Ukryci (okładka  miękka, 06.2022)

zakończenie był zbyt krótko opisane, ale oprócz tego polecam książke

Książka super jak wszystkie tego autora. Polecam!!!

Świetny thriller

„Ukryci” to thriller psychologiczny, którego akcja rozpoczyna się właściwie od razu, bez zbędnych wstępów i galopuje do ostatniej strony. Jak autor sam wspomina w posłowiu, jego zamiarem nie było zwrócenie uwagi na temat zaginięć czy porwań dzieci, chociaż w moim odczuciu udało mu się tę uwagę zwrócić. Do tego pokusił się o delikatną analizę tego zjawiska. Istotą rozważań autora w powieści jest coś innego, ukazanie różnorodnych reakcji rodziców na to, co się stało. Została porwana czwórka dzieci i tylko rodzice dwójki z nich aktywnie walczą o ich odzyskanie. I trzeba przyznać, że ich działania widać. Ich śledztwo posuwa się do przodu. Ciężko stwierdzić, co w tym czasie robi policja, bo wspominana jest rzadko i do tego wyłącznie w osobie pewnego człowieka, w dodatku przekupionego przez Marka – ojca najmłodszego z chłopców. Główną bohaterką powieści jest matka, niezwykle zdeterminowana, odważna i silna, której aktywna postawa zachwyca i niejednokrotnie wywołuje zazdrość. Kobieta sama wychowuje niepełnosprawnego syna. Piotrek dwa lata wcześniej miał wypadek i od tej pory jeździ na wózku. Chłopiec jest dla niej całym światem i widać, że zrobi dla niego wszystko, naprawdę wszystko, o czym przekonacie się czytając książkę. Marta nie jest jedną z tych potulnych owieczek, które w razie zagrożenia chowają się za plecami mężczyzny, a gdy go zabraknie, łkają w poduszkę i czekają na jakąś pomoc. To kobieta, która bierze sprawy w swoje ręce. Jest inteligentna, pyskata, zadziorna z jednej strony, z drugiej delikatna i przerażona. Mimo przerażenia prze dalej do przodu, byleby działać i byleby uzyskać jakiś efekt. Trzeba przyznać, że jest przy tym diabelnie skuteczna. Nawet jeśli chodzi o zwykłe kontakty międzyludzkie. Świetna postać, genialnie wykreowana. Marek to też twardziel. Oschły, nieprzystępny, szorstki na pierwszy rzut oka. Uważa, że wszystko można załatwić za pieniądze. Zyskuje przy lepszym poznaniu. Fajnie obserwuje się rozwój relacji tej dwójki. Połączyły ich porwane dzieci, płynnie przeszli od współpracowników do przyjaciół i to mimo widocznych gołym okiem różnic, które ich dzielą. Bardzo naturalnie się ta ich więź rozwijała i za to również wielkie brawa dla autora. A jaki jest wątek porwania i śledztwa prowadzącego do odkrycia prawdy? Rewelacyjny! Pogmatwany, pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji. I chociaż sporo przed końcem dowiadujemy się, kto i dlaczego porywał akurat niepełnosprawne dzieci, to nie jest koniec atrakcji. Można powiedzieć, że dalej jest jeszcze ciekawiej. I tak naprawdę do końca nie wiadomo, jak to się wszystko skończy i czy porwani wyjdą z tego żywi. Pod koniec napięcie sięga już dosłownie zenitu, chociaż wydaje się to niemożliwe, bo jego poziom w trakcie już i tak jest imponujący. Przeczytałam tę powieść w jeden wieczór i kawałek nocy. Nie mogłam jej odłożyć, dopóki nie dowiedziałam się, jak to się zakończy. To nic, że poszłam spać dopiero przed 5 nad ranem. Ważne, że poznałam zakończenie. Szkoda, że autor nie pociągnął tej opowieści dalej i nie wyjaśnił do końca wątków każdego z bohaterów. Mimo zakończonej lektury mam wiele pytań odnośnie tego, co się z nimi dalej stało. Chyba wolę, kiedy domknięte zostaną wszystkie wątki, jednak tak naprawdę tu nie było takiej konieczności, bo można wyciągnąć wnioski z tego, z czym autor nas zostawił. Sam powód, dla którego chłopcy zostali porwani został wyjaśniony bardzo dobrze, z nieco nawet pogłębioną analizą mechanizmów, które doprowadziły do pojawienia się tego pomysłu w wynaturzonych umysłach porywaczy. Powiedzieć, że całość (włączając w to powód porwania) jest wstrząsająca, to jak nie powiedzieć nic. Autor miał świetny pomysł na fabułę i poradził sobie w moim odczuciu bardzo dobrze. Dla mnie to była totalna nowość. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z taką koncepcją w thrillerach. Świetny pomysł i jeszcze lepsze wykonanie. Książka skłania czytelnika do refleksji, a na przykładzie rodziców porwanych i również części dzieci pokazuje próby poradzenia sobie z sytuacją. Można się poddać albo walczyć. Wybór należy do nas. „Ukryci” to nieszablonowa, wstrząsająca, gęsta od emocji historia, ze świetnie skrojonymi portretami psychologicznymi oprawców, ofiar i ich rodziców. Udał się autorowi ten thriller psychologiczny. Jeśli pierwszy był tak dobry, aż strach pomyśleć, co będzie dalej. Serdecznie polecam i czekam na więcej.

