Zapłacz dla mnie (okładka miękka)

Nudna, przewidywalna, ogólnie do d....

Poprzednia seria lepsza

Dziewiętnaście lat temu Jakub Ramon podjął najgorszą decyzję w swoim życiu. Choć wiedział, że pędzących na złamanie karku samochodów na rządowych blachach nie powinno się zatrzymywać, to tym razem postanowił zainterweniować. Wraz z kolegą z patrolu ruszyli do auta. A później był już tylko koszmar. Nieoczekiwanie, po dziewiętnastu latach Ramon zostaje wypuszczony z aresztu, nie za darmo jednak. Zapłatą za jego wcześniejsze wyjście ma być załatwienie kilku spraw dla lokalnego króla półświatka. Jednocześnie na wolność wychodzi nastolatek oskarżony o brutalny gwałt i morderstwo koleżanki- ciało dziewczyny odnaleziono na sopockiej plaży, z jej łydki ktoś wyciął fragment skóry, zaś ślady znalezione pod paznokciami jasno wskazywały na szkolnego kolegę, Patryka. Dlatego też dziwi fakt, iż chłopak nagle zostaje wypuszczony. Ramon nie tylko stara się zadowolić tego, kto pokusił się o jego wypuszczenie; pragnie także oczyścić z zarzutów Michała. I nie jest to żaden altruizm z jego strony- po prostu ich ścieżki są ze sobą ściśle powiązane. Całe śledztwo byłego więźnia stara się śledzić młoda dziennikarka, Aśka Jaworska, która niczego nie pragnie bardziej niż wybicia się w jej zawodowym świecie. Nie zdaje sobie sprawy, że ogień, z którym igra, może ją mocno poparzyć... Ciekawe, czy wy również czytając nazwisko tego autora od razu macie przed oczami inne- Stec? Ja tak, w końcu wydawałoby się nie tak dawno cała Polska pochłaniała serię o butnej policjantce, Agacie. Teraz czas na eks- więźnia, Jakuba Ramona. Cała ta sprawa na kilometr śmierdzi polityką, miejscowymi niesnaskami między mafią, łapówkarskim rządem. Sprawa nastolatki ginie gdzieś tam w tle tych wszystkich wydarzeń, choć Ramon stara się utrzymać ją "na powierzchni". Do końca miałam nadzieję, że z tego malusieńkiego fragmentu rozwinie się ciekawy wątek kryminalny, ale zakończenie dodatkowo mnie dobiło. Rozpoczynając przygodę z tą pozycją miałam nadzieję na jakieś ciekawe śledztwo, tajemnice w przeszłości bohaterów- coś, co przyciągnie moją uwagę i przez co nie będę mogła spać po nocach, dopóki nie skończę czytać. Jak już wspomniałam, owszem, Jakub stara się rozwikłać zagadkową śmierć nastolatki, aczkolwiek bardziej pod kątem ocalenia Michała. A nad tym wszystkim, niczym sępy, krążą ludzie odpowiedzialni za uwolnienie głównego bohatera. Nie wiemy, kim są. Możemy się tylko domyślać. Żeby nie było zbyt mało sensacji, do grona dołącza dziennikarka Aśka Jaworska, która początkowo tylko śledzi Ramona, lecz później zaczyna węszyć w sprawie sprzed niemal dwudziestu lat. Wszyscy zamieszani w zamknięcie Jakuba zdają sobie sprawę, iż było to ukartowane, tak jak i jego wcześniejsze wypuszczenie. Jaworska jednak za wszelką cenę chce zdobyć materiał na pierwszą stronę i uparcie drąży, nawet nie zdając sobie sprawy, jak niebezpiecznym ludziom może nastąpić na odcisk. Akcja, akcja i jeszcze raz akcja. Gdyby Zapłacz dla mnie było filmem, to na pewno przypisałabym go do kategorii "sensacja". Skuszona ciekawym opisem, tym razem dałam się zwieść na manowce- niestety, mojego ukochanego thrillera tu malutko. Ale co tam, przynajmniej poznałam lepiej pióro pana Borlika. Mnie osobiście ta książka nie wciągnęła wcale, ale uważam, że osoby lubujące się w kinie akcji właśnie odnajdą tu coś dla siebie.

