Zostawiłeś mi tylko przeszłość (okładka miękka)

Książka napisana jak przez nastolatkę. Temat na czasie, jednak sama opowieść jest napisana w sposób suchy i pozbawiony emocji... Czytałam książkę bardzo długo, bo nie było to przyjemnością, mimo że cały czas miałam nadzieję, że coś się zmieni.

https://blogmiedzystronami.blogspot.com/2018/11/zostawies-mi-tylko-przeszosc-adam.html "Nie potrafię pozbyć się tych uczuć. Przynajmniej nie od razu. Wątpię, by u Jacksona było inaczej, zwłaszcza tutaj, w Central Parku, gdzie służę za przewodnika w wycieczce, którą ty powinieneś prowadzić. Nasza sytuacja przypomina grę w karty, a wszechświat rozdał nam tylko dżokery; jestem jakimś kosmicznym żartem. Ale może nie musimy tak łatwo się poddawać. Może możemy grać dalej i uczynić z siebie królów, wbrew wszystkiemu." Griffin cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Uwielbia Harry’ego Pottera i liczby parzyste. Theo jest fanem Gwiezdnych wojen i wierzy w światy równoległe. W którymś z nich na pewno wciąż żyje. W którymś z nich obaj nadal są szczęśliwi. Jednak nie w tym. Tworzyli parę idealną. Bajka skończyła się, gdy Theo wyjechał na studia do Kalifornii i poznał nowego chłopaka. Tam też wydarzył się tragiczny wypadek, który zmienił wszystko. Życie Griffina w jednej chwili przeistoczyło się w równię pochyłą. Jedyne, co mu zostało, to żal i sekrety. Na domiar złego, jego ból jest w stanie zrozumieć tylko Jackson – nowy chłopak Theo z Kalifornii. Żeby budować jakąś przyszłość, Griffin musi stawić czoło przeszłości. Przeszłości, która wydarzyła się naprawdę, a nie tej, którą chciałby pamiętać. "Nie istnieją proste odpowiedzi. Zwyczajne przeprosiny to za mało. My dwaj jesteśmy popsuci, rozpaczliwie potrzeba nam naprawy, ale jedyny mechanik, którego chcielibyśmy odwiedzić, to nasza ulubiona osoba - a ty odszedłeś na wieczny urlop." Kilka miesięcy tematu na wielu profilach królowała książka "More Happy Then Not. Raczej szczęśliwy niż nie". Ja jeszcze jej nie przeczytałam, jednak byłam bardzo ciekawa twórczości tego autora. Kiedy więc zobaczyłam, że premierę będzie miała jego kolejna książka, stwierdziłam, że muszę ją przeczytać. Już rozumiem ten zachwyt. Adam Silvera to autor, którego pokochałam za styl i to jak przedstawia problemy człowieka, pokazując gorzko-słodką prawdę o życiu. Nie mam porównania z pierwszą książką, jednak tą jestem zachwycona. "Zostawiłeś mi tylko przeszłość" opowiada historię Griffina i Theo. Rozdziały podzielone są na wspomnienia, z których dowiadujemy się jak wyglądał ich związek i jak budowali swoją relację, oraz na teraźniejszość w której Griffin pogrążony jest w żałobie po niespodziewanej śmierci Theo. Książka zmusza czytelnika do refleksji. Pokazuje jak ulotne jest życie i jak w każdej chwili mogą zmienić się nasze plany. Nawet jeśli odkładamy coś na potem i myślimy, że będziemy jeszcze mieli na wszystko czas, nigdy nie wiadomo co przyniesie nam jutro. Podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji, które przeżywałam razem z bohaterami. Cierpienie Griffina przechodziło na mnie i często czułam się tym bardzo przytłoczona. Nie zaliczam tego jednak do minusów. Autor tak stworzył narracje, że każde słowo jest przesiąknięte tym co odczuwają bohaterowie. "- Nie wydaje mi się. Mimo wszystko każda układanka to jakieś doświadczenie. Puzzle są trochę jak życie, bo możesz coś zepsuć i odbudować później, a za drugim razem jesteś mądrzejszy." W książce przedstawiono zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Możemy zobaczyć jak trudne jest życie, kiedy w naszej głowie cały czas toczy się walka. Ważne jest aby znaleźć osoby, które pomogą nam uciszyć myśli i które nie będą patrzeć na nas przez pryzmat zaburzenia. Czasem jednak nawet ktoś kto był nam najbliższy, może pewnego dnia stać się obcą osobą. W tej książce nie można wierzyć w tylko to, co dzieje się na danej stronie, ponieważ za chwilę wszystko może się zmienić. Tak samo jak w życiu, każdy rozdział może przynieść coś nowego, nawet jeśli nie jesteśmy na to gotowi. "Zostawiłeś mi tylko przeszłość" to książka z wątkiem lgbt, którą bardzo polecam. Nie jest łatwa. Jest bardzo przytłaczająca. Jednak pokazuje jak skomplikowane i ciężkie może być życie. Decyzje podejmowane przez bohaterów nie zawsze są dobre. Jednak czy możemy powiedzieć, że w naszym życiu wszystko na co się zdecydowaliśmy było dobre? Człowiek uczy się na błędach, dlatego je też czasem trzeba popełnić.

