Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum (okładka  twarda, 11.2021)

Wspaniała pozycja dla tych, co kochają góry.

Fajna książka.

Ok

Czy oddalibyście życie tylko po to, żeby zdobyć wymarzony szczyt? Na to pytanie w swojej najnowszej książce próbuje odpowiedzieć autorka Rachela Berkowska, rodziny ofiar oraz członkowie tragicznych wypraw. Historie tutaj opisane mocno trzymają w napięciu. Zawsze do końca miałam nadzieję, że członkowie wypraw po zdobycie upragnionych szczytów w całości wrócą żywi. Niestety góry bywają bardzo niebezpieczne nawet dla zapalonych alpinistów czy himalaistów. Bardzo wstrząsające i emocjonujące reportaże. Każdy z nich powodował u mnie potok łez. Nasuwa mi się pytanie: czy warto było? Czy warto było oddać życie za zdobycie szczytu? Czy warto było osierocić dzieci dla miłości do gór? I jeszcze ostatnie pytanie: czy dla alpinistów, himalaistów i innych wspinaczy ważniejsze są góry od ich własnych rodzin? Nigdy nie zrozumiem tej pięknej i bardzo niebezpiecznej pasji – miłości do gór ponad wszystko. Niektórzy miłośnicy zdobywania szczytów są szaleni. Wiedząc, że już nie mają siły i zdrowie im szwankuje mimo wszystko wspinają się dalej. Zamiast odpuścić idą na spotkanie śmierci. Czy w takiej sytuacji myślą o swoich rodzinach? Czy wiecie, jak wygląda śmierć z wyczerpania i wychłodzenia? Dzięki autorce i jej książce „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum.” będziecie mieć tego pełen obraz. Straszny jest widok umierającego przyjaciela, któremu nie można pomóc. Niektórzy nikogo nie słuchają. Nie słuchają ostrzeżeń kierowników wypraw, którzy mówią odpuśćmy, nie dzisiaj, następnym razem. Idą wtedy po zdobycie szczytu samotnie lub ciągną za sobą partnera, nie wiedząc, że za rogiem czeka na nich śmierć. Niektórych ciał nigdy nie da się sprowadzić na dół. Zdobywcy szczytów zostają wtedy na zawsze w miejscu, w którym spotkała ich śmierć. Na zawsze pozostają w ukochanych górach. W książce „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum.” znajdziecie opisane ostatnie wyprawy między innymi: Łukasza Chrzanowskiego, Zygmunta Andrzeja Heinricha, Jana Nowaka i Barbary Kozłowskiej. Na końcu każdej historii znajdziecie wypisany pełen skład członków wyprawy. Nasi bohaterowie próbowali zdobyć szczyty między innymi: Shiviling 6543m (Himalaje), Broad Peak (Himalaje), K2 8611m (Himalaje) i Api 7132m (Himalaje). Czy każdy z bohaterów przed swoją śmiercią doszedł na swój wymarzony szczyt? Przekonacie się czytając. Ja niestety wam tego nie napiszę. Reportaże, które przeczytałam w dziele Racheli Berkowskiej pozostaną ze mną na długo. Wstrząsnęła mną ta książka. Chwilowo nie umiem się po niej pozbierać. Żal mi rodziny poległych bohaterów. Wydaje mi się, że autorka tą książką oddała hołd poległym w górach jak i daje nam przestrogę, żeby nie być za odważnym w górach. Z górami jeszcze nikt nie wygrał. One są nieobliczalne. Możecie przeczytać jak zaprawieni w boju himalaiści i alpiniści tracili życie czasami przez własną głupotę a czasami w wyniku tragicznego wypadku. Okładka książki jest rewelacyjna. W środku znajdziecie mnóstwo pięknych zdjęć. Czytałam ją z zapartym tchem. Nie mogłam się od niej oderwać. Tą książkę powinni przeczytać wszyscy – nie tylko miłośnicy gór. Dzięki tego typu historią zaczynam lubić góry. Uwielbiam o nich czytać. Co sprawia, że ludzie kochają góry? Po pierwsze piękne widoki. Po drugie adrenalina, którą daje wspinaczka i zdobywanie szczytów. Dla tej adrenaliny wspinacze są wstanie zrobić dosłownie wszystko. Należy jednak pamiętać, że idąc na wyprawę w Himalaje lub inne góry nigdy nie można być pewnym, że wróci się żywym, czego idealnym przykładem są bohaterowie książki „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum”. Z całego serca polecam najnowszą perełkę od Racheli Berkowskiej. Jestem nią zachwycona i oczarowana. Koniecznie ją przeczytajcie. Nie zawiedziecie się.

