Zadra (okładka miękka)

Pisana łatwym do zrozumienia językiem . Do końca trzyma w napięciu. Nie zawiodłam się i tym razem. Warta przeczytania,polecam.

Kiedy komisarz Gross natrafia w lesie na zwłoki, wszystko wskazuje na samobójstwo. Jednak   tropy łączą te sprawę z zaginioną przed laty parą nastolatków. Czy ktoś mógł popełnić zdrodnie po latach, aby zatuszować prawdę? Na jaw wychodzą nowe fakty, a każdy kolejny rozdział ogromnie was zaskoczy. _ Zadra to już trzecia część, gdzie komisarz Bernard Gross prowadzi nas przez kryminalny świat. Jestem zachwycona, ponieważ i tym razem został zachowany ponury i melancholijny klimat, który jest wizytówką całej serii. Pod tym względem książka nawet minimalnie nie odstaje od reszty, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że jest najlepsza. Większość bohaterów ukrywa potężny ból, a utrata bliskich pogłębia zadre w sercu. Natomiast sprawa  kryminalna nie do końca mogła mnie przekonać. Tutaj znowu poprzednie części podobały mi się bardziej. Jednak nie mogę stwierdzić, że było źle. Było po prostu trochę gorzej niż poprzednio, ale to są moje odczucia, z którymi nie musicie się przecież zgodzić. Brakowało mi trochę dynamiki, często dane tropy ciągnęły się jak dla mnie za długo. Niektórzy bohaterowie zwyczajnie mnie irytowali, co chwilami sprawiało, że nie mogłam skupić się na lekturze. Oczywiście muszę jednak podkreślić, że serię jako całość uwielbiam! Robert Małecki stworzył postać nostalgiczną i zagubioną w prywatnym życiu. Kontrast jaki możemy zauważyć między życiem prywatnym Grossa, a zaangażowaniem w każdą prowadzoną sprawę jest ogromny i wyróżnia te serię na tle innych kryminałów. To coś czego nie można znaleźć nigdzie indziej. Takiego bohatera ciężko nie zauważyć.

Kolejna już 3 z serii książek o Bernardzie Grossie - chełmżyńskim komisarzu policji i chyba najlepsza jak do tej pory. Tym razem komisarz z niezawodnymi koleżankami z pracy rozwiązują historię czterdziestodwuletniego Rafała Beckera, który zostaje odnaleziony w lesie i wszystko wskazuje na to, ze popełnił samobójstwo. Jednak wraz z upływem czasu, okazuje się, że z pozoru prosta sprawa ma drugie dno osadzone przed dziesięcioma latami i łączy się z zaginięciem siostry denata oraz jej chłopaka. Rozwiązanie tej historii jest piorunująco dobre i zaskakujące dla wszystkich włącznie z samym komisarzem Grossem. Dodatkowo autor zapowiada w swym ostatnim rozdziale kontynuację tej jakże dobrej serii kryminalnej. Książka jest warta każdej poświęconej na nią minuty, opisy Chełmży i Torunia są bardzo wierne, a cała historia spójna i wciągająca od pierwszej do ostatniej strony. Polecam!

Genialna "Skaza". Genialna "Wada". A "Zadra"? Oczywiście, GE-NIAL-NA! Maksymalnie wciągająca historia! Rewelacyjnie poprowadzona intryga i zagadka kryminalna, którą zapoczątkowało zaginięcie pary studentów 16 lat temu! Jednak, co wspólnego może mieć to zaginięcie z odnalezieniem szczątków młodego mężczyzny w lesie? Początkowo niewiele. Niespiesznie poznajemy historię tajemniczego zaginięcia. Stopniowo wszystko nabiera sensu, by za chwilę zburzyć nasze teorie! Autor po mistrzowsku prowadzi Nas przez wszystkie etapy śledztwa! Rozwiązanie zagadki kryminalnej jest wstrząsające! A samo zakończenie zwala z nóg! @robertmalecki.autor ogromne brawa za świetną kontynuację historii komisarza Bernarda Grossa 👏👏👏 To jest KRYMINAŁ przez duże K!!!! Zazdroszczę wszystkim, którzy całą serię mają jeszcze przed sobą ❤️ @czwartastronakryminalu #jako_taka_matka