Zastanawialiście się kiedyś nad skalą zaginięć dzieci? Ja wiem ,że to jest taki temat który dopóki nas bezpośrednio nie dotyczy to również mniej nas interesuje. Owszem słyszymy od czasu do czasu w mediach,że tu czy tam zaginęło dziecko. Jeżeli jest to głośna sprawa to ten szum wokół porwania trwa dłużej, ale z czasem i tak wszyscy oprócz bliskich tego uprowadzonego dziecka o tym zapominają. A statystyki przerażają. Marek Stelar już tak ma, że swoimi książkami ludzi zachwyca. Do tej pory tylko "Blizny" Pana Marka czytałam i okazały się one bestsellerem. Teraz sięgnęłam po pierwszy w dorobku Autora thriller psychologiczny "Ukryci". Dzisiaj zabieram Was do Szczecina. Poznajcie Martę Sygit, pracownicę sklepu budowlanego. Marta samotnie wychowuje piętnastoletniego Piotra. Chłopak dwa lata temu uległ poważnemu wypadkowi na deskorolce i od tego czasu porusza się na wózku. Dzień jak co dzień. Marta podjeżdża pod sklep, zostawia Piotra w aucie i rusza na zakupy. Po powrocie ze sklepu odkrywa,że Piotr zniknął. Okazuje się, że w ostatnim roku w Szczecinie i okolicach zostało uprowadzonych czworo dzieci i do tej pory ich nie odnaleziono. "Oni żyją. Ukryci. Schowani przed całym światem, ale żyją..." Marta rozczarowana pracą policji próbuje na własną rękę odnaleźć syna. Korzysta nawet z usług jasnowidza. Szperając w internecie natrafia na dane Marka Bielawskiego - ojca jednego z porwanych wcześniej chłopców. Wspólnie z Markiem rozpoczynają prywatne śledztwo. Marek ma pieniądze i kontakty więc wie gdzie trzeba szukać. Aby dotrzeć do porywacza potrzebna będzie pomoc wybitnego psychiatry. Doktor Sobczak to autorytet i tylko on może zajrzeć w głąb ludzkiej psychiki. Czy pomocna okaże się tutaj hipnoza? "Wszystko, co się na tym świecie dzieje, jest efektem tej gry, gry pozorów. Nie ma przypadku, przeznaczenia, boskiego planu. Jest wynik gry. Gramy w nią wszyscy..." Porywacz uprowadza niepełnosprawne dzieci ponieważ ma nad nimi kontrolę. Zegar wciąż tyka , a czas ucieka. Gdzie ukryci są chłopcy? "Ukryci" to taka książka którą się dosłownie połyka w całości. A później człowiek dochodzi do siebie i się zastanawia czy takie rzeczy faktycznie się zdarzają? Na szczęście książka to fikcja literacka ale na świecie nie brakuje chorych,wypaczonych świrów. Czasami mijamy ich na ulicy i nawet o tym nie wiemy. No przecież wyglądają normalnie, a co siedzi w ich głowach tego nie wie nikt. Autor przedstawił nam silną i gotową na wszystko matkę. Pokazał, że ta kobieta nie cofnie się przed niczym. Dla niej liczy się tylko dobro dziecka. Kolejny aspekt to miłość braterska naznaczona przez wypadek z dzieciństwa. Miłość, poświęcenie, determinacja i upływający czas to tylko niektóre elementy tej historii. Przygotujcie się na szok i niedowierzanie. Polecam! Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Filia.

