Szczęście za horyzontem (okładka miękka)

„Szczęście za horyzontem” Krysi Mirek, to już nie wiem która z kolei (nawet nie śmiem liczyć) pozycja literacka w dorobku pisarskim autorki. Czytałam, śmiałam się i płakałam… Dlaczego? Odpowiedź znajdziecie poniżej. Czasem spalone mosty to najlepszy początek. Justyna popełnia wielki błąd, po którym nie może już wrócić do dawnego życia: pracy w eleganckim biurowcu, wygodnego apartamentu i związku, który opiera się na przyjemności. Janek wszystko zrobił, jak należy, jednak na każdym polu ponosi klęskę. Ma kłopoty finansowe, beznadziejną pracę, której nie znosi, a jego dzieci są zaniedbane. Tych dwoje spotka się przypadkiem. Zderzenie dwóch światów sprawi, że życie Justyny i Janka na zawsze się odmieni. Czy starczy im odwagi, by poszukać szczęścia trochę dalej niż na wyciągnięcie dłoni? Ruszyć za horyzont, do miejsca, które wydaje się najmniej odpowiednie, a jednak kusi z wielką mocą? To historia niezwykła, pokazuje, jak bardzo można się pomylić, sądząc po pozorach. „Szczęście za horyzontem” to niepozorny tytuł i jeszcze bardziej niepozorna okładka. A to, co się za tym kryje – jest niesamowite. Tak mogę to ująć jednym słowem. Krystyna Mirek napisała kolejną powieść pełną ciepła, ale i prawdy o nas samych. Ludzie dziś zbyt często szafują wyrokami, widzą to co chcą widzieć i zupełnie nie zastanawiają się na tym, że raz wypowiedziane słowa mogą kogoś zranić na zawsze. To smutne jak wiele nam nie trzeba, by wydać opinię o innych sądząc tylko po pozorach, po ich zwykłej, szarej powierzchowności? Ale tak właśnie jest. Autorka podkreśla to stanowczo w swej powieści, co więcej ewidentnie nie zgadza się na to. Pokazuje w sposób prosty jak mocno żyjemy w czasach gdzie liczy się to o widać w mediach społecznościowych. Z jaką lekkością wyrabiamy sobie błędne często opinie o ludziach. Otaczają nas wszędzie uśmiechnięte zdjęcia, cudowne wspomnienia i tak zwane „lajki”. A przecież nie zawsze to, co widać jest odbiciem stanu faktycznego. Za tymi pięknymi fotkami kryją się często (nie zawsze) zgrzyty, kłótnie, tragedie. Podczas lektury zastanawiałam się dlaczego ludzie to robią... Dlaczego robią tyle rzeczy na pokaz? Czy fałsz tak często pokazywany w sieci daje im poczucie jakieś dziwnej satysfakcji? Czy może dodaje im siły i wiary? Czy jest swego rodzaju wyznacznikiem ich wartości? Trudno odpowiedzieć na te pytania nie znając przyczyn takiego postępowania. Jedno wiem na pewno, żadne piękne zdjęcia w „internetach” nie są w stanie zmienić naszej rzeczywistości. Dlatego idąc dalej śladami bohaterów powieści Krystyny Mirek śmiało mogę powiedzieć, że tylko żyjąc prawdziwie mamy możliwość kreowania naszego szczęścia i zadowolenia. „Szczęście za horyzontem” to również powieść, która porusza temat pomocy międzyludzkiej, zwracania uwagi na to, co dzieje się w naszym pobliżu. Ileż to razy przechodzimy obok czyjegoś nieszczęścia – i nic z tym nie robimy? Ile razy wolimy udawać, że nie widzimy czyjejś biedy? Czyjejś tragicznej sytuacji? Zapominamy o tym zaraz jak znikamy za zakrętem. Wiadomo, że całego świata nie zbawimy. Nie ma takiej opcji. Często nasza własna codzienność bywa wystarczająco trudna do ogarnięcia… Ale mimo wszystko, nie traćmy naszego człowieczeństwa. Nie zabijajmy własnymi kłopotami empatii, która w nas drzemie. Czasami wystarczy komuś mały gest z naszej strony. Podzielenie się śniadaniem, pokazanie innej drogi, kilka słów wiary w czyjeś możliwości. I maszyna ruszy… Autorka nie zawiodła mnie ani fabułą, ani kreacjami bohaterów. Wiele się dzieje i akcja naprawdę postępuje z każdą kolejną stroną, tak że nie sposób jest się oderwać. Bohaterowie żyją, są prawdziwi, mają wady i zalety, a to sprawia, że bardzo łatwo się z nimi identyfikować i współodczuwanie ich emocji jest w tym przypadku samoistne. Justyna i Jan – dwa różne światy. Ona – dziewczyna z miasta, której życie zmieniło się w osobisty dramat za sprawą jednej złej podjętej decyzji. Czy będzie potrafiła sobie wybaczyć? Czy kiedykolwiek uzna, że zasługuje od życia na coś więcej niż pokuta? On – zwykły, prosty chłop, jak sam o sobie mówi. Młodzieńcze zatracenie się w chwili zaowocowało w jego przypadku diametralną zmianą nie tylko w jego życiu, ale zaważyło o losach kilu osób. To pociągnęło za sobą lawinę kolejnych obowiązków, trudności i kłopotów, które z każdym dniem przygniatają go swym ciężarem. Czy jest w stanie uwierzyć, że jeszcze będzie dobrze? Czy mężczyzna, z trójką dzieci może otworzyć drzwi swego serca na miłość? Czy będzie na tyle silny, by zawalczyć nie tylko o dobro dzieci, ale i o własne szczęście? całość na: https://przeczytajka.blogspot.com/2018/11/szczescie-za-horyzontem-krystyna-mirek.html

