Czerwień. Kolory zła (ebook)

Ciekawa, polecam, dobrze spędzony czas.

Super.

hej ❤️Dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła. I przyznam że to pierwszy polski tak dobry przeze mnie przeczytany kryminał ❤️ Wciąga i bez reszty pochłania. Sprawia, że musisz tu u teraz rozwiązać tę tajemnice. Autorka jednak mocno trzyma nas w niepewności, do samego niemal zakończenia 😊. Dwa morderstwa. Podobny typ urody. Oba ciało brutalnie potraktowane. Dwie młode kobiety. Sopocka plaża. I siedemnaście lat pomiędzy jednym, a drugim zabójstwem. Historia dwóch okrutnie pokiereszowanych przez los dziewcząt, które zapłaciły najwyższą cenę za młodzieńczą lekkomyślność. Powiązania mafijne, trudne dzieciństwo, mało przykładni rodzice, rozbite małżeństwo, zdrady i psychopaci. W tej książce znajdziecie niemal wszystko❤️

moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com Kolory zła. Czerwień to ogromnie wychwalany kryminalny debiut polskiej autorki Małgorzaty Oliwii Sobczak. Wcześniej mogliśmy poznać ją w historiach obyczajowych. Od tej książki zadrżała w posadach cała sfera Internetu dotycząca książek. Czy rzeczywiście jest tak dobra? Dwie piękne, młode dziewczyny i brutalne morderstwa na nich dokonane. Zbrodnie dzieli siedemnaście lat, ale wiele wskazuje na to, że mają ze sobą coś wspólnego. Prokurator Leopold Bilski, niejednokrotnie narażając się przełożonemu postara się rozwikłać te tajemnice. Czerwień to kryminał, któremu albo bezgranicznie się poświęcimy, albo lektura nie będzie tak wyśmienita jak się spodziewamy. Jej trzeba poświęcić czas, usiąść z nią, dać się jej porwać. W moim przypadku na początku nie było tak kolorowo. Pierwsze 100 stron czytałam z doskoku, nie miałam na nią czasu. Liczne i szczegółowo budowane wątki wzajemnie mi się mieszały. Nie mogłam rozeznać się, które wydarzenia dotyczą zabójstwa sprzed 17 lat, a które tego aktualnego. Wtem coś zaskoczyło. Miałam czas na czytanie, wątki wzajemnie się połączyły, a ja po prostu nie mogłam oderwać się od lektury. Nie boję się napisać, że to najlepsza polska powieść kryminalna jaką miałam okazję czytać. Po pierwsze autorka bardzo zgrabnie maluje przed nami całą otoczkę dotyczącą każdego zabójstwa. Wprowadza do swojej historii liczne postacie, wątki i jak pisałam wcześniej trzeba uwagi, żeby zrozumieć wszystkie te porównania. Rozbudowuje tło społeczne, wnikamy w klimat sopockich klubów, gdzie spotykają się najważniejsi członkowie okolicznych gangów i mafii. Pokazuje, że zbrodnia to nie tylko sam akt, w którym w bestialski sposób ginie jakaś osoba. Opowiada o tym co ją poprzedza, ale też jaką pustkę pozostawia po sobie myśl, że najbliższy członek rodziny zginął w taki sposób. Myślę, że osoby lubujące się głównie w krwawych opisach zbrodni nie będą zadowolone. Tutaj pierwsze skrzypce gra ta społeczno-obyczajowa otoczka dotycząca morderstwa dwóch młodych dziewcząt i dla mnie to główna zaleta tej historii. Jednocześnie nic nie jest to przekombinowane, przeciągnięte. Nie ma mowy o nudzie. Rozbudowanie tła, rozrysowanie powiązań pomiędzy bohaterami i różnymi wątkami procentuje na przyszłość. Gdy akcja się zagęszcza i przyspiesza po prostu nie można się od tej powieści oderwać. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się jakie będzie zakończenie, jak autorka je umotywuje i na ile będzie dla mnie prawdopodobne. Wszystko zostało tu dopięte na ostatni guzik i mimo dość jasnych tropów do końca wahałam się nad wytypowaniem sprawcy, nie byłam pewna czy Małgorzata Oliwia Sobczak nie chce mnie wpuścić w przysłowiowe maliny. Czy tak było? Musicie sami się przekonać i czym prędzej sięgnąć po ten kryminał. To takie kryminalne must read drugiej połowy tego roku. Wyraziści bohaterowie. Historia mogłaby być najlepsza, akcja mogłaby gnać do przodu na łeb na szyję, ale książka nie spodobałaby mi się tak bez postaci z krwi i kości. Sędzia Bogucka nie jest taka święta na jaką wygląda, a prokurator Leopold Bilski? Wywołuje sporo emocji, ale im więcej stron było za mną tym wzbudzał we mnie więcej sympatii i koniecznie chcę przeczytać kolejne książki z jego udziałem. Podsumowując, to naprawdę świetny kryminał na długie jesienno-zimowe wieczory. Mnie pochłonął całkowicie. Końcowe strony przerzucałam już w szaleńczym tempie. Byle szybciej, byle dowiedzieć się jak to się zakończy. Dawno żaden kryminał tak bardzo mi się nie spodobał. Ogromnie polecam!