Strata bliskiej osoby wiąże się z niewyobrażalnym bólem i trudno jest się pozbierać po takiej stracie, jednak życie toczy się dalej… Adam Silvera w swej powieści pt. „Zostawiłeś mi tylko przeszłość” przedstawił wzruszającą historię miłosną, która niestety nie kończy się szczęśliwie. Już na samym początku dowiadujemy się, że ukochany głównego bohatera nie żyje. Autor przez całą książkę przeprowadza nas przez historię dwóch mężczyzn od ich poznania, przez przyjaźń i związek, aż po śmierć jednego z nich. Powieść jest przedstawiona w formie monologu Griffina cierpiącego na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne do swojej nieżyjącej miłości – Theo. Główny bohater – Griffin bardzo przypomina mi Sheldona z „Teorii wielkiego podrywu”, więc od razu go polubiłam. To bardzo wrażliwy chłopak, który w bardzo młodym wieku stracił swoją pierwszą miłość, z którą miał wiele swoich pierwszych razów (na tym punkcie też ma lekkiego bzika). Po tej stracie często robi głupie rzeczy, których sam nie potrafi wytłumaczyć. Lektura tej książki skłania czytelnika do refleksji. Sprawia, że po jej skończeniu wspomina się bliskich, których już nie ma na tym świecie. Jeżeli lubicie tematykę LGBT, to warto po nią sięgnąć. Mi jednak nie do końca przypadła do gustu.

Jak bardzo utrata bliskiej osoby może wpłynąć na człowieka? Potrafi go rozedrzeć i pozostawić z pustką w sercu. Poradzenia sobie ze stratą jest ciężkim doświadczeniem. O tym na własnej skórze przekonał się nastoletni Gryffin. Gryffin cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Przerażają go liczby nieparzyste I chodzenie po prawej stronie. Uwielbia Harrego Pottera i gadżety z nim związane. Nastolatek nie potrafi sobie poradzić ze śmiercią Theo - swojego przyjaciela i jednocześnie byłego chłopaka, którego cały czas kocha. Gdy nie potrafi sobie poradzić z emocjami i jest zagubiony, poznaje Jacksona, aktualnego partnera Theo, który jedyny wydaje się go zrozumieć i zostaje jego sprzymierzeńcem w odkrywaniu przyszłości po stracie. Zostawiłeś mi tylko przeszłość jest emocjonalną lekturą. Wraz z bohaterem odczuwamy, smutek, przygnębienie, podekscytowana, wstyd i wiele innych emocji. Książka porusza wiele ważnych tematów; śmierci bliskiej osoby, zaburzenia psychiczne oraz szeroko pojętą akceptację. Ważnym aspektem, który porusza Silver jest życie w zgodzie z sobą i koniec ze wszelkimi takemncamu oraz wyjawienie prawdy. Wszystko to jest przemyślanie rozwinięte I rozegrane. Wielkim plusem są bardzo barwni i dobrze wykreowani bohaterowie. Są perfekcyjnie nieidealni. Wraz z rozwojem akcji dokładnie ich poznajemy I wyrabiamy sobie stopniowo o nich zdanie. Autor świetnie przedstawił jak bardzo skomplikowane potrafią być relacje i jak bardzo pod wpływem czasu potrafią się zmienić. Rozdziały naprzemiennie pokazują wydarzenia z przeszłości i teraźniejszości. Z upływem czasu poznajemy coraz dogłębniej całą historię. Gryffin stopniowo daje nam kolejne wskazówki do rozwikłania tajemnicy. Krok po kroku dowiadujemy się jakie wydarzenia doprowadziły do całej tragedii. Ostatnie kilkadziesiąt stron czytałam wbita w siedzenie, bo gdy już myślałam, że wiem jakie będzie zakończenie, okazało się, że jest zupełnie inaczej. Spodziewałam się, że będzie to kolejną schematyczna młodzieżowa, ale myliłam się. Już dawno nie zaskoczyłam mnie tak żadna książka. Podsumowując, zostawiłeś mi tylko przeszłość to niezwykle prawdziwa książka z wątkiem lgbt, w której jest bardzo dobrze przedstawiony motyw żałoby. Naprawdę polecam.