Niezmiernie się cieszę, że „Zadra” to nie ostatnia część cyklu z Bernardem Grossem, bo autor trzyma niezmiennie wysoki poziom, pomysłów na intrygującą fabułę mu nie brakuje, a i z tak wyrazistymi bohaterami szkoda byłoby się rozstawać. Śledczy Bernard Gross i Monika Skalska, których dobrze poznaliśmy w „Skazie” i „Wadzie”, ponownie angażują się w zawiłe śledztwo, na które olbrzymi wpływ mają tajemnicze wydarzenia z przeszłości. Znalezione w lesie zwłoki mężczyzny świadczą o popełnieniu przez niego samobójstwa, jednak dociekliwy Gross odkrywa pewne szczegóły, które budzą jego wątpliwości. Czy to przypadek, że przed szesnastu laty zaginęła siostra mężczyzny wraz ze swoim chłopakiem? A leczący się na depresję brat, właśnie w dniu jej urodzin, po tylu latach, postanowił odebrać sobie życie? Demony przeszłości dopadają nie tylko rodziny zaginionych przed laty studentów, burząc z trudem wypracowaną normalność, również Skalska i Gross pozostają pod ich wpływem. Tragiczna przeszłość jest jak wyrzut sumienia, który tkwi w nich jak zadra, nie pozwalając uwolnić się i zacząć od nowa. Mimo mrocznego, czasem wręcz duszącego klimatu, ciężaru śmierci, cierpienia i samotności lektura jest prawdziwą przyjemnością, a zawiła intryga nie pozwala odłożyć książki nawet na chwilę. Zaskoczyło mnie, że dla Grossa zmęczonego życiem, dręczonego poczuciem winy pojawia się światełko nadziei. Czyżby autor wysłuchał próśb czytelników, w tym mojej? I czy to światełko szybko nie zgaśnie? Jeżeli nie mieliście dotychczas styczności z twórczością Roberta Małeckiego, to zachęcam do jej poznania, szczególnie jeżeli lubicie klimatyczne i mroczne kryminały, a ja już z niecierpliwością wypatruję kolejnej części.

