Wiosenna ofiara (okładka  miękka, 03.2021)

To moje drugie i również udane spotkanie z Andersem de la Motte 😊 Podobnie jak w "Zimowym ogniu" tutaj także dostajemy do rozwiązania tajemniczą zagadkę z przeszłości, a cała tragedia rozgrywawa się podczas nocy Walpurgii w 1986 roku. "Wiosenna ofiara" to znakimity szwecki kryminał. Autor świetnie oddał klimat oraz pewną grozę, jaka towarzyszyła podczas rytualnego morderstwa szesnastoletniej dziewczyny. Noc Walpurgii to tradycyjne szweckie święto wywodzące się z pogańskich obrządków, podczas którego składa się tzw. "wiosenną ofiarę" a Zielony Człowiek zabiera to, co stare. Za zbrodnię na szesnastoletniej Elicie zostaje skazany jej przyrodni brat Leon. Podobno dzieci, które towarzyszyły tamtego dnia Elicie widziały go jadącego na koniu, przegranego za Zielonego Człowieka i zadającego dziewczynie śmiertelny cios kamieniem. Ponad trzydzieści lat później do małej szweckiej wioski, w której wydarzyła się tragedia przyjeżdża doktor Thea Lind wraz ze swoim mężem Davidem. David jako dwunastoletni chłopiec był świadkiem zabójstwa Elity. Wprowadzają się i zarządzają zamkiem znajdującym się obok miejsca w którym kiedyś zginęła Elita. Pewnego dnia Thea w starym parkowym dębie dokonuje dziwnego odkrycia, które tylko pogłębia jej fascynację tragedią sprzed lat. Kobieta czuje, że coś nie gra w całej tej historii. Kiedy znajduje podobieństwo między przeszłością Elity a swoją własną postanawia dowiedzieć się prawdy o zabójstwie. "Wiosenna ofiara" to czwarta i ostatnia już ksiażka z serii "Kwartetu sezonowego". Mimo tego, że książki należą do jednej serii stanowią odrębną historię i można je czytać samodzielnie. Bardzo podoba mi się styl pisania de la Motte i to jak buduje klimat i napięcie. Opisy rytualnej noc Walpurgii dodają jeszcze większej baśniowości i grozy. Atmosfera małej szweckiej miejscowości i zżytej ze sobą społeczności, w której każdy chroni swoich sekretów jest wręcz namacalna. Prawdę o tragedii odkrywamy rok po kroku. "Wiosenna ofiara" to książka, która wciąga i trzyma w napięciu do ostatniej strony.

„WIOSENNA OFIARA” Anders de la Motte Wydawnictwo Czarna Owca Niestety to już jest ostatnia część z cyklu: „Kwartet Sezonowy”. Tym razem mamy do czynienia z rytualnym mordem szesnastoletniej dziewczyny. Odbyło się ono w noc Walpurgii w 1986 roku w południowej części Szwecji. Mało tego – o morderstwo zostaje oskarżony jej przyrodni brat. Po tym wydarzeniu cała rodzina dziewczyny znika bez śladu. Jak to jest możliwe? Nikt nie wie co się z nimi stało. To mnie bardzo przeraziło. Normalnie ludzie nie znikają bez śladu. U mistrza Szwedzkiego kryminału wszystko ma swój cel. Poznając prawdę łzy lały mi się ciurkiem. Dlaczego? Przekonajcie się czytając „Wiosenną ofiarę”. Jak to u Andersa de la Motte bywa tutaj również przenosimy się w czasie. Po ponad 30 latach stare rany otwierają się, a to za sprawą pewnej lekarki. Thea Lind wraz ze swoim mężem przeprowadzają się w jego rodzinne strony. Thea pracowała w Syrii jako lekarz bez granic. Swoją traumę postanawia leczyć w nowym miejscu. Tutaj poznaje tajemnice, którą za wszelką cenę chce wyjaśnić. David i jego rodzina ukrywają przed Theą pewien sekret. Nie są zadowoleni, że ona drąży drażliwy dla nich temat. Chcecie poznać tajemnicę Davida oraz co tak naprawdę wydarzyło się podczas nocy Walpurgii w 1986 roku? Zapraszam do przeczytania „Wiosenna ofiara”. Powieść wciąga od pierwszej strony. Chciałam dowiedzieć się co stało się tej tragicznej noc w 1986r. . Autor doskonale myli tropy. Uwielbiam jego bohaterów. Każdy z nich skrywa jakiś sekret, który poznajemy zagłębiając się w lekturze. Thea- również skrywa nie jedną tajemnicę. W powieściach Andersa de la Motte podoba mi się znakomita akcja, przeplatające się wydarzenia dwóch czasów, barwni bohaterowie, doskonała fabuła i niesamowite intrygi. Bombowe zakończenia. Rewelacyjne kryminały. Z książkami Andersa de la Motte nie ma czasu na nudę. Polecam wszystkie 4 części. Przypominam – nie trzeba czytać po kolei. Z żalem żegnam się z „Kwartetem Sezonowym” Z całego serca polecam „Wiosenną ofiarę”. Moja ocena 10/10

