Vengeful. Mściwi (okładka miękka)

Świetna książka, czyta się z ciekawością. Polecam :)

Pierwszy tom serii „Złoczyńcy” V.E. Schwab był dobry, ale nie bardzo dobry. Jednak na tyle mnie zaciekawił, że z chęcią sięgnęłam po drugi tom, czyli „Vengeful. Mściwi”. Czy ta część okazała się lepsza? Zdecydowanie tak. Marcella Riggins od zawsze mierzyła wysoko. Marzyła jej się władza i żeby ją zdobyć, nie cofnie się przed niczym. Sytuację ma dość ułatwioną, bo, po nieudanej próbie zabójstwa przez męża, staje się PonadPrzeciętną. Jednak nie wszystkim podoba się to co robi i wiele osób spróbuje ją powstrzymać. Czy im się to uda? „Vengeful. Mściwi” jest sporym grubaskiem, ma prawie 550 stron, ale wcale się tego nie odczuwa. Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Część pierwsza i druga napisane są na podobnym poziomie. Jednak to właśnie druga część bardziej mi się podobała. W przypadku „Vicious. Nikczemni” ciągłe przeskoki w czasie bardzo mi się nie podobały, często przez nie gubiłam wątek, zapominałam, co działo się wcześniej/później. Teraz te przeskoki wcale mi nie przeszkadzały. Były one bardziej uporządkowane. Na dobrą sprawę, to praktycznie cała książka opisuje przeszłość (czasami tę dalszą, a czasami tę bliższą np. trzy tygodnie wcześniej), dopiero ostatnie strony to teraźniejszość. Historię opisaną w książce poznajemy nie tylko oczami Victora i Elia, ale głos mieli też inni bohaterowi jak np. Dominik, Marcella, Sydney czy June. Jednak nie ma się wrażenia, że któraś historia jest zbędna, wciśnięta na siłę. Każdy z bohaterów wniósł coś ciekawego do całości. Poznajemy ich przeszłość i to, co myślą. Dowiadujemy się np. dlaczego Elia stał się tym, kim się stał. Już nie jest tylko genialnym psychopatą, ale po części można zrozumieć, co sprawiło, że miał takie, a nie inne postrzeganie świata. Fragment o jego przeszłości, doskonale pokazuje, jak ważne jest środowisko i sposób, w jaki wychowuje się dziecko. Książka jest bardzo krwawa, co chwilę ktoś zostaje zabity. Nie ma jednak jakiś niesmacznych opisów (no może kilka). Nie można też przywiązywać się do żadnego bohatera, bo nie wiadomo, kiedy zostanie zabity. Zwłaszcza śmierć jednego bohatera mnie zasmuciła. Co do zakończenia, to jest ono otwarte, co nie do końca mi się podoba. Jednak gdzieś mignęła mi informacja, że ma być podobno kolejny tom, więc jeśli to prawda, to bardzo się cieszę. Historię spokojnie można pociągnąć dalej, ponieważ kilka wątków nie zostało wyjaśnionych. Podsumowując, książkę bardzo polecam. Seria „Złoczyńcy” jest pierwszą serią, w której spotkałam się, z tym że na dobrą sprawę nie ma dobrego bohatera, wszyscy są raczej antybohaterami, ale właśnie to sprawia, że cała seria jest taka interesująca i warta polecenia. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

"Vengful. Mściwi" jest to książka o super bohaterach! Mają oni moce, które wykorzystują dla własnych celów, na przykład, aby przejąć władzę nad światem! Czemu nie, w końcu to oni mają super moce. Pierwszy tom jest naprawdę dobry, szybko się czyta i miałam wrażenie, że akcja była ciekawsza. Przy tym tomie nie można powiedzieć, że jest nudny czy nie udany, ale miałam ważenie, że autorka za bardzo rozpisuje pewne akcje, przez co książka mi się dłużyła. Fajnym plusem jest nowa postać w książce, Marcela. Szalona, pełna zemsty, która chce się stać najpotężniejszą kobietą na Ziemi. Lubię takie nikczemne, złe postacie, dlatego bardzo mi ona przypadła do gustu. Bardzo fajna, oryginalna książka. Każdy kto przeczytał " Victorius. Nikczemni" ta książka jest obowiązkowa!

