Zabić drozda (okładka miękka)

Cudowna książka, jedna z tych, które powinien przeczytać każdy.

Książka, która przenosi mnie w czasie do dziecinstwa,w którym pierwszy raz widzę zło rasizm.Utozsamiajac się z bohaterami(a jest to mądre rodzenstwo,brat i siostra) podejmuje bardzo trudne decyzję nie dzieląc ludzi na czarnych-bialych,czy zdrowych-uposledzonych.Jako dziecko widzę i nie rozumiem niesprawiedliwosci doroslych śledząc proces niewinnego czarnoskorego czlowieka, ktory jest taki sam jak ja.Zabic drozda towarzyszy mi od dziecinstwa do teraz,goszcze w moim domu ludzi o innych barwach skóry, z różnych zakątków swiata, fascynują mnie ich kultury,podziwiam i szanuję ich inność. Nadal przeraża mnie czlowiek w bialym kapturze, bo choć go zrzucił jest nadal złem, o bialej skórze, bojacym się innosci,nierozumiejacym i zacofanym.

"Drozdy nie robią nic złego, tworzą jedynie muzykę, która cieszy nasze uszy. Nie wyjadają nam plonów z ogrodu, nie gniazdują w zebranej kukurydzy, nie robią absolutnie nic poza jedną rzeczą: śpiewają nam z głębi serca. I dlatego zabić drozda to grzech." * Drozd. Ten niewielki, niepozorny ptak w średniowieczu uchodził za ptaka zapewniającego długowieczność. Jego wibrujący i melodyjny głos sprawiał, że dopatrywano się w nim śpiewu Rajskiego Ptaka, zwiastuna Dobrej Nowiny. Co w tej powieści symbolizuje drozd? Moim zdaniem dziecięcą niewinność, świeżość dziecięcego spojrzenia, niewinność ludzi niesłusznie oskarżonych, niesłusznie osądzonych, niesprawiedliwie pomówionych czy ocenionych. * "Zabić drozda" - powieść, w której poznajemy świat i mieszkańców miasteczka Maycomb w stanie Alabama w USA w latach 30. XX wieku. Świat prezentuje nam dziecięca obserwatorka, kilkuletnia Jean Louise (Skaut), z dziecięcą świeżością, spostrzegawczością, ale i niedoskonałością. Ta mała istota pyta, analizuje, stara się jak najwięcej wiedzy pochłonąć. Jean Louise, jej brat Jem oraz przyjaciel Dill - to główni bohaterowie powieści. Skauta i Jema wychowuje ojciec Atticus, szlachetny i poczciwy prawnik. Podejmuje się obrony Murzyna Toma Robinsona, który został oskarżony o zgwałcenie białej dziewczyny Mayelli Ewell, pomimo tego, że wiedział, że narazi swoje dzieci na niebezpieczeństwo i szykany ze strony konserwatywnych mieszkańców Maycomb. Również zdawał sobie sprawę z tego, że musi być dla nich przykładem, wzorem i powinien wpoić młodemu pokoleniu odpowiednie wartości. Jego postać wzbudza podziw i sympatię czytelnika. Z pozoru prosta sprawa Toma Robinsona, urasta do rangi symbolu walki z rasizmem i wzbudza ogromne zainteresowanie społeczności. * W "Zabić drozda" znajdziemy mnóstwo interesujących wątków, wartościowych opinii, słów, cytatów, które warto zapamiętać i rozważyć. To powieść, którą warto, a nawet trzeba przeczytać. Książka, która powinna znaleźć się na liście każdego miłośnika literatury.

"Zabić drozda" Harper Lee Właśnie ja skończyłam i właśnie przeżywam wszystko jeszcze raz. Uważam, że książka jest po prostu świetna. Uczy w jaki sposób powinien się zachowywać zarówno młody jak i dorosły. Historia mimo, że nie jest łatwa, to wyjaśniona jest w taki sposób by mógł ją zrozumieć czytelnik w każdym wieku. Bohaterowie są świetnie poprowadzeni. Każdy ma wiele zalet ale żadna postać nie jest pozbawiona wad. Na pewno najlepsza postacią jest Skaut, to jej oczami poznajemy historie mieszkańców Maycomb. Dziewczynka w sposób szczególny rozumie co się dzieje wokół niej i nie jest za bardzo podatną na wpływy młodą damą. Książka moim zdaniem, nie jest w żaden sposób nudna. Mimo że jest to ponad 400 stron to czyta się znakomicie. Nie ma przedłużających się momentów a perypetie Skaut i jej brata Jema są w sposób humorystyczny przekazane. Nawet wątek procesu jest przekazany w dobrym guście i w sposób w który nie widać "prawniczej" paplaniny. Dla mnie to na plus. Jeśli jeszcze nie czytaliście tej pozycji to z całego serca polecam 💙❤️

