Zmora (okładka miękka)

„Zmora” Roberta Małeckiego, to spektakularne połączenia thrillera i kryminału, jakiego jeszcze nie było! Niesamowita historia, zbudowana na emocjach bohaterów i mrocznych tajemnicach sprzed lat. Już od pierwszych stron czuć napięcie, które narasta i rozbudza ciekawość. Trudno oprzeć się wrażeniu, że opisane wydarzenia, są tylko fikcją. Realizm tej powieści wywołuje dreszcz niepokoju i emanuje mrokiem. Kama Kosowska i Lesław Korcz, to kluczowi bohaterowie tej historii. To właśnie z ich perspektywy poznajemy rozgrywające się na kartach powieści wydarzenia. Ona, niespełniona dziennikarka, obarczona traumami z dzieciństwa (śmiercią ukochanej matki i zaginięciem w niewyjaśnionych okolicznościach kolegi) po trzydziestu latach wraca w rodzinne strony. Dostaje propozycję udziału w realizacji serialu dokumentalnego, który ponownie chce się zająć zaginięciem Piotrka Janochy. On komisarz policji, który również grzebie w starej sprawie zaginięcia. Metodycznie prowadzi dochodzenie, które odkrywa nowe tropy i daje nadzieję na odkrycie prawdy. Czy po tylu latach da się to wyjaśnić? „Zmora” łączy w sobie dwa typy narracji i dwie płaszczyzny czasowe (obecną i tą z 1986). Być może taki zabieg powoduje zachwiania w płynności fabuły, jednak takie anomalia nie mają tu miejsca. Całość jest bardzo spójna, łączy ją bowiem skomplikowana zagadka i złożone międzyludzkie relacje. Bogate tło obyczajowe pozwala zagłębić się w tej historii i podążać za Autorem, który, choć kieruje czytelnika na właściwe tory, to i tak ma wszystko pod kontrolą. Zręcznie manipuluje faktami, by na koniec rzucić bombę i wbić czytelnika w fotel. Proza Roberta Małeckiego jest bardzo charakterystyczna. Nie ma w niej brutalności, rozlewu krwi, a mimo wszystko przyciąga jak magnes. Nieśpieszne tempo, zwroty akcji, plastyczne opisy, nieszablonowi bohaterowie oraz perfekcyjny język i styl sprawiają, że płyniemy z historią jak z nurtem rzeki. Uwielbiam całokształt pracy twórczej Pana Roberta. „Zmora” jest kolejną powieścią, która dowodzi, że biorąc do ręki w 2016 „Najgorsze dopiero nadejdzie” dokonałam bardzo dobrego wyboru. Nie zastanawiajcie się zbyt długo, bo Zmora na Was czeka! Gwarantuję, że nie będziecie żałować!

Macie takie książki, że w sumie spodziewacie się jak się skończą, ale w trakcie okazało się, że wasze założenie jest całkowicie błędne? No ja tak właśnie miałam przy "Zmorze". Kiedy myślałam, że to będzie powrót do sprawy sprzed ponad 30 lat, to nie mogłam się bardziej mylić! Kama Kosowska, niespełniona dziennikarka, wraca do Torunia i otrzymuje propozycję udziału w programie o tajemniczym zaginięciu z 1986 roku. Wtedy też przepadł bez śladu jej kolega z dzieciństwa, siedmioletni Piotrek Janocha. Kama jest jedną z osób, które ponad trzydzieści lat temu jako ostatnie widziały chłopca żywego. Ja już z powieściami i opowiadaniami Roberta Małeckiego już miałam do czynienia, więc ten thriller kryminalny już nie powinien być dla mnie żadnym zaskoczeniem. Jednak była i to jakim! Miałam też nieodparte wrażenie, że ta książka tak mniej więcej do połowy jest niewyobrażalnie nudna i bardzo przewidywalna. Irytowała mnie też główna bohaterka, której nie potrafiłam w żadnym stopniu usprawiedliwić. Jednak kiedy przebiłam tę magiczną barierę połowy książki, moje nastawienie znacznie się zmieniło, bo i fabuła nabrała swego rodzaju rozpędu. Atmosfera tak zaczęła gęstnieć, że tajemnica goniła tajemnicę, a rozwiązanie, którego się spodziewałam, zaczęło się oddalać. Zakończenie po prostu było takim zaskoczeniem, że nie mogę się do tej pory pozbierać. To była zmiana o 180°. Śmiało mogę powiedzieć, że mimo wad i tego wolnego rozkręcania się akcji - to chyba najlepsza powieść Roberta Małeckiego. Choć uważam, że poprzednie również trzymały wysoki poziom, tak "Zmora" jest na jakimś innym, dużo wyższym poziomie. Książka jest tak sprytnie napisana, żeby nie można było zbyt wiele sobie dopowiedzieć i samodzielnie rozwiązać zagadki. Gdybym miała podsumować, jest to książka dla czytelnika, który uwielbia zagadki kryminalne, ale lubi dać się zaskoczyć rozwiązaniem, ale jednocześnie nie lubi brutalności i krwi, bo tego tam nie znajdziemy. Śmiało nazwałabym tę książkę nie tylko thrillerem kryminalnym, ale też psychologicznym. Polecam z całego serca!

