Szał. Trylogia mocy i szału. Tom 2 (okładka  miękka, 05.2019)

Wciągająca opowieść o magii i miłości. Cały czas utrzymuje w napięciu. Akcja toczy się w pięknych Bieszczadach i Warszawie, przeplatając ze sobą miłośc, intryge, zaklęcia i różne światy bohaterów. Zakończenie pozostawia tyle otwartych drzwi, że od razu ma się chec sięgnąć po ostatnia część.

„Szał” jest moim drugim spotkaniem z twórczością Anny Lewickiej, a zarazem drugim tomem „Trylogii mocy i szału”. Byłam ciekawa tego, co tym razem przyniesie nam autorka, z jakimi bohaterami się spotkamy, jakie emocje to wzbudzi w czytelnikach. „Więź” mi się spodobała na tyle, że zdecydowałam się sięgnąć po kolejną książkę spod pióra Lewickiej. Poprzednio bardzo podobała mi się to, że zdecydowała się wpleść w opowieść elementy fantastyki, którą tak bardzo lubię, jak było tym razem? Bohaterka „Szału” to Iga, siostra poznanej nam Alicji, to dziewczyna żywiołowa, uparta, kochająca dobrą zabawę i wolność. Jednak to nie wszystko, to tylko część jej osobowości, którą ukazuje światu. Jest wrażliwa i bardzo oddana siostrom, w końcu w ich żyłach płynie magiczna moc. Alicja i Wiktor związali swoje losy za pomocą rytuału, który miał wiele ułatwić, nie byli świadomi i przygotowani na jego konsekwencje. Uroczystość została zorganizowana w Bieszczadach, tam też Iga poznaje przyjaciela Wiktora, tajemniczego Alexa, który przyciąga ją do siebie niczym światło ćmę. Alex jest berserkerem, kusi dziewczynę swoją odmiennością, tak bardzo się różni od znanych jej mężczyzn, jednak nic nie jest tak łatwe, jakby mogło się wydawać. Dziewczyna wplątuje się w to towarzystwo mimo częstych ostrzeżeń Alicji na temat berserkerów. Iga jest uparta i uważa, że Alex nie jest dla niej żadnym zagrożeniem, ma na to namacalny dowód, relację siostry z Wiktorem. Widzi dla siebie szansę, jednak jej relacja z ciemnowłosym mężczyzną nie należy do najłatwiejszych. Mężczyzna jest bardzo tajemniczy, ma swoje własne sekrety, które woli zachować dla siebie. Między nimi iskrzy, jednak są zbyt wystraszeni, aby się przed sobą przyznać, że pragną czegoś więcej. Na przyciąganie reagują świadomym odepchnięciem, co nie jest zbyt rozsądną reakcją, w końcu raz się żyje, prawda? Czy w obliczu nadchodzącego zagrożenia dziewczyny będą bezpieczne? Nie są same, mają wsparcie, ale czy to wystarczy? Zbyt rozproszone wieloma emocjami, zaangażowane w pewną kryminalną sprawę, która dotyczy Alexa są nieostrożne i rozkojarzone. Coś wisi w powietrzu, czeka na dogodny moment, aby się ujawnić i nie chodzi wcale o deszcz. „Szał” okazał się być nieco inny od jego poprzedniczki, nie chodzi jedynie o wplecioną intrygę kryminalną, ale także o to, że mieliśmy znacznie mniej tajemnic niż poprzednio. Na ujawnienie kilku przyjdzie nam jednak poczekać, myślę, że w finałowym tomie, co sprawia, że nie mogę się go doczekać. Jestem bardzo ciekawa, jak Lewicka zdecydowała się to rozegrać, nie wierzę, żeby nie miała już swoich mrocznych wizji dotyczących finału. Autorka nadal utrzymuję dynamiczną akcję, całość opowieści ma wysoki poziom. Nie jest to historia prosta, nudna i bezbarwna warto po nią sięgnąć, zwłaszcza, kiedy się poznało pierwszą część. Magia w połączeniu z trudnym uczuciem jest niezwykłą mieszaniną, nigdy nie wiadomo, czego możemy się spodziewać. Połączenie mitologii ze współczesnością jest tym, co mnie ciekawi, dlatego staram się zaspokajać mój czytelniczy głód, miałam szczęście, że udało mi się natrafić na powieść Any Lewickiej.

