Twoje kompetentne dziecko. Dlaczego powinniśmy traktować dzieci poważniej? (okładka miękka)

Jasper Juul otworzył mi oczy na wiele spraw. Pomógł spojrzeć na dziecko z boku. W swojej książce zachęca do poznania swoich dzieci na nowo, do przyjrzenia się swoim relacjom stojąc z boku. Zachęca do wglądu w samego siebie i realnej oceny sutuaxji. Książkę czyta się lekkoz szybko i niezwykle przyjemnie . Jest to krok milowy w rozwoju i wychowaniu dzieci, który ma zadanie ułatwić rodzicom ten jakże trudny proces wychowania. Polecam z całego serca wszystkie pozycje Jaspera Juula.

Czytałam wszystkie książki Jespera Juula wydane przez MiND. "Twoje kompetentne dziecko" jest, moim zdaniem, najlepszą z nich. Psychologia dziecka podana jest tutaj w bardzo przystępny sposób, na przykładach konkretnych sytuacji, a także - co uważam za bardzo ważne - z konkretnymi poradami, jak tworzyć dobrą relację z dzieckiem. Polecam każdemu, kto chciałby wejść w świat dziecka i zrozumieć je.

Ja dopiero przygotowuje się do roli rodzica i była to pierwsza książka o wychowaniu jaką czytałam. Nie jest napisana najprostszym językiem, ale mi wiele dała. Pokazała mi takie spojrzenie na dzieci i ich wychowanie, jakiego w zasadzie dotąd sobie nie uswiadamialam. Polecam przyszłym i aktualnym rodzicom. Nigdy nie jest za późno aby być lepszym rodzicem 🙂

Merytorycznie jest ok, ale ciężko się czyta tą pozycje. Osobiscie jestem już trochę zmęczona taką formą przekazywania wiedzy. Jak kiepski podręcznik do historii.

Co łączy trzylatkę, która ugryzła w przedszkolu swoją rówieśniczkę i dwulatka, który próbuje uderzyć swoją mamę? Złość? Frustracja? Sposób wyrażania siebie typowy dla tego okresu rozwoju? A może reakcja rodziców – „nie masz prawa tak się zachować”?
Jasper Juul, duński psychoterapeuta dziecięcy, w swojej niedużej, ale bardzo esencjonalnej książce "Agresja - nowe tabu?" porusza niezwykle ważne rzeczy związane z wychowaniem dzieci. Przeprowadza nas przez źródła powstawania agresji, sposoby współdziałania u dzieci, wzajemne reakcje w systemie rodzinnym. Z szacunkiem dla najmłodszych i znaczącą konkluzją dla dorosłych: agresywne emocje powstaje tam, gdzie nie czujemy się wartościowi dla naszych bliskich. W relacji dziecko – rodzic odpowiedzialność za to spoczywa na rodzicu.
Juul nie zostawia jednak rodzica w bezradności. Daje praktyczne wskazówki, jak mądrze radzić sobie z emocjami dzieci przez prawdziwy dialog, okazywanie ciekawości i zainteresowania, akceptację i osobisty feedback. Polecam!

Bardzo dobrze napisana ksiązka na temat podejścia rodziców do swoich dzieci. Autor w sposób bardzo łagodny naprowadza rodziców na właściwy sposób myślenia. Generalnie przekaz jest bardzo prosty: zauważać swoje dziecko. Jesper pokazuje na konkretnych przykładach, jak prosto, może wyglądać relacja rodzica i dziecka, jak się tylko zmieni sposób patrzenia na pewne sytuacje. Po lekturze tej książki, dużo się zmieniło w moim podejściu do wychowani.

Bardzo trudna dla rodzica i jednocześnie niezwykle użyteczna. Pomaga przyjrzeć się własnym przekonaniom i mechanizmom jakie uruchamiamy w wychowywaniu dzieci. Zweryfikować swoje poglądy i skorygować tam gdzie uznamy za słuszne. Pokazuje dziecko jako człowieka - o czym często zapominamy, a co niesie ze sobą szereg konsekwencji w codziennym życiu. Warto znać i przemyśleć.

Jako rodzic jestem kompletnym debiutantem, a chyba jak każdemu ojcu zależy mi na tym, żeby moje dziecko dorastało nie tylko szczęśliwe, ale również by umiało później radzić sobie w życiu. Czytałem już sporo poradników, gorszych i lepszych - ten zdecydowanie zaliczam do tej drugiej grupy. Rzeczowy, konkretny i bardzo przekonujący w proponowanych metodach wychowawczych.

Warto sięgnąć po tę pozycję, choć na pewno nie ze wszystkim trzeba się zgodzić. Książka ta to bardziej teoretyczny, trochę naukowy wykład, ale ciekawy i wciągający. Juul otworzył mi oczy na pewne aspekty wychowania dziecka, zwiększył moją uważność i świadomość. Na pewno nie zaszkodzi przeczytać.

Pozycję tę polecam rodzicom, ale przede wszystkim kadrze nauczycielskiej. Jestem zwolenniczką treści tam zawartych. Trzeba pamiętać, że dziecko ma takie same prawa jak każdy z nas i należy je tak traktować tak, jak my byśmy sami chcieli być traktowani. A tak często w polskich szkołach nie jest.