Kocham nasze polskie morze. Kocham moment przebywania na plaży, kiedy wpatrzona w morską toń mogę rozkoszować się specyficznym zapachem, morską bryzą, ciszą i spokojem. Od niedawna odwiedzam morze poza sezonem – jesienią, zimą i wczesną wiosną. Cała plaża jest wtedy dla mnie, nie ma tłumów. Dla mnie takie chwile pełne są wytchnienia od codzienności, dają wewnętrzny spokój i siłę tak potrzebną, by iść dalej naprzód. Tymczasem to moje spokojne, zaciszne miejsce zostało wykorzystane jako tło makabrycznej zbrodni. Oto kolejny bardzo ciekawy i udany debiut wkroczył na literacką scenę. „Czerwień”, bo tak w skrócie nazywam tę książkę, zaciekawiła mnie i wciągnęła od pierwszej strony aż po sam koniec. Zabierając się za jej czytanie, słysząc pozytywnie opinie, nie spodziewałam się jednak, że ta książka będzie aż tak dobra! A okazuje się, że Małgorzata Sobczak ma dobre zadatki, by stanąć obok głównych królowych polskiego kryminału – Puzyńskiej i Bondy. „Czerwień” to kryminalna opowieść o próbie rozwikłania zagadki dwóch morderstw, które dzieli siedemnaście lat, a które mają wiele punktów stycznych. Czy to możliwe, żeby jeden i ten sam morderca dopuścił się makabrycznych zbrodni, w których dochodzi do symbolicznego okaleczenia zwłok? Co w ogóle to okaleczenie oznacza? Cofamy się do lat dziewięćdziesiątych i zagłębiamy się w świat podziemnych, mafijnych intryg, mocno zakrapianych imprez w sopockich klubach, w świat dzikiej namiętności i szaleństwa. Wchodzimy z butami w problemy rodzinne. Przyglądamy się dzieciom z tzw. dobrych domów, z domów, w których brakło zrozumienia, w których stawiało się dziecko przed faktem dokonanym i decydowało o jego przyszłości. Obserwujmy jak brak czasu, jak praca i robienie kariery mogą przyczynić się do tragedii. W książce nie brak zagadkowości, tajemniczości, mroku, jak i nut romansu. Wprowadzenie elementów psychologii pozwala stworzyć bardzo ciekawe portrety bohaterów, którzy nie mają nadludzkich cech, a są po prostu rzeczywiści i tacy jak my. Małgorzata Sobczak ma bardzo dobry warsztat. Książkę czyta się rewelacyjnie i stylistycznie nie mam jej nic do zarzucenia. Powieść intryguje i dostarcza rozrywki na wysokim poziomie. Zdecydowanie polecam Wam jej przeczytanie. https://instagram.com/czytelniczy.sad