Zacznę od rzeczy oczywistej – ależ to było dobre! Dziewiętnaście lat temu Jakub Ramon został mało znaczącym trybikiem w polityczno-mafijnej rzeczywistości. Aby bronić wysoko postawioną personę, zrzucono na niego całą winę i wpakowano do więzienia, odbierając mu najlepsze lata dorosłego życia. Ramon jednak potrafił się dostosować i to w taki sposób, że wyszedł przedwcześnie za sprawą swojego mafijnego przyjaciela. W zamian musiał tylko załatwić dla niego pewną „nieco kłopotliwą” sprawę, a po godzinach mógł zająć się tropieniem zabójcy nastoletniej bogatej dziewczyny, o co bardzo zabiegał. I to nie bez powodu… Pewna młoda dziennikarka, chcąc zaistnieć w końcu w prasowych szeregach, postanowiła dowiedzieć się, dlaczego przed laty śledztwo w sprawie Ramona przeprowadzono po łebkach. Zaczyna grzebać tam, gdzie grzebać się nie powinno; nawet dość brutalne ostrzeżenie od samego zainteresowanego jej nie odstrasza i tropi przeszłość, nie mając pojęcia, że ona w niezwykły wręcz sposób łączy się z morderstwem wspomnianej już nastolatki… „Zapłacz dla mnie” to taki typ książki, gdzie czytelnik ma ochotę krzyczeć na autora, że los głównego bohatera jest okropnie niesprawiedliwy. Czułam się bezsilna wobec życia Ramona i niezwykle mu współczułam, bo już od początku autor przedstawił mi prawdziwe wydarzenia z 2001 roku, a później mogłam tylko niemo śledzić jak poszczególni bohaterowie powoli odkrywają prawdę. Jest to również – niestety – książka dość rzeczywista i uświadamia, że wobec władzy i pieniędzy, przeciętny Kowalski jest nikim. A raczej kimś – marionetką, której sznurki mogą zostać przecięte według kaprysu uprzywilejowanych. Ramon jako główny bohater, był postacią nietuzinkową. Z pozoru złamany przez system, jednak nadal kierujący się moralnością, chociaż była to moralność bardzo subiektywna. Starał się działać tak, aby nikogo nie skrzywdzić, jednak miał jasno określony cel i dla niego mógł zrobić naprawdę wiele. Tacy ludzie są chyba najbardziej niebezpieczni – taranujący sobie drogę, aby obronić to, w co najmocniej wierzą i na czym najbardziej im zależy. Postać Joanny Jaworskiej, młodej dziennikarki, nieco mnie irytowała, ale ja ogólnie średnio przepadam za takimi bohaterkami, które są nastawione tylko na jeden cel i nie potrafią ani na milimetr zboczyć z drogi. O wiele większą sympatię zyskał wydawca gazety, która grała w fabule główne skrzypce. Mimo, że był frustratem i początkującym alkoholikiem, to nie sposób było go nie lubić. Również postać Złotka, młodego przestępcy, który pomagał Ramonowi na polecenie szefa, miała w sobie coś… uroczego. Dziwne, nie? Ale ten autor zdecydowanie potrafi żonglować uczuciami czytelnika co do swoich bohaterów. Podsumowując, czytajcie! Czytajcie, bo cholernie warto.

