Zakręt (okładka  miękka, 10.2021)

Dramat, soft porno dla gospodyń domowych, które niedawno nauczyły się czytać. Zero fabuły, bezsensowne opisy, które nic nie wnoszą, wiemy jedynie jakie sandały założyła bohaterka i jakie lampki były w sypialni. A, i oczywiście dokładny opis dan jakie jedli i seksu. Kurator to pani przed 40, bez ambicji, zainteresowań . Dom i praca, dzieci. Jedyną rozrywką kuratorów, nawet na wyjeździe służbowym, to nadużywanie alkoholu . W zasadzie nic o jej pracy, zadaniach. Dowiadujemy się jedynie, że piją i jadą w domach podopiecznych (!), że chodzi w teren, gdzie czasami jest niebezpiecznie. Od razu widać, że autorka przed napisaniem nie zaznajomiła się że specyfiką pracy kuratora, choć szacun za odróżnianie nadzoru od dozoru Wyrzucone pieniądze i stracony czas , nawet jak debiut to słabo

Bardzo wciągająca książka. Polecam.

Lekka, przewidywalna..

Polecam

Spokój bywa zdradliwy, usypia czujność i jest nudny. Niby jest wszystko takie jak powinno, trudno szukać problemów tam gdzie ich nie ma, ale cieszyć się też nie do końca można. Coś uwiera, jakiś głos podpowiada, że w sumie to nie do końca jest tak jak się wydaje. Rys nie ma, tyle, że blask jakoś zbladł, lecz przecież to nic nadzwyczajnego. Kiedy nadchodzi nagły zwrot zdziwienie wydaje się jak najbardziej na miejscu, chociaż czy na pewno? Praca kuratora daje satysfakcję, zawodową i tę czysto ludzką, Joannie Grabowskiej. Pracuje w gronie dobrze sobie znanym, a sytuacja w domu jest też więcej niż zadowalająca. Na pierwszy rzut oka wszystko nic nie powinno ją niepokoić. Jednak przecież nigdy nie jest aż tak idealnie i ona zdaje sobie z tego sprawę, bo nie warto martwić się tym, że jest dobrze. Oczywiście co nieco mogłoby być lepsze, lecz pewnie to przejściowe, lekkie, zawirowania. Tyle, że pod tą spokojną egzystencję kryje się kilka rzeczy jakie burzą równowagę, jak się okazuje dość iluzoryczną. Zdradzający mąż to pierwszy powód do zmian w życiu Joanny, nowy kolega w pracy również nie pomaga odzyskaniu kontroli nad tym, co dzieje wokół niej. Pozostaje coś jeszcze – wrażenie, że jest śledzona, obserwowana, ale nic na to nie wskazuje poza subiektywnym odczuciem. Ostatnio dość dużo przeszła, więc nie powinna dziwić się swojej podejrzliwości. Obowiązki kuratorskie również mogą być powodem jej obaw. No i pozostaje jeszcze kwestia niewyjaśnionych zabójstw raczej nie zdarzająca się w okolicach gdzie mieszka. Splot okoliczności? Wszystko na to wskazuje, lecz coś nie pozwala zapomnieć Joannie o tym, zwłaszcza, iż wokół niej wcale nie tak mało dzieje się. Ma brać na poważnie wydarzenia ze swego otoczenia? Zaufać ponownie komuś, pomimo niedawnej zdrady i zapomnieć o uczuciu zagrożenia? Co jeśli myli się? Lubicie składankę gatunkową w książce? Trochę jednego rodzaju, ciut drugiego i jeszcze co nieco z kolejnego. Jak dla mnie to już na wstępie prawdziwa niespodzianka czytelnicza, zwłaszcza jeśli autor ma przemyślany pomysł na fabułę i krok po kroku wprowadza go w czyn, tak, że my jako czytelnicy nie wiemy co nas czeka na kolejnej stronie. Sandra Cicha skorzystała właśnie z takiego zabiegu i bardzo szybko przekonujemy się, że jednocześnie będziemy mieć do czynienia z gatunkiem obyczajowym, kryminalnym oraz romansowym. Niezły zbiór możliwości nieprawdaż? W „Zakręcie” zostały one wykorzystane w stu procentach, żadna okazja nie została zmarnowana lub niedoceniona. W tej historii liczy się ogół i szczegół, o jedno i drugie zadbano na każdym etapie, nic nie jest pozostawione przypadkowi. Całość nie ma dziur logicznych, wątki nie zawsze łączą się w oczywisty sposób, na pewno przewidywalności nie można zarzucić, za to zwroty w akcji zgodnie z tytułem jak najbardziej. Autorka wykorzystała potencjał tkwiący w każdej z kategorii i łącząc je w zaskakujący ciąg przyczynowo – skutkowy, jakiemu daleko do prostych schematów. Nie grozi nam podczas lektury w żadnym razie nuda za to zaintrygowanie jak najbardziej. Tajemnice dają znać o sobie bardzo szybko, jedne są wpierw cieniem, inne od razu dają o sobie mocno znać. Ich odkrycie następują w odpowiednich momentach tak, blich nie przedłużać, lecz i zbyt wcześnie za dużo nie zdradzić. Sandra Cicha skomponowała „Zakręt” tak, by czytelnik nie był pewien co czeka go za chwilę, obojętnie czy chodzi o element obyczajowy, uczuciowy czy też kryminalny. Pozostaje jeszcze finał, równie emocjonujący co wcześniejsze rozdziały i pozostawiający ochotę na więcej, dużo więcej.

