Wyborny trup (okładka twarda)

Ogólnie słaba, za długa za dużo niepotrzebnych opisów. Jest zaskoczenie na koniec, ale nie ,nie do przewidzenia! Książka pobudza do przemyśleń , ale jest nudna. O 100 stron z dużo nudy. Mam nieodparte wrażenie ze aktorzy książek są dziś jak autorzy filmów musi mieć min. tyle i tyle stron... ( filmy minimum 90 min.) Rozciągają opisy bo brakuje im ciekawych pomysłów.

✅„Wyborny trup”✅ Agustina Bazterrica Wydawnictwo MOWA Wydawnictwo Kobiece Powiem wam jedno, ta książka mnie przeraziła. Nie nadaje się dla czytelników o słabych nerwach i słabych żołądkach. „Wyborny trup” dla mnie jest bardzo dobry, bo ja lubię tego typu książki. Nie wszyscy będą z tej książki zadowoleni. Książka doskonale opisuje jak się przerabia ludzkie mięso, oraz jak się je hoduje. Nie ma tutaj głębszej akcji. Świat przeszedł „przemianę” i teraz zakazana jest hodowla zwierząt. Zwierzęta przenoszą straszne choroby. Rozwinął się kanibalizm. Zaniepokoił mnie jeden fragment, który mówił, że ludzie nie mogą być niewolnikami bo to barbarzyństwo. Nie mogą być niewolnikami, ale żywym mięsem tak. I to dla nich jest ok. Paranoja. Możecie przeczytać pełen opis zabijania i obierania ludzkiego mięsa. Książka do lekkich nie należy, ale czyta się bardzo szybko. Powieść ma 274 strony. Idealna na jeden wieczór. Wydaje mi się, że u nas nigdy nie nastąpi taka przemiana. I nigdy nie będziemy musieli jeść ludzkiego mięsa. W powieści „Wyborny trup” możecie przeczytać jakie demony siedzą w ludziach i co są w stanie zrobić, żeby zdobyć mięso. Co jest najbardziej przerażające? Ucinają ludziom struny głosowe, ponieważ mięso nie mówi. Pierwszy raz czytałam taką książkę. I na pewno długo o niej nie zapomnę. Ciekawa jestem co skłoniło autorkę do napisania tak przerażającej książki. Może chciała pokazać nam, jak się zachowujemy w stosunku do zwierząt. Okładka książki jest rewelacyjna. Twarda oprawa. Powiem tak – czytacie na własne ryzyko. Polecam. Czasami warto przeczytać coś odmiennego. Ps. Zakończenie książki mnie przybiło. Główny bohater Marco zranił moje serce. Dlaczego? Przeczytajcie „Wyborny trup”. Moja ocena 7/10

Tej książki chyba już nikomu nie trzeba przedstawiać. Nie ukrywam, że długo zastanawiałam się nad tym czy zdecydować się na przeczytanie, czy nie, ale moja ciekawość i zamiłowanie do mocnych lektur zwyciężyły. Już od pierwszych stron wiedziałam, że to był dobry wybór. Trzeba zacząć od tego, że książka jest naprawdę dobrze dopracowana pod każdym względem. Zaczynając od okładki, aż po samo wnętrze. Co ważne to nie jest typowa historia o kanibalizmie. Przenosimy się do świata, w którym zabójczy wirus atakuje zwierzęta, przez co ludzie szukając substytutu zaczynają jeść „mięso specjalne”. Poznajemy tę historię z perspektywy Marco, który jest pracownikiem rzeźni. Kiedy dostaje mięso samicy musi zdecydować co z nim zrobić…. Tutaj świetnie pokazane jest nasze człowieczeństwo, jacy tak naprawdę jesteśmy, do czego jesteśmy zdolni w sytuacjach kryzysowych. Mam nadzieję, że to co zostało tutaj zawarte w tej książce zawsze pozostanie fikcją, bo szczerze mówiąc wizja tego co może nastąpić trochę przeraża. Autorka świetnie to wszystko połączyła w całość. Dla mnie dobra książka to taka która wywołuje skrajne emocje, która daje do myślenia i taka którą po przeczytaniu analizuję przez dłuższy czas. „Wyborny trup” właśnie taka jest. Co prawda myślałam, że niektóre makabryczne opisy mną wstrząsną, przerażą, wzbudzą obrzydzenie, ale tak się nie stało. Tłumaczę to sobie tym, że czytam sporo mocnych książek i niektóre rzeczy nie robią już na mnie aż tak dużego wrażenia. Nie powiem, że nic mnie nie ruszyło, bo skłamałabym, ale myślałam, że nie dam rady przeczytać tej książki na raz. Najbardziej przerażająca była wizja tego co może nas czekać. Każdy z nas ma inną wrażliwość. Zdecydowanie to nie jest książka dla każdego. Niektóre opisy były naprawdę drastyczne. Ta książka na pewno długo zostanie mi w głowie, myślę, że niektóre sceny na zawsze.