Duszność ''Wiosennej Ofiary'' prawie spowodowała, że się poddałam przed przeczytaniem tej książki do końca. Nigdy nie staram się zostawiać książek nie dokończonych chyba, że już nie mam sił ani do bohaterów ani do fabuły. Przyznam też, że jest to moja pierwsza przeczytana książka ze szwedzkiej literatury jak i od Anders'a de la Motte. Po skończonej pozycji z ręką na sercu mogę powiedzieć, że nie żałuje ani minuty spędzonej nad tym tytułem. Pierwszy raz spotkałam się z tak duszną, a zarazem mroczną atmosferą książki. Na skórze odczułam dreszcze doszukując się prawdy razem z Theą Lind, naszą główną bohaterką. Jako, że sama akcja rozgrywa się w małym miasteczku, a sekrety mniejsze czy większe są raczej ukrywane przed wścibskimi osobami w takowych miejscach, Thea napotyka na nie jedną przeszkodę w doszukiwaniu się prawdy. W roku 1986 w Noc Walpurgii ginie szesnastoletnia dziewczyna, nie jest to od tak wymyślna zbronia. Doszło do rytualnego morderstwa, a przyrodni brat ofirary został skazany za tę zbrodnię. Co tak na prawdę stało się tamtej nocy? Czy na pewno za to morderstwo została skazana odpowiednia osoba? Dla czytelników lubujących się w kryminałach zakończenie może nie być zaskakujące. W pomiędzy połowie książki można z ręką na sercu powiedzieć ''na bank jest tak jak myśle''. Tak, sama tak postąpiłam, a zakończenie mnie tak zszokowało, że ostatnie kilka stron czytałam trzy razy żeby się upewnić czy na pewno dobrze przeczytałam, a nie umysł płata mi figle. 🙃 Przyznam również, że niektóre zachowania Thei doprowadza mnie do szału bo będąc w jej sytuacji zapewne postąpiłabym inaczej. Ona sama zmagała się z nie łatwą przeszłością, a jej własne sekrety z czasem same wyjdą na jaw. 🤭 ''Wiosenna Ofiara'' to zdecydowanie dobry kryminał na wiosenne popołudnia - w Londynie czuć lato ale też się przy tej lekturze dobrze bawiłam. Jeśli szukacie dobrej zagadki z nie jasnym zakończeniem to ten tytuł na pewno jest dla Was.