Od jakiegoś czasu tak dyskretnie się przyglądałam twórczości Roberta Małeckiego, jak to zazwyczaj bywa okazja czyni, w tym przypadku nie złodzieja, a recenzenta. Kiedy wydawnictwo ogłosiło nabór postanowiłam spróbować i tak oto znalazłam się w posiadaniu ślicznej, świeżutkiej książki Roberta Małeckiego pod tytułem „Zadra”. Nie czytałam wcześniej nic pióra tego autora, dlatego nieco obawiałam się, czy to nie będzie mi przeszkadzało. Chciałam dobrze się wczuć w świat rozrysowanego bohatera, stać się detektywem i na równi z nim rozwiązywać najbardziej skomplikowane sprawy. Czy mi się to udało? Co myślę o twórczości Roberta Małeckiego? Czy zapałamy do siebie miłością, czy wręcz przeciwnie wrogością? Wspólnie z komisarzem Bernardem Grossem wędrujemy po ulicach Chełmży rozkoszując się jej bogatymi opisami. W nie tak do końca odległym Grodnie zostają odnalezione kości, na które natrafia jeden z wojskowych patroli. Sprawą zajmuje się Gross, badając kolejne tropy stara się wyjaśnić i ustalić, z czym mamy przyszło mu się borykać. Naturalnie nie działa sam Monika Skalska mu pomaga i angażuje się w śledztwo, które może sięgać nawet szesnastu lat wstecz, kiedy w dość niejednoznacznych okolicznościach zaginęła para studentów. Gross wykazuje się niesamowitą dociekliwością i błyskotliwością, dzięki czemu nie interesują go zbyt pobieżne możliwe scenariusze. Wie, że odkryte informacje nie dadzą mu spokoju, zaczęły zbyt mocno wzbudzać jego wątpliwości. Dla rodzin zaginionych studentów po raz kolejny przyjdzie się zmierzyć z koszmarem. Nie wszyscy są na to gotowi, czy odnalezienie ukochanych i wiedza, co się z nimi stało przyniesie ulgę? Nie raz czytając podobne książki, czy oglądając filmy kryminalne zastanawiałam się, jak musza się czuć ci żyjący, kiedy w końcu dowiadują się, co się stało z ich bliskimi. Czy dyskretnie skrywana nadzieja umiera usłyszawszy werdykt? Czy czują po czasie ulgę, że będą mogli ich pochować i móc odwiedzać na cmentarzu? Jedno jest pewne żaden scenariusz do łatwych i przyjemnych z pewnością nie należy. Które z takich życiowych podejść byłoby łatwiejsze? Myślę, że żadne, psychika człowieka jest delikatna, a w „Zadrze” ukazany jest klimat ciężkości związany ze sprawą kryminalną. Mrok wręcz wylewa się ze stron powieści kusząc czytelnika i zwodząc, kiedy usiłuje rozwiązać sprawę na własną rękę. Symbolizm tytułowej „Zadry” dla każdego czytelnika może oznaczać coś zupełnie innego. Każdy człowiek ma swoje własne podejście i pogląd na świat. Zadra w sercu kojarzy się jednym, innym będzie przypominała coś zupełnie innego, dla Grossa to może być poszlaka, której nie potrafi rozgryźć. Powiem Wam, że autor rozbudzi Wasza czytelniczą wyobraźnię do czerwoności. „Zadra” jest powieścią, która wywołała we mnie dreszczyk emocji, pochłonęła mnie w swoje odmęty nie pozwalając na wytchnienie. Robert Małecki chyba chciał, abym dostała czytelniczej zadyszki. Czytałam, czytałam i czytałam, co ważniejsze nie miałam dość. Może i nie czytam kryminałów zbyt często, ale tego jednego z całą pewnością nie żałuję. Zamierzam nawet w wolniejszej chwili nadrobić poprzednie tomy. Postać Bernarda Grossa wydała mi się niezwykle ciekawa i interesująca na tyle, że chciałabym sprawdzić, jaki był przed „Zadrą”. Uważam, że ta książka ma w sobie siłę przebicia, jest bogata w intrygi kryminalne, wydarzenia traumatyczne dla bohaterów, które nie będą czekać, wyjawią się prędzej czy później. Sprawiła, że poczułam na własnej skórze osiadającą mgłę, wilgoć, tajemnicę i tą melancholię, którą dawało się wyczuć wraz ze smutkiem w wyjątkowo gęstym lesie. „Zadra” Was zaskoczy nie tylko rozwiązaniem sprawy, ale także tym, że potrafi wchłonąć pełną czytelniczą uwagę. Nie byłam w stanie ani rozwiązać tej zagadki, ani tym bardziej odłożyć książki. Chociaż każdy z nas, a przynajmniej większość ma w planie kontynuację przygód Bernarda Grossa, miło będzie jeśli inni czytelnicy, miłośnicy dobrych powieści kryminalnych o nim, jak i o autorze usłyszą.