„Wyborny trup” to ostatnia z przeczytanych przeze mnie w styczniu książek, ale też trochę zwlekałam z napisaniem o niej opinii. Zastanawiałam się jak ją ugryźć. A może musiałam ją nieco przetrawić? Bo z pewnością książka zawiera treści, które niejednemu utkwią w gardle niczym uporczywa ość. W każdym razie to pozycja dla czytelników z mocnym żołądkiem. Mimo, że zaczęłam z przymrużeniem oka, to nie znajdziecie w niej nic zabawnego. Jednym słowem to makabra, a wiele z opisywanych scen zostanie ze mną na długo. A o czym jest książka? Pokazuje dystopijną przyszłość, w której świat opanowany przez wirusa atakującego zwierzęta, nie potrafiący jednak żyć bez mięsa, szuka dla niego substytutu. I nie, nie chodzi o kotleciki sojowe, czy hamburgery z pieczonych buraków. Substytut stanowi mięso ludzi, hodowanych tylko w tym celu. Mięso zwane specjalnym. Dzięki Marco, pracującemu w rzeźni, poznajemy cały proces hodowli, od rozmnażania, przez handel, po zabijanie i przetwarzanie. Hodowany człowiek zostaje sprowadzony do sztuki mięsa. Opisy kolejnych etapów są makabryczne, tym bardziej, że tak wyprane z emocji. Czy Marco jako jedyny, mimo takiej pracy nie jest pozbawiony ludzkich odruchów? Czy jako jedyny w tym towarze dostrzega ludzi? Zakończenie, które serwuje nam autorka, jest jedynym możliwym podsumowaniem tej makabry i ludzkiego zezwierzęcenia. Książka szokuje, wzbudza emocje i wręcz obrzydzenie. Prowokuje też do refleksji i przemyśleń nad losem zwierząt hodowlanych. Bo to człowiek dał sobie prawo decydowania o losie zwierząt, traktując je przedmiotowo, by zaspokoić swoje wyrafinowane podniebienie smakiem steku, czy golonki. Czy jedząc choć przez myśl przejdzie nam cierpienie zwierząt? Nie, przecież to sztuki hodowane na rzeź. W powieści widzimy proces, który zapewnia nam na półkach świeże schabowe, warto mu się przyjrzeć. A, że zamiast zwierzęcia jest człowiek? Może postawienie się na miejscu sztuki mięsa otworzy nam oczy.

Dystopia. Szczerze mówiąc nie trzeba mi więcej mówić absolutnie nic! Uwielbiam tego typu książki i rzucam się na nie bez zastanowienia. "Wyborny trup" to kolejna, która... no właśnie, skradła moje serducho pragnące krwi, zła, horroru? Wyobraźcie sobie świat, w niedalekiej przyszłości, choć, prawdę mówiąc, mógłby on się okazać prawdziwy już w momencie kiedy rozpętała się pandemia, świat, w którym wymordowane zostają wszystkie zwierzęta, bo powiedziane jest, że roznoszą śmiertelnego wirusa poprzez mięso. Czyli nie jesteśmy w stanie go jeść. Tym sposobem na świecie zostaje ogłoszone, że ludzi trzeba podzielić na dwie oddzielne grupy. Ludzi, którzy mają prawo żyć i będą dopuszczać się kanibalizmu i tych, którzy będą zjadani. Okropne? Ale zastanówmy się, tak szczerze, czy aby przypadkiem nie jest niemożliwe? Główny bohater, Marcos jest w bardzo nieciekawym położeniu. Zajmuje się ubojem ludzi. Gdzieś tam w środku ma poczucie, że traktowanie ich jak produkt wcale nie jest dobre. Tym sposobem, jedna osóbka, choć Marcos wcale nie chce tak o niej myśleć, staje się dla niego człowiekiem, nie mięsem, nie produktem na przetwór. Czemu na początku powiedziałam, że to nie jest książka, przy której można jeść? A no, wiem, że u niektórych wywoła obrzydzenie, a być może i odruch wymiotny. Natomiast dla mnie... dla mnie jest fascynująca. Wizja świata, która może się spełnić opisana w tak wyrazisty sposób, że czytelnik musi zadać sobie kilka pytań, usiąść i przemyśleć pewne rzeczy, a przypuszczam, że niektórzy nawet swoje życie po tej lekturze mogą przewartościować. No powiem Wam, że to wstrząsająca wizja, ale książka jest jedną z najlepszych jakie czytałam. Polecam! Wydawnictwu MOVA dziękuję za egzemplarz!