Zawsze zacieram ręce na książki z Czarnej Serii od @wydawnictwoczarnaowca bo wiem, że mogę znaleźć wśród nich naprawdę dobre pozycje. "Wiosenna ofiara" to grubasek, bo liczy ponad 450 stron, ale czułam na co się piszę, bo duża objętość to cecha charakterystyczna książek z tej serii. 🤭 . Przede wszystkim zaintrygował mnie opis - 1986 r., Noc Walpurgii, podczas rytuału ginie nastoletnia dziewczyna. Wydawać by się mogło, że to mityczny Zielony Człowiek przyjechał na koniu po swoją wiosenną ofiarę, ale świadkowie bardzo szybko wskazują winnego (swoją drogą widzę tu pewne podobieństwo do serii Dolores Redondo, tylko klimat się troszkę różni😊). . Z wydarzeniami sprzed lat przeplatają się wątki Thei - lekarki, która wprowadza się z mężem do zamku nieopodal tej straszliwej zbrodni z przeszłości. Pewnego dnia odnajduje coś, co sprawi, że zacznie w końcu dochodzić prawdy. . Co się wydarzyło w Noc Walpurgii w 1986 r.? Kto zabił Elitę Svart? . Przyznam szczerze, że na początku troszkę było mi ciężko wgryźć się w fabułę, ale ze strony na stronę, książka zaczęła mnie pochłaniać (jak u takiego Zielonego Człowieka, którego twarz zaczynają obrastać liście i pnącza😅). Przynudny początek został wspaniale zrekompensowany - atmosfera zaczęła się robić coraz bardziej gęsta, zdecydowane napięcie wywoływały tajemnice panujące w tej małej, wiejskiej społeczności no i pojawiały się nieoczekiwane zwroty akcji. . Mnie osobiście zakończenie nieźle zaskoczyło, bo raczej nie spodziewałam się tego w takiej wersji, więc tym bardziej jestem pod wrażeniem. . Wiem już też, że będę musiała sięgnąć po kolejne części pór roku Andersa de la Motte, bo facet ma świetne pióro! "Koniec lata", "Jesienna zbrodnia" i "Zimowy ogień". Wyczytałam, że kolejność nie ma znaczenia, ale pewnie postaram się zanurzyć w lekturach zgodnie z kalendarzem i pogodą za oknem. 😉

"Podczas nocy w Walpurgii granica między życiem, a śmiercią jest najcieńsza. Wszystko jest w ruchu. Natura jest głodna, a Zielony Człowiek galopuje przez las" W roku 1986 dochodzi do rytualnego morderstwa młodej dziewczyny, za które skazany zostaje jej przyrodni brat. Dziewczyna była odrzucona i szykanowana przez społeczeństwo ze względu na pochodzenie i rodzinę z której się wywodzi, a także sposób w jaki żyła i co robiła. Krótko po morderstwie rodzina dziewczyny znika bez śladu. Dalej mamy rok 2019. Do zamku wprowadza się nowa rodzina.David, wraz ze swoją żoną, leczącą stres pourazowy, którego nabawiła się w Syrii pracując jako lekarz bez granic. David zamierza otworzyć w zamku restaurację, a jego żona obejmie stanowisko lekarza we wiosce. Kobieta dokonuje dziwnego odkrycia w drzewie niedaleko zamku przez co zaczyna interesować się tragedią sprzed lat. Czy uda jej się rozwikłać zagadkowa śmierć dziewczyny? Czy w więzieniu siedział niewinny człowiek? Co tak naprawdę się wydarzyło w noc Walpurgi? Mamy tutaj ciekawą fabułę i wielowątkowość. Kiedy już myślałam, że rozwiązałam zagadkę pojawiły siłę nowe wątki i nowe postacie i tak do samego końca. To druga książka autora, która miałam przyjemność czytać i tutaj też da się zauważyć lekkość pióra, prosty i zrozumiałym język, przez co książkę czyta się lekko i przyjemnie. Opisy miejsc i sytuacji są tutaj wywarzone, ani przesadnie długie ani za krótkie. Pisarz stworzył tajemniczy i mroczny klimat, jak przystało na porządny kryminał. Smaczka dodaje fakt, że książka jest pisana zarówno w czasie rzeczywistym jak i przeszłym. Ostatnie sto stron nawet nie wiem kiedy przeczytałam. Z czystym sumieniem polecam "Wiosenna ofiarę"

