Wilcza wyspa (okładka  miękka, 2015-08)

Tom 2 kryminału z Adamem Nowakiem, po lekkim rozczarowaniu 1 tomem, dałem szansę kolejnej książce Tomasza Konatkowskiego i muszę przyznać, że jest lepsza, chociaż jeszcze trochę jej brakuje. Ogólnie nie jest to seria dla każdego fana kryminału.

Fabuła morderstwa i całego śledztwa jest tylko dodatkiem do wielu ciekawostek przekazywanych w treści tej książki. Czasem ma się wrażenie że czyta się encyklopedię a ż tu nagle zwłoki.

Na jedną z warszawskich przystani rzeka wyrzuca ciało młodego mężczyzny. Ofiarą okazuje się być syn szwedzkiego biznesmena, który zaginął jakiś czas temu w niewyjaśnionych okolicznościach. Sprawców zbrodni poszukuje Adam Nowak, arogancki funkcjonariusz, który za wszelką cenę chce poznać prawdę. Udaje mu się ustalić tożsamość morderców. Równocześnie komisarz bierze udział w dochodzeniu w sprawie zniknięcia hinduskiego biznesmena. Na domiar złego pod Zamkiem Królewskim zostają odnalezione ludzkie szczątki. Policjant będzie miał nie lada zadanie, bo każda z tych zbrodni jest niezwykle niejasna i budzi mnóstwo zastrzeżeń.

Jednym z największych plusów książek Tomasza Konatkowskiego są niewątpliwie pomysły na fabułę. Cechą twórczości autora są również silni i dosyć mocno ukazani główni bohaterowie, mający konkretne cechy osobowości, niezmienni i twardzi. Zarówno komisarz Nowak i ludzie, którzy pojawiają się w historii posiadają nietuzinkowe charaktery, są aroganccy, zabawni, złośliwi i niezwykle spostrzegawczy. Trudno nie lubić Adama Nowaka. Ten policjant należy do grupy niezwykle bystrych funkcjonariuszy. Dodatkowo mamy wgląd do jego życia prywatnego. Widzimy, jak się miota i walczy z przeciwnościami losu. Pod grubym pancerzem skrywa ciepłego i życzliwego mężczyznę, który szuka swego miejsca w życiu.

Fabuła pędzi, co chwilę poznajemy nowe fakty. Cała opowieść zaprezentowana przez autora jest niezwykle wciągająca. Razem z bohaterami poznajemy ciemną stronę Warszawy, uczestniczymy w porachunkach gangsterskich i tropimy członków mafii. Wszystko to zazębia się tworząc logiczną całość. Autor bawi się z czytelnikiem, umiejętnie myli tropy, trudno jest przewidzieć, co się stanie. Podoba mi się tempo akcji połączone z realizmem. Tomasz Konatkowski ukazał wiele wątków, ale zrobił to w taki sposób, że chce się czytać. Standardowo zakończenie zaskakuje. Trudno było przewidzieć, jak potoczy się śledztwo. Czy Adam Nowak rozwiąże swoje własne problemy. Czy wreszcie odnajdzie upragniony spokój. Ta pozycja stanowi podwaliny dla następnych części. A muszę przyznać, że kolejne równie mocno wciągają.

Podsumowując „Wilczą Wyspę” Tomasza Konatkowskiego należy podkreślić, że to rozrywka na dobrym poziomie, błyskotliwa, pełna zagadek, nagłych zwrotów akcji i szalenie zaskakująca. Śledząc poczynania komisarza Nowaka, nie ma czasu na ziewanie i znużenie, kolejne kartki książki przewracamy z zawrotną prędkością. Po lekturze pojawia się to cudowne uczucie, że mogę sięgnąć po kolejną część przygód funkcjonariusza. Liczę na to, że autor oprócz tych czterech części o komisarzu Nowaku zaskoczy nas kolejną pozycją. Czekam z niecierpliwością. Tymczasem polecam „Wilczą Wyspę” historię, która Was zaskoczy.

Fabuła...no cóż niby ok. Akcja rozgrywa się w stolicy współcześnie. Główny bohater prowadzi dochodzenia w sprawie zabójstw dwóch cudzoziemców. Akcja się rozwija (w różnym tempie, ale zawsze..). Ujawniają się dodatkowe kwestie: wymuszenia, narkotyki, seks, kradzieże.Czyli generalnie kwintesencja obecnego życia wielu ludzi. Ale...
Tomasz Konatkowski stara się i to bardzo. Ciągnie dochodzenia. W jednym rozdziale fabuła mu się spina, wychodzi ok, w drugim zdecydowanie gorzej. W takiej postaci jak jest, należałoby wyciąć mniej więcej 1/4 książki i byłoby dużo lepiej.
Początek jest bardzo dobry, ale póżniej im dalej w las (tzn.w fabułę) tym gorzej i rozwleklej.
Oczywiście, książkę da się czytać, ale w dużej mierze to zmarnowany potencjał. Tym bardziej szkoda, iż można było z Wilczej wyspy zrobić niezłą powieść kryminalną.
Na zdecydowany plus są więc: osoba głównego bohatera, surowa prawda o polskiej policji i opisy Warszawy. Ale bazując tylko na tym, kryminału raczej się nie stworzy, pełnokrwistego kryminału.
Na nocnym stoliku mam jeszcze najnowszą część cyklu o Nowaku - Bazyliszka. Za kilka dni sięgnę po tę pozycję. Może w IV tomie autor udoskonalił trochę warsztat.