Kiedy rozstawałam się z Agatą Stec, a trylogia z jej udziałem wędrowała na półkę, było mi jakoś tak smutno. Zdążyłam przywyknąć do wulgarnej i popędliwej Pani policjant, lubiłam czytać o jej przygodach. Zupełnie nie wiedziałam, czego oczekiwać od nowej powieści Pana Borlika. Troszkę bałam się po nią sięgnąć wiedząc, że nie będzie już tam wszędobylskiej Agaty. Miałam spore wątpliwości, czy nowy bohater zdoła mnie równie zauroczyć, co Ona. Powiem tak: było naprawdę super. „Zapłacz dla mnie” to zupełnie nowa jakość pióra Pana Borlika. Owszem, jest taka charakterystyczna szarość w fabule, która czyni wszystkie jego książki kryminałami z pazurem. Ale wszystko pozostałe jest inne - świeże i oderwane od tego, co dotychczas. Autor skutecznie oparł się zaszufladkowaniu i stworzył powieść, którą czytałam z wielkim zainteresowaniem. Jakub Ramon wychodzi z więzienia po kilkunastu latach odsiadki za cudze grzechy. Skąd wiemy, że jest niewinny? Ano już w prologu towarzyszymy Ramonowi w wigilijnym patrolu. Wraz z kolegą zauważają pędzący samochód, więc udają się w pościg. Na nieszczęście okazuje się, że w limuzynie siedzi kompletnie pijany polityk, który po kilku zdaniach wymienionych z policjantami, strzela do partnera Ramona. Sprawa szybko zostaje zamieciona pod dywan, a Ramon trafia do więzienia na długie lata. Wychodzi przedwcześnie dzięki … mafii, która w zamian oczekuje od niego jednej drobnej przysługi. Ramon skwapliwie korzysta, ponieważ na boku ma do załatwienia jeszcze jedną sprawę. Musi odnaleźć zabójcę młodej dziewczyny, ratując głównego podejrzanego z opresji. Wszystko to okraszone jest jeszcze losami młodej dziennikarki, która – chcąc zrobić karierę – zaczyna grzebać tam, gdzie nie powinna. Wpada przez to w niezłe tarapaty, komplikując działania Ramona i wielu innych osób. „Zapłacz dla mnie” to powieść, która wchłania czytelnika niczym gąbka wodę. Trudno się od niej oderwać… Ba! Nawet trudno zrobić sobie krótką przerwę na herbatę. Losy Joanny to materiał na kolejną książkę, a śledztwo Ramona jest wciągające i momentami niesamowicie zaskakujące. Nie mogłam jednak oprzeć się wrażeniu, że jego losy są potwornie niesprawiedliwe, a autor wydaje się tej niesprawiedliwości nie zauważać. Nie wiadomo, co się w więzieniu wydarzyło, że Ramon przeszedł na ciemną stronę mocy. Trudno przejść do porządku dziennego nad tym, że policjant, który przesiedział niesprawiedliwe kilkanaście lat, nie walczy o swoje dobre imię. Co więcej – wykonuje zlecenie mafii właściwie bez mrugnięcia okiem postępując często jak rasowy przestępca. To mi się średnio podobało. Nie ulega jednak wątpliwości, że powieść – jako całość – jest naprawdę godna polecenia. To rasowy kryminał.

Czy sprawa zabójstwa popularnej uczennicy wiąże się z morderstwem przed lat? Co łączy byłego więźnia i kolegę pięknej Alicji? Kto zabił dziewczynę? I kto poniesie konsekwencje tej decyzji? “Zapłacz dla mnie” to najnowsza książka Piotra Borlika. Autora, który przyzwyczaił już czytelników do znakomitych historii, misternie zaplanowanych i dobrze napisanych. Co jeszcze ciekawsze, każda z tych opowieści jest zupełnie inna. I choć podczas lektury trochę tęskniłam za trylogią pisarza, to nowa książka również przyniosła dużo radości i czytelniczej satysfakcji. W „Zapłacz dla mnie” Borlik skupił się na tematach, które zawsze się sprawdzają i instytucjach, jakie świetnie współgrają z mocnym klimatem fabuły. Wielka polityka, rządy mafii, zaangażowani dziennikarze i byli więźniowie- takie połączenie wydaje się gwarantem sukcesu, a jeśli dodamy do tego jeszcze trochę seksu i trochę pieniędzy, to otrzymamy mieszankę wybuchową. I te wybuchy rzeczywiście się pojawiały, a w otoczeniu zwrotów akcji i tajemnic pozwalały czytelnikowi mocno się zaangażować i wspaniale bawić. Borlik dba o to, by jego historia opierała się oczywistościom i banałom. Sprytnie wodzi fanów za nos, raz po raz prezentując kolejne asy, które na zawołanie wyciąga z rękawa. Widać, że tworzenie opowieści przychodzi mu z łatwością, nie ma tu żadnego miejsca na przypadek czy potknięcie. Historia jest płynna, nie dłuży się. Składnia do refleksji i próby rozwiązania zagadki na własną rękę. A rozwój akcji i sylwetki bohaterów potrafią zaskoczyć. Książkowe postacie bardzo dobrze pasują do tej dziwnej, mrocznej i głębokiej historii. Podobnie jak ona, każdy z nich ma wiele różnych oblicz, a podczas lektury dostarcza czytelnikowi dużo emocji. z jednej strony bohaterzy pogłębiają wartość opowieści swą obecnością, z drugiej natomiast przyjemność przynosi samo podążanie ich tropem i możliwość obcowania z nimi, wnikania w ich charaktery. Autor postarał się, by mieli sporo do zaoferowania, a podejmowane przez nich decyzje i czynione kroki stanowiły najlepszy dowód na to, jak wiele w nich realizmu i autentyczności. O tym, jak doskonały styl ma Borlik, przekonałam się już kilkakrotnie. Miałam wrażenie, że każde słowo zajmuje odpowiednie miejsce, przy czym nie było w tym żadnej przesady, a duża lekkość w przelewaniu myśli na papier i tworzeniu opowieści. Ta przystępność odciążyła nieco mroczny klimat, napiętą atmosferę i brutalne opisy, ale nie odebrała całości odpowiedniej formy. „Zapłacz dla mnie” przedstawia niepokojącą historię, która do samego końca nie pozwala być pewnym, co właściwie się wydarzyło. Pozwala natomiast dobrze się bawić, typować mordercę, nieco porozmyślać i zauroczyć się autorem.

