Zakon Rozbitej Soczewki. Alcatraz kontra Bibliotekarze. Tom 4 (okładka miękka)

Brandon Sanderson i jego seria o Alcatrazie Smedrym i Bibliotekarzach to aktualnie książki z serii fantasy, które czytam najchętniej i oczekuję na kolejne tomy z wielką niecierpliwością, bo wiem że wprawią mnie w dobry humor i spędzę kilka godzin śmiejąc się do rozpuku. Alcatraz Smedry to bardzo nietypowy dorastający chłopiec. Nie dosyć, że wychował się w Ciszlandach, z dala od własnej zaczarowanej ojczyzny, o której nic nie wiedział aż do swoich trzynastych urodzin, to jeszcze ma duży problem z rodzicami. Co robić, gdy matka jest jedną z najpotężniejszych Bibliotekarek, a ojciec jest po prostu szalonym, nie za bardzo przejmującym się synem, oderwanym od rzeczywistości Smedrym. Dobrze, że chociaż dziadek jest dla niego opoką i może na nim polegać... Ale tylko wówczas, gdy się nie spóźnia. A to zdarza się niestety wyjątkowo często. No cóż, taki dar. Alcatraz już trzykrotnie uratował rodzinę i swoją ojczyznę przed zagładą Bibliotekarzy i opanowaniem przez nich świata, jednak zagrożenie wciąż nie minęło. Teraz zło wdarło się do Wolnych Królestw i chce zawładnąć jednym z państw - Mokkią. Alcatraz i spółka muszą po raz kolejny uratować świat. Brandon Sanderson w dalszym ciągu dostarcza mnóstwo śmiechu i akcji. Jednak dopiero w tej części zdałam sobie sprawę, że być może komiczny charakter każdego elementu magicznego tj. soczewek okulatorów, czy talentów Smedrych to jednocześnie skomplikowany i złożony system, który bardzo przypomina magiczną strukturę z jego "dorosłych" epickich serii fantasy. Nie dajcie się zwieść temu, że są to książki dla młodszych czytelników i pewnie Sanderson nie włożył w nie tyle pracy, co w resztę uniwersum, które stworzył. System magiczny w Alcatrazie to cały Brandon Sanderson - dopracowany, precyzyjny i ciekawy. Mroczny talent, wyjątkowość klanu Smedrych pod względem otrzymywania talentów, sposób działania kryształów rycerzy Krystalii to wątki, które kryją w sobie bardzo oryginalne i przemyślane pomysły, choć początkowo sądziłam, że to po prostu nieuporządkowana bujna wyobraźnia autora. Okazuje się jednak, że to wszystko ma głębszy sens. "Zakon Rozbitej Soczewki" jest to tom, w którym czytelnik otrzymuje więcej odpowiedzi dotyczących głównej historii, gdzie ujawnione są pewne sekrety i gdzie wszystko zaczyna się powoli układać w spójną całość. Powoli odkrywamy historię rodziców Alcatraza, poznajemy wszystkie odłamy sekty Bibliotekarzy i sposoby ich działania, odkrywamy, że Alcatraz nie jest po prostu jednym ze Smedrych - on jest wyjątkowy. A talenty klanu Smedry są po prostu genialne! Przyzwyczaiłam się już do spóźniania, gubienia się, niszczenia wszystkiego, do wyglądania koszmarnie rano, a nawet do bycia okropnie złym tancerzem (to naprawdę pomocny talent!), ale jak może pomóc bycie kiepskim w matematyce? Może się przydać, ale może też ogromnie zaszkodzić... Tego talentu należy używać z wielką rozwagą! Krótka forma książek z serii ma zarazem wady, jak i zalety. Z jednej strony wielka szkoda, że historia kończy się tak szybko, lecz z drugiej - przynajmniej jest na co wyczekiwać, gdyż taka ilość stron na pewno nie spowoduje że będziemy się nudzić i przewracać kartki bez zainteresowania, lecz sprawi, że ciągle będzie nam mało. Tak jest zawsze, gdy czyta się o rodzinie Smedrych i ich zwariowanych przygodach. Po drugie - książkę można przeczytać w całości w jeden wieczór i nie trzeba zostawiać ulubionych bohaterów na później. Choć niestety nadal trzeba czekać na kolejne tomy... Książka wciąż była utrzymana w formie prześmiewczej, ironicznej i sarkastycznej, lecz czuć było trochę więcej powagi, niż wcześniej. Czuję, że autor chciał, żebyśmy nie tylko dobrze się bawili w trakcie jej czytania, ale być może ukrył w niej jakieś ważne przesłanie. Jednak odpowiedź na to pytanie znajdę dopiero w ostatnim tomie. "Zakon Rozbitej Soczewki" to niestety przedostatni tom z serii. Już tylko "Mroczny talent" pozostał do wyjaśnienia wszystkich najważniejszych wątków i do zakończenia historii klanu Smedrych. Z jednej strony jestem go bardzo ciekawa, lecz z drugiej... po prostu nie chcę, żeby ta seria się kończyła!