Zacznę od banału: klasykę warto czytać. W ogóle warto w życiu czytać cokolwiek, klasyka jest jednak o tyle atrakcyjna, że zazwyczaj ktoś mądry (w znaczeniu: wyspecjalizowany) już ją przed nami przeczytał i uznał, że jest w niej coś, czym warto się zachwycić. I choć może to być czasami złudne (bo niektórych pozycji nie da się już dzisiaj bez znieczulenia, tzn. specjalistycznej wiedzy, przetrawić), o tyle w przypadku książek stosunkowo nowych (pochodzących z XX wieku) informacja, że należą one do klasyki mówi nam zazwyczaj, że rzeczywiście warto się w nie zagłębić nawet z perspektywy laika. Tak właśnie jest z "Zabić drozda" autorstwa amerykańskiej pisarki Harper Lee* - klasyki, która jednocześnie jest arcydziełem (wierzcie mi, to nie zawsze to samo). Znakomita konstrukcja bohaterów, poruszająca historia i niejednoznaczne zakończenie to tylko niektóre cechy tej powieści. Polecam serdecznie! A po całą recenzję zapraszam na Nerw Słowa:

http://www.nerwslowa.blogspot.com/2016/03/ksiazka-czytamy-klasyke-1-czyli-harper.html

Powieść dogłębnie ujmująca, z morałem i pięknym przesłaniem, które ukazuje jak czarnoskórzy ludzie musieli znosić humory swoich panów, nieprawdziwe oskarżenia i życie w strachu. Od początku po sam koniec trzymająca w napięciu i niezwykle błyskotliwa. Kreacje bohaterów wybitne, nietuzinkowe, chociaż wydawałoby się ukazujące zwykłą społeczność Amerykanów w XX w. Fabuła niby też zwyczajna, jak to życie, bez science-fiction- wszędzie teraz obecnym, jednak obnażająca najgorsze cechy ludzi i ich zachowań, ale też ilustrująca postawy ludzi wiernych własnym, szlachetnym przekonaniom, dążących do prawdy i zapobiegnięciu krzywdy-nieuczciwie zadanej, drugiemu człowiekowi. Sądzę, że ta książka jest doskonałym przykładem powieści uniwersalnej, która powoduje, że każdy po jej przeczytaniu patrzy na życie inaczej i zastanawia się, dlaczego kiedyś i dlaczego dzisiaj istnieje niesprawiedliwość.

Cóż powiedzieć? Czytam książkę i zastanawiam się czy coś mi się nie pomyliło. Czy to na pewno ta książka,o której mówi opis? Miała być sprawa w sądzie oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety cudzoziemca- co dostaję? Relację dziecka,które jest nad wyraz mądre, umie czytać i pisać w pierwszej klasie podstawówki i ma niewyparzony język. Tak, bo pierwsze 100 stron dziewczynka chodzi do szkoły, narzeka na gosposię i bawi się z przyjaciółmi w podglądanie dziwacznego sąsiada,który od niepamiętnych czasów nie wychodzi z domu, wszyscy go unikają i obchodzą szerokim łukiem jego dom.... Cóż, ja obyczajówki nie potrzebuję. Nie zamierzam się męczyć. Może ktoś bardziej cierpliwy dobrnie do końca. Dlatego właśnie nie wystawię powieści żadnej noty- jednakże już uprzedzona raczej ponownie nie sięgnę...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2020/01/nie-zachwycia-mnie-zabic-drozda-harper.html wyszło. Może nie oczekiwałam od tej książki, że wstrząśnie moim światem, jednak miałam nadzieję na to, iż wywoła we mnie masę emocji. Niestety tak naprawdę nie czułam podczas lektury niczego oprócz znużenia. Cały czas oczekiwałam jakiejś erupcji moich odczuć, dzięki czemu będę mogła powiedzieć: "Teraz wiem, nad czym zachwycają się czytelnicy na całym świecie. Faktycznie ta historia zasługuje na miano klasyka." Być może gdybym była we wczesnym wieku nastoletnim, Harper Lee przemówiłaby do mnie, chociaż nadal nie sądzę, aby wstrząsnęła mną, co sugeruje opis.

Fantastyczna książka ,klasyka. Polecam wszystkim nieważny wiek ,ponieważ każdy znajdzie w niej "cos dla siebie". Coś co mu sie spodoba w ten książce. Trafiła na pierwsze miejsce moich ulubionych książek egzekwo z Małym Księciem. Bardzo szybko się czyta ,trudno się oderwać. Książkę przeczytalam w dwóch podejściach ,nie da się oderwać.

Polecam każdemu, bez wkładu na wiek, płeć czy choćby kolor skóry. Niesamowite jak książka po tylu latach od napisania dalej jest hitem a akcja rozgrywają się w książce dalej jest problemem nawet w dzisiejszych czasach i pewnie jeszcze długo będzie.