„Ukryci” wskoczą na półki księgarń 15 czerwca i myślę, że wiele osób już czeka, czy przypadkiem nie pojawiła się ta książka w empiku wcześniej. Aczkolwiek, przecież jeszcze jest kwestia tego, że na targach książki w Warszawie można było ją zdobyć o wiele wcześniej i już być po lekturze. Ja miałam okazję ją czytać już w drodze na targi i powiem szczerze, że… no właśnie, było warto? Ale najpierw o czym w ogóle jest ta książka. A jest to thriller psychologiczny, czyli coś innego niż dotychczas nam serwował autor. Fabuła opiera się na poszukiwaniu chłopców, którzy są uprowadzani. Jako pierwszego przedstawia nam Piotrka, niepełnosprawnego syna Marty. Matka jest załamana, świat jej się wali na głowę, a policja wcale nie posuwa się w poszukiwaniach do przodu. Dlatego kobieta postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i przy okazji poznaje Marka, którego syna również porwano. Czy uda się im ich znaleźć? A może wpadną w kłopoty? Do tego wszystkiego pojawia się psychiatra, który ma wyciągnąć z zakamarków umysłu świadka to, co mógł zobaczyć, a przy okazji pomóc znaleźć chłopców. Zbieg okoliczności? A może wręcz przeciwnie, jest to dziwne? No powiem szczerze, że już po okładce wiedziałam, że będę chciała tę książkę przeczytać. Był to moment, gdy pojawiła się w zapowiedziach wydawnictwa, ale nie czytałam opisu. Taki mój nawyk od jakiegoś czasu, bo czasami zbyt wiele jest zdradzane w tych właśnie opisach. Okazało się, że to świetny thriller psychologiczny, choć zakładałam, że będzie to raczej kryminał znając wcześniejszą twórczość autora. Myślę, że w tej książce zostało poruszone wiele trudnych tematów i jest niezwykle fascynująco, bo mimo wszystko nie czuć, że to było zrobione by grać na uczuciach. Niepełnosprawne dzieci są porywane, ale dlaczego akurat takie? Można by powiedzieć, że będziemy bardziej współczuć rodzicom, ale mi również od razu przyszło na myśl czy któreś z nich nie jest w to zamieszane, albo czy któryś rodzic nie chciał się pozbyć problemu. I tak właśnie autor podsuwa wiele poszlak, podsuwa pytania i buduje uczucie niepokoju. Do tego gabinet psychiatryczny, który miał być miejscem pomocy, aby się wyżalić, znaleźć odpowiedzi, a jest w nim bardzo dziwnie. Generalnie myślę, że to jeden z lepszych polskich thrillerów psychologicznych i choć dość szybko dowiadujemy się co i jak, bo do końca książki zostaje nam mniej więcej 1/3 gdy już wszystko wiemy, to do samego końca budowane jest napięcie, a wyścig z czasem i porywaczem nie pozwala odłożyć książki na bok. Polecam, bo autor mnie niezwykle zaskoczył i mam nadzieję, że to pierwsza z wielu jego tego typu powieści.

"Uderza co kilka miesięcy. Porywa zawsze chłopców. Zawsze niepełnosprawnych ( ... )". Najpierw dwudziestominutowe zakupy ... Potem już tylko przeraźliwy strach i niepewność o los syna. W trakcie prowadzonego postępowania Marta Sygit dowiaduje się, że jej syn nie jest pierwszy. Czy będzie ostatni? Jego niezwykle zdeterminowana matka zrobi wszystko, by właśnie tak było, bo kolejny dzień bez niego, bez wieści o nim jest nie do zniesienia. Nie jest ze swym bólem sama. Pomaga jej ojciec wcześniej zaginionego chłopca. Za porwaniem zwykle stoi okup, a jak było w tym przypadku? "Wszystko co się na tym świecie dzieje jest efektem gry pozorów. Nie ma przypadku, przeznaczenia, boskiego planu. Jest wynik gry. Gramy w nią wszyscy. Ja, ty i ten, który porwał nam dzieci". Fabuła toczy się dwutorowo. Z jednej strony jesteśmy świadkami ogromnej determinacji rodziców i towarzyszymy im w poszukiwaniach zaginionych dzieci, z drugiej pochłania nas niezwykle intrygująca rozmowa pomiędzy psychiatrą, a jego pacjentem. Myślę, że porwanie dziecka stanowi samo w sobie ogromny dramat, ale co można powiedzieć w sytuacji, gdy porwane zostaje dziecko z niepełnosprawnością? Brak mi słów. Opowieść, w której niemoc i bezsilność przeplata się z wiarą, siłą i nadzieją. To, co dla mnie niezwykle istotne, to sposób w jaki Autor przedstawia istotę niepełnosprawności. Jest klasycznie, bo przecież powszechnie wiadomo, że "dzieci bywają okrutne, wytykają palcami, wyszydzają, zachowują się jak potwory i wychodzą z nich mali sadyści". To jedna strona medalu, druga sprawia, że na mojej twarzy pojawia się uśmiech, a w sercu pojawia się nadzieja, że uda nam się tę tak dotąd stygmatyzowaną niepełnosprawność odczarować ❤️ Świetny pomysł na intrygującą fabułę, która z pewnością mocno angażuje czytelnika i wymaga skupienia, bo prawda która wygląda zupełnie inaczej, niż przypuszczacie. Thriller psychologiczny, który naprawdę wciąga, prowokuje do stawiania pytań i zmusza do szukania wielu odpowiedzi. Pokazuje ogrom miłości, nie zawsze tej czystej i niewinnej. Czasem bywa jednak tak, że zakończenie pozostawia niedosyt i wtedy zawsze mam nadzieję na kontynuację. Tu, moja nadzieja jest ogromna. Jak bardzo światem rządzą pozory? Do czego jest zdolny zdesperowany rodzic? Znajdziecie tu wszystkie odpowiedzi. I pamiętajmy, że "nie ma lepszego i gorszego zła. Jest po prostu zło". To dopiero moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora, ale z pewnością nie ostatnie. Tym serdeczniej dziękuję Wydawnictwu za egzemplarz książki.

