Żona nazisty (okładka  miękka)

Jestem zachwycona nową książka Sylwii Trojanowskiej , która robi wszystko aby czytelnik nie mógł powiedzieć , że kolejna książka jej autorstwa jest przewidywalna. Tu jest wszystko genialna historia , która trzyma w napięciu do ostatniej strony. Każdy bohater jest dopieszczony , smaczku książce dodaje stylistyka oraz detale historyczne ( autorka wykonała bardzo dobrze zadanie domowe ). Cieszę się , że autorka szanuje czytelników i idzie na jakość nie na ilość. Gorąco polecam

Długo kazała Autorka czekać na dalsze losy Anny Łabędź i Gustawa Guderiana. Ojjj długo. Ale... nie dziwi nic, ponieważ książki o tematyce wojennej kosztują sporo emocji. Autorkę zapewne również. "Żona Nazisty" to doskonała uczta literacka! Niemiecki Szczecin (Stettin), trudne i skomplikowane historie rodzinne, głęboko skrywane tajemnice i kłamstwa, determinacja i poświęcenie, okrucieństwo wojny i różne oblicza miłości oraz ... rozliczenie się z przeszłością u schyłku życia... Doskonała fabuła i zaskakujące zakończenie, które wbija w fotel! To wszystko oraz ogrom refleksji znajdziecie w książce "Żona Nazisty" Sylwii Trojanowskiej. Przepięknej, wyjątkowej historii, utkanej z wielką autentycznością po to, by uzmysłowić nam jak bardzo potrafią być skomplikowane losy ludzkie, jak okrutna jest wojna, jak cenna jest prawda i dobro, co potrafi zdziałać miłość i jak ważne jest... przebaczenie. Na rynku wydawniczym jest sporo książek o tematyce wojennej i miłości w jej czasach ale tylko nieliczne głęboko zapadają w sercach. "Łabędź" i Żona Nazisty" zdecydowanie do nich należą. POLECAM Z CAŁEGO SERDUCHA! 🩶

Z niecierpliwością oczekiwałam na 2 tom powieści i się nie zawiodłam. Jestem pod wrażeniem lekkiego języka autorki i chociaż jest to fabuła to bardzo przybliża losy wojenne Polaków. Pełne zaskoczenie zakończeniem. Czekam na kolejne powieści Pani Sylwii.

Piękna, wzruszająca książka z historią w tle. Opowiadająca o miłości, odwadze, poświęceniu w trudnych czasach drugiej wojny światowej. Bardzo mocno polecam.

Nie zawiodłam się. Druga część historii Anny i Gustawa jest tak samo lub może nawet bardziej wciągająca niż pierwsza część. Polecam z całego serca. ❤️

Piękna i wzruszająca powieść , którą czyta się jednym tchem. Czekam na kolejne książki Pani Sylwii.

Ksiązka oczekuje na przeczytanie :)

