Żona na zamówienie (okładka  zintegrowana, 03.2019)

Fajna życiowa ale czuję niedosyt

Po przeczytaniu części pierwszej pt. „Mąż na niby” byłam bardzo ciekawa tego, jak potoczą się losy porzuconej przez męża Zosi. Czy Paweł wciąż będzie próbował do niej wrócić i jak ona na to zareaguje? Czy wybaczy mężowi zdradę, gdy zatęskni za wsparciem męża i bliskością drugiego człowieka? A może w odkrytej w sobie niezależności i wolności odnajdzie zadowolenie i spełnienie? „Żona na zamówienie” podobnie jak jej poprzedniczka, jest historia bardzo życiową i prawdziwą. Poruszane w niej problemy, są dokładnie takie, z jakimi kobiety zmagają się codziennie. Mamy tu cały kalejdoskop mniej lub bardziej poważnych tematów. Zosia musi radzić sobie z problemami nastolatków, gdzie gnębienie w szkole jest najpoważniejszym z nich. Cała masa domowych dramatów również jej nie omija. Autorka w dość zabawny i nieco przejaskrawiony sposób poruszyła również tematy rasizmu, homoseksualizmu, czy choćby polaków mieszkający za granicą, którzy bardzo szybko zapominają nie tylko o swoich korzeniach, ale i ojczystego języka. Głównym wątkiem niezmiennie pozostaje życie Zofii po rozstaniu z mężem, ale przed zabraniem się za tę powieść warto przeczytać „Mąż na zawołanie”, gdyż są to książki ściśle ze sobą powiązane. Powieść Niny-Majewskiej Brown jest napisana bardzo lekko i z wielkim humorem, mimo że zdarzają się w niej tematy ciężkie i dość poważne. Autorka nieco ironicznie przedstawia Polskie realia, hipokryzję i stosunki międzyludzkie. Obraz rodziny w jej powieściach jest bardzo konkretnie zarysowany. Mamusie, czy teściowe nieustannie wtrącający się w życie dorosłych już latorośli, oraz tatusiowie, albo nieobecni, albo niemający zbyt wiele do powiedzenia pod tyranią żon to zjawisko towarzyszące w obu tomach powieści autorki. Dodając do tego bardzo wyrazistych bohaterów, którzy zazwyczaj mogą się poszczycić całkiem ciętym językiem, powstaje nam przezabawna historia, od której trudno się oderwać. Pomimo lekkiego pióra i dużej dawki humoru autorka daje czytelnikowi w swojej książce nie jedną lekcję. Bardzo łatwo jest komentować życie innych, czy wyrażać swoje opinie na tematy, które nas bezpośrednio nie dotyczą, lub zwyczajnie nie mamy o nich zielonego pojęcia. Jak jednak się zachowamy, gdy przyjdzie nam powitać w rodzinie osobę różniącą się od nas zarówno pod względem kulturowym, jak i wyglądem? Czy wciąż wtrącająca się w nasze sprawy teściowa sprawi, że zapomnimy o szacunku do starszych? A może, gdy nasze dziecko będzie gnębione w szkole, będziemy walczyć z systemem do utraty tchu, czy z podkulonym ogonem przeniesiemy latorośl do innej placówki, mimo że nie zrobiło nic złego? I najważniejsze, czy można wybaczyć zdradę? Ponownie zaufać? Zapomnieć? Jeszcze raz pokochać? „Żona na zamówienie” to wspaniała lektura, która bawi i przy odrobinie dobrej woli czytelnika może również nieść pewną naukę. Nie jest to romans i nie do końca komedia, to humorystyczna opowieść o ludziach, których spotykamy codziennie i o problemach którym stawiamy czoła każdego dnia. To zabawna historia o życiu, rodzinie, miłości i tolerancji.