Hmm. Uhm. Mhm. Tak nie bardzo wiem, jak zacząć i co powiedzieć, bo od wczoraj mam pewną zagwozdkę. Z jednej strony ta książka to debiut, a debiutom zazwyczaj wybaczam wiele i staram się przymykać oko na pewne rzeczy. Natomiast myślę sobie również, że nie dając Autorowi konkretnych informacji, co jest do poprawy (o ile oczywiście, coś jest) to na dłuższą metę, robimy mu swego rodzaju krzywdę, bo zamiast się rozwijać, w pewnym stopniu się cofa... Przynajmniej ja tak to widzę, dlatego zawsze jestem szczera w swoich opiniach i nigdy nie zachwalam czegoś, co nie jest dobre. Tyle ode mnie. Wybaczcie, musiałam zrobić wstęp, w zasadzie nie wiem po co, ale tak jakoś stwierdziłam, że wypada. No dobra. Dla mnie, z mojego punktu widzenia ta książka jest po prostu bardzo słaba i niedopracowana. Totalnie nieprzemyślana. Ilość zupełnie niepotrzebnych opisów rozwaliła mnie na łopatki. Relacjonowanie robienia makijażu krok po kroku, przygotowywanie potraw, opisywanie ich, specyfikacja ubioru na każdą okazję to skupianie się na zupełnie nieistotnych detalach, które nic nie wnoszą do fabuły, jest to dla mnie zwykłe nabijanie słów. Lanie wody. Sorry, ale od zawsze tak uważam, a ta historia tylko utwierdza mnie w tym przekonaniu. Bardzo ciężko pisze mi się tę recenzję, bo zazwyczaj szukam w książce pozytywów, ale tutaj nie znalazłam ich absolutnie. Nawet dla mnie to źle brzmi, ale czarować was nie będę- nie dziś. Pomijając opisy, kolejna rzecz, która mocno mnie uderzyła to brak emocji, uczuć. Nie mogłam się wczuć w sytuację bohaterki przez nawet najmniejszą chwilę. Miałam wrażenie, jakbym czytała pamiętnik robota, który mechanicznie spisywał swoje myśli, zupełnie nie skupiając się na swoich odczuciach. Dawno już, nie trafił mi się taki tekst, który pozbawiony byłby czegokolwiek, wyzuty totalnie, zero iskry, zero chemii, zero namiętności. Nic. To, co działo się na łamach tej opowieści, ani trochę mnie nie zaciekawiło, nie zaintrygowało, nie przyprawiło o ciarki... Mam wrażenie, że wszystko tutaj zostało totalnie przedobrzone. Jest trochę z romansu, trochę z kryminału, trochę z thrilleru- jak dla mnie bez ładu i składu, chaotycznie, a do tego akcja pędziła niczym pendolino. Niby bez zbędnych przystanków, ale jednak bezcelowo, bo ja tego celu, meritum historii nie odnalazłam moi kochani. Niestety, bo, żaden wątek nie został konkretnie pociągnięty od początku do końca, może dlatego w zasadzie nie potrafiłam znaleźć tego klimatu, tego czegoś, co by sprawiło, że między mną a lekturą by zaiskrzyło. Główna bohaterka w moim odczuciu była nijaka. Nie chce wam zdradzać za dużo z fabuły, ale uwierzcie mi, że każda zdrowa kobieta, będąc na jej miejscu, wykrzesałaby z siebie coś więcej niż Aśka. Jej reakcje były totalnie bez sensu. Litości. Ileż to ja razy wznosiłam oczy ku niebu- nie zliczę. Większość sytuacji, które zostały opisane były dla mnie absurdalne i przerysowane. Z jednej strony miałam ochotę uznać za plus fakt, że Autorka umieściła swoją bohaterkę w roli kuratorki, ale kurde. Proces resocjalizacji patologicznych rodzin trwa nawet latami, a tutaj z wizyty na wizytę- cudowne ozdrowienie. Ja tego totalnie nie kupuję, a takich kwiatków jest tutaj sporo. Nie chcę się już więcej rozpisywać, ale chyba pierwszy raz otwarcie czegoś wam nie polecam. Oczywiście, jak zawsze uczulam- to moja subiektywna opinia. Ja po prostu zmarnowałam czas, którego teraz żałuję. Pozwolę sobie wyjątkowo nie ocenić tej książki w skali, jak to zawsze mam w zwyczaju. Wpadłam w zakręt i chyba utknęłam. Z tym was zostawiam. Megi.