Piękna opowieść ,polecam

Gdyby ktoś kazał Ci grać w teatrze życia, podjąłbyś się narzuconej roli? Gdybyś musiał uśmiechać się, mimo łez płynących bezgłośnie w Twoim wnętrzu, wytrzymałbyś? Gdyby Twoje serce wciąż było złamane, a ból straty przepełniał Cię po brzegi, czy potrafiłbyś się śmiać? Gdyby wokół panował strach, głód i wszechobecna niepewność jutra, czy mógłbyś brać udział w wystawnych rautach, ubrany w piękne stroje, jakby obok wcale nie rozgrywało się największe piekło? Nie? A ona musiała… Czekałam na kontynuację „Łabędzia” od momentu, kiedy przewróciłam jego ostatnią stronę. Gdy czyta się powieści, które wzbudzają zachwyt, głód oczekiwania i niecierpliwość poznania dalszych losów bohaterów, jest wyczuwalny z jeszcze większą mocą. Dlatego lektura „Żony nazisty” była przeze mnie celebrowana w wyjątkowy sposób. Spijałam każde zdanie, złakniona zakończenia i kiedy zamknęłam i tę powieść, pomyślałam, że moje oczekiwania zostały zaspokojone w stu procentach. Sylwia Trojanowska postawiła poprzeczkę bardzo wysoko i dziś z całym przekonaniem mogę stwierdzić, że czas spędzony na czekaniu, był tego wart, bowiem oddała ona w ręce czytelników kolejną poruszającą i porywającą opowieść, która traktuje o dylematach z serii tych najtrudniejszych. Historia Anny Łabędź, którą autorka snuje z dużą wrażliwością, wywołuje skrajne emocje. Z jednej strony staramy się zrozumieć jej decyzje, zachowanie podyktowane sytuacją, w której się znalazła. A nie jest to łatwe, bowiem każde jej zderzenie z „prawdziwym życiem” prowokuje nas do oceniania. Do „dawania” dobrych rad, wymyślania alternatyw, co innego mogłaby zrobić. A z drugiej, nagle przychodzi do nas otrzeźwienie i zamierające w powietrzu pytanie: czy miała wybór? Co dałoby obnażenie prawdziwego pochodzenia? Czy jawnie okazywana nienawiść, podszyta bólem straty tych, których kochała, dałaby jej szansę na to, by przetrwać? Sylwia Trojanowska tak skonstruowała swoją bohaterkę, że mimowolnie przejmujemy jej emocje i wahania; jej wściekłość, poczucie osamotnienia w rzeczywistości, której częścią być nie chciała. Towarzyszymy jej każdego dnia, który próbuje przyjąć bez ciągłej analizy i rosnącej frustracji, kiedy musi oglądać okrutne obrazy, jakie dostarczała jej rzeczywistość w Stettinie. Jej oczami obserwujemy świat zbudowany na kontrastach, w którym królują brutalne rządy i bestialskie traktowanie przedstawicieli innych narodów, upodlonych, odartych z resztek godności. I to zderzenie skrajnej biedy z beztroską i zamożną egzystencją niemieckiej śmietanki towarzyskiej, wywołuje chyba największe emocje. Tuż obok toczyła się wojna, a oni wiedli normalne życie, zupełnie, jakby jej piekło nie dotyczyło każdego... A mimo wszystko ona trwała... Dla niego. Dla człowieka, który postawił na szali wszystko, byle tylko ją uratować. Mężczyzny, który był dowodem na to, że po każdej stronie barykady są ludzie dobrzy, niezależnie od narodowości. I ten obraz miłości, który kreśli autorka, która chciała rozkwitać na najbardziej nieurodzajnym i niewdzięcznym gruncie, jest niezwykle ujmujący. Zadajemy sobie kolejne pytania – czy dla ukochanej osoby bylibyśmy w stanie zrobić absolutnie wszystko? Zdradzić siebie, poświęcić wartości, które były nam wpajane od dziecka? Sylwia Trojanowska skłania do refleksji, wywołuje narastające w nas wątpliwości, mnoży pytania, na które być może nigdy nie będziemy potrafili odpowiedzieć jednoznacznie… Myślę, że to, co buduje napięcie, które jest wyczuwalne podczas lektury, to fakt, że autorka osadziła swoją opowieść na fundamencie tajemnic. I tak naprawdę niemal każda z postaci, coś ukrywa. Stopniowe odkrywanie kart, sprawia, że czytelnik jest zaskakiwany na każdym kroku, aż do finału, podczas którego Sylwia Trojanowska wyciąga prawdziwego asa z rękawa, zamykając tym samym wyrazistą klamrą oba tomy. Nie ukrywam, że rozwiązanie ostatniego sekretu było dla mnie niespodzianką, ale jednocześnie spowodowało, że dużo więcej byłam w stanie zrozumieć, że moje postrzeganie zachowania i decyzji podjętych przez niektórych bohaterów, cechowała większa wyrozumiałość. Czy taki finał mnie satysfakcjonuje? Tak! Uważam, że autorka bardzo dobrze skomponowała i wyważyła wszystkie elementy, składające się na opowieść o Annie Łabędź i dobrze, że zakończyła ją w takim, a nie innym momencie. Dla mnie to historia kompletna. Podsumowując: „Żona nazisty” to powieść, która wzrusza, wywołuje skrajne emocje, skłania do refleksji, a jednocześnie stanowi nakreślony z dużą wrażliwością obraz człowieczeństwa w tak okrutnych czasach. Opowieść o dylematach, które potrafią zżerać nas od środka, a których nie jesteśmy w stanie wyrazić otwarcie, zamknięci w więzieniu tajemnic i bezpośredniego zagrożenia, które na nas czyha, jeśli wyjdą na światło dzienne. To także historia wyjątkowej przyjaźni dwóch kobiet, których ścieżki los połączył… nie bez powodu. Aż wreszcie to powieść o miłości bez granic. O uczuciu, dla którego jesteśmy w stanie poświęcić absolutnie wszystko. Pełna nieoczywistych sekretów, które odkrywane stopnio

