Złodzieje zapalniczek (Reedition) (CD)

Najlepszy krążek. Nigdy mi się nie znudzi. Polecam

Rok 1997 był w Polsce rokiem bardzo obfitym w różnego rodzaju wydarzenia, należałoby tu wspomnieć m.in. uchwalenie nowej konstytucji, powódź tysiąclecia, która nawiedziła nasz kraj, VI pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny, czy też rozpoczęcie emisji w TVP1 telenoweli Klan. W Muzyce rok 1997 dał również wiele ważnych wydarzeń. W tym roku swój debiut na scenie muzycznej ma m.in. Beyonce, a w naszym kraju Reni Jusis i zespół JUST5. Cztery Fryderyki otrzymuje Kayah jako kompozytor, autor, wokalistka oraz za najlepszy popowy album roku, natomiast Budka Suflera zgarnia 2 Fryderyki jako grupa roku i za piosenkę Takie Tango, która została wybrana jako piosenka roku, natomiast sam Krzysztof Cugowski zostaje wybrany Wokalistą Roku. W roku 1997 swoje pierwsze koncerty w Polsce gra w Warszawie zespół U2, a w katowickim Spodku Jean-Michel Jarre. Niestety 7. marca tegoż roku żegnamy Agnieszkę Osiecką, a trzy miesiące później 12 czerwca z bólem serca przyjmujemy wiadomość o śmierci Bułata Okudżawy. W roku 1997 na świecie swoje premiery mają m.in. następujące albumy: Time Out of Mind – Boba Dylana, The Big Picture – Eltona Johna, Ultra – Depeche Mode czy też Sehnsucht – Rammsteina. Natomiast na polskim rynku muzyczny pojawiają się takie perełki jak "Chłopaki nie płaczą" – T.Love, "12 groszy" – Kazika, "Zebra" – Kayah, "Geny" – Perfectu czy właśnie czwarta płyta studyjna Pidżamy Porno "Złodzieje Zapalniczek". 17.02.1997 roku pojawiła się płyta objawienie - "Złodzieje Zapalniczek". Niby to już czwarta płyta studyjna Pidżamy Porno, ale wielu uważa ją za najważniejszą i przełomową w historii zespołu, a na pewno pierwszym porządnie wydanym krążkiem. W nagraniu płyty oprócz Pidżamy w składzie Grabaża - Krzysztof Grabowski (autor muzyki i tekstów, a na samej płycie Wokal), Kozaka - Andrzej Kozakiewicz (gitara basowa, chórki), Dziadka (gitary, chórki), Kuzyna - Rafał Piotrowiak (perkusja, instrumenty perkusyjne) i Jacka Kąkolowskiego (gitara basowa), wzięli gościnnie również udział Witek Niedziejko, Tom „Wailer” Resist, JAH JAH, Leszek Ziółko i Mikołaj Wojtaszewski. Materiał na płytę nagrywano w lutym 1996 roku w studio „CZAD” w Swarzędzu oraz w marcu i kwietniu 1996 roku w studio „GIEŁDA” w Poznaniu. Natomiast wydania podjęło się S.P.RECORDS. Okładkę płyty zaprojektowało GOLD FISH STUDIO. Dwanaście utworów zawarte na niej jest przekrojem całości dotychczasowej twórczości lidera i założyciela "Pidżamy" - Krzysztofa "Grabaża" Grabowskiego. Można powiedzieć, że każdy z kawałków na płycie jest rozliczeniem się z inną dziedziną życia i spojrzeniem na poskomunistyczną Polskę w świetle wstającej z kolan demokracji. Płytę otwiera utwór "Gnijąca modelka w taksówce", który opowiada o pseudobohaterce, która jest efektem nieohamowanego konsumpcjonizm. Mimo próby usprawiedliwienia rządzy zdobywania dórb i wyznaczaniu sobie nieosiągalnego poziomu życia, bohaterka pokazana jest jako człekokształtny potwór, który bardzo mocno zagubił się w swoim Carpe Diem. Kolejnym utworem jest "Ezoteryczny Poznań". Kreśli on obraz stolicy wielkopolski jako miasta z "drugim dnem". Obrazy najważniejszych miejsc - mający swój wydźwięk również historyczny - obecny w refrenie "Plac Dwóch Krzyży" to przecież Pomnik Poznańskiego Czerwca 1956 tzw. "Poznańskie Krzyże" znajdujący się na placu Adama Mickiewicza w samym centrum Poznania. To tutaj właśnie w 1997 roku modlił się papież Jan Paweł II. "Ezoteryczny Poznań" pokazuje miasto o dwóch naturach jednocześnie uwypuklając koegzystencję tych dwóch światów - rozwijającego kwitnącego miasta środkowoeuropejskiego kraju z miastem szarości i brudnych interesów. Utwór 28 (one love) to pochwała miłości, która nie zna granic i wszystko jest dla niej możliwe. Widać tutaj wyraźny wpływ "Hymnu do Miłośći" z 13. rozdziału Listu Świętego Pawła do Koryntian. Miłość wszystko przetrzyma i nic nie jest jej straszne jeśli jest prawdziwa i ciepła. "Stąpając po niepewnym gruncie" wyraża coś więcej niż tylko niepewność jutra z którą się spotykamy w naszym życiu. Emanuje ciepłą energią, która w rzeczywistości jest pięknym motywem Szkspirowskiego dramatu pary z Werony. Szukając głębi zapominamy o tym co przy ziemi, o tym co najważniejsze. Często gubimy się w chmurach, a nasze życie toczy się na ziemi. "Poznańskie dziewczęta" to obserwacja i analiza autora na temat pokolenia z "Generacji NIC" i pokolenia X - i tutaj już sam tekst utworu broni się "bez owijania w bawełnę" - "One nie chcą byś je w pocałunkach utopił, Byś za nie strzelał, Byś stawał na rękach, Ciemne są windy w obumarłych osiedlach, Twoja krew jest już bliska wrzenia". "Xero z kota" to uderzenie w tych, którzy są bezczynni i obojętni. Nie ma sensu nad nimi się pochylać - wszystko wyjaśni nam tekst piosenki... I tak z każdym kolejnym utworem zatapiamy się w świat początku lat 90 widziany oczami Grabaża. Każdy znajdzie dla siebie coś co w sposób szczególny go dotknie lub wręcz uderzy. Słowa wraz z muzyką zabiorą, a wręcz nie boję się użyć tego słowa, porwą nas w rytmie Pidżamy

Szybka dostawa,produkt cały, nienaruszony.

Zaraziłam płytą 13-letniego syna. Ma chłopak gust :)

Płyta bardzo fajna, mój tata słucha jej cały czas jak gdzieś jedzie

Polecam. Świetna płyta. Warto posiadać w swojej płytotece

Świetna muzyka, nic dodać nic ująć! Idealna w każdym momencie dnia

To nie jest poprawiona wersja starego albumu, to od nowa nagrana płyta. Spodziewałem się takich samych kawałków, ale te są strasznie dziwne i o niebo gorsze niż oryginał. Nawet osoba nie znająca oryginalnej płyty twierdzi, że brzmi to dziwnie.