W "noc wigilijną" podczas służby, dwóch policjantów bierze udział w niebezpieczniej akcji.W wyniku której jeden z nich ginie, a drugi trafia do więzienia na dziewiętnaście lat. Pewnego dnia na sopockiej plaży zostaje znalezione ciało brutalnie zamordowanej młodej kobiety. Podczas wstępnych oględzin i rzetelnej sekcji zwłok grupa badająca ciało odkrywa iż z łydki denatki wycięto prostokątny fragment skóry, a pod paznokciami odkryto DNA należące do jej kolegi z klasy - Patryka Chłopak natychmiast trafia za kratki ale równie szybko z nich wychodzi za sprawą nieznajomego obrońcy. W tym samym czasie były policjant Jakub Roman, po dziewiętnastu latach odsiadki wychodzi z więzienia.Mężczyzna oskarżony o zamordowanie partnera z patrolu, zostaje zwolniony warunkowo co stanowi wielką zagadkę.Proces jak i skrócenie kary owiane jest wielką tajemnicą.Media i prasa prawie milczą... Joanna Jaworska młoda,ambitna dziennikarka lokalnej gazety, postanawia podjąć się dziennikarskiego śledztwa w sprawie byłego policjanta. Niestety przeprowadzane dochodzenie i odkrywanie prawdy, okazuje się bardzo niebezpiecznym zadaniem dla samej zainteresowanej... Aśka, nie odpuszcza!Za wszelką cenę zamierza dociec prawdy! Jakiej prawdy dowie się kobieta? Jedno jest pewne gra jeszcze się nie kończyła! Prezentowany tytuł to zdecydowanie coś co lubię najbardziej, czyli dobry kryminał z lekkim thrillerem w tle i akcją niezwalniającą chodź na chwilę z tempa.👌 "Zapłacz dla mnie" jest powieścią którą czyta się szybko, lekko i z wielką przyjemnością, a dodatkowy wstęp czyli mocny prolog zasiewa ziarno wielkiej ciekawości.Jak do tego doszło?Dlaczego? Nie wierze!Co było dalej? Fani kryminałów jak i innych gatunków będą miło ukontentowani z tej pozycji, a nawet mogę rzec śmiało, że będą prosić o więcej tak dobrych książek. Tytuł spełniła wszystkie moje oczekiwania z czego jestem miło usatysfakcjonowana.Nie znajdziemy tutaj rozlewu krwi ani makabrycznych przestępstw, za to dostaniemy dwie zagadki kryminalne, doskonałą historie o ludziach mafi, tuszowaniu spraw politycznych oraz pracy w policji. Dodatkowo cała opowieść jest: ciekawa, wciągająca, intrygującą, zawiła a może czasem i prawdziwa...? Nowe wątki, plastyczni i prawdziwi bohaterowie, misterna intryga, tajemnice z przeszłości, sekrety, manipulacje, morderstwa, spiski i bezwzględna mafia to tylko część tego z czym przyjdzie zmierzyć się nam w całej powieści. A samo zakończenie to istny majstersztyk którego oczywiście się nie spodziewałam. Bylo dokładnie takie jak lubię, emocjonująco, zaskakująco i troszkę nie sprawiedliwe...a może i prawdziwe. Ale o tym musie przekonać się już sami! Polecam!