Niepełnosprawny syn Marty znika w niewyjaśnionych okolicznościach. W trakcie poszukiwań okazuje się, że to nie jest jednostkowy przypadek, a podobnych uprowadzeń było przynajmniej kilka. Kobieta postanawia rozpocząć własne śledztwo, a pomaga jej w tym ojciec innego zaginionego dziecka. Wow, co tu się działo! W pewnym momencie sama czułam się jak na kozetce u psychiatry. Totalny mętlik w głowie połączony z dezorientacją. W jednej chwili wszystkie moje przypuszczenia wywracały się do góry nogami. Wiedziałam, że już nic nie wiem, by dosłownie za chwilę znów powrócić do swoich przypuszczeń. I tak kilka razy. Panie Marku przecież to niehumanitarne tak poniewierać czytelnikiem. Autor w swojej książce osadza osoby z różną niepełnosprawnością i w związku z tym ukazuje jak różni ludzie radzą sobie z własnymi ograniczeniami. Zaznacza, jaki wpływ ma otoczenie i jak łatwo zniszczyć słabe jednostki, wypaczyć ich psychikę. "To właśnie dzieciaki ze szkoły zniszczyły w nim tego wesołka, tego silnego chłopaka, którym był." Jednocześnie to opowieść o sile i zaangażowaniu najbliższych. O matce, która jest w stanie zrobić wszystko dla dobra własnego dziecka, ale także o sile braterskiej miłości. To co mnie najbardziej zaciekawiło to posłużenie się w fabule zagadnieniami hipnozy oraz katalepsji. Mnie od dawna fascynuje i jednocześnie zastanawia cały mechanizm hipnozy. Jestem ciekawa czy byłabym podatna na tego typu manipulacje. Jeśli chodzi o katalepsję to przeraża mnie jej fizjologiczny stan czyli tzw. paraliż senny. By nie było tak słodko muszę zaznaczyć, że rozczarowało mnie zakończenie. Moim zadaniem w porównaniu do całości jest po prostu nijakie, urwane, pozostawia mnóstwo niedopowiedzeń. Atmosfera w trakcie czytania cały czas się zagęszczała i z niecierpliwością czekałam na ten punkt kulminacyjny. Kiedy już go osiągnęłam poczułam się jakby mnie ktoś nagle popchnął, a ja gwałtownie poturlałam się w dół. Bez ostrzeżenia i jakiegokolwiek wyjaśnienia. Jak Autor nadmienia, to Jego pierwszy thriller psychologiczny i moim zdaniem, mimo małych zgrzytów poradził sobie z zadaniem bardzo dobrze. Jest napięcie, historia intryguje i angażuje czytelnika. Nie brakuje też różnorodnych emocji. Polecam!