Joanna Grabowska jest kuratorem sądowym. Mamą Zuzy oraz bliźniaków Franka i Borysa. O ile z dziećmi sytuacja wygląda doskonale, tak w małżeństwie pojawiają się kolejne dziury. Michał traktuje żonę bardziej przyziemnie niż kobietę, której ślubował miłość, wierność oraz uczciwość małżeńską. Tylko coś z tym kiepsko u niego. Asia odkrywa romans męża a w międzyczasie w oko wpada jej aplikant Paweł Karpiniuk. Wkrótce kobieta zostaje rozwódką i zacieśnia znajomość z Pawłem. Niestety to dopiero początek nadchodzących rewolucji. W okolicy dochodzi do tajemniczych morderstw i okazuje się, że ktoś ją śledzi... Kim jest morderca i jaki ma motyw? Kto prześladuje Joannę? Zawsze z przyjemnością sięgam po debiuty bez względu na to, z jakiego gatunku. Po opisie na myśl przyszła mi powieść obyczajowa z elementami grozy i romansu. I tak właśnie było. Głównym tematem lektury jest życie głównej bohaterki. Jej problemy rodzinne i te związane z pracą. A praca kuratora nie należy do zbyt przyjemnych. Są pozytywy, jak najbardziej, takie jak chociażby patrzenie na postępy ludzi. Ale zazwyczaj jest to patologia z tej złej strony. Zastraszanie, groźby, warunki mieszkaniowe... Trzeba być silną osobowością. I Joanna taka jest. Silna i twarda. Rozważna i cierpliwa. Praca głównej bohaterki została opisana dokładnie, z żargonami. Widać przeprowadzony research. Męscy bohaterowie w tej powieści to faceci ambitni i charakterni. O ile Michał mnie denerwował swoim zachowaniem względem żony, o tyle Paweł odkrywał co rusz świetne cechy charakteru. Całkiem fajny z niego facet. Pomocny, uczynny, troskliwy, zwracający uwagę na potrzeby Asi i jej dzieci. No i przede wszystkim nie próbował wchodzić między wódkę a zakąskę a to duży plus. Michał natomiast od początku irytował mnie tym, jak traktował żonę. A przede wszystkim, że okłamywał. Zawsze mnie to irytuje, czy to na kartach czy w rzeczywistości, jak można kłamać w żywe oczy i tkwić na siłę w czymś, co nie ma szans na przetrwanie. Najważniejsza jest szczerość i odwaga, by powziąć odpowiednie kroki. Tutaj tego zabrakło, co od razu skreśla mężczyznę. Od strony romansu jest ciekawie. Widać to przyciąganie. Tą chemię, która powoduje, że relacja się zacieśnia. Sceny miłosne były subtelne. Bez nachalności, brutalności czy niepotrzebnego udziwaczniania. Prosto, z ogniem i namiętnością. Wątek sensacyjny był stopniowo rozkręcany. Trzymał w napięciu i co rusz zaskakiwał pojawiającymi się historiami. Fajnie pomyślany i dobrze prowadzony. Tylko ta postać odpowiedzialna za te rewolucje powinna się jeszcze kilkakrotnie, mówiąc potocznie, przewinąć przez fabułę. Aby bardziej naprowadzić na trop. Tak samo w przypadku pominiętych incydentów z Joanną w roli głównej. Mogły zostać opisane w czasie akcji a nie tylko wymienione. Debiut autorki zaskakuje i wciąga od pierwszej strony. Dostarcza emocji i wrażeń. Mąci spokój, rozgrzewa oraz wywołuje gęsią skórkę. Finał wydarzeń sugeruje kontynuację. Po cichu na to liczę. Chciałabym zobaczyć co tym razem los szykuje głównej bohaterce. A jeśli szukacie lekkiej, kobiecej historii z wątkiem erotycznym i sensacyjnym, to ta pozycja powinna się wam spodobać. Ja ją przeczytałam w jedno popołudnie. Polecam. Współpraca: Muza S.A.

