Wiosenne przebudzenie. Duchy minionych lat. Tom 1 (okładka  miękka, 02.2021)

Przyszła! Jak zwykle nie można się oderwać od książli. To te lata, które już znam, tym bardziej chce się powspominać i - oczywiście - poznać losy dzieci i wnuków bohaterów poprzednich cykli tj. "Zemsta i przebaczenie" , "Zanim nadejdzie jutro" oraz "Prawda zapisana w popiołach". Bardzo ważna lektura, chciałabym, żeby te książki czytała nie tylko polska młodzież ale i starsi a także nieświadomi wielu spraw Europejczycy.

Świetna książka, wciąga niesamowicie aż ciężko się oderwać . Czytając książkę całym sercem i umysłem jesteś w prezentowanej przez autorkę historii i zapominasz o otaczającym Cię świecie. Gorąco polecam !!!!

Jak zwykle fantastyczna książka od której nie można się oderwać. Warto przeczytać wcześniejsze tomy.

Książki Pani Joanny kupuję dla Tatusia na wszystkie jego święta. Polubił bardzo pióro autorki .

Polecam 🙂 super się czyta , wciąga bardzo i czytam już drugi tom ;)

Joanna Jax. Kobieta wyjątkowa. Jej powieści są nie do podrobienia

Książki p. Joanny najlepsze. Polecam

Ok.

Joanna Jax "Wiosenne przebudzenie" cykl Duchy minionych lat tom 1, Czytacie sagi rodzinne? Czy dzięki literackim spotkaniom online mieliście możliwość poznać nowych autorów, a potem również sięgnąć po ich książki? Lubię wielopokoleniowe powieści rodzinne, w których wydarzenia historyczne mają również wpływ na wykreowanych bohaterów. Joanna Jax jest moim ubiegłorocznym pandemicznym odkryciem. Autorka, o której wcześniej nie słyszałam, zainteresowała mnie swoją twórczością podczas jednego z wielu spotkań online. Niezliczona ilość odbywających się w sieci rozmów z pisarzami jest natomiast jednym z niewielu pozytywnych skutków wszelkich covidowych ograniczeń. Ponownie wracają bohaterowie, których mogliśmy poznać w poprzednich seriach autorki. Ja zaznajomiłam się z nimi dopiero w zeszłym roku, w "Prawdziwe zapisanej w popiołach", trzytomowej opowieści rozpoczynającej się w latach pięćdziesiątych i kontynuowanej do początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Tym razem obecni będą w czterech tomach, z których pierwszy pojawił się niedawno, a drugi wyjdzie lada dzień. Serii idealnej, moim zdaniem, dla wszystkich tych, którzy lubią osadzone w historii opowieści rodzinne z wyrazistymi postaciami i przywiązują się mocno do swoich bohaterów. Początek lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, czasy rządów Edwarda Gierka, niewielkiego polepszenia się zaopatrzenia w polskich sklepach, a także delikatnego otwarcia się Polski na Zachód. Dorastają również dzieci bohaterów poprzednich części, których historie zostaną coraz bardziej rozbudowane. Ciekawa byłam bardzo, jak potoczą się dalsze losy bohaterów, ponieważ ostatnią część "Prawdy zapisanej w popiołach" autorka zakończyła niezwykle dramatyczne, pozostawiając przy tym czytelników w niepewności. Seria jest jednak skonstruowana w taki sposób, że możliwe jest jej czytanie również bez znajomości poprzednich części. Najważniejsze wcześniejsze wątki mają bowiem swoje odniesienie w kolejnych tomach. Również ja musiałam sobie przez chwilę przypomnieć poprzednie dzieje bohaterów, tym bardziej że powojenne losy rozrzuciły ich w różne miejsca Europy. Atutem serii są jej nieidealni bohaterowie. Pełni dylematów moralnych, skrywający tajemnice z przeszłości, którzy muszą na każdym kroku dokonywać trudnych wyborów. Tak jak w poprzednich częściach, także i w tej pojawia się wydarzenie mające wpływ na historię świata, w którym swój udział mają również bohaterowie. Tym razem na pierwszy plan wysuwa się zamach na izraelskich sportowców przebywających na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972 roku. Nie obejdzie się również bez dalszego drążenia pozostawiających zadry w sercach wydarzeń z przeszłości, których tajemnice nadal nie są do końca wyjaśnione. A dziać się to będzie w klimacie lat siedemdziesiątych ze wszystkimi jego istotnymi elementami. Czekam już na ciąg dalszy. Na wplecione w opowieść przemiany ustrojowe? Może również na nowe oblicze poznanych już postaci?