Rozprzestrzeniający się wirus, na którego nie ma antidotum. Panika, której efektem są coraz to nowe działania rządu starającego się zapobiec katastrofie. Niby wszystko jest dziełem przypadku, a jednak pojawiają się opinie, że tak naprawdę ktoś za tym wszystkim stoi. Kolejno wprowadzane zmiany w funkcjonowaniu ludzi prowadzą do stworzenia systemu, który nie miał prawa powstać. Brzmi znajomo? Agustina Bazterrica przenosi nas do niedookreślonej w czasie przyszłości, w której świat opanowany został przez wirusa roznoszonego za pośrednictwem zwierząt. W „Wybornym trupie” przedstawia nam rzeczywistość, w której mięsożerni mają do dyspozycji jedynie mięso ludzkie, bowiem zwierzęta wybito, aby ustrzec się przed chorobą. I choć brzmi to straszliwie i obrzydliwie, być może nawet odstraszająco, to jednak wspomniana książka jest czymś, co zostaje w czytelniku na długo (o ile nie na zawsze) nie tylko z uwagi na swoje okrucieństwo. Okrutne opisy spożywania mięsa są rzeczywiście wyzwaniem dla wrażliwej duszy, jednak w moim przypadku nie to przykuło uwagę. Czytając o całym systemie panującym w świecie Marco (głównego bohatera) oraz o obowiązujących zasadach i normach, zastanawiałam się, jakim cudem można doprowadzić do czegoś takiego. Jednak z każdą stroną docierało do mnie, że jeszcze rok temu wiele z naszej aktualnej rzeczywistości również wydawać mogłoby się wymysłem. A jednak funkcjonujemy według nowych zasad, poddajemy się nowym regułom, przyjmujemy zmiany, bo wiemy, że tak będzie lepiej, że to uratuje nasze życie. Autorka bardzo dosłownie przedstawia nam wyobrażony świat – wstrząsający i absolutnie nieakceptowalny dla nas w tym momencie. A jednak, jeśli zastanowimy się nad tym głębiej, zobaczymy, że to nie jest tylko bujna wyobraźnia, ale efekt obserwacji współczesnego ładu, który może zostać w każdym momencie zaatakowany i ulec rozpadowi. Świat musi trwać i tak czy inaczej znajdzie sposób, by dostosować się do panujących warunków. Choć rozwiązanie, które przyjmie, nie musi być wcale spójne z naszymi wyobrażeniami. Bardzo ciekawa jest też postać Marco, który z jednej strony jest całkowicie podporządkowany obowiązującym zasadom, a z drugiej posiada wiele wątpliwości i niewypowiedzianej goryczy. Pomimo tego, że żyje w alternatywnym dla nas świecie, jego problemy, emocje i stan duszy wcale nie różnią się tak bardzo od naszych. Tragedia, którą przeżył, może być tragedią każdego z nas. Wydaje się, jakby Bazterrica chciała zasugerować, że niezależnie od tego, co dzieje się na zewnątrz, pewne sprawy są niezmienne, a człowiek zawsze zostanie człowiekiem. Taka sugestia towarzyszy nam przez prawie całą powieść. A potem… Potem dzieje się coś, co powoduje, że odkładasz „Wybornego trupa” i z niedowierzaniem kręcisz głową. Bo wiele rzeczy, które zadziały się w tej książce, nie miały prawa się wydarzyć, ale po ostatniej stronie zdajesz sobie sprawę z tego, że nawet to, co wydawało się akceptowalne, było tylko mirażem. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdy przebrnie przez tę lekturę. Że wielu na wstępie odrzuci tę książkę. Jedni powiedzą, że nie są w stanie czytać o kanibalizmie, a inni stwierdzą, że absurdy ich nie interesują. Tym drugim chciałabym przekazać jedno moje spostrzeżenie. Kiedy w 1985 roku opublikowano „Opowieść podręcznej” Margaret Atwood, wówczas też nikt nie spodziewał się, że dojdzie do momentu, w którym ta historia stanie się bardzo aktualna. Nie chciałabym, żeby Bazterrica okazała się drugą Atwood, ale skąd wiemy, co będzie za 30-40 lat? A jeśli będzie właśnie tak? I to jest dla mnie najstraszniejszy wniosek po przeczytaniu „Wybornego trupa”.

