Zjazd absolwentów (okładka miękka)

"Najważniejsza jest miłość, miłość albo nic." Vinca Rockwell dla miłości była w stanie zrobić wszystko, by tylko zatrzymać ją przy sobie. Thomas Degalais z miłości był w stanie posunąć się do czynów, które będą go prześladować do końca życia. Czy Ty dla miłości - z miłości - jesteś skory do poświęceń? Bestsellerowy pisarz Thomas Degalais dostaje informację o zjeździe absolwentów, organizowanym przez liceum - do którego uczęszczał - z okazji pięćdziesięciolecia istnienia. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego, jednak informacja ta zawiera pewny news, który stawia na szali dalsze życie Thomasa i jego przyjaciela z dawnych lat Maxime'a. Hala sportowa zostanie zburzona, a na jej miejscu ma pojawić się ultranowoczesna Szklana Wieża. Świetny pomysł, jednak dla Thomasa i Maxime'a, z którym nie miał kontaktu od dwudziestu pięciu lat jest to druzgocąca wiadomość. Oznacza to odkrycie pilnie strzeżonej tajemnicy, która nigdy nie miała ujrzeć światła dziennego. Obaj mają pełną świadomość , iż w budynku są ukryte zwłoki i niebawem relacja ta może wyjść na powierzchnię, a wtedy groźba, która wisiała nad nimi niczym miecz Damoklesa , spadnie rozcinając obu dobrze przyodzianą powłokę spokojnego życia. Czy uda im się zapobiec wyjściu tej mrocznej tajemnicy na wierzch? Czy odkryją prawdę o Vince, która zniknęła w tą samą noc, gdy wszystko się zaczęło? Książka "Zjazd absolwentów" Guillaume Musso porusza ważne kwestie, jedną z nich jest zazdrość, a konkretniej do czego jest zdolny człowiek ociekający nią - ociekający zazdrością prowadzącą do zaślepienia pod wpływem, którego jednostka ta podejmuje haniebne czyny. Pozycja ta pokazuje również, jak pod wpływem miłości, ludzie zdobywają się na coś, do czego normalnie w życiu nigdy, by się nie posunęli. Są to kwestie, które [poruszone w powieści Pana Musso ruszają nasze serca, aczkolwiek - moim zdaniem - najbardziej szokujące i poruszające zarazem w tej pozycji to niezaprzeczalny fakt, w którym zostaje poszkodowana osoba niewinna - w brutalny sposób - przez głupie nieporozumienie, zły dobór słów, który źle odebrany przyczynia się do skandalicznego czynu, rozemocjonowanie, po którym głos rozsądku schodzi na dalszy plan, wręcz z niego znika. Przyznam szczerze, że jest to moja pierwsza styczność z twórczością Guillaume Musso. Autor ma dobrze wyszlifowany warsztat , potrafi wprowadzać zwroty akcji, które przyprawiają człowieka o zawrót głowy. Ta pozycja porusza siłę zazdrości - w jaki sposób kształtuje nasze późniejsze życie i do czego jest zdolny człowiek, by dawno skrywana, mroczna niczym otchłań tajemnica nie wyszła na jaw. Autor wprowadził narrację - jaką najbardziej lubię - pierwszoosobową, dzięki czemu czytelnik poznaje myśli głównego bohatera. Dodatkowym plusem jest zapełnianie informacji wspomnieniami sprzed dwudziestu pięciu lat. Jednak nie tylko główny bohater miał okazję podzielić się z nami swoimi myślami, a również drugoplanowi, którzy są - nie mniej - ważni w całej siatce wielowymiarowych intryg. "Zjazd absolwentów" jest napisana prostym, transparentnym językiem, gdzie nie trzeba czytać zdań kilka razy, by zrozumieć kontekst, przez co książkę czyta się płynnie i bardzo szybko, w razie trudnej nomenklatury - która również kilka razy się pojawia - w powieści znajdują się adnotacje, które rozwiewają wątpliwości czytelnika. Musso to idealny przykład mistrza budowania fabuły, w której fakty na sam koniec okazują się zaprzeczeniem całej konstrukcji, przy czym notabene całość jest koherentna. Mimo całego morza pochwał, powieść ma jeden minus. Jak dla mnie, za mało było akcji przyprawiających o mocniejsze bicie serca. Była świetna fabuła, dobrze wykreowani bohaterowie z duszą, którzy niemalże wychodzili ze stronic powieści, napięcie powoli eskalowało z rozdziału na rozdział, co wciągało czytelnika w świat bohaterów, niestety mimo bardzo dobrej, wręcz fenomenalnej powieści, mam ambiwalentne odczucia w stosunku do tej powieści, ponieważ po skończeniu czułam niedosyt, który wynika z tego, iż preferuję mocniejsze thrillery , gdzie ten choć "fenomenalny" - jak dla mnie - zbyt mocny nie był. "Zjazd absolwentów" Guillaume Musso zdecydowanie polecam wszystkim, którzy lubują się w zawiłych intrygach, które prowadzą do apogeum całości.

