Zagubiona dzielnica (okładka  miękka)

Ciekawa ............

Tytuł: Zagubiona dzielnica
Autor: Patrick Modiano
Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania: 26 listopada 2014
Liczba stron: 159

W 1945 roku we Francji urodził się człowiek z misją zmienienia światowej literatury. Udało się to jemu, Patrickowi Modiano, który dostał prestiżowe nagrody: Akademii Francuskiej oraz Goncourtów. W 2014 roku został uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla.


Osoby będące po lekturze Przejechał cyrk na pewno rozpoznają styl autora: masa bohaterów owianych tajemnicą, Paryż, niedopowiedzenia, retrospekcje, opisy przenoszące nas na południe Europy oraz narracja pierwszoosobowa. Znów dostajemy kawał dobrej literatury, która mieści się w stu sześćdziesięciu stronach. Muszę przyznać, że zdarzył się jeden moment, który był dla mnie nudny.


Często żyjemy na łasce czyjegoś milczenia.



Poczytny angielski powieściopisarz przyjeżdża na spotkanie z japońskim wydawcą. Minęło dwadzieścia lat od jego ostatniego pobytu we Francji, dlatego błąka się po dobrze znanych ulicach. Szuka Carmen, którą poznał o przedziwnej godzinie, kiedy dzień zamienia się w noc.


Ambrose Guise jest głównym bohaterem utworu. Wyemigrował z Paryża do Anglii, gdyż został wplątany w kryminalną aferę. Pozostawiona przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Patrzy przez lunetę na miasto – odległe i obce. Podąża śladami kobiety. Po drodze wplątuje się w różne konflikty. Nie chce zdradzać swojej tożsamości, dlatego podpisuje się różnymi imionami i nazwiskami.

Nigdy nie wraca się do punktu wyjścia.


Książka krótka, więc ja długo także nie będę się rozpisywał. Podsumowując, warte uwagi, warte polecenia, warte zapamiętania. Literacka Nagroda Nobla do czegoś zobowiązuje i wydaje mi się, że pomysł został na dziewięćdziesiąt osiem procent wykonany.

Czytając kolejną powieść Patricka Modiano odniosłem nieodparte wrażenie, że jest to pisarz który bardzo często porusza takie tematy jak przemijanie, poszukiwanie swojej tożsamości, powracanie do przeszłości. To proza trudna, i z początku mało przystępna a zrozumienie wymaga ogromnej intuicji - wszystko jest w niej bowiem nieostre i mgliste.

Książka tegorocznego noblisty, więc wstydem byłoby nie przeczytać. Patrick Modian stworzył obraz, który na pewno długo zapamiętam. Historia o poszukiwaniu przeszłości, o odnajdywaniu się w rzeczywistości spełniła w procentach moje oczekiwania. Język poetycki, odrobine filozoficzny ale treść, która z tego wynika niesamowita.

O wyborze tej książki przesadziła ciekawość - chciałam zasmakować w twórczości literackiej zdobywcy tegorocznej nagrody Nobla. Jest to powieść bardzo pojemna, znajdziemy w niej zarówno watki obyczajowe jak i kryminalne, nostalgia za tym co odeszło a wszystko opisane w sposób niezwykle urokliwy, miejscami nawet poetycki.

Bardzo interesująca opowieść, niezwykle oryginalna, mająca swój szczególny klimat. Intrygująco oddany obraz Paryża. Według mnie to jedna z bardziej fascynujących książek Patricka Modiano, miałam po niej spore oczekiwania i to wszystko dostałam. Polecam tym którzy lubią sięgać po historie nietuzinkowe.