Przed wami kontynuacja „Łabędzia” na którą z całą pewnością czekało wiele osób, zwłaszcza po przeczytaniu pierwszej niesamowitej części. Zdradzę Wam, że kontynuacja nie jest ani odrobinę gorsza, a wręcz wciąż pozostaje na tym samym świetnym poziomie. „Życie się zmienia, czasem nas okrutnie doświadcza, ale skoro daje nam szansę na przetrwanie kolejnego dnia, godziny czy choćby minuty, to trzeba z niej korzystać, bo to znaczy, że ma wobec nas jakiś plan, że jest jeszcze coś ważnego, co mamy do zrobienia tu, wśród żywych.” Anna przeżyła egzekucję dzięki Gustawowi, jednak jej bliscy zginęli. Nie potrafi cieszyć się życiem, gdyż jej myśli wciąż krążą ku Fordonowi. On stara się ją uszczęśliwić, ona czuje się samotna. Wszystko się zmienia, kiedy poznaje Michelle LaCour. Anna i Gustaw to dwa całkiem odmienne światy i chociaż bardzo się kochają, Anna wciąż tkwi w żałobie po utracie swoich bliskich. Dodatkowo widok ciężko pracujących Polek, uświadamia jej w jak dobrym znalazła się położeniu. Na co dzień musi jednak grać kogoś kim nie jest, aby nie zdradzić swojej tożsamości i nie narazić na niebezpieczeństwo swojego męża i jego bliskich. Pomimo tego, że na zewnątrz jest Niemką, w środku na zawsze pozostanie Polką. Tak naprawdę ciężko jej udawać kogoś, kim nie jest, ale doskonale wie, że musi to robić. Dla ojca i dla Gustawa, który poświęcił dla niej bardzo wiele o czym Anna zdała sobie sprawę dopiero z czasem. Nasza bohaterka nie czuje się dobrze w niemieckim Stettinie, gdzie niemalże na każdym kroku może spotykać szczecińskie elity wyznawców Hitlera. Wie jednak, że musi się poświęcić tak samo jak zrobił to jej mąż, że musi realnie grać Annę Guderian. „Czasami trzeba robić coś, czego się nie lubi, by ocalić kogoś, kogo się kocha.” Sylwia Trojanowska włożyła wiele serca w napisanie tej powieści, a świadczy o tym wiele czynników. Pierwszym z nich jest już samo to, że w książce znajdziemy niemieckie nazwy – odpowiedniki polskiego Szczecina, bowiem wspólnie z Anną odbędziemy niejedną podróż tamtejszymi ulicami. Doskonała kreacja bohaterów, którzy zostali przedstawieni w realny sposób. I pomimo, że Anna czasami potrafiła nas drażnić, nie powinniśmy jej zbyt pochopnie oceniać, bowiem to co przeżyła i kim musiała się stać wiele wyjaśnia. Piękny język autorki i fabuła sama w sobie sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem i wprost nie można się od niej oderwać. Obraz wojny nie zabiera tutaj opisów krwawych scen, ponieważ został przedstawiony ze strony niemieckiej. Poznajemy zatem ich życie oraz przyzwyczajenia, a wśród tego wszystkiego naszą Annę. Dodatkowo teraźniejszość przeplata się z przeszłością, dając nam namiastkę tego, co się działo wcześniej. W książce znajdziemy piękny opis przejmującej, a zarazem zakazanej miłości pomiędzy Anną i Gustawem. Nie zabraknie również tajemnic oraz intryg. Nasza bohaterka odkrywa bowiem, że Guderian nie jest z nią do końca szczery i coś przed nią ukrywa. Niemniej interesującą postacią jest aktorka Michelle LaCour, ale o niej musicie poczytać już sami. Czytając tę powieść bardzo współczułam Annie, a jednocześnie ogromnie ją podziwiałam. Gdybym sama miała znaleźć się na jej miejscu, nie wiem czy byłabym w stanie udźwignąć ten ciężar co ona. Żyć i udawać jedną z tych, których nienawidzi się całym sercem? Możecie to sobie wyobrazić? Nie wiem czy byłabym w stanie tak świetnie wcielić się w tę rolę, co Anna. Gdybyście mieli w planach przeczytanie tej wartościowej pozycji, koniecznie zacznijcie od pierwszego tomu, czyli od Łabędzia. Moim zdaniem inaczej po prostu nie można. Autorka może nie pisze zbyt szybko swoich powieści, ale za to wkłada w ich napisanie ogrom serca i niesamowity nakład pracy. Widać to gołym okiem, kiedy otrzymuje się już daną książkę w ręce. Jestem zachwycona tą powieścią pod absolutnie każdym względem. „Na przeszłość nic nie poradzimy, z przyszłością możemy jeszcze zrobić wszystko.” "Żona nazisty" to historia, która jest wyjątkowa, nieprzewidywalna, smutna, a zarazem niezwykle pouczająca. Historia, która na bardzo długo zapadnie w wasze serca i z całą pewnością nie pozwoli o sobie zapomnieć. To trzeba przeczytać!