SOBOTA TRZYNASTEGO Chociaż lubię historie o miłości, słowo romans odstrasza mnie najczęściej skutecznie, bo kojarzy się z tym, czego w literaturze nie trawię – niską jakością, tandetą i kiepskim wykonaniem. Dlatego powieści Musso, mianem romansów określane, do tej pory nie zagościły na mojej półce, mimo pozytywnych opinii, jakie o nich słyszałem. „Zjazd absolwentów” zaintrygował mnie jednak swoim opisem i postanowiłem dać w końcu pisarzowi szansę. Czy żałuję? Absolutnie nie, bo okazało się, że w moje w ręce trafiła dobra książka, nie wybitna, ale w sympatyczny sposób łącząca w sobie dobre cechy thrillerów i opowieści o miłości, z przyjemnie sentymentalną obyczajową nutą. Rok 1992. Dziewiętnastoletnia Vinca Rockwell wybiera się na spotkanie ze swoim ukochanym, a zarazem nauczycielem filozofii. Wie, że ich sekretny romans nie ma wielkiej przyszłości, wie, że to pewnie źle się skończy, ale w tym momencie liczy się dla niej miłość. Znika. Jak twierdzą potem ludzie, dziewczyna uciekła ze swoim ukochanym do Paryża, widziano ich tam nawet, ale potem wszelki ślad po niej zaginął. Rok 2017, sobota, 13 maja. Liceum Międzynarodowym im. Antoine’a de Saint-Exupéry’ego przygotowuje się na obchody pięćdziesięciolecia swojego istnienia, a co za tym idzie zjazd absolwentów. Strażniczka miejska Manon Agostini też zamierza wziąć w nich udział, w nadziei, że spotka chłopaka, którym kiedyś, niestety, się nie zainteresowała. Wezwanie do sprawdzenia dziwnego hałasu staje się jednak początkiem koszmaru: Manon na miejscu znajduje zmasakrowaną kobietę i zapłakanego mężczyznę powtarzającego, że to on ją zabił… Tymczasem na zjazd absolwentów zmierza niejaki Thomas. Odkąd przeczytał artykuł, że stara hala sportowa ma zostać wyburzona, wie już, że to skończy się źle. To, co on i Maxime, dwaj najlepsi przyjaciele Vinci, ukryli w tym miejscu, teraz wyjdzie na jaw, a na nich czeka więzienie. Pytanie, co takiego skrywa przeszłość, ustępuje pola temu o to, kto jeszcze może o niej wiedzieć. Wkrótce bowiem Thomas odkrywa, że ktoś zostawił mu krótką, ale jakże wymowną wiadomość: zemsta. A to przecież zaledwie początek… Nie ma co ukrywać, że jestem człowiekiem nie tylko romantycznym z natury, ale i sentymentalnym i choć szkoły nie mogę nazwać inaczej, jak piekłem, wciąż wspominam ją z nostalgią. Paradoks. Jestem też człowiekiem kochającym mocne wrażenia, dlatego horrory, a czasem także i thrillery, są tym, co mnie pociąga. „Zjazd absolwentów” wydawał się być pozycją idealną dla mnie i, jak już pisałem, nie zawiodłem się. Owszem, mogła to być książka genialna, gdyby zajął się nią jakiś większy pisarz (np. wspomniana na okładce Donna Tartt), niebanalne, porywające i intelektualnie stymulujące dzieło, ale i tak jest nieźle. Bo patrząc na te wszystkie współczesne książki z dreszczykiem, które różnią się od siebie właściwie jedynie nazwiskiem autora na okładce, Musso stworzył kawał sympatycznej, stricte rozrywkowej, ale wciągającej lektury. „Zjazd absolwentów” to powieść, którą czyta się nadzwyczaj szybko. Prosty (na szczęście nie prostacki) styl, oszczędne opisy i skupienie się na emocjach bohaterów, sprawiają że powieść właściwie połyka się na raz. Niezły klimat, sporo sentymentów (Musso, choć jest Francuzem z pochodzenia, upodobał sobie amerykańską scenerię, tu jednak wraca w rodzinne strony, choć – jak twierdzi, nie ma w powieści nic z jego biografii) i niezła, choć nieszczególnie zaskakująca zagadka – wszystko to czyta się przyjemnie i trudno pożałować spędzonego nad powieścią czasu. Kto lubi takie mieszanki kryminału i opowieści obyczajowych, z romansem w tle, na pewno nie będzie zawiedziony. Podobnie, jak ci, wychowani na horrorach pokroju „Koszmaru minionego lata”, którego echa wyraźnie pobrzmiewają w dziele Musso.

