Depresjologia (okładka  twarda, 07.2017)

Musze podziekować autorce. Ta książka to nie jest bełkot który spotyka się w poradnikach, to życie, historia kobiety która pisze o tym co przeszła i jak z tego wyszła. Niesamowita inspiracja dla osób które odczuwają podobnie. Ja czytając ją czułam , az czasem mnie wszystko bolało. Uswiadomilam sobie wiele i za to wielkie DZIĘKI!

Książka napisana z sercem i prosto z serca. Szczerze polecam tym, którzy zmagają się z depresją lub dostrzegają jej pierwsze objawy, a także wszystkim, którzy poszukują swojej drogi w życiu. Czytam bloga Agaty i zastanawiałam się, jaka będzie książka - nie zawiodłam się... Dziękuję Agato!!!

Super książka. Nawet jeśli człowiek nie przeszedł tak intensywnie załamania, to warto przeczytać i uświadomić sobie co w życiu jest ważne.

Super napisana książka o życiu ,miłości,czarnej dziurze...dla kazdego,kto mysli że ma zle i juz nic nie może zmienic w swoim zyciu.

Super książka pod względem treści oraz jakości wydania. Polecam.

Polecam, wszystkim z problemem depresji. Wspaniała książka.

Treść książki nie jest psychologicznym i niezrozumiałym bełkotem, a przystępnie napisanym poradnikiem. Niekoniecznie mnie zachwyciła, jednak wyrwałam z niej kilka wartościowych porad, wskazówek i złotych myśli. Jeśli czytelnik oczekuje przepisu na szczęśliwe i beztroskie życie, możliwe że się rozczaruje, ale na pewno znajdzie kilka przydatnych rad :)

Zanim kupiła książkę oglądałam ja i "badałam" w empiku 2-krotnie. Nie zawiodłam się. Treść, forma i język przekazu bliższe są rozmowie z przyjaciółka niż z psychologiem:) Zastosowane porady zawarte w książce zdecydowanie podnoszą jakość naszego życia.

Cudowna książka, wspaniałej życiowej kobiety. Warta zainwestowania każdych pieniędzy.

UWAGA Książka po prostu niebezpieczna. Zdecydowanie odradzam komukolwiek borykającemu się z zaburzeniami depresyjnymi. Na dzień dobry atakuje nas "wybierz życie albo śmierć", "wcale nie musisz żyć, twój wybór" "ukatrupmy razem starą ciebie". Wiem, że nie nakłania do samobójstwa. Język jest jednak fatalny i wiem, co może poczuć osoba na skraju załamania czytając coś takiego. Proszę wybaczyć jeśli coś przekręciłem, nie mam zamiaru sięgać po tą książkę jeszcze raz żeby zacytować słowo w słowo, bo czuję wobec tego tworu wielką odrazę. Przeczytałem mniej więcej do połowy, nie , nie będę się zmuszać do dokończenia. Dlaczego? Już tłumaczę. Już sam tytuł wprowadza w błąd. "Depresjologia" brzmi jak termin mocno naukowy, natomiast autorka ani nie ma pojęcia o psychologii, ani nawet nie posiłkuje się żadnymi medycznymi źródłami (sic!). Jakby tego było mało nazywa tę książkę "kompletnym poradnikiem". Nie, to nie jest poradnik. To jest prywatny pamiętnik i długi monolog, gdzie autorka buduje nową siebie i twierdzi, że jej to pomaga. Absolutnie nie kwestionuję, że pomogło. Absolutnie jednak nie polecam nikomu. To jest osobisty pamiętnik, nie poradnik. Pamiętnik osoby chorej, która twierdzi, że wyzdrowiała, jednak na próżno szukać jakichkolwiek medycznych podstaw albo chociaż bibliografii, która mogłaby wesprzeć rzucane tutaj tezy. Równie dobrze może to być historia jak z depresji Pani Agata przeszła w zaburzenia maniakalne a owocem jest wydanie książki. Totalna masakra już na początku "pewnie czytałaś poradniki że masz się wziąć w garść", "bierzesz tabletki na wszystko i zmuszasz się do treningów". Przepraszam, jakie poradniki? Gdzie takie coś pada, kto daje takie porady? O jakich książkach mowa? Halo, gdzie źródła, cokolwiek? Mało tego, teraz najgorsze. Na koniec książki jest lista "książek szczęśliwego człowieka". Proszę zapiąć pasy. Na liście obok Eckharta Tolle (buddyjskie klimaty, życie w teraźniejszości, dystansowanie się od potrzeb) ląduje... JOSEPH MURPHY ze swoją Potęgą Podświadomości. No dla mnie to już jest po prostu armagedon. Zagłada. Czytałem obie te książki i żeby się nie rozgadywać powiem krótko - wykluczają się wzajemnie w dosłownie każdej budowanej tezie. Każdej. Tolle krąży wokół buddyzmu i uczy życia bez potrzeb, natomiast Murphy pisze wprost: "pewna kobieta bardzo chciała torebkę, którą zobaczyła na wystawie. Postanowiła więc afirmować (powtarzać w głowie) że ta torebka należy do niej. Następnego dnia dostała ją w prezencie". Przeczytałem nie tylko "Potęgę" Murphiego, ale również kilka jego innych książek. Wszystkie powtarzają w kółko: afirmuj w głowie co chcesz żeby się wydarzyło, uwierz a będzie ci dane. Murphy nazywa to "prawami umysłu". Nie ma żadnych naukowych dowodów, że afirmacja działa. Ja natomiast jestem przykładem, jak właśnie czytanie (przez lata) takich bzdur jak Murphy fatalnie wpłynęło na moje zdrowie psychiczne. Nie, świat nie jest szafą grającą. Optymizm jest super, ale odprawianie czarów w myślach nie zbliży cię do osiągnięcia celów. Będzie jedynie budować oczekiwania i bolesne rozczarowania. Tak więc Pani Agato, przykro mi, że ta książka powstała. Nie zakładam Pani złych intencji, jednak efekt końcowy to jest dramat. Książka jest zła, jest nienaukowa, tytuł i opis jest niezgodny z jej zawartością, metody opisane chaotycznie, cały proces ekstremalnie subiektywny, wskazane książki przeczą wielu postawionym tezom a do tego wzajemnie się wykluczają. To jest po prostu złe, że takie książki powstają i są wydawane, a najsmutniejsze jest to, że ludzie z depresją mogą je przeczytać. Nie pisuję recenzji, z resztą powyższe to żadna recenzja. Po prostu poczułem się tą książką urażony i wierzę, że powinienem ostrzec przed nią innych potencjalnych czytelników. Aha, zapomniałem napisać czemu ją w ogóle kupiłem! Trafiłem na nią przez bloga Pani Agaty, na którym przeczytałem kilka całkiem przyjemnych wpisów! Obawiam się jednak, że blogowanie wychodzi autorce znacznie lepiej niż pisanie książek albo książkę napisał w ogóle ktoś inny (można odnieść takie wrażenie...) PORADA: ludzie, depresja to choroba. Proszę nie próbować walczyć z chorobą przy pomocy suplementów. Proszę szukać książek napisanych przez PSYCHOLOGÓW. Miłego dnia wszystkim, pozdrawiam.