Joanna jest panią kurator sądową, żoną i matką. Życie domowe ma dość poukładane, chociaż od jakiegoś czasu brakuje w nim namiętności. Stara się ją na nowo rozbudzić, zbliżyć się do męża, jednak on albo jest w pracy, albo jest zmęczony po niej i nie ma na nic ochoty. Wysłanie dzieci do dziadków, seksowny strój, nastrojowa muzyka – Joanna próbuje na wiele sposobów, jednak nie uzyskuje żadnego efektu. Niebawem dowiaduje się, dlaczego mąż już jej nie pożąda, a prawda jest dla niej dość bolesna. W pracy jest twarda i konsekwentna, wie, że pracując w tym zawodzie, nie może sobie pozwolić na strach. Wcześniej to wystarczało i nic złego się nie działo, a nie jednokrotnie odwiedzała niebezpieczne rejony. Pewnego dnia jeden z jej podopiecznych nie stosuje się do wyroku, nie podejmuje leczenia i nadal pije alkohol, postanawia skierować go na przymusowe leczenie. Mężczyzna staje się agresywny i pomimo że zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym, Joanna nie do końca czuje się bezpieczna. Kobieta odkrywa zdradę męża, a on, zamiast błagać o wybaczenie, po prostu odchodzi. Jednak to dopiero początek zmian i problemów, z jakimi będzie musiała sobie poradzić. W pracy pojawia się nowy kolega, który nie ukrywa zainteresowania jej osobą. Na dodatek Joanna zaczyna dostawać anonimy i czuje się obserwowana. Kto jej zagraża? Jak potoczy się jej małżeństwo? Co połączy ją z nowym kolegą z pracy? Książka jest debiutem, według mnie dość ciekawym, chociaż nie mogę powiedzieć, że idealnym. Zacznę od minusów a dla mnie nim były opisy codzienności bohaterki, było ich troszkę za dużo i spowalniały akcję. Kolejna sprawa to niektóre wątki moim zdaniem były zbyt mało rozwinięte. No i to by było na tyle z tych negatywnych stron, pora przejść do pozytywów. Po pierwsze historia była ciekawa. To opowieść o kobiecie, która niepodziewanie musi zmienić wiele w życiu, zdradzie, rozwodzie, o nowym związku, niebezpieczeństwie, morderstwach, zastraszaniu. Dzieje się dość dużo, jednocześnie akcja nie jest bardzo szybka, co mnie się spodobało. Główną bohaterką jest Joanna, kobieta, która spełnia się zarówno rodzinnie, jak i zawodowo, a przynajmniej do czasu. To bohaterka dość dobrze wykreowana, odważna, pracowita, a jednocześnie taka „matka Polka”, dla której rodzina jest bardzo ważna i woli spędzać czas z nią niż wychodzić np. do klubu. Jednak pewne wydarzenia znacząco na nią wpływają, nie przestaje być dla niej ważna rodzina, ale zaczyna też patrzeć na siebie i to nie tylko pod względem zawodowym. Osobiście ją polubiłam. Muszę jeszcze wspomnieć o bohaterach drugoplanowych, którzy byli ciekawi i sporo wnosili do historii. Najbardziej polubiłam przyjaciółkę Joanny, kobietę lubiącą się dobrze zabawić, przebojową, z ciętym językiem, a jednocześnie taką, na którą zawsze można liczyć. „Zakręt” to książka, która nie była idealna, jednak mnie się podobała i miło spędziłam czas z jej bohaterami. Polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/10/wydawnictwo-akurat-ksiazka-pt-zakret_19.html