Pierwsze moje spotkanie z twórczością Victorii Schwab nie można uznać za w stu procentach udane. Wykreowany przez nią świat był co prawda oryginalny i ciekawy, ale bardzo długo zajęło mi wciągnięcie się w „Okrutną pieśń” i jeszcze dłużej w „Mroczny duet”. Zniechęciło mnie to na tyle, że po skończeniu „Świata Verity” myślałam, że daruje sobie czytanie innych jej książek. W końcu jednak skusiłam się na „Vicious. Nikczemni”, co było najlepszą podjętą przeze mnie czytelniczą decyzją tamtego okresu. Ponieważ poznałam Victora Vale i zostałam oczarowana przez tego mrocznego, aroganckiego i niezwykle charyzmatycznego PonadPrzeciętnego. Nie było więc możliwości bym miała nie poznać dalszych jego losów. „Vengeful. Mściwi” wyczekiwałam z wielkim z wielkim utęsknieniem. Względem „Vengeful. Mściwi” miałam bardzo duże oczekiwania. Może nawet odrobinę zbyt duże, przez co odrobinkę się rozczarowałam. Było tutaj jak dla mnie za mało Victora Vale. Po tej książce spodziewałam się o wiele więcej akcji z jego udziałem. Byłam wręcz przekonana, że cała fabuła będzie prowadzona z jego perspektywy. Jakże wielkie było moje rozczarowanie, gdy odkryłam, że zepchnięto go na dalszy plan, a w zamian pojawili się nowi, główni bohaterowie, którzy niemal całkowicie zdominowali narrację. Na dodatek fakt, że nie była to jedna postać, a kilka wprowadził pewne, niepotrzebne zamieszanie. Bywały nawet momenty, gdy można było przez to się pogubić. Nie pomagał też fakt, że zupełnie nie polubiłam Marcelli Riggins. Na początku faktycznie postrzegałam ją jako intrygującą, silną postać kobiecą, ale z czasem swoim zachowaniem i przeświadczeniem o swej sile oraz nieomylności irytowała mnie coraz bardziej. Na szczęście były to jedyne rzeczy na jakie mogłam narzekać w przypadku „Vengeful”. Całość wypadła naprawdę znakomicie. „Życie to nie równanie. Każda osoba to coś więcej niż suma poszczególnych składników.” Kiedyś usłyszałam gdzieś, że Victoria Schwab jest nazywana królową mrocznej fantastyki. Po przeczytaniu „Świata Verity” nie potrafiłam się z tym zgodzić i nie sądziłam, że kiedykolwiek to się zmieni, lecz teraz, będąc po lekturze „Vicious: Nikczemni” oraz „Vengeful. Mściwi” muszę zrewidować swój pogląd na ten przydomek. Ponieważ Schwab dzięki tym fascynującym historiom oraz niesamowitej kreacji bohaterów dla mnie również stała się królową tego gatunku. W najśmielszych snach nie myślałam, że uda jej się stworzyć tak dobrą i oryginalną historię, która natychmiastowo mnie pochłonie i nie wypuści aż do ostatniej strony. Mam nadzieję, że prędko sięgniecie po książki z serii „Złoczyńcy” i przekonacie się na własnej skórze jak bardzo jest to wspaniała lektura. Mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec złoczyńców. Gorąco polecam! Aleksandra Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Vengeful. Mściwi” autorstwa V. E. Schwab. Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

Vengeful pozytywnie mnie zaskoczył. Pierwszy tom był przeciętny, za to drugi bardzo dobry, jeśli nie liczyć fatalnego początku (ponad 100 stron drogi przez męki, zanim autorka przestała skakać po linii czasowej i między bohaterami). Fabuła jest bardziej rozbudowana i wzbudza zainteresowanie, czego nie mogłam powiedzieć o pierwszym tomie. Punkt kulminacyjny wywoływał emocje i naprawdę zastanawiałam się, kto wygra. Być może zasługę należy przypisać temu, że Victor i Eli zeszli na drugi plan, a scenę przejęła Marcella - PonadPrzeciętna o niszczycielskich mocach. Dawno nie spotkałam się z tak dobrze napisaną postacią i mimo że nie wzbudzała sympatii, to doceniam jej kreację. Generalnie jestem na tak i polecam wszystkim, którym spodobało się Vicious. A jeśli się nie spodobało, to i tak radzę się zastanowić nad lekturą.

