Olga Tokarczuk

Przygodę z poważnym pisarstwem zaczęła od wydania arkusza poetyckiego – „Miasto w Lustrach”, który został wydany w 1989. Cztery lata później wydana została pierwsza powieść Olgi Tokarczuk – „Podróż ludzi Księgi”. Dwa lata później powstała kolejna – „E.E.” – na podstawie której powstało przedstawienie Teatru Telewizji. Prawdziwą rozpoznawalność dała Oldze Tokarczuk książka „Powieść i inne czasy”, która została nominowana do prestiżowej nagrody „Nike”.

Podstawowe dane:

Opis autorki

Nagroda Nobla dla Olgi Tokarczuk w dziedzinie literatury za 2018 rok dla wielu osób zainteresowanych książkami i słowem pisanym, nie była wielkim zaskoczeniem. Od lat wieszczono już tej autorce urodzonej w małym Sulechowie zdobycie najwyższego lauru literackiego. Przed otrzymaniem Nagrody Nobla, gdy w księgarniach sprzedawały się „Księgi Jakubowe” czy „Bieguni”, już dawno na panteonie polskich twórców znajdowała się Olga Tokarczuk. Książki jej autorstwa doskonale się sprzedawały, a ona odbierała najważniejsze literackie nagrody i wyróżnienia od wielu europejskich fundacji. Dość wspomnieć o takich nagrodach jak np. statuetki Nike, Vilenica czy Laure-Batallion i Man-Booker International Prize. Dotychczas opowiadania, eseje i powieści Olgi Tokarczuk zostały przetłumaczone na ponad 200 języków.

Książki Olgi Tokarczuk w pierwszych godzinach po informacji o jej wielkim wyróżnieniu, rozeszły się w ekspresowym tempie – około 12 000 egzemplarzy zostało sprzedanych w Empiku w ciągu pierwszych 10 godzin.

Warto wspomnieć, że jest ona piątą osobą z Polski, która otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Innymi wyróżnionymi są oczywiście: Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz, Wisława Szymborska.

Olga Tokarczuk i jej pierwsze powieści, opowiadania, eseje

W 1998 roku wydany został zbiór opowiadań „Szafa”, a rok później do księgarni trafiła powieść „Dom dzienny, dom nocny”. W następnych latach opublikowane zostały kolejne zbiory opowiadań Olgi Tokarczuk – w 2000 wyszły „Opowieści Wigilijne”, a w 2001 „Gra na wielu bębenkach”. Powieści „Ostatnie historie” oraz „Anna In w Grobowcach” ukazały się kolejno w 2004 i 2006 roku.

Najpopularniejsze książki Olgi Tokarczuk

W rok po „Annie” wydana została powieść „Bieguni” – jedna z najpopularniejszych książek Olgi Tokarczuk, opowiadająca o „sytuacji egzystencjalnej człowieka w podróży”. 2009 rok przyniósł „Prowadź swój pług przez kości umarłych” – czyli niezwykłą powieść z cechami kryminału i tajemniczymi morderstwami w tle. 3 lata po tym, wydany został zbiór esejów „Moment Niedźwiedzia”.

W 2014 na sklepowych półkach ukazała się powieść historyczna „Księgi Jakubowe”. Ta książka Noblistki powstawała aż 7 lat – na blisko tysiącu stron opisała ona bowiem bogatą i zróżnicowaną rzeczywistość Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W 2018 roku wydane zostały następne zbiory opowiadań – „Opowiadania Bizarne” oraz „Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa”.

Jeśli jeszcze nie zapoznałeś się z twórczością naszej polskiej Noblistki, to koniecznie zamów jej książki i sprawdź, za jakie cechy swojej niezwykłej twórczości otrzymała Nagrodę Nobla.

więcej
Filtruj
Kategorie
Nowości
Wybrani autorzy
  • więcej
Seria
Wydawnictwo
  • więcej
Dostępność
Cena
Ocena

Olga Tokarczuk - książki

  • Czuły narrator (2020)
  • Księgi Jakubowe (2014)
  • Bieguni (2007)
  • Prawiek i inne czasy (1996)
  • Miasto w lustrach (1989)
  • Podróż ludzi Księgi (1993)
  • E.E. (1995)
  • Szafa (1997)
  • Dom dzienny, dom nocny (1998)
  • Lalka i perła (2001)
  • Gra na wielu bębenkach (2001)
  • Ostatnie historie (2004)
  • Anna In w grobowcach świata (2006)
  • Prowadź swój pług przez kości umarłych (2009)
  • Moment niedźwiedzia (2012)
  • Zgubiona dusza (2017)
  • Opowiadania bizarne (2018)
  • Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa (2018)
  • Nadzieja (2020), i in.
  • Nieswojość (2019), i in.
  • Rozmawiamy we wszystkich kierunkach (2018), i in.
  • Wielogłos o Zagładzie (2018), i in.
  • Zgubiona dusza (2017), i in.
  • NieObcy (2015), i in.
  • Pokaz prozy (2006), i in.
  • Lekcja pisania (1998), i in.
  • Opowieści wigilijne (2000), i in.
  • Empuzjon (2022)