Kocham góry. Za ich piękno, siłę oraz moc, którą czerpię zawsze, gdy jestem na szlaku. I choć daleko mi do górskich wypraw, w których zdobywałbym szczyty, to każda chwila spędzona w górach dodaje mi energii. Zawsze podziwiałem polskich himalaistów. Za odwagę, siłę oraz pasję. Pasję wymagającą poświęceń. Sięgając po książkę „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum” liczyłem na czytelniczą wyprawę na sam szczyt. Rachela Berkowska dała mi tę możliwość. Czytając tę książkę mogłem w domowym zaciszu poczuć namiastkę emocji, które towarzyszą zdobywcom górskich szczytów. Mogłem przekonać się również jak cienka jest granica pomiędzy wyzwaniem i ryzykiem. Często bohaterowie książki Pani Racheli ryzykowali wiele, aby zdobywać swoje cele, aby na górskich szczytach realizować swoje pasje i marzenia. Autorka we wstępie swej książki podkreśla, że Krzysztof Wielicki w wywiadzie przyznał” „emocje związane z pasją wspinania się bywają tak wielkie, że karżą pogodzić się z wypadkami, ze śmiercią kolegów”. To mocne słowa, których znaczenie może zrozumieć tylko pasjonat górskich wypraw. Każdy, kto ma pasje, wie jak wiele może poświęcić dla ich realizacji, dla spełnienia swoich marzeń. Ta książka po części jest takim świadectwem ludzi z pasją, którzy wkładają serce do jej realizacji. Ta książka jest również historią Polaków – himalaistów dla których góry są/były miłością życia. Wyruszając w górskie wyprawy, wiedzieli, że czeka ich zimno, chłód, że nie unikną wielu niebezpieczeństw skrywanych w górskich szczytach. Jak przyznaje autorka „wspinaczka pozostanie igraniem z życiem dla jednych i jego afirmacją dla drugich”. Rachela Berkowska na kartach książki „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum” ukazuje nam historie ludzi, którzy oddali swoje życie w imię pasji zdobywania szczytów. To opowieść o granicy między wyzwaniem a ryzykiem. Czytając tę książkę poznajemy historię Łukasza Chrzanowskiego, Zygmunta Andrzeja Heinricha, Jana Nowaka, Tadeusza Piotrowskiego, Barbary Kozłowskiej, Andrzeja Bielunia, Marka Malatyńskiego i Przemysława Nowackiego, Jerzego Pietkiewicza, Stanisława Latałły – pasjonatów gór, którzy kochali je ponad życie. Książka „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum” jest pewnego rodzaju świadectwem ich miłości, pomnikiem ich heroizmu w realizacji pasji, w zdobywaniu górskich szczytów. Książka Racheli Berkowskiej to wyjątkowa lektura, nie tylko dla miłośników gór, lecz dla każdego, kto dąży do realizacji swoich pasji. To historia ludzi silnych, odważnych. To również książka, dzięki której możemy poczuć namiastkę górskiej potęgi. Książka „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum” ukazała się nakładem Wydawnictwa Prószyński i S-ka

Czy warto oddać życie za zdobycie wymarzonego szczytu? Czy pomimo wielkiego niebezpieczeństwa, warto podjąć ryzyko i iść po marzenia? Część zapalonych wspinaczy pochłonięta chęcią zdobycia góry, brnie do przodu pomimo ostrzeżeń, braku siły, brnie na spotkanie śmierci i na zawsze już pozostaje w swoich ukochanych górach. Co kieruje tymi ludźmi, jaki jest ich cel? Czy myślą o bliskich pozostawionych w domu? Co pcha ludzi w góry? Czy liczą się z tym, że mogą ponieść śmierć, czy to w wyniku własnej głupoty, czy nieszczęśliwego wypadku . Autorka odpowiada na te i inne pytania. Szuka odpowiedzi u najbliższych i członków rodzin zmarłych wspinaczy. Pokazuje wiele wypraw, również tych ostatnich, wypraw bez powrotu. Myślałam, że będzie to książka jakich wiele, że nic nowego się z niej nie dowiem, bo już sporo o górach czytałam i zaskoczyłam się bardzo miło. Autorka potrafi zaciekawić i sprawić, że czytelnik poczuje te emocje, które towarzyszą wspinaczom. Pokazuje, że pasja i miłość do gór jest dla tych ludzi najważniejsza. Potrafią przekraczać granice, z za których często nie ma powrotu. Ryzykują i nie poddają się do końca. Pokazuje ludzi, którzy za swoją pasję zapłacili najwyższą cenę, stracili życie. Bardzo pasjonująca lektora, którą polecam nie tylko miłośnikom gór. Każdy powinien przeczytać, zanim zacznie oceniać nie tylko wspinaczy, ale innych, którzy mają niebezpieczne pasje. Ja wspinaczy nie oceniam, ja ich podziwiam i zazdroszczę tej odwagi i siły, a przede wszystkim ogromnej pasji, która pcha ich ku górom.

Jako wielka miłośniczka górskich wojaży, zachwycam się pięknem groźnych, a zarazem niesamowicie przyciągających szczytów. Ale czy byłabym gotowa ryzykować własne życie w najwyższych górach, by osiągnąć szczyt? Nie wiem. Wiem za to, że inne decyzje człowiek podejmuje na nizinach. Gdy w grę wchodzi magia przyciągania szczytu człowiek podejmuje irracjonalne decyzje. „Życie za szczyt. Polacy w Himalajach i Karakorum” opowiada właśnie o takich historiach. Z pozycji wygodnego fotela, czytając lekturę, oczywistym wydaje się, że zdobycie szczytu przez poszczególnych bohaterów w tym danym momencie nie było możliwe. Narazili się na bezsensowną śmierć. Czy aby na pewno? Realizowali swoje marzenia. Nikt z nich nie szedł tam, by już nigdy nie powrócić do swoich rodzin. Każdy z nich był dobrze przygotowany do wyprawy, miał bogaty bagaż górskich doświadczeń. Autorka pokazuje tę drugą, smutniejszą stronę wspinaczki: himalaiści muszą radzić sobie nie tylko z trudami serwowanymi przez naturę (zimnem, głodem, wiatrem), ale przede wszystkim ze śmiercią partnera. Ta trudna lektura pokazuje, ile człowiek jest w stanie udźwignąć, i jak daleko potrafią zaprowadzić go marzenia. Książka ta stanowi swoisty zapis heroizmu, pasji ludzi gór. Książkę czyta się trudno, ze względu na wszechobecny temat śmierci. Niemniej polecam ją każdemu, jako idealny przykład dążenia do realizacji marzeń i wytrwałości.