Uśpione pragnienia (okładka miękka)

"...Szczęście trzeba ukraść..." Po książki pani Kołakowskiej sięgam w ciemno. Każdy tytuł przynosi z sobą niepowtarzalne wrażenia. Z każdą nową powieścią moja sympatia do autorki rośnie. Najnowsze dzieło pisarki opowiada historię dwóch kobiet; Magdy i Bianki. Obie panie poznają się przypadkiem i od pierwszej chwili czują ze sobą niezwykłą więź. W czasie jednej z rozmów okazuje się, że urodziły się tego samego dnia, roku i w dodatku o tej samej godzinie. Są więc nie tylko bratnimi duszami, lecz także astralnymi bliźniaczkami. Ich spotkania przybierają na sile. Każda z nich w swoim domu rozmawia tylko o tej drugiej. Magda jest mężatką i matką dwójki dzieci. Pracuje w radiowym studiu prowadząc wywiady z ludźmi związanymi z kulturą i sztuką. Jest zadowolona ze swojego życia do czasu spotkania Bianki. Ona uświadamia jej, że jej egzystencja ma pewne braki, że można chcieć więcej. "... - Ty żyjesz według własnych zasad.A ja dotychczas robiłam tylko to, co do mnie należało. Nie zadawałam sobie pytania, czego chcę..." Bianka jest reportażystką, piszącą o trudnych tematach. Jest rozwódką, w wolnym związku bez zobowiązań. Patrząc na życie Magdy, w duchu jej zazdrości. "...Miała wrażenie, że nowa koleżanka niepostrzeżenie stała się dla niej przystanią, do której może zawsze zawinąć i poczuć się bezpiecznie. Magda była symbolem życia, którego Bianka nigdy nie miała..." Zarówno jedna, jak i druga kobieta zaczyna dokonywać zmian w swoim życiu. Gubią się w poszukiwaniu czegoś nieuchwytnego zamiast cieszyć się i doceniać to, co mają. Ich wzajemna sympatia przeradza się w coś, czego żadna nigdy, by się nie spodziewała. Powieść traktuje o relacjach międzyludzkich, o życiu, które często sami sobie nadmiernie komplikujemy, gmatwamy to, co jest proste. Książka pobudza nas do refleksji, wywołuje także spore emocje, więc jest w niej to, co w lekturach cenię najbardziej. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić ją każdemu czytelnikowi, bez względu na wiek, płeć czy zamiłowania.

„Uśpione pragnienia” to powieść z dobrze przemyślaną fabułą i wyłaniającą się stopniowo intrygą, którą dostrzegamy coraz bardziej wraz z kolejnymi odsłonami tej historii. To, co początkowo zapowiadało się na zwykłą opowieść obyczajową o dylematach dwóch kobiet przerodziło się we wciągającą powieść, w której nie brakuje emocji, tajemnic i dramatycznych sytuacji. Uświadamia, że często sami komplikujemy sobie życie nieodpowiednimi decyzjami, niedopowiedzeniami czy nieszczerością. Pokazuje do czego może doprowadzić podążanie za cudzymi pragnieniami i nie docenianie tego, co mamy obok siebie. Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2020/08/624-uspione-pragnienia.html

Najsłabsza książka Autorki. Nie doczytałam do końca. Nudna bardzo.

„Uśpione pragnienia” to książka o tym co jest w życiu ważne i ile jesteśmy w stanie poświęcić, żeby docenić to co mamy. To historia dwóch kobiet, które kierują się w życiu zupełnie innymi wartościami, a mimo to od samego początku łączy je nić porozumienia i świetnie się dogadują. Magda ma męża i dwójkę dzieci, Bianka natomiast żyje w wolnym związku. Twierdzi, że nie chce stabilizacji i dzieci. Jednak czy to na pewno jej świadomy wybór? Bianka coraz więcej czasu spędza z rodziną Magdy. Pomaga im kiedy ta druga smakuje innego życia. I w tedy odkrywa, że życie rodzinne bardzo jej odpowiada. Okaże się również, że to zawsze było jej marzenie, czemu więc Bianka ostro przystaje przy swoim? Każdy z nas zapewne zastanawia się co by było gdyby. Jakby wyglądało nasze życie bez tego, co mamy. Często jest tak, że będąc żoną i matką chcemy uciec od rutyny i zaczerpnąć wolności. Ktoś powie „wyrodna matka”, bo zostawiła dzieci, jednak zanim ocenimy, spróbujmy zrozumieć. Często o naszym życiu decyduje los i dopiero kiedy coś otrzymamy, po czasie okazuje się, że to nie dla nas, nie takiego życia chcieliśmy. Magda to osoba, która rzuca wszystko i zaczyna inne życie. Mąż, dzieci, codzienne obowiązki, to wszystko zaczyna ją tłamsić. Dlatego postanawia zaryzykować i zmienia całkowicie swoje podejście. Jednak czy nowa rzeczywistość sprawi, że będzie szczęśliwa? Często jest tak, że trzeba coś stracić, żeby to docenić. Czy tak będzie w przypadku Magdy? W książce mamy przestrzeń czasową. Czas teraźniejszy, kiedy to bohaterki znalazły się w potrzasku oraz czas przeszły, kiedy to dopiero się poznały. Uważam, że to świetny zabieg, ponieważ wprowadza do historii nutkę tajemniczości. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością pani Agaty Kołakowskiej i powiem wam, że bardzo odpowiada mi jej styl pisania. Autorka potrafi grać na emocjach i daje do myślenia. Po odłożeniu tej książki jeszcze długo będzie siedziała w głowie czytelnika.