Powieść "Zapłacz dla mnie" autorstwa Piotra Borlika zaintrygowała mnie z dwóch powodów. Pierwszym był oczywiście tytuł, który z jakiegoś powodu przemówił do mojej czytelniczej wyobraźni. Jego zagadkowość skłoniła mnie do przeczytania opisu, który zaciekawił mnie jeszcze bardziej! Ciało brutalnie zamordowanej nastolatki zostaje znalezione na sopockiej plaży, a o jej zabójstwo zostaje oskarżony kolega ze szkoły. Znalezione dowody przemawiają za jego winą, a jednak znajdują się ludzie, którzy walczą o jego zwolnienie z aresztu. W tym samym czasie z więzienia, po dziewiętnastu latach wychodzi policjant skazany za morderstwo kolegi z pracy. Teoretycznie te dwie sprawy zdają się być osobnymi zdarzeniami, a jednak młoda dziennikarka powoli odkrywa elementy łączące ze sobą te dwa przestępstwa. Niepomna własnego bezpieczeństwa rozpoczyna na własną rękę śledztwo, zagłębiając się w światek przestępczy Trójmiasta. Tyle mogę napisać o odczuciach, które sprawiły, że przeczytałam ten tytuł. Teraz przejdźmy do tego, co otrzymałam, dzierżąc powieść w dłoni. Okładka raczej nie zapadła mi w pamięć i kilka razy musiałam na nią zerknąć, by powiązać ją w myślach z tym tytułem. Kobieca dłoń w piasku, a ponad nią kroczący mężczyzna w prochowcu. Ani nie wywołało to we mnie dreszczy strachu, ani nie sprawiło przyjemności wizualnej. Ot okładka jakich wiele. Sam zamysł fabuły zasługuje na uznanie. Jest ciekawy, wyróżniający się na tle oklepanych schematów powielanych w kolejnych kryminałach. Z całą pewnością niesie w sobie potencjał, który niestety rozpłynął się gdzieś po drodze, niknąć wśród wielości postaci i wątków. Gdzieś w połowie lektury miałam ochotę odłożyć książkę i zająć się czymkolwiek innym. Nie potrafiłam bowiem na tyle zidentyfikować się z ofiarą, bądź chociażby postacią Aśki Jaworskiej, by chcieć za wszelką cenę poznać osobę mordercy. Styl autora zaliczyłabym do raczej lekkich i przyjemnych. Ciekawe opisy, całkiem realne postacie - w tym przezabawny "Złotek", również można zaliczyć na plus. Niestety mimo wszystkich tych atutów książka wydała mi się po prostu nijaka. Być może zafascynowana opisem spodziewałam się większych fajerwerków, ciekawszych zwrotów akcji. Jedną z postaci związanych ze zbrodnią dokonaną na nastolatce niestety rozszyfrowałam zaraz po tym, jak tylko pojawiła się ona w treści książki. Podsumowując: książka na dwa wieczory, która można przeczytać jako lekką lekturę do poduszki. Nie obiecujecie sobie jednak zbyt wiele.

"... politycy już nie zamiatają niewygodnych tematów pod dywan?" Nie nadążam z czytaniem książek, które zwróciły moją uwagę. Widzę, że zapoznałam się tylko z pierwszym tomem trylogii Piotra Borlika, kryminałem z udziałem Agaty Stec i Artura Kamińskiego ("Boska proporcja"), a spotkanie określiłam jako trafione i zajmujące. Zatem do szybkiego nadgonienia zawarcie znajomości z kolejnymi odsłonami. Teraz wpadła mi w ręce powieść "Zapłacz dla mnie". I znów wieczór czytelniczy zaliczam do ciekawych i przyjemnych. Celowo przekornie odwracam kolejność opowiadania o książce i od razu przechodzę do spisania wrażeń z zakończenia, które zdobyło uznanie w moich oczach. Autor poszedł niejako pod prąd pospolitości prezentując rozwiązanie nie dość, że wymykające się przewidywaniom, to jeszcze unikające pułapki ugrzecznionego kompromisu. Brawa za kreatywność i szacunek wobec czytelnika, imponują mi odważne kroki w stawianiu kropki nad i, zrywające z utartym schematem, jednocześnie dające do myślenia. Jak (nie)przekroczyć granic ludzkiej wytrzymałości? Klimat