"Życie jest kruche, raz cenne, raz nic niewarte, raz zanurzone w lodowatych wodach osamotnienia, a raz w gorącym źródle miłości." Riwiera Francuska. Zima 1992, noc. W tym czasie jedna z najzdolniejszych uczennic liceum - Vinca Rockwell ucieka wraz z jednym ze swoich nauczycieli, z którym wdała się w potajemny romans. Od tej chwili nikt o tej dwójce nie słyszał. Ślad po nich zaginął. Czy aby na pewno uciekli? Czy tak dobrze się ukryli? Zdawać by się mogło, że nikt nigdy nie pozna prawdy o życiu nastolatki i profesora. Do czasu... Dwadzieścia pięć lat później zostaje zorganizowany zjazd absolwentów. Stare mury odwiedzają m.in. Thomas Degalais (w tym momencie znany pisarz) oraz jego przyjaciel z lat szkolnych - Maxime. Obaj przyjaźnili się niegdyś z zaginioną Vinką. Zaraz po części "oficjalnej" zjazdu, jeden z budynków szkolnych ma zostać wyburzony, co wywołuje niepokój (delikatnie mówiąc) tej dwójki. Już niedługo prawda wyjdzie na jaw. Co się stanie, gdy wraz z wyburzeniem obiektu zostaną odkryte zwłoki? I co łączy z tą sprawą Thomasa i Maxime'a? Kto zna twórczość Musso ten wie, że jego styl pisania, prowadzenia czytelnika przez daną historię jest najzwyczajniej w świecie nie do podrobienia. Gdybym miała wymienić jednego z moich ulubionych zagranicznych autorów, bez wahania odpowiedziałabym: Musso. Klasa sama w sobie. Ten francuski pisarz genialnie łączy wątki miłosne z kryminalnymi, czasami wplata w swoje historie elementy fantastyki i robi to naprawdę bardzo dobrze. Niestety, odniosłam wrażenie, że "Zjazd absolwentów" jest powieścią, gdzie autorowi podwinęła się noga. Nie jakoś wybitnie, ale jednak ;). Momentami robiło się nieco absurdalnie, najzwyczajniej w świecie niektórych zwrotów akcji nie kupuję. Pewne sytuacje wydają się być grubymi nićmi szyte, po prostu. Nie zmienia to jednak faktu, że Musso TO Musso! :) Ten niebanalny styl, który rozpoznam z zamkniętymi oczami... Mogę otrzymać powieść autora bez uwzględnionego nazwiska na okładce i jestem przekonana, że będę w stanie rozpoznać jego pióro. Początek "Zjazdu..." rozpoczął się z mocnym przytupem i szczerze? Poziom z początku został utrzymany do samego końca. Ba! Pod koniec lektury nie miałam pojęcia jak się nazywam! Co tam się wydarzyło! Musso potrafi zaskoczyć, a w najnowszej powieści dokonał tego kilkakrotnie. Historia godna ekranizacji! Kreacja bohaterów - majstersztyk! Szczególnie polubiłam się z Thomasem, lubię, gdy książkowa postać jest pisarzem. Dlaczego? Nie wiem, po prostu lubię :D. Warto też nadmienić, że każdy duży rozdział poprzedza cytat, który idealnie odzwierciedla jego treść. Mały smaczek, jednak, według mnie, istotny :) Lubicie tego typu "wstawki" w powieściach? Wydają się być świetnym dopełnieniem całości. Podsumowując, twórczość Musso będę polecać z ręką na sercu. "Zjazd absolwentów" nie jest może moją ulubioną pozycją autora, niemniej jednak warto ją poznać. Z niecierpliwością wyczekuję kolejnej powieści francuskiego pisarza. "Całe życie piszę. Piszę, aby wznosić mury i otwierać w nich furtki. Mury, żeby ograniczyć okrutną codzienność, a furtki, żeby móc wymknąć się do innego świata - tam gdzie rzeczywistość nie jest taka, jaka jest, ale taka, jaka powinna być."