"Zakręt" to debiut, który w główny nurt obyczajowy, ma wplecione elementy romansu oraz sensacji. Czyta się go zaskakująco dobrze i bardzo szybko dobrniemy do końca książki. Cały czas gdzieś w tle pojawia się tajemnica, na którą trudno znaleźć racjonalną odpowiedź i nie do końca wiemy kto czyha na Joannę i czy zagrożenie jest poważne, czy być może to jakaś wyolbrzymiona, nic nie znacząca błahostka. Przede wszystkim jednak obserwujemy życie rodzinne i zawodowe pani kurator, które, choć pełne obowiązków i absorbujące, funduje jej także wiele wydarzeń. Tytuł idealnie współgra z treścią, bowiem główna bohaterka, właśnie na takim typowym, życiowym zakręcie się znalazła. Jej praca na pierwszy rzut oka nie wydaje się niebezpieczna, jednak trzeba wziąć pod uwagę, że ma styczność z różnymi ludźmi. Cieszyły mnie opisywane tu wyrywki z realiów pracy kuratora, bowiem pierwszy raz trafiłam na taki wątek w książce i z pewnością nadaje on świeżości fabule. Sama Joanna natomiast nie jest zbyt zdecydowaną i wyróżniającą się postacią, to raczej zwykła kobieta, która stara się ignorować problemy bądź im umniejszać, tak, aby nie namieszały jej w życiu. Być może także przez to jak jest skonstruowana główna bohaterka nie potrafiłam do końca zaangażować się w opowiadaną przez nią historię. Zwyczajnie brakowało mi emocji. Poruszane tutaj tematy były świetne i dawały duże pole do popisu, jednak w mojej ocenie potencjał nie został do końca wykorzystany. Sam motyw z rozwodem, jego powodami, już powinien wprowadzić chaos w życie Joanny, podobnie jak tajemnicze wypadki, które się jej przydarzały. Ona natomiast po każdym przedstawianym wydarzeniu po prostu przechodziła do porządku dziennego. A szkoda! W mojej opinii wielowątkowość fabuły to pomysł doskonały i świetna promocja nietuzinkowości lektury, jednak należy to odpowiednio rozbudować, tak, by zawładnąć emocjami czytelnika i zaangażować go doszczętnie w historię. Osobiście tego nie czułam. Podobnie jak związku z Pawłem, który można by rzec pojawił się bez jakichkolwiek fajerwerków. Nie odczułam chemii między bohaterami, nie potrafiłam im także kibicować, bardzo ambiwalentnie odniosłam się do rozwijającego się między nimi uczucia. I choć całość ratuje ciekawe i może nawet odrobinę niespodziewane rozwiązanie, to jednak dla mnie to zbyt mało. Książka sama w sobie, biorąc pod uwagę sposób narracji, jest napisana dobrze i przyjemnie dla czytelnika. Jednak zbyt często urywane rozdziały, bez odpowiedniego opisu, rozbudowania, stworzenia klimatu oraz przeskoki czasowe z miesiąca na miesiąc sprawiły, że lektura mną nie zawładnęła. Z pewnością jest to debiut, który daje nadzieję, bo pomysł sam w sobie był naprawdę godny pochwały, a styl pisania Autorki przyjemny. Osobiście jednak liczyłam na coś więcej, natomiast ze swojej strony ani nie odradzam ani nie polecam, każdy powinien sam sobie wyrobić swoją opinię, zwłaszcza, że oceny książki są bardzo zróżnicowane ;-)