„Ukryci” to czternasta już książka Marka Stelara. To pierwszy thriller psychologiczny autora. Pisarz pokazał, że nie tylko kryminał jest jego domeną. W najnowszej książce stworzył intrygującą historię oraz wyraziste postacie. Autor doskonale skonstruował fabułę, sprawiając, że historia opisana na kartach tego thrillera mocno wbija się w naszą psychikę. Historia ta nie wyparuje z naszej pamięci, lecz pozostanie w niej na zawsze. A ja gotuję się w oczekiwaniu na kolejną książkę Marka Stelara – autora, wobec którego nie ukrywam swej fascynacji. Fascynacji względem kunsztu tworzenia mocnych historii. Na kartach „Ukrytych” poznajemy historię Marty Sygit. Dramat kobiety zaczyna się w momencie, gdy z parkingu centrum handlowego znika jej piętnastoletni, niepełnosprawny syn. Co gorsze okazuje się, że Piotrek nie jest jedynym niepełnosprawnym dzieckiem, które zaginęło w tym czasie. Kto jest porywaczem? Dlaczego porywa dzieci z niepełnosprawnością? Niestety policyjne śledztwo nie przybliża nas do rozwiązania tajemniczych zaginięć. Marta jest tak bardzo zdeterminowana w poszukiwaniach syna, że wraz z lokalnym przedsiębiorcą, Markiem Bielawskim postanawiają wspólnie schwytać porywacza. Syn Marka również zaginął. Bez wątpienia „Ukryci” to thriller z górnej półki. To książka, której nie można ukryć na stosie książek do przeczytania. Wręcz przeciwnie warto sięgnąć po nią od razu. Bez zbędnej zwłoki. W zamian otrzymacie mocną historię, z wartką akcją oraz zagadką, której rozwiązywanie to prawdziwa uczta. Ta detektywistyczna. Ta kryminalna. Ta spod znaku solidnego thrillera psychologicznego. I oczywiście ta czytelnicza. Marek Stelar ponownie nie zawiódł moich oczekiwań. Co ważne pokazał, że również w thrillerze psychologicznym ma nam do zaoferowania intrygującą historię, która mocno trzyma w kleszczach niepewności o jej finał. Autor doskonale czuje się w kryminale. Równie fenomenalnie odnalazł się w thrillerze – dzięki temu gatunek ten zyskuje na wartości. Zatem nie będę tego ukrywał, warto sięgnąć po najnowszą książkę Marka Stelara. Zdecydowanie polecam! Emocje podczas lektury gwarantowane! Książka „Ukryci” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia, Filia Mroczna Strona

"Ukryci" to już kolejna książka w dorobku Autora i jednocześnie debiut, jeśli chodzi o thrillery psychologiczne. Przyznaję, że sięgając po tę książkę nawet nie wiedziałam, że tym razem Pan Marek pokusił się na thriller. "Nie było lepszego i gorszego zła. Było po prostu zło" To miał być zwykły dzień, jak każdy inny. Marta Sygit wybierając się z synem na zakupy, w najczarniejszych snach nie śniła, że jej niepełnosprawny syn zostanie uprowadzony. Po rozmowie z policją okazuje się, że Piotrek nie jest jedyny, a porywacz działa już od roku. Brak postępów w śledztwie skłania Martę do własnych poszukiwań, w ten sposób kobieta trafia na Marka, ojca jednego z zaginionych chłopców. We dwoje gotowi są zrobić wszystko, by odzyskać swoje dzieci.. "Ukryci" to doskonalne skonstruowany thriller psychologiczny, który wciąga czytelnika od pierwszych stron, a z każdym kolejnym rozdziałem intryguje coraz bardziej. Pan Marek miał świetny pomysł na fabułę, która w nie jednym czytelniku może wzbudzić uczucie niepokoju, strachu i lęku. Choć na rynku wydawniczym jest mnóstwo publikacji z motywem porwań dzieci, wciąż chętnie sięgamy po takie książki licząc na powiew świeżości. Jak wypada thriller psychologiczny w wykonaniu Pana Marka? Jak dla mnie bardzo dobrze. Pomimo tego, że podczas czytania nie czułam jakoś specjalnie napięcia i strachu, to jednak chęć poznania zakończenia była tak duża, że książkę niemal pochłonęłam. Autor ma lekki i przyjemny styl, jego książki czyta się błyskawicznie. Jak sam Autor wspomina, "Ukryci" to nie jest historia, która ma zwrócić naszą uwagę na problem zaginięć dzieci, to historia silnej i zdeterminowanej kobiety, która gotowa jest zrobić wszystko by odzyskać dziecko. I pod tym względem książka Pana Marka wypadła naprawdę bardzo dobrze. Jedyne co mnie męczy i nęka to zakończenie, w którym czegoś mi zabrakło, czuję pewien niedosyt. Finalnie uważam, jednak że "Ukryci" to bardzo dobra książka i ja ze swojej strony mocno kibicuje Autorowi by nie zaprzestał pisania thrillerów, wiem również, że stać go na dużo więcej. Czekam z niecierpliwością na kolejne książki spod pióra Pana Marka a Was zachęcam do sięgnięcia po "Ukrytych".