Całe szczęście, że po przeczytaniu "Nieodgadnionego" miałam pod ręką od razy kolejny tom serii! Od razu zabrałam się za czytanie "Znikającego stopnia". Stevie wraca do Akademii Ellinghama, a w sumie zostaje wmanipulowana w powrót do tej dziwnej szkoły. Rozdarta między radością ze spotkania z przyjaciółmi i obawami przed spotkaniem Davida podejmuje po raz kolejny śledztwo w sprawie zaginięcia żony i córki założyciela Akademii. Ten tom serii cierpi trochę na syndrom drugiego tomu, wydaje się być przejściowy i mało konkretny. Wydarzenia z tej książki mają zasadniczo przygotować czytelnika na finał trylogii w kolejnym tomie. W znacznej większości kontynuowane są tu wątki z poprzedniego tomu, ale pojawia się też postać pisarki, która nadaje fabule nieco innej dynamiki niż w poprzednim tomie. Tutaj pojawiają się też retrospekcje, które tym razem uchylają znacznie większy rąbek tajemnicy, która owiewa zaginięcie sprzed lat. "Zaginiony stopień" był całkiem udaną kontynuacją "Nieodgadnionego". Zakończenie każe mi z niecierpliwością przebierać nóżkami w oczekiwaniu na kolejny tom.

UWAGA! RECENZJA MOŻE ZAWIERAĆ SPOILERY Z NIEODGADNIONEGO!!! Znikający stopień to druga książka trylogii Turly Devious spod pióra Maureen Johnson. Po śmierci Hayesa Majora Stevie Bell została zmuszona do powrotu do rodzinnego domu, co było jednoznaczne z opuszczeniem Akademii Ellinghama. Dziewczynie po jakimś czasie udaje się powrócić do szkoły marzeń dzięki znienawidzonemu przez nią politykowi – Edwardowi Kingowi. Chociaż Stevie próbuje żyć jakby nigdy nic, momentami czuje się nieswojo w szkole po takiej przerwie. Jak to w kryminale nie mogło zabraknąć ciała. Kolejna martwa osoba uczęszczająca do Akademii. Chociaż Bell stara się skupić na zagadce Ellinghama, nie może przestać myśleć o martwej koleżance. Osoby czytające Nieodgadnionego zastanawiały się, KTO PORWAŁ IRYS I ALICE? KTO ZAMORDOWAŁ DOTTIE EPSTEIN? Chociaż dalej nie dowiemy się czy Alice żyje to informacja kto ją porwał może odwrócić wasze czytelnicze życie do góry nogami. „Gdzie ten jest, kogo jakby nie ma? Na stopniu nigdy. Na schodach szukać trzeba”

Znikający stopień to drugi tom z cyklu o Nieodgadnionym, tajemniczym mordercy-poecie, który po niemal wieku znów pojawia się w Akademii Ellinghama, by znów siać postrach. Nikt nie jest tutaj bezpieczny — nie tylko uczniowie. Fabuła jest znacznie lepsza niż w poprzednim tomie. Niemal od samego początku zajmujemy się sprawami morderstw — teraźniejszymi i przeszłymi. Chociaż dostajemy odpowiedzi na wiele pytań, to pojawiają się nowe. Autorka odkrywa przed nami pewne sprawy, przeskakuje między wydarzeniami i zasiewa kolejne ziarna zwątpienia, które może rozwieją się w kolejnym tomie. Bohaterowie też są dobrze skonstruowani. Od Steve, która wciąż próbuje na własną rękę rozwiązywać sprawy morderstw, po irytującą doktor Fenton, która w zagadkach Akademii szuka jedynie własnych korzyści. Jest to dobra kontynuacja cyklu zachęcająca do sięgnięcia po kolejny tom. Mam nadzieję, że autorka dobrze poradzi sobie z rozwiązaniem ostatecznej zagadki Nieodgadnionego.

Przykro się czyta kontynuację naprawdę dobrze rozpoczętej trylogii. Druga część nie jest już ani tak tajemnicza, ani nieoczywista, ani wciągająca. Czytasz kolejne rozdziały bardziej z nawyku, potrzeby kontynuacji niż ze szczerego zainteresowania lekturą. Uważam, że "Znikający stopień" zabrał dużo uroku i blasku swojej książkowej poprzedniczce. Na niekorzyść całej serii działa też fakt, że poszczególne części dzieli tak duża odległość czasowa - po roku przerwy po prostu nie jest się już tak głęboko w fabule i z trudem łączy poszczególne wątki :/ Nadal jednak warto czekać na finalne rozwiązania w trzeciej części. Oby!

Druga książka w trylogii jest genialna, ponieważ odpowiada na wiele pytań, które pozostały nam pod koniec pierwszej książki i jednocześnie tworzy wiele nowych pytań, na które czytelnicy będą niecierpliwie czekać na odpowiedź trzeciej książki. Nie znam innej takiej trylogii. Zmusiłem się, by czytać to powoli, ponieważ wiedziałem, że będę smutny, kiedy to się skończy. Uwielbiam postacie, żywe, kolorowe, dziwaczne szczegóły, a także równowagę humorę i powagi. Uwielbiam po prostu wszystko w tej serii i nie mogę się doczekać, kiedy pojawi się trzecia książka!

Po "Nieodgadnionym" byłam zaczarowana światem, postaciami i całą historią stworzoną przez Maureen Johnson. Niestety jak przyszło mi opisać historię drugiej części mogłabym to zrobić w paru zdaniach. Według mnie to niestety przerywnik w książce między początkiem, a końcem historii. Mimo, że w książce jakaś tam akcja jest, nie jest ona na tyle rozbudowana żebym czytała książkę z nieukrywanym zachwytem. Jednak jest to literatura młodzieżowa, może więc to ja nie nadaje się do czytania tej książki.

Zaczynałam drugi tom słysząc opinie, że nie jest już taki dobry jak pierwszy. Nie sprawiło to, jednak że nie byłam podekscytowana czytając dalsze losy głównych bohaterów i szkoły. Co chwilę poznawaliśmy nowe informacje na temat przeszłości szkoły oraz tajemniczego listu od Nieodgadnionego, a akcja pędziła. Jak dla mnie seria nadal trzyma dobry poziom i pozostaje moją jedną z ulubionych.

😍