Przygody Alcatraza, od czasu kiedy zaczęły się u nas ukazywać, wywoływały u mnie tylko uśmiech, a czasami gromki śmiech. Ten zwariowany dzieciak, któremu Sanderson ukradł historie i zaczął je wydawać pod swoim nazwiskiem od samego początku trafiły na półkę z moimi ulubionymi historiami. Nie tylko bohaterowie, z nietuzinkowym Alcatrazem na czele, ale i złowrodzy Bibliotekarze i świat, w którym nic nie jest takie jakim się wydaje. A czego dowiemy się z czwartego już tomu? Mokia chyli się ku upadkowi. Jeśli zagłada przyjdzie, Bibliotekarze będą panować nad Wolnymi Królestwami. Na szczęście chłopak nie daje sobie w kaszę dmuchać i zaopatrzony w wybuchowe miśki i swój niezawodny talent do psucia wszystkiego czego się dotknie, rusza do boju. Czy mu się uda? W zasadzie możemy być tego pewni, skoro na horyzoncie już 5 tom jego przygód. Przekonajcie się sami. Podsumowując- ten cykl pozostanie moim ulubionym, przede wszystkim na specyficzną historię jaką przedstawiają poszczególne tomy. Alcatraz, jego towarzysze, Bibliotekarze, niezwykły świat, niebanalny humor... Można tak wymieniać długo. W zasadzie nie widzę w tym cyklu wad. Może tylko jedną. Zdecydowanie za cienkie te książki! to się nie godzi. Polecam nieustająco.

“Zakon Rozbitej Soczewki” to pełna zwrotów akcji, magiczna, irracjonalna, niebanalna i ekscytująca przygoda dla każdego wielbiciela fantastyki. Jednocześnie to przedostatni tom przygód trzynastoletniego bohatera, pozostaje nam jedynie czekać na finał. Recenzja w całości: http://mamao.pl/alcatraz-kontra-bibliotekarze-4-zakon-rozbitej-soczewki/

Szybka tania dostawa do odbioru w salonie empik. Polecam ten sposób odbioru

Brandon Sanderson to angielski pisarz. Ma na swoim koncie wiele książek fantastycznych dla dzieci i młodzieży, a także dla starszych czytelników. Wydawnictwo UIVI wydało właśnie czwartą część przygód Alcatraza Smerdy pt. „Alcatraz kontra Bibliotekarze. Zakon Rozbitek Soczewki". Główny bohater wraz z Bastylią, Kazem i Aydeę wyruszają na ratunek Moki. Gdyż gdy ona upadnie inne Wolne Królestwa podzielą jej los. Do dyspozycji mają tylko wybuchowe misie i kilka par soczewek, no i oczywiście swoje talenty m.in. Alcatraza do psucia wszystkiego co dotknie. Czy uda im się pokonać napastników i uratować Mokie? Książka dla miłośników serii o Alcatrazie. Warto, więc znać poprzednie części. „Zakon Rozbitej Soczewki” czyta się przyjemnie i szybko. W każdym rozdziale można znaleźć coś śmiesznego. Jako fanka cyklu już nie mogę doczekać się ostatniej piątej części M., lat 15 źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Według mnie, Zakon rozbitej soczewki utrzymuje wysoki poziom, a nawet wybija się ponad te wcześniej zaprezentowane przez Sandersona. Uwielbiam tego autora, nie tylko za powieści przeznaczone dla dzieci i młodzieży. Seria o Alcatrazie ma szansę podbić serca wielu młodych odbiorców o ile jeszcze tego nie uczyniła. Akcja należy do wartkich, takich, które nie nudzą i nie usypiają czytelnika. Sporo tutaj momentów skłaniających do myślenia, ale Sanderson nie zapomniał również o ogromnej dawce humoru. Powieść jest naprawdę zwariowana i można przy niej miło spędzić czas. Ja gorąco polecam nie tylko Zakon rozbitej soczewki, ale i pozostałe tomy cyklu. http://czytambolubieo.blogspot.com/2018/04/alcatraz-kontra-bibliotekarze-zakon.html