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Krystyny Mirek i muszę przyznać, że jestem totalnie zachwycona. Już od pierwszych stron byłam pewna, ze spędzę z tą pozycją wspaniałe, emocjonujące chwile. Urzekło mnie lekkie i nadzwyczaj ekspresyjne pióro autorki, dzięki któremu miałam nieoparte wrażenie, że przebywam tuż obok nakreślonych bohaterów. Ogromnym plusem był również mocny wstęp, jaki zwiastował naprawdę niebanalną i nieprzewidywalną, chwytającą za duszę fabułę. Pisarka genialnie udowodniła, iż to, co zdaje się być nieodwracalnym końcem, może okazać się początkiem czegoś naprawdę wyjątkowego i pięknego. "Jednak ludzie popełniają błędy. Niektórzy tylko małe, inni większe. Ona za swój ogromny chciała zapłacić i była gotowa na wszystko." Moim zdaniem "Szczęście za horyzontem" stanowi swoisty drogowskaz dla każdego człowieka. Po pierwsze, porusza niezwykle ważną kwestię oceniania innych po pozorach. Na przykładzie rodziny Małeckich czytelnik widzi, jak bardzo niesprawiedliwe potrafią być wyrażane publicznie opinie. Jeśli nie znamy całej sytuacji z dwóch perspektyw, nie mamy prawa nikogo oceniać, a robimy to z łatwością, bez namysłu. Co gorsza, ludzie często nie zdają sobie sprawy z mocy krzywdzących osądów. Coś, co dla jednych jest gorącą plotką, ekscytującym tematem do rozmowy, dla drugiej osoby stanowi źródło problemów, siejące stratę i zniszczenie. Jedno, nieobiektywne, szkodliwe założenie naprawdę może zniszczyć komuś życie. Dlaczego tak często o tym zapominamy? Drugim istotnym tematem poruszonym przez autorkę jest szczęście, a dokładniej droga ku jego osiągnięciu. Wszystko, co pojawia się w naszym życiu z nieopisaną łatwością, szybko traci swą wartość. Człowiekowi zdaje się, że tylko wygoda i bogactwo mogą dać mu spełnienie, a jednak przecież każdy z nas jest inny. Bezrefleksyjna, komfortowa egzystencja szybko się nudzi, przestajemy doceniać wiele kwestii, gdyż doświadczamy ich na porządku dziennym. Zapominamy, że to, co dla nas naturalne, dla innych byłoby spełnieniem marzeń. Droga do prawdziwego szczęścia zwykle bywa wyboista, usłana trudami, wątpliwościami i kolejnymi przeszkodami, jednak jeśli człowiek kieruje się sercem, wie, że warto walczyć. Spełnienia nie mogą dać przedmioty, pieniądze czy wygoda, tu prym wiodą miłość i przyjaźń, dzięki którym nawet najcięższa praca cieszy, bo przecież wywołuje wdzięczność i uśmiech na twarzy najbliższych. "Człowiek może odnaleźć prawdziwe szczęście w zachwaszczonym ogrodzie, choć nie znalazł go dotąd w drogich hotelach ani w błyszczącej szkłem korporacji." Autorka stworzyła doskonałe, jak najbardziej przemawiające kreacje bohaterów. To ludzie z krwi i kości, którzy popełniają błędy, tracą siłę i ducha walki, przeżywają liczne rozterki, gubią się na ścieżce codziennych trudów, jak my wszyscy. Naprawdę wspaniałym doświadczeniem okazało się śledzenie ich wewnętrznej przemiany, jaka bez wątpienia była efektem wzajemnego oddziaływania. Jeśli wątpicie jeszcze w hasło, iż miłość potrafi zdziałać cuda, koniecznie musicie sięgnąć po tę powieść i przekonać się o tym na własnej skórze. Pisarka perfekcyjnie ukazała również funkcjonowanie małej, hermetycznie zamkniętej społeczności, gdzie wszyscy się znają i notorycznie szukają wartej uwagi sensacji. Nowa osoba szybko staje się punktem zainteresowania, a tajemniczość, jaką jest owiana jej wizyta w domu Małeckich, stanowi wyjątkowo apetyczny kąsek dla wszystkich ciekawskich mieszkańców. "Kto nigdy nie był głodny, pojęcia nie ma o smaku potraw. Kto nie pracuje naprawdę, nie zna przyjemności wytchnienia." "Szczęście za horyzontem" jest niesamowicie poruszającą, wciągającą, prawdziwą, słodko - gorzką opowieścią z tragedią i ludzką podłością w tle. To piękna i nadzwyczaj refleksyjna książka przypominająca, iż nie wolno nikogo oceniać po pozorach, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. To wreszcie przepełniona intensywnymi emocjami historia, która trafia wprost do czytelniczego serca, by uzmysłowić, że często spełnienie jest bardzo blisko, ale go nie dostrzegamy, bo wybieramy to, co jest na wyciągnięcie ręki, wolimy wygodę i łatwość, niż walkę czy poświęcenie. A przecież, im więcej coś wymaga wysiłku, tym bardziej jest potem doceniane, a prawdziwe szczęście i miłość są warte największego zachodu. Najnowsza książka Krystyny Mirek chwyta za serce, delikatnie otula duszę i wielokrotnie wzrusza do łez. To pozycja idealna na długie, jesienne, refleksyjne wieczory. Gorąco polecam!