historii przekonał mrokiem i dusznością, choć czasem mocno uciskał na wyobraźnię, to jednak nie uciekał od realności. Bardzo spodobał mi się pastisz polskiej sceny politycznej, celne odzwierciedlenie krzywego zwierciadła rządzących państwem, złożonej roszady pozornej prawdy, głębokiej manipulacji opinią publiczną, bezkarności w politycznym i mafijnym światku. Zgrabne ukazanie w mrocznych cieniach scenariusza zdarzeń instrumentalnego wykorzystania służb policyjnych. Intrygujące zabarwienie fabuły długim cieniem niejednoznacznej walki dobra z złem. Mocne uderzenia towarzyszyły od pierwszych stron kryminału, morderstwa i szantaże odsłoniły ponure i krwawe sekrety szarpaniny o władzę i wpływy. Brutalnie zamordowana nastolatka, młody chłopak zatrzymany w areszcie za gwałt i zabójstwo, wcześniejsze zwolnienie z więzienia byłego policjanta, ambitna dociekliwość początkującej dziennikarki. Wątki atrakcyjnie miksują się, dynamicznie zmieniają narrację, komplikują z każdym rozdziałem. We wszystko wchodzimy z zaciekawieniem i przychylnością, zarówno w bieżące śledztwo, jak i przeszłe dowody. Jedynie niektóre sceny, przykładowo z nauczycielem historii, wydawały mi się zbyt naciągane, choć ich króciutka wycieczka do gatunku horroru miała przyciągający imaginację posmaczek. Bookendorfina.pl

Jeśli po raz trzeci z rzędu twój nocny dyżur przypada w Wigilię, to wszystko wskazuje na to, że pod względem zawodowym należysz raczej do nieudaczników. A może po prostu masz pecha; ( jeszcze nie wiesz, jak wielkiego) Kiedy policja znajduje na sopockiej plaży ciało osiemnastoletniej uczennicy elitarnego liceum, bardzo szybko znajduje winnego tej zbrodni w osobie jej kolegi z klasy - Patryka Jaworskiego. Po dokonaniu oględzin ciała, okazuje się, że z łydki dziewczyny został wycięty kawałek skóry. Po co? Dlaczego? Czy licealista byłby zdolny do czegoś takiego? Niektórzy są pewni, że dał sobie przypisać tę zbrodnię. Jak wygląda prawda? Kiedy chłopak tak samo szybko jak trafił do aresztu, z niego wychodzi, kompletnie nie rozumie, co się dzieje. To wszystko nie ma przecież najmniejszego sensu. Dziwnym zbiegiem okoliczności po dziewiętnastu latach na zwolnienie warunkowe wychodzi również policjant Jakub Ramon. Oskarżony o zabójstwo swojego partnera z patrolu. Cała ta sprawa wydaje się być owiana wielką tajemnicą. Zarówno okoliczności jego skazania jak i przedwczesnego wyjścia na wolność. Aśka Jaworska - jest świeżo upieczoną absolwentką dziennikarstwa z chwilowo podciętymi skrzydłami. Kiedy dostaje szansę, aby bliżej przyjrzeć się tej sprawie, kobieta postanawia nie zastanawiać się dwa razy i " kuje żelazo póki gorące." Okazuje się jednak, że im dalej, tym trudniej. Kobieta ma wrażenie, że ktoś ze zdwojoną siłą pilnuje, aby brudy nie wypłynęły na powierzchnię, a prawda nie ujrzała światła dziennego. Ile jest w stanie zaryzykować w imię dziennikarskiego śledztwa? Co znaczy kodeks dziennikarza w momencie, kiedy zdajesz sobie sprawę, że jesteś tylko pionkiem na szachownicy? Jak wiele trzeba zaryzykować, aby odkryć prawdę? Książka w stylu innym niż dotychczas ( przynajmniej w moim odczuciu). Coś innego, coś nowego, ale nadal na wysokim poziomie. Od mylnych tropów i domysłów fabuła aż kipi, a wszystko zdaje się być grą pozorów. Zakończenie, którego nie brałam pod uwagę - zdecydowanie zasługuje na dodatkowy plus. Niby wiesz o co chodzi i w zasadzie jesteś pewna rozwiązania, ale nie masz racji. Gwarantuję. Wbrew tytułowi obędzie się bez łez, ale napięcie i zaskoczenie gwarantowane. Oczywiście szczerze polecam♥️