Ta książka dał mi więcej pytań niż odpowiedzi. Po lekturze pierwszej części zastanawiałam się co się stało z głównymi bohaterami. Jak potoczyły się ich dalsze losy. Na te pytania uzyskałam odpowiedzi, nawet zgodne z moimi przypuszczeniami. Lecz w trakcie czytania pojawiały mi się nowe. Vengeful pokazuje nam dalsze losy Victora i Eliego, oraz dwóch kobiet i mężczyzny, którzy również posiadają moce. Początkowo wprowadzenie nowych bohaterów uważałam za niekonieczne i przeszkadzające w śledzeniu losów znanej już nam dwójki super złoczyńców. Jednakże poznanie motywów dziewczyn i ich historii nie było aż tak niekonieczne jak mi się wydawało, gdyż w pewnym momencie wszystko zaczęło się łączyć w jedną wielką całość. Losy wszystkich zaczynały się splatać, aż do wielkiego "Boom" pod koniec książki. Wszystkie zabiegi zostały wyjaśnione. Dzięki dodatkowym bohaterom na pewno nie da się nudzić, zwłaszcza biorąc destrukcyjne moce i chęć władzy jednej z nich. Polecam więc serdecznie lekturę tej książki w szczególności osobom, które tak jak ja nie umiały się doczekać dalszych losów Victora i Eliego.

Vengeful, to opowieść o super bohaterach, ale nie takich którzy w maskach i pelerynach ratują niewinnych. Choć mają super moce korzystają z nich raczej do własnych celów, a są one nikczemne, okrutne i złe. W tym tomie do czarnych charakterów dołącza Marcela- i powiem szczerze, że jest najgorsza z nich wszystkich. Szalona, żądna zemsty i posiadająca nauczycielską moc. To typowa bohaterka, która chce przejąć władzę nad światem. W tym tomie dzieje się sporo, ale ponieważ stron też jest niemało chwilami akcja nieco mi się dłużyła. Mimo wszystko historia wciąż jest szalenie oryginalna i zasługuje na uwagę, a nikczemni bohaterowie mimo trudnych charakterów naprawdę dają się lubić. Ja uwielbiam tą serię i po cichu liczę, że to jeszcze nie koniec Złoczyńców. http://beauty-little-moment.blogspot.com/2020/03/vengeful-msciwi-ve-schwab.html

Z V. E. Schwab łączy mnie relacja love-hate. Najpierw była "Okrutną Pieśń", która mnie zawiodła, później genialne "Vicious" i przyszedł czas na "Vengeful", którego nie mogłam się doczekać i odliczałam czas do premiery. Niestety czytając, poczułam się tak jakbym zderzyła się ze ścianą. Beznadziejne przeskoki czasowe. Po którymś razie czułam się tak jakbym znajdowała się na karuzeli i zgubiła kierunek jazdy przez zbyt jaskrawe kolory wokół. Nowe postacie i wątki nie spodobały mi się i przy każdej możliwej okazji odkładałam tę książkę. Nie pomogło genialne pióro Schwab (bo trzeba przyznać, że styl jest świetny) ani oryginalny pomysł na fabułę. Nudziłam się bardzo. Szkoda.