Pierwszy raz siadając do napisania recenzji, mam mętlik w głowie. Ogromny chaos niepozwalający spojrzeć na historię z dystansem. Z jednej strony książka wywołała we mnie mocne poruszenie, duży szok i niedowierzanie, z drugiej zabrakło mi w niej fabuły, która dokądś by zmierzała. Nie dziwię się, że tytuł książki pojawił się na wielu językach. Jest mocna, wstrząsająca, kontrowersyjna. Wzbudza skrajne emocje i nie jest ona przeznaczona dla każdego. Każdy z nas jest inaczej skonstruowany, każdy posiada inną wrażliwość i jeden może bardziej odczuć skutki tego, co otrzymał w tej powieści, inny mniej. Jednak w każdym wypali pewną dziurę i nieukrywany strach, że kiedyś do takiej sytuacji może dojść. Niby to fikcja literacka, ale kto by pomyślał, że do naszego świata zawita wirus? Że zmieni nasze postrzeganie rzeczywistości i zmusi do przekształcenia naszej codzienności? Książka daje do myślenia, sprawia, że człowiek przestaje myśleć, iż nigdy do tego nie dojdzie, bo kto przewidzi, jak świat zmieni się za kilkanaście, kilkaset lat? Autorka rzuca czytelnika do nieokreślonej czasoprzestrzeni, sprawia, że trybiki naszego umysłu pracują na najwyższych obrotach, a opisy różnych procesów przygotowywania ,,specjalnego mięsa'' materializują się przed oczami. Autorka kształtuje rzeczywistość, gdzie człowiek staje się zwierzyną, wzbudza kontrowersje, szokuje, opisując mechanizmy działania rzeźni i innych procesów, które w niej się odbywają. Do tego przedstawia bohatera, który obraca się w tej nowej codzienności i który zmaga się ze śmiercią dziecka. Połączenie teraźniejszości ze wciąż wzrastającą depresją spowodowaną demonami przeszłości, bólem i cierpieniem powodują w czytelniku te same emocje. Wczuwa się w jego uczucia, w pogłębiającą się depresje, trudne relacje z siostrą, we wspomnienia dawnego życia bohatera. Podobało mi się dokładne stadium rozwoju świata, w którym ,,mięso specjalne'' zostało wprowadzone do użytku. Jakie mechanizmy działały przy ich tworzeniu. Mimo że ta rzeczywistość strasznie przerażała, wywoływała gęsią skórkę niedowierzania, szybko się powieść czytało. Zabrakło mi w niej jednak większego sensu. Fabuła, jak dla mnie zmierzała donikąd. Akcja jakby sama nie wiedziała, w jakim kierunku powinna podążyć. Wydarzenia mocno walą człowieka po głowie, przez co obrazy pozostają w nim na bardzo długo, ale gdyby dodać do niej jeszcze przemyślenia innych osób, bardziej skupić się na emocjach, odczuciach osób, które z dnia na dzień usłyszały, by do swojego jadłospisu dodały ,,mięso specjalne'', lektura wydawałaby się bardziej atrakcyjna w odbiorze. Tutaj czytelnik jest od razu rzucony do świata, gdy człowiek przystosował się już do tej nowej rzeczywistości. Niemniej oceniam powieść wysoko, dla mnie była oryginalna, doskonale przemyślana, odejmuje jej jeden punk za niejasny kierunek fabuły. Jeśli jesteście jej ciekawi, to zachęcam do zapoznania się z powieścią.