Niektóre związki rozpoczynają się gwałtownie i z równą intensywnością rozpalają zmysły dwóch stron. Nim się spostrzegą przelotna znajomość ewoluuje w coś poważniejszego, nienazwanego, lecz sprawiającego, że zmienia się perspektywa uczuć. Jednak czy świeża więź ma szansę przetrwać niespodziewane burze oraz pradawną siłę, która czeka na chwilę słabości? Czerpanie z życia pełnymi garściami wychodzi Idze doskonale, przynajmniej tak można by sądzić obserwując z boku. Jednak to nie pozory, ale jedna z twarzy dziewczyny, o wiele bardziej skomplikowanej niż większość myśli. Oddana siostrom zrobi dla nich wszystko, ale jednocześnie zdobywa to, czego pragnie. Alex jest mężczyzną z całkiem innej rzeczywistości, zupełnie odmiennym od dotychczasowych znajomych i to nie tylko z racji bycia berserkerem. To ostatnie intryguje Igę i nie zamierza ona dać posłuchu ostrzeżeniom siostry, przekonała się, że nie są oni zagrożeniem dla czarownic. Tak, właśnie czarownic, którą jest ona i bliskie jej kobiety oraz wiele znajomych. Liczy się przede wszystkim coś co łączy ją z Alexem, równie nieprzewidywalnym jak ona i mającym kilka sekretów w zanadrzu. Wydaje się, iż tych dwoje łączy prawdziwe, chociaż trudne uczucie, lecz coś czai się i czeka na odpowiedni czas. Magia czasem przynosi więcej niż było zaplanowane, zignorowanie znaków ostrzegawczych może drogo kosztować. Czy z tego pojedynku wyjdą siostry cało? Mają za sobą wieki kobiecej siły i wiedzy oraz nowych sprzymierzeńców, ale przeciwnik czekał wieki … Pradawne wierzenia i współczesna magia w połączeniu z gorącym uczuciem stanowią intrygującą mieszankę. W „Więzi” czytelnicy otrzymali doskonały wstęp do porywającej historii, w której autorka wyraźnie naszkicowała część postaci, inne pozostawiając w półcieniu, a zarys całości skutecznie pobudził apetyt na dalszy ciąg. Druga część nie rozczarowała, nawet więcej już od pierwszych stron można było się poczuć usatysfakcjonowanym lekturą, ale z każdą kolejną kartką opowieść jeszcze mocniej wciąga. Nieprzewidywalność, magiczny klimat oraz przede wszystkim bohaterowie sprawiają, że zaraz po przeczytaniu „Szału” od razu pragnie się poznać trzecią część niezwykłej trylogii, w której nie ma nic oczywistego. Z jednej strony na wskroś współczesna historia dwojga ludzi, którzy jednocześnie są całkowicie różni oraz o wiele bardziej podobni niż mają odwagę to przyznać. Z drugiej prawdziwie nordycka-słowiańska saga łącząca w sobie dawne mity z teraźniejszością, w jakiej więzy krwi, przyjaźni oraz rodzinne stają się źródłem wydarzeń całkowicie odmieniających egzystencję kilku osób. Anna Lewicka burzy granice i buduje pasjonującą fabułę, gdzie rzeczywistość ma więcej niż jeden wymiar, miłość ma tyle odcieni ilu bohaterów, a prawda co i rusz pokazuje nowe oblicze. Na samym początku „Szału” iskra namiętności rozpala ogień, lecz czy pochłonie on bohaterów? Tego nie wiadomo, ale kiedy czarownica i berserker zbliżą się do siebie temperatura wokół wzrasta szybko i płomień może zranić tego, kto nie będzie na to przygotowany. Jednakże to coś więcej niż opowieść o emocjach, pisarka dała czytelnikom niezwykle barwną, tajemniczą i magiczną książkę, w jakiej zdaje się, że to, co najlepsze dopiero nastąpi, pomimo już i takiej ogromnej dawki wrażeń. Walka tego, co było z tym, co jest już się rozpoczęła, zło znowu doszło do głosu i wykorzystało ludzką nieświadomość …