Seietna

Trudno opisać fabułę tej powieści bez nawiązywania do zakończenia pierwszego tomu. Żeby uniknąć spoilerów, nie będę jej opisywać. Spróbuję za to ocenić, jak "Vengeful" wypada na tle pierwszego tomu. Chyba najbardziej interesujące jest to, że zarówno w "Vicious", jak i w "Vengeful", Schwab uczyniła główne postaci antybohaterami. To są prawdziwi "złole", których w normalnym życiu nigdy byśmy nie polubili, bo wyrządzili wiele krzywdy innym ludziom i nie mają z tego powodu najmniejszych wyrzutów sumienia. A jednak... dzięki przytoczeniu historii tych bohaterów, ich originu, czytelnik ma większe zrozumienie dla nich. Nie jest to jednak wybielanie postaci na siłę. Znając motywację danego bohatera, rozumiemy jego działania i to, czemu postępuje tak a nie inaczej. Z drugiej jednak strony nie musimy się z nim zgadzać i dzielić jego poglądy. Po prostu łączy się to w spójną całość. Warto wspomnieć, że "Vicious" bazowało na historiach Victora i Elia oraz tym, że się oni równoważyli. W "Vengeful" pojawia się kilka nowych postaci; przede wszystkim kobiecych, które pokazują, że potrafią o siebie zadbać i nie muszą być zależne od mężczyzn. Za to wielki plus! W "Vicious" fabuła nie przebiegała chronologicznie, skakaliśmy z wątku na wątek, z przeszłości do teraźniejszości. W "Vengeful" jest to spotęgowane. To wzbudza we mnie podziw - w końcu pisać o wielu wątkach na różnych liniach czasowych i się przy tym nie pogubić wcale łatwo nie jest. Mimo wszystko muszę przyznać, że po pierwszych 100 stronach zaczęło mnie to męczyć. Musiałam się bardzo skupiać na tym o kim właśnie czytam i w jakim punkcie czasowym dany bohater się znajduje. Przeskoki okazały się dla mnie za częste. Zanim "wbiłam się" w to, co dzieje się u jednego bohatera, musiałam już przeskoczyć do kolejnego. Z tego co czytałam, również innym czytelnikom to przeszkadzało. Dodam jeszcze, że z utęsknieniem czekałam na moment, kiedy wszystkie wątki dotrą do punktu wspólnego (i zarazem kulminacyjnego) powieści. A to nie nastąpiło szybko... Tutaj "Vengeful" wypada zdecydowanie słabiej niż pierwszy tom. Co do samej fabuły, jest interesująca i zaskakuje w najmniej oczekiwanych momentach. Dzięki podziale na wątki poszczególnych bohaterów, czytelnik ma szerszy ogląd na całą sytuację i dzięki temu powieść wydaje się pełniejsza, bardziej dopracowana. Schwab ma to do siebie, że bardzo dokładnie planuje akcję swoich książek. I to w "Vengeful" bardzo widać. Każdy wątek został domknięty, czytelnik wie tyle, ile ostatecznie wiedzieć powinien i jest usatysfakcjonowany, a jednocześnie ma pole do popisu własnej wyobraźni, bo autorka lubi zostawiać czytelnika z nutką niedopowiedzenia. Niektóre aspekty pozostają w sferze domysłów, ale według mnie dodaje to uroku tym historiom. Przy tym pozostawia to otwarta furtkę samej Schwab, gdyby w przyszłości zdecydowała się na powrót do tej historii. Czy chciałabym przeczytać kolejny tom o osobach PP (dla niewtajemniczonych - PonadPrzeciętnych)? Myślę, że zakończenie, jakie zaproponowała Schwab w "Vengeful" jest wystarczające, a nie chciałabym, by wrażenia z lektury zostały zepsute przez pisaną na siłę kontynuację. Uważam, że tyle wystarczy. Zawsze przecież można zrobić reread :) Podsumowując, historia z "Vicious" została poszerzona, zarówno o nowe wątki, jak i o nowych bohaterów. W najmniejszym jednak stopniu, nie można powiedzieć, że "Vengeful" jest wtórne i nie wnosi nic nowego do świata przedstawionego. Moim zdaniem stanowi świetne uzupełnienie pierwszej części i również nie odstaje od niej poza jednym względem - wspomnianych przeskokach. Dla mnie było to bardzo męczące i utrudniające moje zaangażowanie w akcję. Bardzo się przez to wybijałam z rytmu i, powiedzmy to sobie wprost - nieco zniechęcałam. Mimo wszystko, "Vengeful" jest lepsze od wielu innych przeczytanych przeze mnie powieści z nurtu fantastyki YA/NA, dlatego myślę, że warto po tę powieść sięgnąć.