Wham! George i ja (okładka miękka)

Po książkę sięgnęłam z sentymentu..i dlatego dobrze mi się ja czytało. Polecam dla fanów i nie tylko.

❤Przeczytałam w dwa wieczory z łezką w oku...Wspaniale opisana przyjaźń,miłość i kunszt muzyczny tak WIELKIEGO małego człowieka❤❤❤❤❤🎧🎸🎤

Znakomita książka, bardzo wciągająca. Idealna dla fanów zespolu Wham. Polecam.

Gdy z radia dobiega mnie dźwięk “Last Christmas” to znak, że już święta. To właśnie piosenka Wham najbardziej kojarzy mi się ze świątecznymi przygotowaniami. Cudownie móc w takiej atmosferze poczytać o zespole Wham i George’u. Wydawnictwo Znak Horyzont przybliża nam w tym roku historię niezwykle utalentowanego artysty. Książka autorstwa Andrew Ridgeley to propozycja dla miłośników zespołu, ale nie tylko. Każda historia tego rodzaju może być niezwykle inspirująca – ja już na wstępie Wam ją serdecznie polecam. Zespół i solo Zaczynamy od historii zespołu, który zdobył niesamowitą sławę. Jak wskazuje autor, to George musiał tutaj lśnić, ale ich duet był jak najbardziej zgrany. W pewnym momencie jednak jasne było, że ich drogi już się rozejdą. Mnóstwo tutaj wspaniałych wspomnień, między innymi z jednego z moich ulubionych koncertów, na których pojawił się Elton John i wspólnie z George’em zaśpiewali „Don’t let the sun going down on me” – cudowną piosenkę. To był niezapomniany występ. I tak – od wielkiej kariery zespołu, przechodzimy do występów solo i dalszej historii George’a. Talent i życie Wydaje się, że nikt nie znał tak dobrze George’a Michaela jak Andrew Ridgeley. W tej książce obserwujemy nie tylko występy na scenie i dynamiczną karierę, dzięki której zespół bez wątpienia stał się ikoną popkultury lat 80., ale także życie zakulisowe. Ostatni wspólny koncert odbył się na Wembley w 1986 roku, zgromadził 73-tysięczną widownię! I chociaż zespół zakończył swoją działalność, to ta legenda wciąż w nas żyje. Ich hity znamy na pamięć, a „Last Christmas” nieustannie zwiastuje nam święta, choć minęło już tak wiele lat. W świątecznym klimacie Niezbyt często sięgam po biografie, a jeśli już, to głównie pisarzy, jednak historia Wham i George’a Micheala mnie zaciekawiła. Chciałam przyjrzeć się temu blichtrowi i dojrzeć za nimi człowieka – wrażliwego artystę, który miewał i lepsze i gorsze dni. Historia wzbogacona jest także zdjęciami, dzięki czemu możemy naprawdę przenieść się w czasie i towarzyszyć muzykom w ich codziennym życiu, które nie zawsze jest tak cukierkowe, jak mogłoby się to wydawać. Polecam fanom Wham i George’a Michaela, a także wszystkim tym, którzy potrzebują na nowy rok inspirującej lektury.

Wspomnienia napisane podręcznikowym językiem, strasznie drętwo, przez co odebrałam je jako sztuczne i naciągane. Bardzo ugrzeczniona biografia zespołu, bez rewelacji.

Czytając takie wspomnienia można mieć wrażenie, że po 1. powstały bo kasa się skończyła, po 2. przedstawiono nam prawdę w rozmiarze okrojonym, czytaj: wygodną autorowi. W tym przypadku, dochodzi jeszcze jeden aspekt, osoba opisywana nie może już się odnieść do treści. Jak jest z tym razem? Choć prawdę znają sami zainteresowani to książka bez wątpienia bardziej stawia pomnik George'owi niż pierze stare brudy. I ja to szanuję. Książkę rozpoczyna szkolny okres przyszłego duetu WHAM, tam panowie się poznali. Ridgeley nawiązuje do dzieciństwa, do rodzinnego domu, znajomych. Pisze o pomyśle powstania zespołu, o fascynacjach muzycznych, pierwszych próbach grania. Przyznać muszę, że mimo wszystko to historia o WHAM. Jest głównie o muzyce, to nawet nie autobiografia a szczęśliwie również nie próba napisania biografii kumpla. Wiadomo, nieuniknione jest pisanie o sławnym przyjacielu ale książka jest przy okazji o GM, nie o nim samym. Przyjemnie, że książkę wzbogaca pokaźne archiwum zdjęć. Jak na wstępie wspomniałam, dostajemy to co autor chce nam dać. Wspomnienia są nieco ubogie, pisane po macoszemu ale myślę, że co też mogli oni mieć za bogate dorastanie, normalność po prostu. Nie spodziewajcie się spektakularnych skandali, niezwykłych ciekawostek. Andrew zapewne trochę ukrył, trochę wybieli, trochę wyolbrzymił. Osobiście się temu nie dziwię, bo każdy by tak zrobił. W każdym razie mam wrażenie, że tak właśnie jest w tej książce. Opisywana historia jest do bólu ugrzeczniona. Bez względu jak było naprawdę, doceniam, że jest bez krytykanctwa, obwiniania. Jest po prostu w dobrym stylu. Biorąc pod uwagę, że Andrew jest muzykiem a nie laureatem literackiego Nobla, całość czyta się sprawnie. Lekko i płynnie. Trochę prostacko też jest ale przymykam oko 😉. A co najprzyjemniejsze to barwne, rewelacyjne lata 70 i 80 w tle. Przyznam, trochę piosenek o których mowa musiałam sobie wyszperać, przypomnieć. I choć żarliwą fanką ani WHAM ani Georga nie jestem, są to moje klimaty. Lubię, znam, czasem i w aucie za chórek się nadam. Ja polecam. Przeczytajcie tę książkę tak normalnie, jak o przewrotnym życiu, jak o spełnianiu marzeń, jak i młodzieńczych nadziejach. Niestety smutno się kończy, wiadomo, zaskoczenia nie ma. Mnie osobiście śmierć Georga kilka lat temu bardzo dotknęła, choć rozhisteryzowaną fanką nie byłam. Ot, fajny gość z tego Goorgiosa był.