Rasowy szwedzki kryminał, który nie pozwala zasnąć i na długa czas zostaje w głowie. Właśnie taka jest „Wiosenna ofiara”, ostatnia część sezonowej serii Andersa de la Motte. • Thea Lind zostaje zmuszona przez los do przeprowadzki w okolice małego, prowincjonalnego miasteczka, w którym duchy przeszłości błąkają się w licznych lasach. Szybko staje się jasne, że rytualna zbrodni popełniona ponad 30 lat wcześniej owiana jest mgłą tajemnicy i nieporozumień, których wyjaśnienie może doprowadzić do uwolnienia prawdopodobnie niesłusznie skazanego mężczyzny. Problemem nie są tym razem zachowane dowody, a niechętni do współpracy mieszkańcy, którzy zrobią wszystko, żeby tajemnica pozostała nieodkryta... • Wspaniała! Nieoczywista! Mroczna i mieszająca w głowie! „Wiosenna ofiara” to kryminalne mistrzostwo świata, nie przesadzam! Powieść rozwija się w typowo skandynawski sposób - powoli, bez pośpiechu Autor odkrywa kolejne detale, z radością miesza wątki, które wydają się nie pasować do całości. Wszystko w atmosferze mroku, duszności i wrogości. Szczególnie spodobał mi się klimat małego szwedzkiego miasteczka, w którym wewnętrze układy i układziki kształtują rzeczywistość. Plotki, pomówienia i niechęć w stosunku do nieznajomych są charakterystyczne dla hermetycznej społeczności, która gorączkowa stara się ukryć prawdę. Polubiłam główną bohaterkę (pełną emocji i uczuć) i karkołomne zadanie, jakie wzięła na swoje barki. No i najlepsze - grobowy klimat miejsca, w którym rozgrywa się cała akcja: gęste lasy, mgliste bagna i tajemniczy zamek, to było to! Z całego serca polecam! w najbliższym czasie zamierzam zapoznać się z trzema poprzednimi książkami Autora!

„Wiosenna ofiara” to czwarta, a zarazem ostatnia (!!!) część z cyklu „Kwartet sezonowy”. Co tu dużo pisać? Książka podobnie jak i poprzednie części jest dla mnie majstersztykiem! Uwielbiam skandynawskie kryminały oraz thrillery! Styl pisania autora jest genialny, a książka kryje w sobie wszystko co lubię. Już od samego początku fabuła wciąga do tego stopnia, że ciężko odłożyć książkę na bok. Śmiało mogę powiedzieć, że Anders de la Motte jest mistrzem w budowaniu napięcia. Tym razem główny wątek pełnią wydarzenia sprzed 30 lat, sekrety, tajemnice i niedopowiedzenia. Bardzo ważne jest, że akcja trzyma w napięciu przez cały czas. Krok za krokiem próbujemy odkryć tajemnice, o których nikt nie chce mówić. Stajemy się świadkami wydarzeń nie tylko tragicznych, ale i bolesnych. Tak naprawdę nigdy nie możemy być pewni co wydarzy się w kolejnym rozdziale. Co chwile jesteśmy świadkami nowej tajemnicy, która burzy nasze dotychczasowe przemyślania. Do ostatniej strony ciężko rozwiązać zagadkę. Namacalnie stajemy się świadkami wszystkich wydarzeń, a wewnętrznie czujemy jak napięcie w nas rośnie. Na szczególną pochwałę zasługują także obrazowe i emocjonalne opisy wszystkich wydarzeń, a także samo tłumaczenie wykonane przez Milenę Hadryan. Zdecydowanie polecam Wam całą serię i muszę przyznać, że jest mi przykro… Przykro mi z tego powodu, że to już koniec cyklu „Kwartet sezonowy” jednak z niecierpliwością czekam na kolejne książki autora.