Dzisiejsza gorąca Premiera od Czwarta Strona i Roberta Małeckiego @robertmalecki.autor ”Zadra”.To już trzecia odsłona cyklu z niezastąpionym komisarzem Grossem.Duszna atmosfera i makabryczna zbrodnia sprzed lat jaka towarzyszy tej powieści sprawi,że ta historia pochłonie Cię bez reszty. . Podobnie jak w poprzednich częściach sama akcja powieść rozgrywa się w Chełmży,niewielkim miasteczku pod Toruniem.Tym razem w podchełmżyńskim lesie zostają odnalezione kości.Na miejsce tego zdarzenia zostaje wezwany komisarz Bernard Gross wraz ze swoją załogą.Ślady te doprowadzają ekipę śledczych do miejsca,gdzie odnajdują również zwłoki pewnego mężczyzny.Wygląda na to,że ów denat popełnił samobójstwo.Ale czy tak było naprawdę?Niezwodowany instynkt Grossa podpowiada mu,że za tą sprawą kryje się coś więcej.Tropy prowadza go do zagadki tajemniczego zaginięcia pary studentów sprzed 16-laty a prawda o tych wydarzeniach okaże się naprawdę wstrząsająca. . ”Zadra”to doskonały,rasowy,polski kryminał.To mroczna powieść,która otula swoją tajemniczością jak wieczorna mgła.Wielowątkowa fabuła w tym kryminale jest świetnie przemyślana i dopracowana aż do ostatniego punktu.Akcja jest wyważona i choć toczy się spokojnie to wzbudza nie małe napięcie.Dodatkowo jej niesamowitości dodaje ta nostalgiczna wręcz melancholijna atmosfera.Nie wspominając już o występujących w niej sylwetkach bohaterów,których kreacje zostały przez autora doskonale ukazane.W tej części mamy także bardziej rozbudowany wątek obyczajowy samego komisarza,który musi się ciągle mierzyć ze swoimi demony z przeszłości a one nie dają o sobie zapomnieć. Są jak zadra,która ciągle tkwi w sercu. Gorąco Wam Polecam. #teamgross łączmy się ! . Dziękuje Czwarta Strona Kryminału 🖤 8/10 https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/?hl=pl

W lesie w Grodnie znaleziono kości. Jak się okazuje, ta sprawa może być połączona z zagadkowym zaginięciem pary studentów sprzed szesnastu laty. Im głębiej i dokładniej Gross będzie szukał, z tym większym trudem przyjdzie mu przedzierać się przez gąszcz traumatycznych wspomnień skłóconych ze sobą członków rodzin dwojga zaginionych. Prawda o tamtych zdarzeniach okaże się wstrząsająca. To trzecia już część cyklu o Bernardzie Grossie. Jeśli nie czytaliście dwóch poprzednich, nie ma sensu, żebyście zabierali się za czytanie tej. Dlaczego? Po pierwsze, nie będziecie znali przeszłości bohaterów i automatycznie nie będziecie czuli z nimi żadnego związku. Po drugie, narobicie sobie spojlerów. Poza tym ta seria jest na tyle dobra, że zasługuje na to, by poznać ją w całości. Mam wrażenie, że ta część jest najbardziej nostalgiczna, ma dość ciężką atmosferę. Często wpadałam w zadumę w trakcie czytania. Byłam związana z bohaterami i nie byłam w stanie przejść obojętnie obok tego, co się z nimi działo. Może i nie zawsze popierałam to, co robili, ale rozumiałam ich motywy. Robert Małecki nie wrzuca czytelnika w wir akcji. Tu wszystko raczej rozwija się spokojnie, ale to w żadnym razie nie jest mój zarzut w stosunku do powieści. Właśnie ujęło mnie w niej to, że nie ma od razy wyłożonych na stół wszystkich kart, tylko do prawdy dochodzimy powoli. Ja nie byłam w stanie przewidzieć zakończenia. Nad bohaterami tej powieści wiszą demony przeszłości, które nie pozwalają o sobie zapomnieć. Pewne traumy nie pozwalają pójść człowiekowi dalej, choć ten może mówić, że wszystko jest w porządku. I to w tej powieści widać. W tym tkwi jej siła. Autorowi udało się utrzymać poziom całego cyklu i jeszcze napisał takie zakończenie, że przebieram nóżkami i czekam na więcej. Może i początek był trochę ciężki dla mojego żołądka, ale jestem tą powieścią zachwycona. Robert Małecki potrafi nie tylko wykreować niezwykłych bohaterów, których kupuje się z całym dobrem inwentarza, buduje wciągającą intrygę, ale również gra emocjami. W mistrzowski sposób. Polecam Wam tę powieść z czystym sercem i czekam na więcej.