Przygotujcie się na emocje, szok, kłamstwa. Pan Małecki proponuje wam historię, w której ty scenariusza sobie nie ułożysz. Zapraszam na przedpremierową recenzję "Zmory". Opinia: Główną bohaterką powieści jest Kamila Kosowska, która po stracie pracy jest zmuszona powrócić do Torunia - do miasta, którego nienawidzi. Tam wracają wszystkie niemiłe wspomnienia, które za wszelką cenę chce wymazać z pamięci. Wraca temat zaginięcia jej kolegi Piotra Janochy. Fabuła tej powieści toczy się bardzo powoli . Małecki wykazał się niebywałą cierpliwością. Zmiora otoczona jest wianą kłamstw i utrzymywanych tajemnic. Kama niespodziewanie dostaje propozycję pracy, podczas , której może dojść do prawdy. Ku zaskoczeniu sama unika tematu tamtych feralnych wydarzeń, czy dziennikarka ma coś na sumieniu , coś co nie daje jej spokoju i do końca będzie trwała w zmorze niepokoju? Czy stanie po stronie ojca, aby obronić jego prawdy, które cały czas stara się jej wmówić. Zaczyna się robić gęsto , sprawy zaczynają wyglądać coraz dziwniej , a wraz z nimi kłamstwa . Do czego , do kogo nas to wszystko doprowadzi ? Czy głębokie relacje rodzinne przetrwają tę próbę? A przede wszystkim, kto zakończył grę w chowanego i sprawę rudego chłopca ? Co tam się odpierdzieliło? Szok! Trzeba było usiąść i to przetrawić i wyjść z oszołomienia. Ale to zostało uknute - mistrzostwo. Zdecydowanie od względem historii ,jej spójności i zakończenia, jest to najlepsza książka Roberta Małeckiego, jaką przeczytałem. Ciekawie prowadzona narracja bohaterów , którzy wzbudzają emocje. Kama , taka no dziwna , momentami irytująca, czy ma drugą twarz. Ale tak jej kibicujesz. Szanuję ją za to co powiedziała na sam koniec. Korcz - koleś nie wzbudził mojej sympatii. Taki laluś, picuś glancuś z policji. On nie wysiądzie z radiowozu, gdzie jest błoto i kałuże, bo sobie nowe buciki ubrudzi. No, ale nie będą mieli z nim łatwo. Robert Małecki, Czwarta Strona Kryminału, #Zmora, #Recenzja