BEZ UST, BEZ GŁOSU Pewnego chłodnego poranka na sopockiej plaży zostaje znalezione ciało młodej kobiety, której twarz została również brutalnie okaleczona. Tropy prowadzą do narzeczonego, któremu brakuje alibi na noc morderstwa. Jednak prokuratorowi Leopoldowi Bliskiemu, który prowadzi dochodzenie, instynkt podpowiada, że zabójstwo może mieć coś wspólnego z popełnioną dokładnie 17 lat temu zbrodnią, która zaskakująco przypomina obecną sprawę. Czy nie mamy czasem do czynienia z seryjnym mordercą? Czy są to aby na pewno tylko bezpodstawne domysły? Tak sobie myślę, że po „Czerwień” nie sięgnęłabym chyba, gdyby nie masa pozytywnych ocen i recenzji, na które natrafiłam na Instagramie. Prawdę mówiąc ciężko było mi znaleźć tam coś negatywnego na temat książki, co wręcz obudziło moje podejrzenia. Na szczęście całkiem niesłuszne. „Nie mógł wyrzucić z głowy obrazu nabrzmiałej, sinej, zdeformowanej twarzy pozbawionej ust. Wyraźnie widział twarde, czerwone dziąsła, z których wystawały długie, białe, idealnie równe zęby.” Generalnie mogę śmiało powiedzieć, że kryminał zaskakuje. Mnie już od samego początku zaskoczył nie tylko naprawdę wysokim poziomem, ale przede wszystkim lekkim piórem autorki, które sprawia, że lektura wcale się nie dłuży. Kolejnym zaskoczeniem okazali się dla mnie bohaterowie – wykreowani w naprawdę dobry, realny sposób. Jednak najmocniej zaskoczyło mnie zakończenie. Rozwiązanie zagadki, na które za żadne skarby świata bym nie wpadła, a które okazuje się nadzwyczaj sensowne i dopasowane do klimatu powieści. Tak naprawdę jedyną rzeczą, która chwilami irytowała mnie w powieści, była sztuczność dialogów. Nie wiem, co ma na to wpływ, czy być może nie jestem przewrażliwiona na tym punkcie, ale dość często mam wrażenie, że dialogi w polskich książkach są nienaturalne, a chwilami wręcz sztuczne. Tym razem na szczęście moja nadwrażliwość dawała tylko o sobie znać chwilami.. I choć podczas lektury „Czerwieni” nie znalazłam wiele elementów grozy, nie poczułam dreszczyku emocji ani nie zarwałam żadnej nocki to zdecydowanie mogę powiedzieć, że nie żałuję. Ba, nawet polecam tą książkę i zaczynam wypatrywać kolejnego dzieła Małgorzaty Sobczak. www.carolinelivre.pl

Bardzo lubię polskie kryminały,a jeśli na rynku wydawniczym pojawia się kolejny,intrygujący debit literacki to trzeba go koniecznie przeczytać. @malgorzataoliwiasobczak stworzyła ciekawa historię,pełną tajemnic i zagadkowej przeszłości głównych bohaterów,powiązanych ze światem mafijnym. .🌹 Akcja powieści swój początek ma w połowie lat 90,gdzie w Sopocie dochodzi do okropniej i tajemniczej zarodni młodej dziewczyny.Tą zbrodnią żyła wówczas cała Polska.Niestety sprawę zbadano bardzo pobieżnie a z powodu braku wystarczających dowód została ona zamknięta.Po prawie siedemnastu latach na sopockiej plaży zostają odnalezione kolejne zwłoki młodej i pięknej dziewczyny.Sprawy ta zostaje przydzielona prokuratorowi Leopoldowi Bliskiemu,który angażuje się w to śledztwo.Zatem mamy dwie ofiary,dwie podobne do siebie młode kobiety.Obie utopione i okaleczone.Hipotezy i pytania mnożyły się na każdym kroku.Na jaw wychodzą nie tylko sprawy z pół-światka mafijnego,ale również życie rodzinne jeden z ofiar.Co tak naprawdę się wydarzyło?Czy prokurator ma do czynienia z tym samym mordercą? .🌺 ”Kolorowy zła.Czerwień” uważam za udany debiut literacki.Autorka miała bardzo ciekawy pomył na fabułę.Od samego początku wzbudziła moje zainteresowanie lekturą. I tak było do ok.200 strony.Ten kryminał czytało mi się naprawdę rewelacyjnie,potem jednak wszystko zaczęło się trochę ciągnąc,opisy się wydłużały przez co ta cała historia stał się trochę nużąca i monotonna.I te dygresje,trochę było ich za dużo.Jak również przy tego typu książkach miałam swój typ podejrzanego,który się potwierdził.Także pomimo przewidywalności fabuły,czyta się tą powieść przyjemnie.Tu wydarzenia z przeszłości mieszają się z teraźniejszością.Dodam,że klimat powieści również dodaje jej charakter a opisy choć obszerne i one mają swoje plus.Dzięki nim ta opowieść stała się bardziej barwna.Jest to pierwszą część z serii autorki i na pewno przeczytam kolejne. . Dziękuje @wydawnictwo_wab 🖤 Moja ocena 7.5/10 https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/?hl=pl