Kolejna część o komisarzu Barnardzie Grossie już za mną i jest mi smutno z tego powodu, ponieważ znowu będę musiała czekać na następny tom. No nic na to nie poradzę, że mam słabość do tego przybitego życiem bohatera. Pan Robert jak zwykle dał radę i nie zawiódł moich oczekiwań. Trzyma poziom, a każda Jego książka jest lepsza od poprzedniej. Tym razem komisarz Gross ma nie lada orzech do zgryzienia. W lesie zostają znalezione ludzkie szczątki: kość i czaszka. Podczas przeczesywania wszystkich krzaków i zakamarków leśnego runa Gross odnajduje resztę ciała mężczyzny, który najprawdopodobniej się powiesił. Wszystkie ślady wskazują na samobójstwo. Sprawa zaczyna się komplikować, gdy okazuje się, że samobójca jest bratem Justyny Becker, która 16 lat temu w tajemniczy sposób zaginęła razem ze swoim chłopakiem, Marcinem Korczyńskim. Gross rusza tym tropem, a prawda o tamtych wydarzeniach wstrząśnie całą komendą. Nikt bowiem nie przypuszczał, że ta z pozoru prosta sprawa będzie miała taki finał. Gross jak zwykle skrupulatnie i dokładnie sprawdza każdy trop. Tutaj nie ma miejsca na błędy i przypadki. Każda teoria musi być potwierdzona twardymi dowodami. Autor umiejętnie prowadzi nas jak po sznurku i zmusza do myślenia. Byłam pewna, że tym razem mi się udało i wykryłam sprawcę szybciej niż Gross. Jakież było więc moje zdziwienie, gdy okazało się, że się mylę, że nawet nie byłam blisko. Brawo panie Robercie. Po raz kolejny udało się Panu mnie zmylić. Czekam na dalszy ciąg losów mojego ulubionego bohatera i NIE ZGADZAM się, by kiedykolwiek odchodził na emeryturę. Życzę wszystkim i sobie również czytania tylko tak dobrych książek.

Uwielbiam serię z Bernardem Grossem i zdania nie zmienię. Ba, nawet jeszcze bardziej się w nim właśnie utwierdziłam. Jaki tu jest gęsty nastrój! Melancholijny, pełny nostalgii, poruszająco smutny. Ta książka najeżona jest zadrami! Tkwią one w sercach wszystkich właściwie bohaterów, bo każdy kogoś stracił: niektórych bliskich zabrała śmierć, niektórzy zniknęli i od lat ich los jest nieznany, a niektórzy są, ale jakby ich nie było. I tak się zastanawiam, czy śmierć nie jest w tym przypadku najprostsza do zaakceptowania - jasna sytuacja, ostateczna, pewna. Nawet jeśli jej okoliczności owiane są tajemnicą.. W zaginięciu ta niepewność jest gorsza, to oczekiwanie, niewiadoma. Gross zmagając się z rozterkami ciągle cierpi. Lęk przed wyborem, brak decyzji, poczucie, że zawiódł - żonę, syna, przyjaciółkę, nie sprostał roli człowieka honoru zmusza go do ucieczki w pracę. Rzuca się w jej wir próbując rozwiązać zagadkę kości znalezionych w lesie. Sprawa może łączyć się z zaginięciem pary młodych ludzi sprzed 16 lat. Z uporem dąży do prawdy. A ona jest bardzo zagmatwana! Autor wbija nam zadrę pod paznokieć - zmuszając do przemyślenia kwestie miłości i tęsknoty, samotności, bliskości, winy, odpowiedzialności - zwłaszcza poprzez postać Bernarda i jego dylematów. Stawia pytania, na które odpowiedź jest niezwykle trudna. A wszystko to ubiera w rasowy, klimatyczny kryminał, prowadzi nas przez śledztwo, wędruje przez deszcz i wiatr, aż zimno się robi, odkrywa drugie dno i daje wyrazistych do bólu bohaterów. Brawo!!!