Strata, bliskiej osoby jest dla człowieka dotkliwym doświadczeniem, po którym bardzo trudno się jest pozbierać, kiedy z serca pozostały jedynie fragmenty dobrych wspomnień i niespełnionych planów. Kiedy nie będzie już wspólnego „dalej”, trzymania za ręce czy spoglądania w niebo, wielogodzinnych rozmów, które zdawały się nie mieć końca. Skończył się pewien etap, a rozpoczął zupełnie nowy walki o siebie, poukładania rozbitych odłamków i wygładzania ich krawędzi. Próba pochłonięcia oddechu w płucach bez odczuwania egzystencjalnego bólu, który czasami zmienia się w fizyczny. „Wiem, że podsłuchujesz. I powinieneś wiedzieć, że naprawdę się wkurzyłem, bo przysięgałeś nigdy nie umierać, a jednak oto leżysz w otwartej trumnie. A jeszcze bardziej boli świadomość, że to nie pierwsza złamana przez ciebie obietnica”. Adam Silvera w swojej książce „Zostawiłeś mi tylko przeszłość” opowiada wzruszającą historię miłosną, która nie kończy się happy endem, ślubem, czy wspólnym domem z wielkim ogrodem. Nic nie szkodzi, nie traci bowiem uroku, lekkości i pewnego rodzaju słodkości rodzącego się niewinnego uczucia. To opowieść, która daje nadzieję, o tym, że pewne spotkania są nam pisane, aby ukształtować nasz charakter, pomóc odnaleźć się w świecie i pozwolić przeżyć coś niesamowitego. Wypalają piętno w duszy, która wcale nie staje się blizną, a pamiątką, którą należy pielęgnować. „Odwracam się i widzę kilka nowych twarzy, które idą w naszą stronę. Jeśli ja ich nie znam, oni nie znają mnie, więc nie mogą wiedzieć, dlaczego to dla mnie takie trudne, dlaczego nie potrafię przekręcić tej przeklętej gałki i wejść. Bo nie znają naszej historii”. Mamy wrażenie, że zaczynamy czytać koniec pewnej opowieści, tymczasem dla bohatera jest to początek nowego życia, w którym zabrakło wyjątkowej osoby. Silvera opowiada historię Griffina, chłopaka, który cierpi na pewne zaburzenia i jego najlepszego przyjaciela Theo, który z czasem staje się kimś więcej. Pierwsza miłość szczera i niewinna, zapamiętana zostaje na całe życie, mimo, że ich drogi się rozdzielają. W wyniku nieszczęśliwego wypadku Theo umiera pozostawiając za sobą niewyobrażalną pustkę, której nie sposób będzie wypełnić. Ten miłośnik „Gwiezdnych wojen”, puzzli i historii obrazkowych po prostu zniknął. Czytelnik staje się powiernikiem Griffina, który nie potrafi sobie poradzić z tak dotkliwą stratą, jednak nie on jedyny odczuwa ból. Jackson jest obecnym chłopakiem Theo z Kalifornii, gdzie przebywał i studiował, także jest przytłoczony minionymi wydarzeniami. Spotkanie tych dwóch młodych mężczyzn następuje na pogrzebie tego, który ich ze sobą w pewien sposób łączył. Jak ono przebiegnie? Z doświadczenia wiemy, że spotkanie byłego i obecnego partnera nie zawsze, a wręcz w zaskakującej większości nie przemija bez problemów. Tutaj sytuacja wygląda nieco inaczej, Silvera podsuwa nam pewne spostrzeżenia, a także nadzieję na to, że Jackson może stać się kimś kto w pełni zrozumie Griffina. W pewien sposób obaj „jadą na jednym wózku”, odczuwają stratę równie mocno, tak samo mają pogruchotane serce. To spotkanie daje nie tylko obawy, jak panowie się skonfrontują, ale i nadzieję, że wspólnie pokonają traumę i cierpienie. „-Jaką masz dla mnie historię o Theo? Jackson kuca, żeby zebrać śnieg i ulepić z niego kulę- może pierwszą w życiu, nie wiem, bo śnieg leżał już przed twoim pogrzebem- i rzuca nią w ścianę”. Griffin zabiera nas w przeszłość, tą wyjątkową dla niego, z której czerpie garściami z obecności przyjaciela, którego zna od dziecka, prawie od zawsze. Tego, który obudził w nim uczucie, skradał pocałunki, a także grał na konsoli. Odpowiednio dawkuje wydarzenia mające miejsce w chwili obecnej powracając pamięcią do czasu, kiedy jego życie było szczęśliwsze. Książka jest emocjonalna, ściska mocno za serce, kiedy przezywamy ludzkie tragedie. Silvera, dlaczego zrobiłeś to Griffinowi? Wiem, że fabuła jest bardzo ciekawa, a problem pogodzenia się ze stratą ludzki i ciężki, obecny w naszym życiu, jednak i tak bym mu nawrzucała za tą krzywdę! Czy Griffin i Jackson znajdą wspólny język? Czy uda się bohaterowi „ruszyć do przodu”, bez spoglądania w przeszłość? Czy warto pielęgnować wspomnienia, kurczowo się ich trzymać, czy skoncentrować się na walce o lepsze, nowe „jutro”? „Nie mogę nic więcej zrobić, poza znoszeniem kolejnych uderzeń pioruna. Nawet gdybym przestał rozmawiać z Theo, milczenie nie poskromi mojej wyobraźni”. Przyznam się, że to pierwsza książka Adama Silvery, którą miałam okazję przeczytać, czy było warto? Oczywiście! Historia Griffina sprawia, że nie sposób o niej zapomnieć, towarzyszymy mu w pewnego rodzaju terapii, którą nieświadomie odbywał. Zauważyłam, że autor ma tendencje do odrobiny wyidealizowanych dialogów, zbyt poprawnych, przez co wydają się mało realne, rzeczywiste, oczywiście nie wszystkie takie są, ale się zdarzają. Jeśli chodzi o zachowania bohaterów, których kreacja zasługuje na uwagę, bywają dla mnie nieco dziwne, może inaczej, ja zareagowałabym zupeł