"Nie wiem, kto powiedział, że ludzie dostają od losu tyle, ile są w stanie znieść, ale to nieprawda. Najczęściej los to perwersyjny skurwysyn, który niszczy najsłabszych, podczas gdy dranie żyją długo i szczęśliwie." Vinca Rockwell, gdy świat na chwilę staje w miejscu przez straszliwą burzę śnieżną, rozpływa się w powietrzu. Niesamowicie zdolna uczennica, piękny, ale i jakże niebezpieczny rozkwitający pąk róży, ucieka z nauczycielem filozofii? Nie, przecież to niemożliwe... A jednak, zeznania świadków nie pozostawiają wątpliwości. Mijają lata, ale żadne nowe dowody nie wychodzą na jaw i kiedy wydawałoby się, że życie zaczyna toczyć się dalej, najlepsi przyjaciele Vicky – Thomas i Maxime na nowo muszą zmierzyć się z przeszłością. Ostatni bal absolwentów, po którym prawda będzie musiała wyjść na jaw. Tym, na co w thrillerach czytelnik zwraca największą uwagę, jest w stu procentach fabuła. Nie ważne jak bardzo dobrze autor wykreowałby bohaterów czy jak wyważanie poprowadziłby dialogi, w ogólnej ocenie te aspekty w tym gatunku na niewiele by się zdały. To przebiegowi zdarzeń bowiem poświęcamy najwięcej czasu i analiz, dlatego jeśli to w nim coś nie zagra odpowiednio, najczęściej oznacza to po prostu spisanie książki na straty. Dlaczego o tym mówię? Bo pod tym względem "Zjazd absolwentów" naprawdę daje radę! Chociaż na samym początku możemy odczuwać obawy, gdyż autor w bardzo specyficzny sposób wprowadza nas do świata tej historii, i wydawać, by się mogło, że podstawia nam pod nos zbyt wiele szczegółów, nie są one w żądny sposób uzasadnione! Rozwiązanie jest znacznie bardziej ukryte. Nie ma tutaj miejsca na nudę, aż do samego końca płynęłam przez tę historię z ogromnym zaintrygowaniem i ciekawością. Nie potrafiłam odłożyć jej na bok, chociaż tak dużo innych obowiązków mnie wzywało. Z tyłu głowy cały czas czułam, że coś mi ucieka i nie myliłam się, autor bardzo sprytnie manewrował słowami, ukrywając prawdziwe poszlaki między wierszami. Co mnie najbardziej w tym wszystkim zdziwiło, to chyba fakt, że chociaż od początku wiedziałam, że Thomas ma wiele za uszami, mocno mu kibicowałam. Bardzo dobrze rozbudowane portrety psychologiczne są zdecydowanie kolejnym mocnym punktem tej książki. Podobały mi się również wplecione w tekst retrospekcje i zmiany perspektyw, które pozwalały spojrzeć na tę zagadkę z innej strony. Dzięki temu morał, który z niej wynikał, był bardzo mocno podkreślony i nie dało się go przeoczyć. "Zjazd absolwentów" przekazuje sobą naprawdę dużo ważnych wniosków, chociażby to, że każdy medal ma dwie strony i, że nie dla każdego prawda będzie oznaczać to samo. To było moje pierwsze spotkanie z Guillaume Musso, ale na pewno nie ostatnie. Mam głęboką nadzieję, że jeszcze nieraz będę mogła wrócić do jego pióra. Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Albatros. Po więcej recenzji zapraszam na bloga lub Instagrama: https://niepoprawnarecenzentka.blogspot.com/ https://www.instagram.com/niepoprawna_recenzentka/

