Utracona córka (okładka  miękka, 02.2013)

Książka od pierwszych stron przypadła mi do gustu. To przykład literatury życiowej do bólu i przedstawionej realistycznie, co wywołuje jeszcze mocniejszy odbiór. Fabuła jest pomysłowa, wzięta z życia, wciągająca i misternie nakreślona. Akcja nie biegnie, ale i nie stoi w miejscu. Zależnie od fragmentu możemy spodziewać się szybkich i zaskakujących zwrotów, jak i spokojniejszych, przesyconym tragedią lub melancholią momentów.Nikt nudzić się nie będzie. Bohaterowie są prawdziwi,wielowymiarowi i daleko im do plastikowych postaci. Poznamy ich najbardziej skryte tajemnice i bieg zdarzeń, które do nich doprowadziły. Poczujemy jak to jest żyć w ciągłej obawie przed przeszłością oraz zmagać się z samym sobą i z przeciwnościami losu. Nie zabraknie tu zagadek, napięcia, silnych emocji i wstrząsających sytuacji. Każdy coś tu dla siebie znajdzie! Styl jest przystępny a język poprawny, więc w tym względzie nie miałam się do czego przyczepić. Poruszająca opowieść o miłości i grzechach minionych lat.

"Utracona córka" jest powieścią z którą należałoby się zapoznać, aby w pełni docenić wszystko to co otrzymujemy od losu. Niejednokrotnie wydaje się nam, że życie jest niesprawiedliwe i co rusz skazuje nam na cierpienie, a tymczasem nie zdajemy sobie sprawy z tego, że inni mają znacznie gorzej oddać i jakoś muszą sobie z tym radzić. Lucy Ferriss miała naprawdę fajny pomysł na napisanie tej książki i mam nadzieję, że dane mi będzie zapoznać się z innymi tworami amerykańskiej pisarki. Być może okażą się one bardziej emocjonujące? Z niecierpliwością będę więc wypatrywać kolejnych premier, a nóż widelec moje marzenia zostaną spełnione i wtedy nic mnie już nie powstrzyma od wystawienia jej maksymalnej liczby punktów. Chciałabym pogratulować autorce całkiem ciekawej kreacji bohaterów, którzy stanowili dla mnie intrygującą mieszankę charakterów. Być może nie wszyscy przypadli mi do gustu, jednak jestem w stanie docenić trud, który włożyła p. Ferriss, aby powołać ich do życia.

„Utracona córka” jest dość specyficzną książką, z jednej strony historia w niej przedstawiona jest bardzo ciekawa i czytelnik chce jak najszybciej poznać jej zakończenie. Z drugiej jednak strony styl, którym została napisana nie wszystkim może przypaść do gustu. Tak właśnie też było w moim przypadku, czytało się ją ciekawie, ale dość topornie i z kilkoma przerwami. Muszę przyznać, że bohaterowie mimo tego, że wydają mi się niedopracowani, tworzą ciekawą mieszankę. Jednych polubiłam trochę bardziej, drugich trochę mniej, ale w ogólnym rozrachunku nie mogę stwierdzić iż nie zżyłam się z nimi, a szczególnie z Brooke. Nie popieram jej czynu z młodości, ale jestem w stanie zrozumieć jej strach, a co za tym idzie nieprzemyślane postępowanie, które rzuciło cień na całe jej życie. Nie żałuję czasu poświęconego na tę publikację i wierzę, że jeśliby tylko dopracować te dwie rzeczy byłaby ona naprawdę bardzo dobra.