Szczerze mówiąc, po tej książce spodziewałam się czegoś innego. Nie powiem, że się zawiodłam, ale też nie jestem nią aż tak zachwycona. Sama fabuła wydaje się bardzo ciekawa, jednak w praktyce wyszło na to, że do końca książki nie potrafiłam wciągnąć się w tę historię. Temat śmierci został według mnie bardzo dobrze poruszony przez autora. Większość tej książki skupia się na odczuciach głównego bohatera - chociaż momentami bardzo irytujące, to prawdziwe i zrozumiałe. Jeśli nastawiacie się, że będzie to książka, w której dużo się dzieje, to od razu wyprowadzę was z tego błędu. Akcja toczy się bardzo wolno, ale zbytnio nie przeszkadzał mi ten fakt. Czy polecam "Zostawiłeś mi tylko przeszłość"? Jeżeli nie macie problemu z wymienionymi przeze mnie minusami, to koniecznie zabierzcie się za tę książkę!

Jakiś czas temu przeczytałam tę książkę w oryginale w ebooku, bo zwątpiłam czy kiedykolwiek doczekam jej polskiego przekładu. Przeczytałam jednym tchem. Jest to dla mnie jedna z tych książek, które wciskają w fotel od natężenia emocji i które potrafią po lekturze zostawić człowieka wycieńczonego psychicznie. Tak jak w opisie - "o miłości, stracie, żalu", ale w bardzo refleksyjny, głęboki, poruszający sposób. Również sposób pisania - poprzez retrospekcje, które powoli zbliżają nas do teraźniejszości - sprawia, że cała historia staje się tajemnicą, którą stopniowo odkrywamy. Zobaczyłam dzisiaj tę książkę na półce w empiku i mimo, że dałam 5 gwiazdek i lubię mieć ulubione książki w domu, to nie zdecydowałam się na zakup. Po prostu dlatego, że są takie książki/filmy, które są tak piękne, ale i trudne, że nie zawsze ma się siłę, aby zmierzyć z nimi ponownie. Może kiedyś jeszcze do niej wrócę, ale na razie jest na to za wcześnie. Wciąż jednak polecam.