Zapraszam ciepło na moją recenzję: https://chbelleap.blogspot.com/2018/09/premiera-szczescie-za-horyzontem.html Spalone mosty to najlepszy w życiu start, ten cytat, pochodzący z tekstu utworu Ratujmy, co się da, Budki Suflera, przyświeca fabule książki Szczęście za horyzontem. Jeśli jesteście miłośnikami polskiej literatury obyczajowej, pisarka ta, na pewno jest Wam doskonale znana, napisała bowiem już ponad dwadzieścia powieści, w których wielu czytelników odnajduje siebie samych, jej książki są pełne uczuć, przeróżnych sytuacji życiowych, trudnych wyborów, jakie dokonuje każdy człowiek, chyba w tym tkwi jej wielka siła i niewątpliwy sukces. W powieści mkniemy szybko poprzez dwadzieścia cztery rozdziały, które czyta się iście ekspresowo, szybko chłonąc karty książki i stając się częścią pięknej i zgrabnej fabuły. Poznajemy główną bohaterkę – Justyna, jest w zaawansowanej ciąży, wraca po szalonym wieczorze, podczas którego niestety skusiła się na dwa kieliszki wina, wsiada w samochód, bierze udział w wypadku, w wyniku którego traci dzieci. Justyna rozstaje się ze partnerem Sławkiem i dotychczasowym życiem, traci pracę i postanawia wyjechać do bardzo dawno nie widzianej babci. Podczas podróży, przypadkowo w sklepie napotyka na dziwną rodzinę, widzi ojca z trójką dzieci, mężczyzna jest zdenerwowany, maluchy są zaniedbane, a jeden z nich ma widoczne oznaki choroby. Dojeżdża do babci, opowiadając jej o swojej sytuacji, kobieta nie chce współczucia, ma obecnie nic, jest zaś psychicznie obarczona swoim postępowaniem, babcia zatem radzi, by odpokutowała winy w wybrany przez siebie sposób. Justyna nie zastanawia się długo, jedzie do rodziny, którą napotkała w sklepie i postanawia przez dwa lata, służyć im, pomagając, odkupić swoje czyny. Justyna rozumie, że nie powinno się pochopnie nikogo oceniać, dowiaduje się, jaka naprawdę jest sytuacja Jana i jego rodziny. Justyna na tle górskich krajobrazów, zmienia życie rodziny, jej codzienne funkcjonowanie, przy czym sama doznaje totalnej zmiany. Szczęście za horyzontem, jest naprawdę wspaniałym pomysłem na przyjemną, jesienną lekturę, idealna, ciepła, niesamowicie wciągająca i świetnie napisana, polecam z całego serducha!