To moje drugie spotkanie z tym autorem i ponownie niezwykle udane. 🌜Książka przenosi nas momentami w lata 80-te. To właśnie wtedy miało miejsce zdarzenie, które ma ochotę wyjaśnić Thea. Dojrzała kobieta, której historia jest przed nami powolnie odkrywana. Wciąż czujemy niedosyt informacji a to skutecznie pobudza ciekawość. 🌜Autor jest niewątpliwym mistrzem budowania napięcia. Z wielką swobodą wchodzimy w opowieść aby niespodziewanie poczuć, że nasze serce bije mocniej. Wprost namacalnie czujemy jak ,, pęcznieje" w nas balonik napięcia. Każda strona, każdy kolejny rozdział wprost genialnie przykuwają uwagę czytelnika. Czujemy się zaciekawieni i pochłonięci opowieścią. Autor z łatwością bawi się naszymi emocjami. 🌜Anders de la Motte ma dar pisania a Pani Milena Hadryan w świetny sposób dokonała tłumaczenia. Mam wrażenie, że nic co ważne nie zostało stracone. 🌜To nie jest pogodna historia. Mrok przebija z każdej strony, do tego wszechobecna tajemniczość w genialny sposób podkręca nasze emocje. Wszystko jest tak obrazowo i emocjonalnie opisane, że bez problemu czujemy to co główna bohaterka. Już nie wspominam jak bardzo jest się ciekawym jej historii. 🌜Wielki ukłon dla Autora za tak rewelacyjną historię. Na pewno sięgnę po jeszcze inne Jego książki. Ma świetny styl i rewelacyjne pomysły na fabułę.

Dosyć ciężko mi zrecenzować tę książkę ponieważ mam do niej mieszane uczucia. Z jednej strony historia bardzo mi się podobała i była ciekawa, a z drugiej strony akacja toczyła się bardzo wolno, co mi trochę przeszkadzało. Główna bohaterka przeprowadza się w rodzinne strony męża, który planuje otworzyć restauracje w starym zamku. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie tajemnicze zabójstwo Wiosennej Ofiary w 1986 roku. Według mieszkańców szesnastoletnia dziewczyna została zabita przez swojego brata, podczas zabawy w przywoływanie Zielonego Człowieka. Coś jednak tutaj nie pasuje. Mieszkańcy niechętnie opowiadają o zbrodni z przed lat, ewidentne coś ukrywając. Prawda jest zupełnie inna niżby się mogło wydawać a zakończenie jest nieprzewidywalne, co jest dużym plusem tej książki. Co stało się z rodziną młodej dziewczyny? Po jej pogrzebie nagle zniknęła i nikt nie wie co się z nią stało. Thea próbuje dowiedzieć się kto stoi za zabójstwem, jako nowa lekarka w okolicy ma możliwość rozmowy z pacjentami, którzy pamiętają ówczesne czasy. Sama jednak nie jest nieskazitelna - ukrywa swoją prawdziwą tożsamość, zarówno przed mężem jak i jego rodziną. Klimat powieści jest bardzo mroczny, opisy miejsc pomagają przenieść się do małej szwedzkiej miejscowości co z pewnością pomaga w odbiorze książki.

Anders de la Motte po raz kolejny zabrał nas do niezwykle intrygującego świata, w którym miejscowe legendy mieszają się z rzeczywistymi wydarzeniami. Uwielbiam takie klimatyczne historie, na pograniczu realności. Jako miejsce akcji autor wybrał odrestaurowany zamek w otoczeniu bagien i tajemniczego lasu z hermetycznie zamkniętą społecznością. Fabuła Wiosennej ofiary rozwija się bardzo powoli, jednak mimo iż akcja nie pędzi jak oszalała, absolutnie nie ma miejsca na nudę. Pisarz umiejętnie miesza wydarzenia z przeszłości z bieżącą akcją, stopniowo odkrywa prawdę o tragedii sprzed trzydziestu lat. Lekarka Thea została rewelacyjnie wykreowana. Ma za sobą trudną przeszłość, od której mocno stara się odciąć. Niestety od przeszłości nie tak łatwo uciec, o czym kobieta boleśnie się przekona. Także inne postaci są mocno intrygujące, wydaje się, że każdy skrywa jakiś sekret. Wiosenna ofiara to ostatni tom Kwartetu sezonowego. Książki nie muszą być czytane w kolejności wydania, każda stanowi odrębną historię. Mimo, że dość długo nie mogłam się wgryźć w fabułę, uważam, że powieść jest zdecydowanie warta przeczytania. Cenię książki autora za ten specyficzny, mroczny i nieco duszny klimat, dlatego z niecierpliwością wyczekuję kolejnych.