Zosia stara się poukładać swoje życie, po tym, jak jej mąż zdradził ją i zostawił dla młodszej kobiety. Po wyrzuceniu go z domu okazuje się, że Pawłowi nie wyszło z kochanką, a on sam postanawia naprawić swój błąd. Nie jest jednak łatwo na nowo zbudować zaufanie. Bohaterka czuje się zraniona, oszukana, samotna i choć nadal kocha swojego męża, to nie potrafi wybaczyć mu tego, co zrobił. Czy uda im się odnaleźć nić porozumienia? Zosię polubiłam bardziej niż w pierwszej części, pamiętam, że wtedy nieco mnie irytowała. Tym razem jednak czuję, że mogłybyśmy się zaprzyjaźnić. Wydaje się ona pozytywną kobietą, mimo wszystkich przykrości, jakie ją w życiu spotykają. Bardzo mi jej szkoda, nawet nie ze względu na męża, który powinien być dla niej oparciem oraz najważniejszą osobą w jej życiu, ale ze względu na matkę, która jest starą jędzą, dla której liczy się tylko ona sama. Traktuje swoją córkę jak popychadło, nieustannie ją krytykuje, nie wspiera w trudnych chwilach, marudzi, a najgorsze jest chyba to, że obwinia Zosię za to, ż Paweł od niej odszedł, tak jakby jego zdrada była jej winą. Straszne jest to, że takie kobiety istnieją naprawdę, sama znam z najbliższego otoczenia taki egzemplarz. Mimo że na co dzień sięgam raczej po książki z dreszczykiem, to tego typu pozycje są dla mnie miłą odskocznią i urozmaiceniem. ”Żona na zamówienie” jest życiową powieścią, która mimo tego, że opisuje normalne życie oraz tak naprawdę smutne momenty, to wplecione w nią zostało subtelne poczucie humoru. Najbardziej podobały mi się konwersacje między Zosią i Pawłem. On próbuje przełamać jej oziębły stosunek do niego, a ona chce pokazać, co stracił i na przekór temu, że wciąż go kocha, nie chce, by myślał, że jego odejście było nic nieznaczącą błahostką. Czytając tę książkę, na myśl przychodziła mi Judyta – główna bohaterka filmu „Nigdy w życiu!” i nawet wyobrażałam sobie Danutę Stenkę w roli Zosi. Obie kobiety spotkały podobne sytuacje i obie mają podobne podejście do życia. Podoba mi się proza Niny Majewskiej-Brown, a przede wszystkim sposób, w jaki przedstawia czytelnikom emocje wszystkich postaci. Tym razem poruszony został również poważny problem, jakim jest rasizm oraz uprzedzenia. Niestety często ludzie uważają się za tolerancyjne osoby, dopóki któreś z własnych dzieci nie chce poślubić kogoś z odmienną kulturą oraz wyznaniem. „Żona na zamówienie” to książka o trudach pogodzenia codziennego życia ze złamanym sercem. Praca, dom, dziecko, koty, matka be skrupułów i z niezłym tupetem oraz prawie były mąż, który uporczywie nie chce odpuścić i dać spokoju – to wszystko spotyka Zosię, w drugim tomie serii, w której gra pierwsze skrzypce. Polecam!

Najnowsza książka Niny Majewskiej-Brown to dalsze losy bohaterów poznanych w "Mężu na niby". Zosia powoli podnosi się po zdradzie i wyrzuceniu z domu wiarołomnego małżonka. Trzeba przyznać, że nie ma lekko, skoro nawet własna matka uważa, że to właśnie ona jest winna rozpadowi małżeństwa, i przygarnia biednego Pawełka pod własny dach. I to do panieńskiego łóżka własnej córki! Jakby tego było mało, starsza pani postanawia wyjść za mąż, co powoduje szereg zabawnych, a czasem wręcz przerażających sytuacji. Zosia musi "wziąć byka za rogi", ogarnąć codzienność, sprawy domowe, pracę, gdzie wredny dyrektor podnosi ciśnienie bez względu na to, czy zasłużyła, czy nie, i Polę, która ma poważne problemy w szkole. Tęskni za Pawłem, ale nie dopuszcza myśli o jego powrocie. Za to mężczyzna porzucony przez kochankę doznaje olśnienia i widzi, co stracił. Czy starania Pawła na coś się przydadzą, a Zosia da mu kolejną szansę? Po lekturze poprzedniej książki jestem zauroczona stylem autorki. Powieści obyczajowe, bo mam na myśli tutaj oba tomy, pisane są jakby przez życie. Ileż obok nas jest takich Zoś... Jak w "Mężu na niby" nie do końca lubiłam główną bohaterkę, tak teraz ogromnie jej kibicowałam, chociaż nie wszystkie wybory pochwalam. Pokazała nam, że w chwili kiedy świat się wali, my kobiety potrafimy przenosić góry. Określenie słaba płeć przestaje mieć tu, jakiekolwiek znaczenie. Kobieta wzięła sprawy w swoje ręce, zaczyna przeciwstawiać się matce, doskonale radzi sobie z córką i co najciekawsze nawet teściowa zaczyna czuć wobec niej respekt. Zresztą czytając, przekonacie się, że obecne problemy samej Zosi na tle pozostałych bohaterów, wypadają już co najmniej blado ;) A dzieje się na wszystkich możliwych frontach. I to sporo :) W powieści znajdziecie też mnóstwo zabawnych sytuacji, które dopieszczają całokształt. Książkę czyta się bardzo dobrze, bohaterowie są bardzo wyraziści, nie da się ich pomylić z nikim innym. Kolejny szczegół, o którym nie mogę nie wspomnieć, to okładka. Uwielbiam okładki tych książek! Cudowna faktura, żywe kolory, tylko kupować ;) Ze swojej strony gorąco polecam! Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2019/06/zona-na-zamowienie-nina-majewska-brown.html