Prawda ma wiele twarzy, rzadko kiedy bywa prosta, za to zbyt często podszyta jest tajemnicami. Czasami to, co jest brane za nią okazuje się jedynie iluzją rzeczywistości i ma za zadanie osłaniać kogoś, kto nie jest na nią gotowy. Kiedy zostaje odkryta wywołuje szok, zdumienia, lecz i żal za tą częścią przeszłości, której nie było dane poznać. Spotkanie po latach ze szkolnymi kolegami nie jest złym pomysłem, ale nie ono właściwie sprowadza Thomasa do dawnego liceum. Nie należał do popularnych uczniów, miał dość wąskie grono przyjaciół i to oni dzielą z nim pewien sekret. Ostatnie miesiące szkoły dały im lekcję, po której wszystko zmieniło się w ich życiu, a teraz wraca jej najboleśniejsza część. Coś jeszcze ożywa w pamięci – obraz dziewczyny, nieprzeciętnej, wyróżniającej się na każdym kroku i zaginionej od dwóch dekad. Osoba Vinki stała się szkolną legendą, wprost ikoną, w końcu nie co dzień zdarza się ucieczka z ukochanym, który był także jej nauczycielem. Policja nigdy nie wyjaśniła co stało się z nimi, Thomas również nie wie jakie są losy jego przyjaciółki. Jednak co innego bardziej zaprząta uwagę mężczyzny, lada moment prawda wyjdzie na jaw, a wraz z nią stare mury pokażą co w nich ukryto. Czy to właśnie sprowadziło go ze Stanów? Co wydarzyło się w pewien zwykły dzień, który stał się punktem zwrotnym dla kilku młodych ludzi? Zagadkowa atmosfera budowana na wspomnieniach, zbrodni oraz tajemnicach wciąga od pierwszych stron najnowszej książki Guillaume Musso. Teraźniejszość i przeszłość przeplatają się, ta pierwsza jest wynikiem tej drugiej, skomplikowanej, dramatycznej i przede wszystkim powracającej z dawnym koszmarem. Lazurowe Wybrzeże tym razem staje się tłem dla historii pełnej emocji i z kryminalną tajemnicą sprzed lat. To, co miało miejsce kiedyś nagle może zostać ujawnione i wydaje się, że nieuchronnie nadciąga katastrofa, mająca swoje korzenie ponad dwadzieścia lat wcześniej. Autor kartka po kartce ukazuje konfrontację bohaterów z prawdą, o której starali się zapomnieć, wyprzeć z pamięci, ale jaka kierowała nimi przez połowę ich życia. Co wydarzyło się wydaje się znane czytelnikom od samego początku, lecz czy faktycznie odbyło się to tak jak zostało zapamiętane? Może nie wszystko bohaterom jest wiadome? Pamięć bywa zawodna, wspomnienia w niej zawarte wydają się tak świeże jakby dotyczyły wczorajszego dnia, a prawda w nich ukryta wcale nie musi być kompletna. Emocje zbyt często zaciemniają obraz sytuacji, pewne szczegóły umykają, inne pozostają sekretem i właśnie one stanowią klucz do tego, co doprowadziło do dramatu i co znowu dało znać o sobie. „Zjazd absolwentów” jest thrillerem, w jakim zło ma bardzo ludzkie oblicze, pełne uczuć, niejako przypadkowe, ale i pełne determinacji by nie ujrzało światła dziennego. Guillaume Musso po mistrzowsku dawkuje napięcie by w finale spleść wszystkie wątki w jedną opowieść o tym, do czego zdolny jest człowiek gdy ktoś chce mu odebrać najcenniejsze dobro …

Musso chyba ostatnio większość słyszała o tym młodym i zdolnym pisarzu. Z nim jest tak albo się go uwielbia, albo nie. Ma on bowiem swój specyficzny sposób pisania, który nie wszystkim może odpowiadać. I ja to szanuję, oczywiście. W jego powieściach często przenosimy się w zaświaty, dotykamy aniołów i duchów, ale są też takie, gdzie rozwiązujemy zagadki kryminalne i psychologiczne. Postacie: Thomas – pisarz Vinca – dawna przyjaciółka Thomasa Fanny – lekarka, dawna przyjaciółka Thomasa i Vinc Maxim – kolega Thomasa Fabuła: Akcja powieści toczy się w nazywanym przeze mnie potocznie dwu czasie. Mamy tu powiem rok 2017, czyli obecny i rok 1992, czyli czasy, kiedy nasi bohaterowie byli uczniami liceum. Mamy zatem rok 1992 zima, Tomas (obecnie znany pisarz) mieszka ze swoimi rodzicami na terenie kampusu, tu także mieszka jego koleżanka Vinca. Chłopak odbiera telefon, od Vinc jest