WHAM! i George Michael, to ogromna legenda brytyjskiej muzyki. Fascynują mnie autobiografie i wspomnienia znanych osób, które współtworzyły legendarne zespoły. Andrew Ridgeley opowiada historię WHAM! od początku do końca, mówi o wielu faktach, których nikt wcześniej nie znał. Opowiada o relacji z Georgem Michaelem, o powstaniu LAST CHRISTMAS czy WAKE ME UP BEFORE YOU GO GO. Książka jest ułożona chronologicznie i opisania w bardzo ciekawy sposób. Nie mogłem się oderwać od wspomnień Andrew.

Książka jest wciągająca i w przyjemny sposób przybliża życie zespołu Wham! Zespołu, który był symbolem lat 80.

Cóż za wspaniała podróż do przeszłości! Przeczytałem jednym tchem. Nie wiem czy wszystko opisane w tej książce to prawda, ale szczerze mówiąc nie bardzo mnie to obchodzi. Tu nie ma skandali i wy w lek ania brudów. Jest za to historia zawierającego dech w piersi sukcesu dwóch chłopaków, którzy kochali muzykę. Dla mojego pokolenia (45 lat) to podróż do cudownych lat pierwszych muzycznych uniesień, teledysków w Przebojach Dwójki i zbierania plakatów z różnych, dziwnych czasopism (jak np Dziennik Ludowy...). Polecam z całego serca!

Kiedy już zewsząd otaczają nas świąteczne dekoracje, a w radiu możemy usłyszeć słynne: "Last Christmas I gave you my heart But the very next day You gave it away..." Przyszedł czas na kilka słów o książce z którą spędziłam weekend. Czy jest w ogóle ktoś, kto nie zna tej piosenki? Ja urodzona w latach ’80 odnoszę wrażenie, że znam ją od zawsze. I choć nie interesuje się specjalnie muzyką rozrywkową, ta piosenka to taki swoisty klasyk od którego trudno uciec w tym przedświątecznym czasie. Dzięki lekturze tej książki dowiedziałam się wielu nowych i nieznanych mi dotąd rzeczy o George’u Michaelu i grupie muzycznej Wham! Autor – współzałożyciel zespołu na kartach książki zabiera nas w podróż do lat ’70 i ’80, gdzie królowały kolorowe stroje i charakterystyczne teledyski. Prowadzi nas za kulisy koncertów, występów telewizyjnych czy radiowych, przekazuje informacje na temat podpisywanych kontraktów płytowych czy w końcu opowiada jak powstawała ich muzyka. Styl którym operuje Andrew Ridgeley jest niezwykle lekki, a momentami nawet zabawny. Jednak nie zabrakło tutaj refleksji w odniesieniu do lat spędzonych wspólnie z Michaelem czy też pierwszych rozczarowań, które niosły ze sobą trudne wybory i ich konsekwencje… I choć ich zawodowe ścieżki się rozeszły to przyjaźń trwała do pamiętnych świąt 2016 roku, które okazały się dla George'a jak refren piosenki - Last Christmas… Oprócz niesamowitej dawki informacji książka zawiera także sporo zdjęć, rękopisów piosenek, świadectw, notatek czy plakatów z tras koncertowych zespołu. Książkę czytałam z ogromną przyjemnością. Myślę, że dla fanów zespołu to lektura obowiązkowa i idealny pomysł na prezent.