inspirująca i pełna nietuzinkowych emocji historia, która swoją premierę miała 13 marca 2019 roku za pośrednictwem Wydawnictwa Pascal. Jej autorką jest Nina Majewska Brown –polska, współczesna pisarka literatury kobiecej, znana z takich dzieł jak: Wakacje, Grzech, Nina, Jak się nie zakochać?, Zwyczajny dzień, Anka i diabeł stróż, Anka i piekło szczęścia, Anka, inne oblicze szczęścia oraz Mąż na niby. Żona na zamówienie to kontynuacja przezabawnej i pełnej życiowych dylematów powieści Mąż na niby, w której to poznaliśmy sympatyczną żonę Zosię, niewiernego męża Pawła, uroczą córkę Polę, teściową z piekła rodem oraz matkę Zosi, która we wszystkim jest przecież najmądrzejsza. Ta nietuzinkowa, trochę pokręcona rodzinka funkcjonuje w zgodzie do czasu, aż na jaw nie wychodzą niewygodne, małżeńskie kłamstwa – kochający mąż Paweł okazał się oszustem i draniem, który po kryjomu przyćwierkał sobie młodszą kochankę. To wtedy Zosia dowiaduje się, że jej „idealny” mąż ma nie tylko dwa mieszkania, dwa telefony i dwie kobiety, ale i niebawem będzie miał również drugie dziecko! W kolejnej części, Zosia próbuję poukładać swoje życie na nowo i nie myśleć o tym, że jej niewierny mąż mieszka teraz u jej własnej matki i wraz z nią próbuje namówić ją na drugą małżeńską szansę. Niestety, nowa rola, w której przyszło żyć Zosi nie należy do najłatwiejszych i po pozwoli zaczyna ją przytłaczać. Bycie samotną matką to nielada wyzwanie, które wymaga od kobiety wielu poświęceń, słonych łez, bezsennych nocy i walki o swoje własne szczęście. Brak pieniędzy, niezależności i wsparcia w osobach najbliższych, to tylko niektóre z problemów, z którymi będzie musiała się zmierzyć Zosia. Czy uda jej się odnaleźć w samotnym rodzicielstwie? Czy odważy się dać drugą szansę mężczyźnie, który zdradził ją na wiele kłamliwych sposobów? Podsumowując: Żona na zamówienie to pełna niezapomnianych wrażeń i niespodziewanych zwrotów akcji historia, która przeniesie nas do świata otulonego magią drugiej szansy, nutką ulotnej nadziei oraz szczyptą życiowego szaleństwa, które w sposób wyjątkowy i niepowtarzalny wywoła na naszej twarzy nie tylko lekki gest zadumy, ale i szczery uśmiech szczęścia.