"Pomożecie…" - to pamiętne słowo padło z ust nowego I sekretarza PZPR Edwarda Gierka podczas spotkania ze stoczniowcami w Gdańsku 25 stycznia 1971 roku. Wielu liczyło, patrząc na działania gospodarza Śląska, że przełożą się one na lepsze czasy dla całego kraju. Historia pokazała, że rozbudzone nadzieje umarły wraz z kryzysem gospodarczym w drugiej połowie gierkowskiej dekady. Joanna Jax ponownie zabrała czytelników w podróż w czasie i z właściwym sobie rozmachem zrobiła to w taki sposób, że zostaje on porwany w wir wydarzeń od pierwszej strony. Nakreślone jej ręką realia epoki ożywają w pamięci tych, których były udziałem, ale również tych, którzy o Gierku i jego rządach słyszeli jedynie na lekcjach historii. Choć akcja toczy się przede wszystkim w naszym kraju, to fabuła książki „Wiosenne przebudzenie" obejmuje także miasta poza granicami Polski, jak Londyn, czy chociażby Monachium. I tutaj wielkie ukłony w stronę autorki, która pokazała zamach na izraelskich olimpijczyków niejako zza kulis, wrzucając w wir ówczesnych wydarzeń swoich bohaterów. Wszyscy, którzy czytali już powieści autorki, wiedzą, że choć tło, jakie wybiera dla swoich książek, jest niezwykle ciekawe, to na pierwszym planie stawia bohaterów. W „Wiosennym przebudzeniu" to rodzina i relacje między poszczególnymi jej członkami stają się kluczowe. To na nich, i ich losach, autorka buduje fabułę, tworząc dość zawiłą siatkę powiązań. Momentami może się wydawać, że niektóre spotkania bohaterów są przypadkowe, ale autorka doskonale wie, do czego prowadzi postawienie ich na jednej drodze. Co więcej, były momenty, w których odnosiłam wrażenie, że niczym przebiegły los, chce im "zagrać na nosie". W "Wiosennym przebudzeniu" nie zabrakło również emocji. Bohaterowie zmagają się nie tylko z trudną codziennością, ale przede wszystkim z tajemnicami z przeszłości, które rzucają cień na życie wielu z nich. Miłość, namiętność, dylematy moralne, zemsta - te elementy sprawiają, że powieść Joanny Jax czyta się z wypiekami na twarzy. Podsumowując: Dla mnie nazwisko Gierek chyba już zawsze będzie kojarzyć się z rymowanką: „Chcesz cukierka? Idź do Gierka. Gierek ma, to ci da". Dzięki Joannie Jax moje postrzeganie tego okresu w historii naszego kraju na pewno nabrało barw, mimo że nie należał on do łatwych, a wyczekiwane "lepsze czasy" miały swoją cenę. Autorka świetnie wplotła tło wydarzeń w losy bohaterów, nie pozbawiając ich tym samym pierwszoplanowej roli. W moim odczuciu tytuł powieści ma znaczenie wielowymiarowe. Samo przebudzenie z powodzeniem odnieść można zarówno do nadziei na dobrobyt, po przejęciu rządów przez Gierka, jak i do wyjścia na światło dzienne tajemnic z przeszłości, które zmuszą wielu do otwarcia oczu i przewartościowania relacji z bliskimi osobami. A także do zemsty, której ziarno raz zasiane będzie kiełkować dopóty, dopóki nie zbierze swojego żniwa. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy. Polecam! (NIEnaczytana)