Dystopijna opowieść, która może Cię obrzydzić do granic możliwości. Oczywiście o ile masz słaby żołądek, bo dla mnie ta książka taka nie była. Nie nazwę jej odrażającą, bo taka według mojej opinii nie jest. Nie napiszę, że fuj, bo dla mnie była smaczna. Taka wiecie, dobra uczta! Zacznę od tego, że kiedyś czytałem coś w tym stylu (Montes – „Sekretna kolacja) i temat kanibalizmu przypadł mi do gustu. Może ze mną jest coś nie tak, ale takie rzeczy mnie niezbyt ruszają. Raczej fascynują, a to chyba źle…. Podobała mi się pierwszoosobowa narracja w tej historii, a do tego w czasie teraźniejszym. Zazwyczaj mnie drażni, ale tutaj ona musiała po prostu taka być. Dodaje to tej książce takiej prawdy, realności i bezwzględności. Jednak była ona dla mnie zdecydowanie za krótka. Mam duży niedosyt 😊 Po wysłuchaniu też mam wrażenie jakby ta książka nie miała fabuły. A raczej akcja tocząca się w książce zmierzała donikąd. To moje takie pierwsze odczucie „po przesłuchaniu”. Ocena jest taka jak nie inna, bo całościowo książka wywarła na mnie bardzo duże wrażenie 😊

Dystopijna opowieść, która może Cię obrzydzić do granic możliwości. Oczywiście o ile masz słaby żołądek, bo dla mnie ta książka taka nie była. Nie nazwę jej odrażającą, bo taka według mojej opinii nie jest. Nie napiszę, że fuj, bo dla mnie była smaczna. Taka wiecie, dobra uczta! Zacznę od tego, że kiedyś czytałem coś w tym stylu (Montes – „Sekretna kolacja) i temat kanibalizmu przypadł mi do gustu. Może ze mną jest coś nie tak, ale takie rzeczy mnie niezbyt ruszają. Raczej fascynują, a to chyba źle…. Podobała mi się pierwszoosobowa narracja w tej historii, a do tego w czasie teraźniejszym. Zazwyczaj mnie drażni, ale tutaj ona musiała po prostu taka być. Dodaje to tej książce takiej prawdy, realności i bezwzględności. Jednak była ona dla mnie zdecydowanie za krótka. Mam duży niedosyt 😊 Po wysłuchaniu też mam wrażenie jakby ta książka nie miała fabuły. A raczej akcja tocząca się w książce zmierzała donikąd. To moje takie pierwsze odczucie „po przesłuchaniu”. Ocena jest taka jak nie inna, bo całościowo książka wywarła na mnie bardzo duże wrażenie 😊

Są takie książki, które ciężko ocenić, czy nawet zaklasyfikować do konkretnej kategorii. Mają w sobie wszystko, co sprawia, że zostają w głowie czytelnika na zawsze, ale jednocześnie wywołują tak sprzeczne i trudne emocje, że nie da się tego opisać słowami. "Wyborny trup" to książka inna niż wszystkie. Sam styl jest niesamowity i tak wciągający, że nie mogłam się od niej oderwać. Tego samego nie mogę powiedzieć jednak o fabule, która była obrzydliwa i nie spodziewałam się, że to kiedyś napiszę, ale dla mnie aż za bardzo obrzydliwa! Co nie zmienia faktu, że przekaz tej książki jest ważny, a główny bohater nie bez powodu odsłania przed nami swoje najmroczniejsze oblicze. O tej książce trudno jest pisać, ale co mogę Wam zapewnić, zostanie z Wami na zawsze. Jest inna niż się spodziewałam, ale w tym tkwi cały jej fenomen. A zakończenie już do końca Wami wstrząśnie. Dodam jeszcze, że nie jest to pozycja dla każdego. Zrozumiem osoby, które odrzuci i nie poczują w trakcie lektury tego, co ja. Jednak jesli ktoś lubi mocne i wstrząsające historie ludzkiego wynaturzenia, odnajdzie w niej wszystko. Na początku miałam z nią mały problem i byłam lekko przerażona, czy zrozumiem przekaz i się w niej odnajdę. Jednak historia jaką dostałam jest warta uwagi. Sprawdźcie sami jak na Was wpłynie. Dodam jeszcze, że książkę czyta się blyskawicznie, mimo ciężkich i odrzucających momentów.