Pani Sobczak! Odwaliła pani kawał dobrej roboty! Gratuluję! W "Czerwieni" iskry leciały od samego początku, a ja nie mogłam się oderwać od tej historii! Trójmiasto. Dwa morderstwa, które dzieli 17 lat różnicy. Do tego psychol okaleczający zwłoki 🤢 Czy może być coś bardziej okrutnego? Oczywiście pomijając sam fakt morderstwa. Nie sądzę. Nie brak tu seksu, zgubnej namiętności, zdrad i skomplikowanych relacji rodzinnych. Poznajemy bezwzględny skrawek mafijnego światka, by nieco później razem z prokuratorem Bilskim uczestniczyć w policyjnym śledztwie dotyczącym zaginionych dziewczyn - Moniki i Martyny. Chciałabym podkreślić, że autorka stworzyła wprost FENOMENALNY (!) klimat opuszczonej sopockiej plaży, a wyjątkowo makabryczne opisy sekcji zwłok niejednokrotnie sprawiały, że flaki wykręcały mi się na drugą stronę. To lubię! Każdy z bohaterów był wyrazisty i ciekawy, dzięki czemu tym chętniej śledziłam ich losy. Emocje Heleny Boguckiej? Oddane zdecydowanie na najwyższym poziomie! I chociaż mordercę wytypować było mi łatwo, to autorce i tak w pewnym momencie udało się całkowicie wyprowadzić mnie w pole! Zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw! A przecież wydawać by się to mogło takie oczywiste, patrząc na to z perspektywy czasu. Kto czytał, ten pewnie wie, co mam na myśli 😉 Pozostałym zazdroszczę, że dopiero będą mogli to przeżyć 😍 Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak przyłączyć się do ogólnego zachwytu nad tą pozycją i bić brawa na stojąco! Jeśli tak wygląda Pani debiut w tym gatunku, to moim życzeniem jest jak najszybsze przeczytanie kolejnej Pani książki! 😊 Polecam serdecznie!

Sopot lata 90. W mieście dochodzi do tajemniczej zbrodni. Ofiara okazuje się być młoda dziewczyna. Osiemnaście lat później ktoś popełnia kolejna zbrodnie, łudząco podobną do pierwszej. Tylko kto? I jak? Dlaczego sprawca nie został skazany? A może wyrok odsiaduje nie ten człowiek? Czerwień to książka, o której mi ciężko mi jednoznacznie stwierdzić, czy jest dobra, czy zła. Dlaczego? Otóż jej początek bardzo mnie wciągnął, zaintrygował i sprawił, że chciałam czytać dalej. Jednak im bliżej połowy, a potem końca książki, całość coraz bardziej mnie nudziła. Co prawda, rozdziały dotyczące lat 90 XX. wieku były naprawdę interesujące, to te opowiadające o wydarzeniach z lat nam współczesnych były bardzo nijakie. Zbyt wiele było tam opisów, rozważań i przemyśleń. Co najgorsze, nie umiałam się wciągnąć. Sama historia jest ciekawa, morderstwo jest nieoczywiste, a język całkiem przyjemny, ale nie potrafiłam przeczytać jej na raz więcej niż 10-20 stron. Po tym czasie zaczynała mnie po porostu nudzić. Przez jakiś czas miałam też wrażenie, że to w pewnien sposób próba wykreowania postaci podobnych do tych z powieści o Wiktorze Forście. Dla mnie niestety było tam zbyt wiele podobieństw. Tak, więc jak mogę ją dobrze ocenić? Powiem tak – książka z pewnością jest super lekturą dla osób uwielbiających kryminały, ale nieczytające ich zbyt wiele. Jeśli macie wolną chwilę, to Czerwień nie jest złym pomysłem, bo prawdopodobnie bardzo Wam się spodoba. Dla mnie niestety brakowało tego czegoś. Mam nadzieję, że kolejny tom będzie bardziejszy, bo z pewnością dam mu szansę!

Tak wiele osób zachwycało się tą książką, że po prostu musiałam ją przeczytać. I tak, potwierdzam, książka jest rewelacyjna. Trudno uwierzyć, że to debiut kryminalny autorki. Prokurator Leopold Bilski prowadzi sprawę morderstwa młodej kobiety, której w brutalny sposób okaleczono twarz. W podobny sposób zginęła przed 17 laty córka sędzi Heleny Boguckiej. Oprócz przyczyny śmierci, ofiary łączy również podobieństwo fizyczne. Czy jest jednak możliwe, że to ten sam sprawca po tylu latach ponownie uderzył? Dlaczego wycina swoim ofiarom usta? Czy powiedziały, lub chciały powiedzieć za dużo? Młody ambitny prokurator angażuje się w śledztwo sprzed lat stwierdzając uchybienia i podejrzanie zbyt szybko umorzoną sprawę. Komu zależało na wyciszeniu tak brutalnego morderstwa? I kto miał aż takie wpływy by to zrobić? Początkowo wszystkie podejrzenia padają na trójmiejską mafię, jednak okazuje się, że kilka innych osób miało motyw i możliwości, by popełnić obie zbrodnie. Książka, prócz intrygującej zagadki kryminalnej, skupia również uwagę czytelnika na rozbudowanym wątku obyczajowym, który polecam szczególnie rodzicom dorastających dzieci. Lekki język, spójna fabuła, realne postacie i odpowiednio dawkowane napięcie budują powieść, która każdemu miłośnikowi kryminałów dostarczy silnych emocji.