wystraszony i natychmiast rusza do niej. Okazuje się, że dziewczyna jest chora, ma gorączkę, a w ręku trzyma pozytywny test ciążowy. Ponieważ od jakiegoś czasu krążą plotki o jej romansie z nauczycielem Alexis. Dziewczyna nie wiadomo czy to w gorączce, czy z przerażenia krzyczy, że ona nie chciała. Thomas bez zastanowienia rusza do mężczyzny, tam dochodzi do wydarzeń, które bardzo zaważ na jego dalszym życiu, pomagają mu Maxime i jego ojciec. Po powrocie okazuje się, że dziewczyna zniknęła. Nikt nie wiem gdzie, się podziała. Nigdy nie odnaleziono dziewczyny i nauczyciela. Co się z nimi stało? To zagadkowe znikniecie, powoduje, że cały czas ktoś wraca do tych wydarzeń, myśląc, że uda mu się rozwiązać zagadkę. Mamy zatem rok 2017 na terenie kampusu odbywa się właśnie zjazd absolwentów. Tomas po raz pierwszy od zaginięcia Vinci pojawia się w swoim starym liceum. Już na początku dowiaduje się od znajomego dziennikarza o książce, która powstała na temat dawnych wydarzeń, oraz o nowych śladach, które zostały odkryte podczas remontu szkoły. Co to oznacza dla naszego bohatera? Jak sprawa sprzed lat wpłynie na jego obecne życie.? Musicie koniecznie sięgnąć po tę książkę. Czyta się bardzo szybko. Zaskakujące zwroty akcji nie dają nam szansy na odgadnięcie kolejnych wydarzeń. Zakończenie było dla mnie zaskoczeniem. Dla mnie jak zwykle Musso okazał się genialnym pisarzem, któremu udało się mnie zaskoczyć i przykuć do fotela na kilka dobrych godzin, żeby jak najszybciej dowiedzieć się, jak książka się skończy. No cóż, pozostaje mi teraz czekać na kolejną książkę tego autora. Dla kogo: Dla wszystkich miłośników książek psychologiczno – kryminalnych, oraz dla tych, którzy nie znają jeszcze twórczości Musso – koniecznie.

Autora „Zjazdu absolwentów” chyba nie muszę nikomu przedstawiać. Sporo propozycji z listy moich ulubionych autorów zajmowało mój czas i na twórczość Musso gdzieś nie starczało mi czasu. W zeszłym roku moja znajoma Kamila zafascynowała się „Dziewczyną z Brooklinu”, której recenzje nzajdziecie u nas na blogu. Pożyczyłam i nie powiem żebym przepadła. Raczej byłam poirytowana i lekko znudzona. Jednak to było moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Każdy ma lepsze i gorsze momenty w życiu, zatem postanowiłam dać szansę najnowszej jego książce, a mianowicie wspomnianemu „Zjazdowi absolwentów”. Akcja książki dzieje się dwutorowo. Poznajemy wydarzenia z 1992 roku oraz z roku 2017. Obydwa czasy akcji łączy kampus oraz postać Thomasa Degalaisa. W 1992 roku podczas zimowego wieczoru z kampusu ginie bez śladu młoda uczennica Vinca. Śledztwo niestety utyka w martwym punkcie. Poszlakowo ustalono, że dziewczyna prawdopodobnie uciekła ze swoim nauczycielem Alexisem Clementem, gdyż i on tego dnia zniknął bez śladu. Historia wydawała się piękna jednak jak można ukrywać się przez wieki. Ewidentnie coś tu nie pasowało. Po 25 latach w murach kampusu odbywa się zjazd absolwentów. Sprawa zaginięcia nadal stanowi news spotkania. Koledzy zastanawiają się, co mogło się stać z dziewczyną. Jeden z uczestników, Thomas, był szaleńczo zakochany w Vince i do dania dzisiejszego nie może pogodzić się tym, że jego ukochana uciekła z innym. Wraz z przyjacielem Maximem chcą dotrzeć do prawdy gdyż wiedzą, że część z krążącej w obiegu historii jest fikcją. Prawda może okazać się zupełnie inna niż obaj przypuszczali. Guillaume Musso to pisarz, którego jedni kochają