Jakiś czas temu, na początku mojej drogi czytelniczej miałam okazję czytać Skazę. Już wtedy styl autora przypadł mi do gustu. Do sięgnięcia po Zmorę zachęcił mnie zarówno trailer, jak i opis. Do tego okładka, która kompletnie nic nie sugeruje. To połączenie sprawiło, że musiałam. No musiałam ją przeczytać. Kama Kosowska z zawodu jest dziennikarką. Z powodu traumy i wydarzeń sprzed lat opuściła swoje rodzinne miasto. Jednak pewnego dnia wraca do Torunia, a wraz z jej powrotem wracają ciężkie, traumatyczne wspomnienia. Na miejscu otrzymuje propozycje współpracy przy programie, w którym poruszany będzie przypadek zaginięcia chłopca a zrazem kolegi Kamy - Piotrka Janochy z 1986 roku. W prowadzonym przez komisarza Korcza "prywatnym" dochodzeniu na jaw zaczynają wychodzić pewne dowody. Pojawia się coraz więcej poszlak... Czy komisarzowi uda się odkryć prawdę? Co się stało z Piotrkiem? Jaki wpływ będzie miało śledztwo już nie tylko Korcza, a także Kamy na nią samą? Czy odkryje prawdę o swojej matce, która zginęła w wypadku? W końcu co wspólnego ma tytuł z treścią książki? To, co dostałam w Zmorze, w pełni mnie zaspokoiło. Dodatkowym plusem jest tu dwutorowa, intrygująca fabuła i dwie ramy czasowe (1986 oraz obecnie), dzięki czemu mamy lepszy wgląd w to, co wydarzyło się w przeszłości i jaki wpływ ma na obecną sytuację. Dwie formy narracji, retrospekcje, które pewnością urozmaicają czytanie. Na uznanie z pewnością zasługuje sposób wykreowania bohaterów. Każdych, bez wyjątku. Akcja toczy się własnym, niewymuszonym tempem. Krok po kroku brnie do przodu, momentami jest zawiła, ale to jak najbardziej działa na jej korzyść. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jeden z lepszych kryminałów, jakie do tej pory czytałam. Jestem tą książką pozytywnie zaskoczona i śmiało mogę ją polecić każdemu miłośnikowi kryminałów, jak i osobie, która chce zacząć z nimi przygodę.

Kama Kosowska powraca do Torunia, swego znienawidzonego miejsca z dzieciństwa. Jest dziennikarką, jednak jej kariera nie potoczyła się tak, jakby tego chciała. Za namową kolegi, Armina, spotyka się z producentem filmowym, który pracuje nad nowym projektem. Mianowicie chodzi o serial, którego tematem mają być niewyjaśnione zaginięcia. Postać Kamy miałaby być kluczowym elementem programu, ponieważ całe życie kobiety kręci się wokół zaginionego przed laty Piotrka Janochy, przyjaciela z dzieciństwa, oraz śmierci jej mamy. Jest ona również jedynym łącznikiem ze swym ojcem, ówczesnym milicjantem, który prowadził sprawę Janochy. Wszystko dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych: teraz i w 1986 roku. W tamto lato zaginął siedmioletni Piotr Janocha i od tamtej pory wydarzenia z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Jest to poniekąd powieść o odrzuceniu. Mam tutaj na myśli zarówno postać Piotrka, który ciągle jest obrzucany błotem przez rówieśników, stał się przez to wycofany i zagubiony. Także Kama nie wyszła z dzieciństwa bez szwanku. Od lat tęskni za matką, której nawet nie poznała, a wiarygodność jedynej osoby, która zapewnia jej bezpieczeństwo, poddawana jest w wątpliwość. Kama Kosowska zabrała swoje demony przeszłości w podróż do dorosłości, a siedmioletni Piotrek zaginął w 1986 roku. Początkowo nie mogłam się wciągnąć w fabułę, ponieważ nie pędzi ona na łeb na szyję, a dodatkowo po drodze znajduje się bardzo dużo opisów. Oczywiście tempo powieści ma tutaj duże znaczenie i jest ono w punkt. Po przeczytaniu połowy książki, gdy akcja zaczęła nabierać tempa, ja bez trudu dałam się jej porwać. Jest to książka o stracie, tęsknocie, tajemnicach i karze. Myślę, że miłośnicy zarówno thrillerów, jak i kryminałów, będą zachwyceni. Polecam!