P o nieoczekiwanej zdradzie męża. Zosia próbuje ułożyć swoje życie na nowo. Wciąż musi być silna dla swojej córki, jednak ani jej własna mama, ani niewierny mąż nie ułatwiają jej sytuacji. Żona na zamówienie to kontynuacja Męża na niby. Pierwszy tom miałam okazję przeczytać w zeszłym roku, a teraz ze zdumieniem odkryłam, że kompletnie nic z niego nie pamiętam poza tym, że bardzo mi się podobał. Najgorsze, że zamiast skupić się na bieżącej opowieści, ciągle próbowałam sobie przypomnieć, co tam było wcześniej. Zabrakło mi jakiegoś wstępu z przypomnieniem przeszłych wydarzeń. Samą książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Zosia pozostaje głównym motorem powieści, od czasu do czasu podaje mi swoje genialne spostrzeżenia, pod wpływem których wybucham śmiechem i przyznaję jej rację. Prawdziwym smaczkiem tej historii, tak jak w pierwszym tomie, jest mama bohaterki. Ożywia scenerię, często podnosi mi ciśnienie, drażni i zadziwia podejściem do własnej córki. W każdym szaleństwie jest jakaś metoda, a ona przecież nie chce źle. Jako osoba starsza, więcej przeżyła, więc wie lepiej, co dla jej dziecka jest najlepsze. Nawet jeśli to dziecko jest już dawno dorosłe i ma własne dziecko. Autorka ciekawie pokierowała postacią męża. Bardzo podoba mi się jego upór w realizacji raz podjętej decyzji, a także zachowanie w ekstremalnych sytuacjach, jakimi są tu rodzinne uroczystości. Ma facet klasę, trzeba mu to przyznać! Drugi tom dość mocno skupia się na samotnym macierzyństwie i przyznaję, że jak za parentingowymi tematami nie zawsze mi po drodze, tak tu z chęcią obserwowałam poczynania bohaterki, ciekawa, jak poradzi sobie z kolejnym (nie) planowanym problemem. Cieszę się, że nie pojawiły się problemy, które byłby przerostem formy nad treścią, naciągane i wymyślane na siłę. Nie, one są zwyczajne i takie, z jakimi ludzie faktycznie borykają się na co dzień. Za to sprawiają, że czytelnik naprawdę trzyma za Zosię kciuki i bardzo chciałby jej pomóc. Więcej na: http://www.piorkonabiurko.pl/powiesci/zona-na-zamowienie-czyli-kolejna-obyczajowka-ze-zdrada-w-tle/

"Żona na zamówienie" to kontynuacja poprzedniej książki Niny Majewskiej - Brown "Mąż na niby". Zosia po zdradzie męża próbuje sobie poukładać wszystko na nowo. Jej największym zmartwieniem jest brak pieniędzy i niezależności. Ma wiele problemów, musi ogarnąć wiele spraw, do tego matka, która cały czas ma o coś do niej pretensje i obwinia o ją to, że jej małżeństwo się rozpadło. Przygarnia nawet Pawła do siebie i daje mu dach nad głową. Jak by tego było mało zostaje wplątana w rasistowski plan swojej teściowej. Ma dość, ale nie złamuje się, ma przecież córkę, dla której musi być silna. Tym bardziej, że Pola zaczyna mieć problemy z koleżankami. Musi wszystko poukładać dla nich od nowa, musi pomagać jej w szkole i być dla niej oparciem w tym trudnym okresie. Czy Zosi uda się wszystko poukładać? Czy poradzi sobie ze wszystkim sama? Czy Zosia spotka nową miłość ? A może Paweł będzie chciał wszystko naprawić? Tak jak poprzednia część "Mąż na niby", tak i ta to bardzo fajne opowiadania. Czyta się lekko, momentami książka jest zabawna i można przy jej lekturze miło spędzić czas. Powiem Wam, że nasza bohaterka Zosia nerwy ma chyba ze stali, bo jak można wytrzymać ciągłe pretensje matki. Paweł, który zdradził Zosię dla jej matki to ideał, a ona biedna wszystkiemu jest winna. Autorka postać matki przedstawiła w trochę groteskowy sposób, przez co to jej ciągłe narzekanie i wtrącanie się jest momentami bardzo zabawne. Mimo to ja bym takiego ciągłego obwiniania nie wytrzymała ;-). Książki Pani Niny poruszają takie codziennie, życiowe dylematy z którymi możemy się spotkać, a nie jedna osoba miała z takimi styczność. Książkę tak jak poprzednią przeczytałam szybciutko, zarwałam kawałek nocy, ale warto było. W natłoku codziennych spraw, obowiązków i problemów taka książka jest prawdziwym relaksem i oderwaniem od wszystkiego :-) Polecam :-)

Zakochałam się w tej autorce. Pisze lekko, zabawnie a w dodatku o tym, co tak dobrze znamy: rozwodach, zdradach i samotności. Miałam wrażenie, że czytam o sobie. Też mnie zostawił mąż dla młodszej i też dowiedziałam się jako ostatnia. Pani Nina znakomicie oddała emocje, ale też sprawiła, że uwierzyłam w siebie, że dam radę.