dozgonnie, inni nienawidzą, a jeszcze inni, jak ja, będą dawali mu szansę. Jak wcześniej wspomniałam dotychczas miałam jedno spotkanie z jego twórczością i to niezbyt udane. Niektórzy na moim miejscu nie podeszliby do próby numer dwa – jednak nie ja. Niezmiernie się cieszę, że to zrobiłam. „Zjazd absolwentów” okazał się bardzo dobrą lekturą. To co mi się w tej książce najbardziej podobało to, to że rozwiązanie zagadki było niczym Matrioszka, odkrywasz jedną zagadkę, a już czeka na Ciebie następna. Nic nie było podane na talerzu. I choć historia może wydawać się lekko naciągana to nie odstrasza. Książkę przeczytałam już jakiś czas temu i pisząc tę recenzję zajrzałam na portal lubimyczytać.pl. Nie zapoznawałam się z innymi opiniami tylko interesowała mnie liczba gwiazdek od Was czytelników. Utwierdziłam się w przekonaniu, że autor ma specyficzne pióro i nie każda książka może przypaść mi do gustu, jednak będę sięgać po jego twórczość. Czytajcie Musso! ;)

Jak wszyscy to i ja miałam okazję przeczytać kolejną książkę tego popularnego autora. Pisarz, który od wielu lat utrzymuje się na szczycie wśród najlepszych francuskich twórców powieści z nutką romansu i kryminału. Czytając "Zjazd absolwentów" miałam wrażenie, że na podobną historię już gdzieś się natknęłam. Nie potrafię sobie przypomnieć gdzie, lecz wątek przyjaciół spotykajacych się po latach obarczonych mroczną tajemnicą z przeszłości wydaje mi się dziwnie znajomy. W jednej z francuskich szkół odbywa się tytułowy zjazd. Po dwudziestu pięciu latach od zakończenia nauki na nowo odżywają w dorosłych już i ustatkowanych ludziach smutne sekrety sprzed lat. Absolwenci ułożyli sobie życie, założyli rodziny, brylują wśród licznych sukcesów zawodowych. Każdy poszedł swoją własną drogą, lecz przeszłość brutalnie zmusza bohaterów do stawienia czoła sekretowi oraz do cofnięcia się do ścieżki, którą wspólnie kroczyli przed laty, głównie w murach szkoły. Thomas i Maxime - kiedyś nierozłączni przyjaciele niemal z jednej ławki - dziś dorośli mężczyźni u szczytu sławy i kariery. Wszystko to może zniweczyć sprawa sprzed lat: zniknięcie obiektu westchnień ówczesnego pisarza wraz z jej kochankiem. Nic tutaj nie jest pewne, a tajemnice wypływają jedna po drugiej, jak oka w rosole. Tradycyjnie już - trafne tutaj będzie powiedzenie, że rodzina nas nie zawiedzie... To moje pierwsze spotkanie z Musso. Staram się po "Zjeździe..." zrozumieć fenomen tego autora, biorąc pod uwagę jego światową sławę. Należy przyznać, że książkę czyta się lekko i przyjemnie. Fabuła jest dość zawiła, ale poprowadzona skrzętnie ku rozwiązaniu. Odnoszę wrażenie, że autora cechuje prosta historia, nieprzedłużanie akcji niepotrzebnym informacjami i opisami. Musso nie skupia się zbytnio na przeżyciach bohaterów, uparcie ciągnąc czytelnika ku rozwiązaniu zagadki. Nie daje chwili na ułożenie chronologii wydarzeń, a już zaskakuje czytelnika kolejnym epizodem. Z jednej strony jest to miłe dla oka, z drugiej można odnieść wrażenie, że idzie swoim stylem pisania na łatwiznę, ale być może to właśnie jego cecha, która zapewniła mu taki rozgłos. Biorąc pod uwagę ilość i rodzaj przeczytanych przeze mnie pozycji oraz po przeanalizowaniu i porównaniu do wielu innych autorów kryminałów (?), czuję niedosyt oraz zbyt banalne podejście do tematu. Dziś mam nieco większe wymagania wobec światowej sławy autorów, a Musso niestety delikatnie mnie akurat tą książką rozczarował.