Akcja czwartego tomu serii to jeszcze więcej dobrej zabaw. Alcatraz robi wszystko, by uratować oblężone miasto, ale sprawa wcale nie jest taka prosta. Jeśli Mokia upadnie, jej los mogą podzielić pozostałe Wolne Królestwa, a wtedy cały świat znalazłby się we władaniu złowrogich Bibliotekarzy. Nigdy jednak nie zgadniecie jaką wspaniałą broń ma w podorędziu! Kilka par soczewek oraz zapas wybuchowych pluszowych misiów zawsze może się przydać, gdyby nie typowa dla bohatera tendencja do psucia wszystkiego co zaplanowane. Czy chłopak osiągnie swój cel i obroni miasto nie tylko przed armią monstrualnych bibliotekarskich robotów, ale i własną matką? Dużo się dzieje i tym sposobem nawet nie wiadomo kiedy akcja dobiega końca. Brandon Sanderson z lekkim stylem i przyjemnym poczuciem humoru prowadzi czytelnika przez dojrzały świat młodzieżowych problemów opartych na fantastycznym motywie. Lubię wracać do serii i patrzeć jak rozwija się Alcatraz, podążać jego droga i trzymać kciuki, by tym razem nic nie zepsuł. To taka przyjemna odskocznia od dnia codziennego, a "Zakon Rozbitej Soczewki" to potwierdzenie, że z tomu na tom jest tylko co raz lepiej. Jesteście gotowi podjąć wyzwane i wskoczyć w wir przygody?

Mam wrażenie, że ta powieść była dojrzalsza od poprzednich. Alcatraz nie stara się nas już jedynie rozbawić czy zainteresować tym, dlaczego Bibliotekarze są źli. Tym razem pojawia się (obok humoru oczywiście) więcej przemyśleń, refleksji. Nie zmienia to jednak faktu, że przy książce można się pośmiać i rozluźnić, jak przy poprzednich tomach. Nie chcę zbyt wiele zdradzać z fabuły, aby nie zaspoilerować wam żadnych sytuacji i wydarzeń z poprzednich tomów. Zdecydowanie podoba mi się w tej części wyjaśnienie natury działania talentów, ponieważ od samego początku serii mnie to intrygowało. Dodatkowo Alcatraz dużo mówi o odpowiedzialności, o władzy oraz o rządzeniu (oczywiście w swój pokrętny sposób). Tym razem akcja przeplata się z rozważaniami dużo bardziej niż poprzednio. Nie psuje to jej dynamiki, ale nadaje historii dojrzalszy ton. Za to zakończenie to typowy Alcatraz - wredne urwanie w najciekawszym momencie, aby wzbudzić w czytelniku natychmiastową chęć sięgnięcia po dalszy ciąg. Uh, nie trapię ojca Alcatraza - wydaje mi się, że to on ma trzynaście lat, a nie jego syn. Wieczne dziecko. Strasznie irytująca postać. Sam Alcatraz stał się bardziej odpowiedzialny, choć nadal niezwykle roztrzepany. Ciekawie i niezwykle zabawnie rozwija się również wątek miłosny pomiędzy nim a Bastylią - obydwoje robią podchody i nie wiedzą, jak się zachować czy jak wyrazić swoje uczucia. Nową intrygującą bohaterką jest Aydee, niezwykle inteligentne dziecko z jeszcze bardziej zaskakującymi zdolnościami. Co byście powiedzieli na talent do bycia słabą z matmy? Mnie jego rozmach zupełnie zaszokował! Podsumowując, robi się coraz goręcej i jeszcze bardziej nieprzewidywalnie. Autor idealnie wyważył stopniową dojrzałość ze zwyczajowym humorem serii. Cóż mogę rzec? Jeśli jeszcze nie poznaliście serii Alcatraz kontra Bibliotekarze, zdecydowanie musicie to nadrobić! Zapewne na wiosnę szukacie lekkich i zabawnych książek, a ja z pełnym entuzjazmem mogę wam polecić książki pana Sandersona!