Robert Małecki po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych autorów polskich kryminałów 🤩 Klimat "Zmory" jest tak fantastyczny, że już po przeczytaniu prologu czuje się dreszczyk emocji i niemal fizyczny chłód wiatru. Kama Kosowska, niespełniona dziennikarka, wraca do Torunia, swojego rodzinnego miasta. Otrzymuje propozycję udziału w programie o tajemniczym zaginięciu w 1986 roku. Wtedy bez śladu przepadł jej kolega z dzieciństwa, Piotrek Janocha. Kama jest ostatnią osobą, która widziała go żywego. Wychowywana samotnie przez ojca, bawiła się tamtego feralnego dnia razem z nim i dwójką bliźniaków w chowanego. Sprawę zaginięcia prowadził wtedy jej ojciec, dziś emerytowany policjant i wdowiec. Po ponad trzydziestu latach sprawa zaginięcia chłopca trafia w ręce komisarza Lesława Korcza. Czy po tym czasie uda mu się ustalić, co stało się z Piotrkiem? Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy okazuje się, że w sprawę może być zamieszany Waldemar Kosowski, ojciec Kamy. Skrzętnie skrywane przez lata tajemnice zaczynają powoli wychodzić na jaw. Kłamstwa i sekrety zyskują nauczycielską moc. Kama będzie musiała zmierzyć się z prawdą również na temat śmierci swojej matki. Robert Małecki jest znakomitym obserwatorem. Czytając tę książkę wyświetla nam się w głowie jej obraz, który przenosi nas w miejsca akcji: do domków letniskowych w Lubiczu, czy zabytkowych ulicTorunia. "Zmora" to kryminał bez wad. Duszna, mroczna atmosfera, świetnie nakreślone postaci i tajemnica z przeszłości sprawiają, że książki nie da się odłożyć przed poznaniem zakończenia. Jest tylko jeden malutki minusik - za szybko się kończy 😉 Zazdroszczę tym wszystkim, którzy mają ją dopiero przed sobą! Panie Robercie, jestem pełna podziwu 👏

Muszę przyznać, że długo zastanawiałam się nad tym, na ile ocenić tę książkę. Podobała mi się, chociaż początkowo miałam problemy z wciągnięciem się w fabułę. Akcja, choć ciekawa, toczy się raczej leniwie. W miarę czytania wkręciłam się w tę historię. Te wszystkie zagadki i tajemnice, które autor stopniowo przed nami odkrywa, jednocześnie z każdą kolejną stroną, dokładając coraz więcej wątpliwości sprawiły, że czytałam już z wielkim zainteresowaniem. Wszystko dzieje się tu w dwóch płaszczyznach czasowych: teraz i w roku 1986. Wtedy to bowiem dochodzi do zaginięcia siedmioletniego Piotra. Po wielu latach Kama, niespełniona dziennikarka, zostaje zaproszona do udziału w programie, którego tematem są słynne zaginięcia sprzed lat. Ona jako ostatnia widziała bowiem małego Piotrka. Początkowo ma opory, bo przed laty sprawę prowadził jej ojciec. W końcu jednak zgadza się i podejmuje tego zadania. Wraz z komisarzem Korczem dotrze do faktów, które na zawsze odmienią jej życie. Pozna prawdę o śmierci swojej matki i tego, kim tak naprawdę jest jej ojciec. Czy warto było drążyć i przeć do celu? Czy to jest jej potrzebne? Czasami może lepiej jest nie wiedzieć? Autor stworzył dzieło, które czyta się szybko i z zainteresowaniem. Tajemnica goni tu tajemnicę, a prawda krzyczy z każdej strony domagając się wyjścia z ukrycia. Mimo tego, że nie ma tu dynamiki, którą tak bardzo lubię, jest to kryminał ze świetnie skrojoną intrygą. A zakończenie - po prostu zwala z nóg. Wielkie brawa za ten finał. Kompletnie mnie zaskoczył. No i plus za wspomnienie mojego ulubieńca, to daje nadzieję na kolejny tom z komisarzem Grossem w roli głównej😉