Jednego dnia sobie obce, kolejnego będące najlepszymi przyjaciółkami. Jak dobrze się poznały? Ile o sobie wiedzą? Do czego są zdolne? I jak skończyły w środku lasu walcząc o życie? Agata Kołakowska jest jedną z tych pisarek, po których książki mogę sięgać w ciemno. Uprzednio czytane tytuły przekonały mnie, że autorka ma wiele do zaoferowania, chętnie podejmuje się realizacji trudnych tematów i jak nikt inny potrafi mówić o emocjach, wartość książek dodatkowo podnosząc za sprawą świetnego stylu. Wszystkie te elementy znalazły się także w najnowszej powieści pisarki. „Uśpione pragnienia” to opowieść o dwóch kobietach wiodących zupełnie inne życie, trochę z wyboru, a trochę z jego braku. Choć tak różne, szybko odnajdują się w rolach swoich najlepszych przyjaciółek. Tylko czy rzeczywiście relacja, która je łączy ma coś wspólnego z przyjaźnią? Czy naprawdę mogą sobie ufać? Kołakowska pozwala nam śledzić, krok po kroku, rozwój tej znajomości z dwóch perspektyw, pokazując, jak szybko i jak bardzo mogą się zmienić stosunki między ludźmi. Zwłaszcza w przypadku kobiet. Tym, co szczególnie podoba mi się w opowieściach Kołakowskiej, jest refleksyjność, jaką na czytelniku wymusza lektura. Podczas czytania przez głowę przebiegały mi fragmenty wspomnień dotyczących moich przyjaźni, analizowałam decyzje bohaterek w pewien sposób porównując ich życie do swojego, a także zastanawiałam się, co ja zrobiłabym na ich miejscu. Co ciekawe, Kołakowska nie opowiada o sprawach udziwnionych czy kwestiach niespotykanych. Pisarka bazuje na tematach znajomych i bliskich, opiera się i czerpie z samego życia. Autorka podzieliła rozdziały pomiędzy wcześniej i obecnie, łącząc bieżące wydarzenia z tymi sprzed kilku miesięcy. Taki zabieg, choć zdradził sporo z zakończenia, wzbudził moją ciekawość i sprawił, że czytałam niecierpliwie, pragnąc się dowiedzieć, jak do tego wszystkiego doszło. Sposób, w jaki Kołakowska rozwija fabułę powieści, sprawia, że czytelnikowi łatwo udzielają się emocje takie jak niepokój czy obawa, a całość nabiera nieco mrocznego charakteru, co dodaje opowieści pazura. Podobnie, jak w poprzednich książkach, tak i tutaj autorka postarała się o to, by jej bohaterki sprostały oczekiwaniom czytelniczek. I nie mam tutaj wcale na myśli, że to osoby, które od początku do końca historii budzą sympatię i skłaniają nas do trzymania ich strony. Po prostu Kołakowska zaoferowała nam dwie bardzo realistyczne kobiety, których dylematy mogłyby stać się naszymi. Obydwie wykazały się silną osobowością i wielką determinacją w dążeniu do realizacji celu. „Uśpione pragnienia” to kolejna powieść o wielkich emocjach, trudnych decyzjach, gorzkich wyborach. To możliwość obserwowania wzlotów i upadków. To konieczność skupienia się na swoich problemach i możliwościach. To zbiór ważnych tematów i istotnych pytań, na które my sami musimy znaleźć odpowiedzi.