Brandon Sanderson stworzył cykl przeznaczony typowo dla młodzieży. ,,Zakon Rozbitej Soczewki” to już czwarty tom cyklu. Mokia była zagrożona przez Bibliotekarzy. Niestety, nikt za bardzo nie kwapił się do tego, by wysłać tam pomoc. Najważniejsze było to, że król był bezpieczny. Alcatraz postanowił jednak wpaść na pewien pomysł, który być może miał zaradzić upadkowi Mokii. Czy faktycznie tak miało się stać? Książka pisana jest w narracji pierwszoosobowej, wtrącając co jakiś czas fabularne wstawki, co jeszcze bardziej stopniuje napięcie. Całość została okraszona dość licznymi ołówkowymi ilustracjami, typowymi dla tej serii. Tak jak w poprzednich tomach, w tym także sporo się dzieje. Seria młodzieżowe mają to do siebie, że niektóre z nich są przeznaczone także dla starszych czytelników. Ta Brandona Sandersona z całą pewnością zalicza się do tej kategorii. Jest bardzo nowatorska i ciekawa pod względem fabularnym. W przygotowaniu piąty tom serii. ,,Zakon Rozbitej Soczewki” należy koniecznie czytać ze znajomością poprzednich tomów. Zapewniam, że tym razem z Alcatrazem także nie będziecie się nudzić. Jestem ciekawa, jakie przygody czekają go w piątej części cyklu.

Lektura poszła mi bardzo szybko. Zdecydowanie szybciej niż poprzednie tomy. Jak to w przypadku wydawnictwa IUVI można się już przyzwyczaić, że ich książki cechuje naprawdę niewielka ilość tekstu na stronie. Nie przytłacza to ani trochę, a tylko uprzyjemnia lekturę. Dla młodzieży, która potrzebuje widzieć duże postępy w czytaniu, jest to rzecz wręcz bezcenna. Czwarty tom przygód Alcatraza jest już książką nieco bardziej dojrzałą, choć narrator (którego naprawdę uwielbiam, za próbę wchodzenia w interakcję z czytelnikami) próbuje ten poziom zaniżyć. Tutaj mamy wojnę, mamy ludzkie tragedie, trudne wybory, poczucie beznadziei i naprawdę się zastanawiamy, czy w ogóle to się skończy. Bohater z każdym tomem nieco dojrzewał, ale tym razem Alcatraz staje się prawie dorosły, biorąc odpowiedzialność za naprawdę wiele. Rozumie dużo, już nie jest dzieckiem, a przejmuje bardzo ważną rolę nie tylko w wojnie, ale i w całym rodzie Smedrych. Sama wojna natomiast mimo klimatu wojny jest umiejętnie opisana tak, aby nie nieść obrazu przemocy i rozlewu krwi. Wprowadzany od poprzednich tomów humor nieco został uszczuplony, by stworzyć klimat wojenny i według mnie autorowi się to udało. Bardzo mi podpadła do gustu nieprzewidywalność. Tym razem nie jest aż tak oczywiste to co się wydarzy, choć z poprzednich tomów odnosiło się inne wrażenie. Pojawia się mało nowych bohaterów - książka skupia się głównie na tych, których poznaliśmy w poprzednich tomach, rozbudowuje nasze pojęcie o nich, a także pokazuje ich w innych sytuacjach niż dotychczas. Bardzo mi się podoba również kreacja świata autora. Nowe ludy, miasto, nowa broń - niekończące się pomysły, i to oczywiście o wiele lepsze niż tak zwane odgrzewańce - ciągłe wałkowanie tych samych tematów. Sanderson tworzy własny, niepowtarzalny świat bardzo dobrze. Wykonanie książki bardzo dobre. Laminowana okładka, wypukłe litery, świetne ilustracje, pozwalające co nieco bardziej sobie to wszystko wyobrazić i nie spojlerujace, co najważniejsze. Jeśli mam mówić o minusach to tylko narzekam pod nosem, że znów nie ma książki z niebieskim grzbietem, na co czekałem od poprzedniego tomu. Książkę oceniam na zasłużone 10/10 i nie mogę doczekać się kolejnego tomu.