POWRÓT DO SZKOŁY I DO BRUDÓW PRZESZŁOŚCI Pewnego mroźnego dnia, w czasie zaskakującej jak na Francję wichury znika jedna z uczennic prestiżowego liceum z internatem. Co więcej, Vinca to nie byle jaka uczennica, a zatrważająco piękna i pewna siebie manipulatorka, która nie tylko wdziękiem i urodą potrafiła zjednać sobie każdego. Według plotek ucieka wraz z nauczycielem filozofii, z którym łączyło ją potajemne uczucie. Co jednak ciekawe, w tym momencie ślad po niej ginie na zawsze. Lata później dawni znajomi z klasy dziewczyny spotykają się na zjeździe absolwentów. Są przerażeni wizją tego, że tajemnice przeszłości mają szansę ujrzeć światło dzienne i zastanawiają się, co mogą zrobić, aby temu zapobiec. Jak się jednak okazuje, nie tylko oni knują plany i nie tylko oni wiedzą o tym, co zaszło naprawdę. Pytanie tylko, kto tym razem pociąga za sznurki? Bardzo lubię twórczość francuskiego autora, chociaż do tej pory miałam okazję przeczytać jedynie dwie książki autora. „Dziewczyna z Brooklynu” oraz „Apartament w Paryżu” były świetnymi powieściami, w których nie brakowało intrygującej akcji, elektryzujących zagadek czy zwrotów akcji. „Był to chłopak pragmatyczny, odważny i szlachetny, pełen zdrowych odruchów. Wiedziałem, że nie uda mi się go wskrzesić, ale czułem, że nie całkiem znikł. Nawet w najcięższych chwilach gdzieś tam był, przypominały mi o nim uśmiech, słowo, przypadkowa rozsądna myśl. Tylko on mógł odkryć prawdę, bo właściwie szukałem nie tyle Vinki, ile siebie.” „Zjazd absolwentów”, co widać już niemal od początku fabuły, to nieco inny gatunek. Próżno szukać tutaj strachu, grozy i uwielbianego przez miłośników thrillerów dreszczyku emocji. Nie, najnowsza książka Musso to zdecydowanie bardziej opowieść obyczajowa z lekką domieszką innych gatunków. Jednak absolutnie mi to nie przeszkadzało. I tutaj widać bowiem kunszt pisarski Francuza, który sprawia, że nie sposób się nudzić. Zarówno postaci, ich sekrety , jak również wydarzenia są naprawdę na tyle interesujące, że trudno oderwać się od powieści i przestać zastanawiać nad tym, w jakim kierunku rozwinie się akcja. Z czasem zaczynają się pojawiać nowe wątki, nowe zwroty akcji, których nawet najlepiej przewidujący czytelnik raczej nie byłby w stanie przewidzieć. „Zjazd absolwentów” to z pewnością opowieść, która zasługuje na uwagę. Moim skromnym zdaniem idealna na długą podróż pociągiem czy też po prostu wolny wieczór. www.carolinelivre.pl

Zjazd absolwentów, mnóstwo ludzi, którzy najczęściej od lat nie mieli ze sobą kontaktu, rozmowy, wspominki, ploteczki. Skąd my to znamy. Przypominają się stare przyjaźnie, wydarzenia. I w taki właśnie dzień spotykają się po latach Thomas i Maxime, w liceum najlepsi przyjaciele. Podczas ich rozmów na jaw wychodzi skrywana przez nich od lat tajemnica o zniknięciu ich koleżanki. Tajemnica, która właśnie może wyjść na światło dzienne za sprawą planowanego zburzenia sali gimnastycznej, gdyż jej mury to nie tylko cegły. Co naprawdę wydarzyło się za murami szkoły i jak zniknęła Vinca, tego dowiecie się podczas lektury książki. O twórczości Guillaume Musso słyszałam wielokrotnie i wiele dobrego. Jednak moja pierwsza przeczytana książka tego autora mnie nie ujęła. Niby wszystko jest, nie najgorsi bohaterowie, dynamiczna akcja (bo przecież dzieje się bardzo dużo) tajemnica sprzed lat, przepiękne tło, to jednak podczas czytania nie czułam większej ekscytacji. Chwilami czułam się wręcz znudzona, akcja nie trzymała mnie w napięciu, a dla mnie thriller taki powinien być. Sama treść sprawia wrażenie, że wszystkim postaciom autor tak poukładał życie, że w sumie nikomu nie ułożyło się tak, jak powinno. Źle lokowane uczucia, nietrafione związki, życie w zakłamaniu lub lęku. Siadając do lektury, liczyłam na coś więcej, może na tropienie zagadki gdzie winny musi swoje odcierpieć, a potem zostać ukarany? Najlepiej w najmniej spodziewanym momencie, kiedy mówisz o kurczę! A tutaj dostałam Thomasa, który żyje głównie lękiem przed ujawnieniem zbrodni i poniesieniem konsekwencji. Książka nie czytała się lekko, przysłowiowym jednym tchem, o nie. Robiłam przerwy i szczerze mówiąc tylko dzięki swojej zasadzie, że czytam do końca rozpoczęte lektury, dotrwałam do ostatniej strony, a wtedy odsapnęłam z ulgi ze to już. Pewnie chwilkę potrwa, zanim skuszę się na kolejne podejście do twórczości autora. Jednak, jestem świadoma, że niejeden z moją opinią może się nie zgodzić i przeczytać książkę z przyjemnością ;) Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2019/09/zjazd-absowentow-guillaume-musso-842019.html