcie w epoce hipokryzji!

Znany i ceniony portal ciekawostkihistoryczne.pl wchodzi na rynek wydawniczy w znakomitym stylu. Znakomicie napisana rewelacyjna książka udowadnia, że o historii można mówić bez nudzenia, bez sypania datami, za to z pasją i wielką mocą przykuwania czytelnika. Już temat sam w sobie, to fascynujący samograj, niestety zazwyczaj traktowany przez historyków po macoszemu. A dlaczego, skoro więcej mówi o nas samych, niż cała rzesza opracowań socjologicznych? Wstyd? Zażenowanie? A może kultywowanie tradycji, że kiedyś było inaczej? Lepiej? To tylko moje wnioski i przemyślenia, ale warto wysnuć własne, a by to zrobić, trzeba zgłębić temat. „Epoka hipokryzji” zaś pozwala na to znakomicie, ubarwiając temat rysunkami i zdjęciami, a ogromu pracy jaką włożył w nią autor, trudno jest nie docenić.

Dlatego też książkę polecam Waszej uwadze, a wydawnictwu ciekawostkihistoryczne.pl składam podziękowania za udostępnienie mi książki do recenzji.

W swoim kolejnym rewelacyjnym opracowaniu autor bierze pod lupę niemal wszystkie tematy związane z seksem. Przytacza naukowców lub pseudonaukowców badających seksualność społeczeństwa. Ukazuje szokujący obraz ludności polskiej, która nie przypominała grzecznych misiów. Wiele z odkryć Janickiego fascynuje, inne wręcz szokują. Tutaj nie ma nawet miejsca na wymienienie kilku z nich! Książka jest wypełniona opisami absurdów rodem z ciemnych wieków. Niemniej warto zwrócić uwagę na starania naukowców, którzy próbowali zagłębić się w ten temat, dokonując niekiedy wnikliwych badań na tym polu na długo przed odkryciami doktora Williama Mastersa.

Z wielkim zainteresowaniem i niekiedy wypiekami na twarzy czytałem poprzednie książki Kamila Janickiego - Damy złotego wieku, Upadłe Damy II RP oraz Pierwsze Damy II RP. Sposób narracji autora jest niezwykle wyjątkowy i bardzo przystępny. Janicki łatwo nawiązuje kontakt z czytelnikiem i w prosty sposób wykłada wszystkie za i przeciw dotyczące danego tematu. Nie inaczej jest w "Epoce hipokryzji". Niemniej jest ona jeszcze bardziej rozpustna.

W książce, jak podkreśla sam autor, jedynie zarysował czubek problemu dotyczącego sposobu obyczajów seksualnych II Rzeczpospolitej. Do odkrycia jest jeszcze wiele aspektów tego złożonego zagadnienia. Ale biorąc pod uwagę poprzednie książki Kamila Janickiego, jestem pewien, że poradzi sobie z kolejnym tematem wprost rewelacyjnie.


Jak zawsze autor posiłkuje się obszerną bibliografią, a także zdjęciami i rysunkami z ówczesnych wydań gazet i magazynów. Nie jest to typowa analiza problemów medycznych, ale zbiór przypadków opisanych przez ludzi z krwi i kości. Tym bardziej warto zajrzeć im pod pierzynkę i zobaczyć jak kiedyś radzono sobie z tymi problemami. Wtedy zauważymy, że nasz XXI wiek wcale nie wypada tak zbereźnie, jak nam wmawiają.

Z czym kojarzy Wam się II Rzeczpospolita? Z Piłsudskim, Mościckim, Dmowskim i innymi politykami? A może z otwartymi związkami, niecodziennymi sposobami antykoncepcji, schadzkami w parku, zdradą małżeńską, homoseksualistami i prasą erotyczną? Zdziwieni? W takim razie musicie uzupełnić swoją wiedzę, bo przedwojenna Polska potrafi zaskoczyć. „Epoka hipokryzji” Kamila Janickiego tylko to potwierdza.
Autor poruszył tematykę erotyki, seksu i intymności ówczesnych ludzi. Chyba nie ma zagadnienia, o którym w książce nie zostałoby nic wspomniane. Noce poślubne, zabawki erotyczne, pornografia, zabawy nastolatków, a nawet pozycje seksualne. W tej książce nie ma tabu. Dla niektórych poruszanie takich tematów w publikacji historycznej może być co najmniej zadziwiające. Jednak wszystko zostało podparte naprawdę bogatą i ciekawą bazą źródłową. Autor sięgnął po literaturę fachową ówczesnych lat, wspomnienia przeróżnych osób, a także przedwojenną prasę. Nie zabrakło również materiału ikonograficznego.
Janicki potrafi zaciekawić czytelnika. Świetne prowadzenie narracji i bardzo dobrze dobrane cytaty. W „Epoce hipokryzji” wykorzystano wypowiedzi zarówno polskich, jak i zagranicznych ekspertów od seksu z epoki. Autor oddaje im głos w sprawach masturbacji, antykoncepcji, aborcji, homoseksualizmu. Mimo poruszania trudnych, a niekiedy wręcz kontrowersyjnych tematów, w książce nie brak poczucia humoru. Zabawne anegdoty, wycinki z prasy, czy wspomnienia praktycznego taksówkarza. Przy tej książce nie idzie się nudzić.

„Epoka hipokryzji” jest publikacją absolutnie fenomenalną, a przesłanki ku takiemu stwierdzeniu są następujące. Po pierwsze, a co już nadmieniłam, jest wciągająca i interesująca, ponieważ zagląda do sypialni przedwojennych Polaków, czyli podejmuje temat dotąd niespotykany, a przecież także będący częścią naszej historii. Po drugie, jest napisana arcyciekawie – wdzięcznie, z humorem, czasem z ironią; i tak naprawdę z jednej strony czytelnik chłonie nowe dla niego informacje, a z drugiej delektuje się stylem i ma z niego wielką uciechę. I wreszcie po trzecie, a wynikające z powyższych rozważań, ja książki Kamila Janickiego biorę całkowicie w ciemność, mając przy tym pewność, że czeka mnie literacka uczta. Tak było z „Pierwszymi damami...” i „Upadłymi damami Drugiej Rzeczpospolitej”; tak było z „Damami Złotego Wieku”, więc i z tą publikacją nie mogło być inaczej. Autor o historii pisze tak, jak powinno się o niej pisać, by rozbudzać nią fascynację, by chcieć jej więcej i więcej. Tak więc, gdy natkniecie się na któryś tom jego autorstwa, nie zastanawiajcie się ani minuty, tylko czytajcie. „Epokę hipokryzji” polecam z całą mocą, bo jak mówi jej twórca: „Najwyższa pora odczarować historię intymności (...). Przecież to obszar życia dotyczący każdego człowieka. I wart badań w nie mniejszym stopniu niż historia karabinów czy traktatów politycznych” (str. 417). Mogę tylko się z nim zgodzić i ocenić, że to odczarowanie w pełni mu się udało.