Cóż to była za fantastyczna książka! Justyna popełnia ogromny błąd przez który jej świat się wali. Jest zrozpaczona i nie może się już odnaleźć w swoim ekskluzywnym świecie. Biurowiec, w którym pracuje, apartament, w którym mieszka, a nawet związek, w którym jest od lat po prostu jest dla niej już przeszłością. Janek młodo został wdowcem. Na utrzymaniu ma trójkę małych dzieci. Niestety nie jest łatwo mężczyźnie pogodzić pracy, zajęć domowych, zakupów, a także opieki nad dziećmi. Do tego nie otrzymuje znikąd pomocy. Od rana do wieczora pracuje aby mieć pieniądze na podstawowe minimum, które potrzeba do życia dla jego rodziny, ale niestety słabo z tym. Do tego nienawidzi tej pracy. Dzieci muszą radzić sobie same, jak łatwo się domyślić są zaniedbane. To tylko kwestia czasu jak dzieci zostaną ojcu odebrane. Justyna i Janek spotykają się przypadkiem w sklepie, a to wydarzenie na zawsze odmieni życie obojga. Książka pokazuje nam, że nie powinno się oceniać ludzi po pozorach, bo często prawda tkwi głęboko w drugim człowieku. Polecam serdecznie! Zapraszam również na mój profil na instagramie poświęcony książkom: https://www.instagram.com/nutka2410/

,,Szczęście za horyzontem" to powieść, która udowadnia, że nie warto oceniać ludzi po pozorach. Krystyna Mirek pisze naprawdę barwnie, a jej książkę przeczytałam bardzo szybko. Autorka opisuje życie ludzi, którzy nie mają żadnego wsparcia. Powieść pomimo, że zachowuje dzięki sposobie narracji lekkość jest naprawdę bardzo emocjonalna. Główni bohaterowie są ludźmi, z którymi możemy się poniekąd utożsamiać, a temat pomocy, który porusza w swojej powieści autorka jest bardzo trudny i daje wiele do myślenia. Sama główna bohaterka to osoba, która jest pełna sprzeczności. Z jednej strony potępiamy ją, a jednocześnie współczujemy jej. W powieści nie brakuje również wielu emocjonalnych scen, które dają czytelnikowi wiele do myślenia. ,,Czasami spalone mosty, to najlepszy w życiu start" śpiewa w jednej ze swoich piosenek Budka Suflera i myślę, że te słowa stanowią doskonałe podsumowanie tej powieści. Całą recenzję przeczytasz na blogu https://mojswiatliteratury.blogspot.com/2018/10/krystyna-mirek-szczescie-za-horyzontem.html

Na początku zaznaczę, że uwielbiam twórczość Krystyny Mirek. Zdarza się, że niektóre książki podobają mi się mniej niż inne, ale nie dotyczy to tej książki. Pochłonęłam ją w jeden dzień - nie mogłam się oderwać. Bardzo mi się podobała. Jest szalenie wciągająca, buduje wspaniały klimat, daje do myślenia i powoduje, że człowiek zaczyna zastanawiać się nad swoim życiem i przewartościowuje sobie pewne sprawy. Docenia to co ma. Problemy, które wydawały mu się takie duże tracą na znaczeniu. Książka świetnie pokazuje, że dzisiaj zagonieni w codziennym życiu często zapominamy o tym co ważne - o zwykłej ludzkiej życzliwości, sąsiedzkiej pomocy, otwarciu na drugiego człowieka oraz o tym, że dobra materialne są przemijające (choć ważne), a zbudowane dobre relacje międzyludzkie często pozwalają przetrwać niejeden kryzys (choćby największy).

Na początku czytania byłam zła na bohaterkę , jak może tak postępować . Jak może swoją pokutą grać na uczuciach dzieci .Jednak czytając dalej doszłam do wniosku ,że to książka z przesłaniem i bardzo polecam

Książka pochlania😀 lepiej nie zaczynać jak ma sie coś ważnego do zrobienia- podobnie jak inne książki p. Mirek. Dostawa z Empiku super ekspres.

piękna interesująca książka warto przeczytć dobrze się czyta zachęcam do przeczytania

Pięknie napisana, przeczytana przez moją mamę jednym tchem.