🪵Napisanie, że „Zmora” mi się podobała, byłoby z mojej strony niestosownym niedomówieniem. Na początku chcę zacząć od tego, że nie mam pojęcia jak ten człowiek to robi, ale niezwykle płynnie i lekko potrafi przejść z jednego wątku głównego do drugiego wątku głównego, który wtedy staje się tym najważniejszym, a co najlepsze czytelnik w ogóle nie zastanawia się co tak naprawdę wydarzyło się z historią tego pierwszego wątku głównego😂. My po prostu kroczymy dalej i to wszystko jest tak ciekawe, że nie przeszkadza nam to, że odpowiedzi na pytania z pierwszej strony powieści wciąż nie zostały ujawnione, a my już jesteśmy przy końcówce. Po lekturze czułam się jakby autor wymyślił tę historie, a potem wziął ją niczym cytrynę i wycisnął z niej wszystko co najlepsze. Jeszcze to pióro i przerażenie w moich oczach gdy czytałam fragmenty tej historii! 8.5⭐️! 🪵Kama i Piotrek. Oto bohaterowie tej pozycji. On zaginął wiele lat temu jako mały chłopiec, a ona widziała go wtedy jako ostatnia. Po latach historia tego feralnego dnia wciąż za nią kroczy. Jest jak cień, a równoczesne część jej samej. W końcu przychodzi moment, że jako dziennikarka znowu musi zmierzyć się z tajemniczym zaginięciem chłopca, a co więcej odkrywa, że historia jej brutalnie zmarłej matki może być jeszcze tragiczniejsza. Śledztwo rozpoczyna się na nowo i jak to po latach zwykle bywa na świat wychodzą liczne, dotąd nieujawnione niedociągnięcia.

🪵Napisanie, że „Zmora” mi się podobała, byłoby z mojej strony niestosownym niedomówieniem. Na początku chcę zacząć od tego, że nie mam pojęcia jak ten człowiek to robi, ale niezwykle płynnie i lekko potrafi przejść z jednego wątku głównego do drugiego wątku głównego, który wtedy staje się tym najważniejszym, a co najlepsze czytelnik w ogóle nie zastanawia się co tak naprawdę wydarzyło się z historią tego pierwszego wątku głównego😂. My po prostu kroczymy dalej i to wszystko jest tak ciekawe, że nie przeszkadza nam to, że odpowiedzi na pytania z pierwszej strony powieści wciąż nie zostały ujawnione, a my już jesteśmy przy końcówce. Po lekturze czułam się jakby autor wymyślił tę historie, a potem wziął ją niczym cytrynę i wycisnął z niej wszystko co najlepsze. Jeszcze to pióro i przerażenie w moich oczach gdy czytałam fragmenty tej historii! 8.5⭐️! 🪵Kama i Piotrek. Oto bohaterowie tej pozycji. On zaginął wiele lat temu jako mały chłopiec, a ona widziała go wtedy jako ostatnia. Po latach historia tego feralnego dnia wciąż za nią kroczy. Jest jak cień, a równoczesne część jej samej. W końcu przychodzi moment, że jako dziennikarka znowu musi zmierzyć się z tajemniczym zaginięciem chłopca, a co więcej odkrywa, że historia jej brutalnie zmarłej matki może być jeszcze tragiczniejsza. Śledztwo rozpoczyna się na nowo i jak to po latach zwykle bywa na świat wychodzą liczne, dotąd nieujawnione niedociągnięcia.

@robertmalecki.autor po raz kolejny w świetnej formie! Książki autora uwielbiam, więc ogromnie się cieszę, że dzięki wydawnictwu @czwartastronakryminalu mogłam przeczytać "Zmorę" przedpremierowo 🖤 Książka posiada wszystko to co lubię w thrillerach i kryminałach. Intrygującą fabułę, świetną zagadkę kryminalną i barwnych bohaterów. Dodatkowym plusem jest również bogate tło obyczajowe i dwutorowa akcja, ubarwiona licznymi retrospekcjami urozmaicającymi czytanie. Autor od samego początku wodzi czytelnika za nos, zaskakując go zwrotami akcji i prowadząc do szokującego zakończenia. Lekturę czyta się ekspresowo i naprawdę ciężko się od niej oderwać. Cóż mogę jeszcze powiedzieć po za tym, że nie będę oryginalna i uważam, że historia idealnie nadaje się na duży ekran? Chyba tylko to, że polecam z całego 🖤!