Nic nie zapowiadało zmian, jakie miały nadejść w życiu Magdy. Ot, kolejny wywiad ze znaną pisarką. Jednak od pierwszej chwili, w której Magda zobaczyła Biankę, poczuła, że łączy je znacznie więcej, niż mogłaby przypuszczać... Bianka to wolny duch, całe swoje życie poświęcająca książkom; jest w związku z Tomkiem, ale nie zamierza popychać do przodu tej relacji. Jest jej dobrze tak, jak jest. Magda z kolei to anglistka pracująca w szkole, która po godzinach dorabia jeszcze w radiu. Na pierwszy rzut oka szczęśliwa, spełniona mężatka i matka dwójki dzieci. Los zetknął te dwie zupełnie różne kobiety nieprzypadkowo; nić zrozumienia, jaka zawiązała się w ten pamiętny dzień w radiu między kobietami szybko przerodziła się w prawdziwą przyjaźń. Bianka jest zafascynowana życiem rodzinnym Magdy, ta z kolei zazdrości koleżance wolności. Obie muszą zmierzyć się ze swoimi wyborami. Już kiedyś o tym pisałam, ale powtórzę to ponownie- za każdą książką pani Kołakowskiej pójdę w ogień. Jeszcze nigdy jej twórczość mnie nie zawiodła, zawsze odnajduję w niej masę przytłaczających emocji, a kolejne strony w pośpiechu umykają mi przed oczami. Tym razem było identycznie. Każdy z nas wielokrotnie staje w swoim życiu przed trudnymi wyborami. Każdy z nas na pewno nie raz zastanawia się, czy postąpił słusznie. Jak to mówią: Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Magda- stateczna żona i matka, która swoją codzienność dzieli między pracę zawodową, początkowo hobbystyczne zajęcie w radiu oraz działanie na rzecz dobra rodziny. Bianka- autorka poczytnych książek, będąca w związku, lecz na dość luźnych zasadach. Dwie zupełnie odmienne kobiety. Dwie różne historie. Przypadek, który je połączył. Urodzone tego samego dnia, w tym samym roku (ba, nawet o tej samej godzinie!) czują, iż ta relacja nie jest zwyczajna. Że ktoś tam na górze chciał, by się poznały. Być może po to, by każda z nich przewartościowała swoje życie i zadała sobie jedno proste pytanie: Czy ja jestem szczęśliwa tu, gdzie jestem? A może to zwyczajny chichot Losu, który przecież tak lubi mieszać nam w życiu... ? Fantastyczna, mocna historia z gatunku tych, od których nie można się oderwać aż do samego końca. Można by pomyśleć, że znajdziemy tutaj czarne charaktery, ale nie; na początku, gdy relacja obu bohaterek szła ku coraz większej zażyłości, zastanawiała mnie Bianka. Bianka, która z wolnego ducha nagle przeistoczyła się w kobietę wręcz żądną ciepła domowego ogniska. A przecież wielokrotnie wspominała o tym, że nie potrzebuje niczego ponad to, co już posiada. Jednak jej obecność w rodzinie Magdy stawała się coraz bardziej... intensywna. Na miejscu Magdy pewnie by mnie to mocno zastanowiło, aczkolwiek ta z kolei była już zajęta rozmyślaniem nad sensem swojego życia. Łaknęła tego, co miała Bianka. Gdyby świat był tak ułożony, że ludzie bez problemu mogliby zamieniać się rolami, to te dwie zapewne byłyby z tego powodu niezwykle szczęśliwe. Nie dziwię się Magdzie, że chciała coś zmienić- myślę, że poświęcanie życia dla kogoś może niektórych zmęczyć, spowodować, iż łaknie zmian. Ta kobieta jednak nie zrobiła tego małymi krokami, lecz rzuciła się na głęboką wodę. A impulsem do zmian była właśnie znajomość z Bianką. Czy można którąś z nich potępiać? Nie. Jesteśmy tylko ludźmi, popełniamy błędy. Chcemy czegoś, a gdy to dostajemy, najczęściej nas to odrzuca. Pragniemy szalonego życia bez zobowiązań, a z drugiej strony ciągniemy jak ćmy do światła do spokojnego, rodzinnego życia. Tacy jesteśmy. Pełni niedopowiedzeń, niepewności tego, czego oczekujemy od naszej codzienności i siebie samych. Uśpione pragnienia to historia dwóch bohaterek, aczkolwiek myślę, że wielu z nas może odnieść ją jak najbardziej do siebie. Można ją potraktować jako przestrogę, lecz nie zniechęcenie do podejmowania zmian- raczej jako znak, by do wszystkiego podchodzić ostrożnie i z pełnym rozmysłem. Polecam absolutnie każdemu!