„Szał” to kontynuacja „Więzi” pani Anny Lewickiej. Akcja skupia się tym razem na siostrze Alicji – Idze oraz przyjacielu Wiktora – Aleksie. W przeciwieństwie do swojej siostry, Iga jest bardzo rozrywkową osobą, prowadzi bloga muzycznego i jeździ na festiwale. Alex tymczasem podobnie jak Wiktor jest nordyckim berserkerem a swój szał wykorzystuje mając tajemniczą, mroczną pracę. Pierwszy tom totalnie mnie zawiódł. Prawie na każdej stronie coś mi przeszkadzało i denerwowało. „Szał” na pewno wypadł lepiej. Przede wszystkim bohaterowie nie zostają parą już po pierwszych minutach znajomości (co nie przeszkadza im iść na całość!). Docierają się prawie przez cały czas trwania historii. W przeciwieństwie do Alicji i Wiktora poznają się naprawdę dobrze, próbują odkryć swoje zainteresowania, tajemnice i cechy charakteru. Nic nie dzieje się od razu. Nie przeszkadza to także pędzić akcji co zdecydowanie sprzyja czytaniu. W każdym rozdziale dzieje się coś zaskakującego a odkrywanie tajemnicy pracy Alexa to chyba największa przyjemność podczas czytania tej książki. Nie jest to jednak książka idealna. Przede wszystkim to co rzucało mi się w oczy podczas czytania to totalna teatralność wszystkich scen. Każda rozmowa, gestykulacje, emocje...to wszystko jest bardzo papierowe, nierealne i zbyt mocno przedstawione. No bo powiedzmy sobie prawdę. Widzieliście kiedyś, żeby normalna matka krzyczała do syna na środku dworca, że jej nie kocha i woli dziewczynę od niej? Ja też nie. Nie spodobało mi się także to, że para rozpoczęła znajomość od seksu. Wiadomo, sytuacje są różne, ale mi już dużo mówi takie coś o osobie, która oddaje się od razu byle poznanej osobie. Seks oczywiście towarzyszy bohaterom przez cały czas trwania książki. Podziwiam ich zdolności i wytrwałość fizyczną, taka królicza bym powiedziała. Bohaterowie, jak to często w romansach bywa, mają także chorobę dwubiegunową. Są sytuacje, których się nie wybacza łatwo, a tutaj wystarczyło ochłonąć i już po sprawie. I jeszcze jedno. Jestem dość ciekawa dlaczego promuje się tę książkę tak bardzo jako powieść o motywach słowiańskich. Zarówno w pierwszym tomie, a tym bardziej w tym, słowiańskości jest tyle co kot napłakał. Dla mnie jest to trochę oszukiwanie czytelnika, który prawdopodobnie liczy na powieść w stylu „Szeptuchy” pani Katarzyny Bereniki Miszczuk. Jako fanka słowiańskości poczułam już drugi raz bardzo oszukana. Zakończenie jednak zaintrygowało mnie do tego stopnia, że przeczytam trzeci, ostatni tom. Ostatnia siostra wydaje się być naprawdę oryginalną postacią i jestem ciekawa co siedzi w jej głowie.

Iga, siostra Alicji, oraz Alex, przyjaciel Wiktora, poznają się na weselu wspomnianej pary. Żadne z nich nie ukrywa, czego oczekuje od drugiej strony i tak oto trafiają nad jezioro i całkowicie się w sobie zatracają pod rozgwieżdżonym niebem. Jednak po wspólnej upojnej nocy, która miała być pierwszą i ostatnią, nie potrafią o sobie zapomnieć. Anna Lewicka znowu zaskoczyła. O ile, czytając „Więź”, kreowała nam się wizja, będąca wprost marzeniem introwertyka, o tyle w „Szale” nie ma o tym nawet mowy. Iga jest zupełnie inną osobowością niż Alicja. Jest vlogerką oraz częstą bywalczynią festiwali i klubów. Dzięki swojej otwartości i bezproblemowości jest postacią, którą po prostu da się lubić i której się kibicuje, mimo że podejmuje wiele irracjonalnych decyzji. Postać Alexa natomiast idealnie ją uzupełnia i zapewnia nam bardzo ciekawy wątek kryminalny. W „Szale” zostaje rozwinięty także wątek tajemnicy bieszczadzkiego jeziora w pobliżu, którego mieszkają Alicja i Wiktor oraz relacji między siostrami. „Szał” jest powieścią trzymającą w napięciu niemal do samego końca – w przeciwieństwie do „Więzi”, która była cudowną, pełną spokoju i powolnego wprowadzania do całości historią. Nawet myśląc, że autorka zapomniała o niektórych wątkach, zostajemy zaskoczeni, w jaką stronę zostały one w końcu rozwinięte, a gdy spodziewamy się już tylko sielskiego zakończenia, na ostatnich stronach dostajemy prawdziwą bombę. Po przeczytaniu całości miałam ciary i długo nie będę mogła o tej powieści zapomnieć. „Szał” jest zupełnie inny od „Więzi” – bardziej współczesny, dynamiczniejszy i erotyczny. Rozwija historię z pierwszego tomu „Trylogii mocy i szału”, a końcówka wprowadza do całości jeszcze więcej mroku i zagrożenia, o którym nie sposób zapomnieć i który czuć niemal przez cały czas czytania. Nie mogę doczekać się kolejnego tomu, a jeżeli „Więź” nie do końca Was do siebie przekonała to apeluję, byście dali tej serii jeszcze jedną szansę i sięgnęli po „Szał”, ponieważ jest od zupełnie inny od pierwszej części. Anna Lewicka, jak dotychczas, jest dla mnie literackim odkryciem tego roku.

Czyta się z zapartym tchem. Nie mogła się oderwać! Historia Igi i Alexa to kontynuacja pierwszej części WIĘZI. Obie genialne, choć kompletnie różne. SZAŁ to prawdziwe szaleństwo :-) zawirowania, ciągle życie na krawędzi i ten sex..... No cały wachlarz emocji. Chcę się więcej. Czuję mega niedosyt, więc czekam na kolejną część.

Nadchodzi czas wyczekiwanego ślubu Alicji i Wiktora. Ich przeznaczenie właśnie zostało wypełnione. Iga, siostra panny młodej dwoi się i troi, by zorganizować dziewczynie wesele jej marzeń. Sęk w tym, że nie wszystko idzie zgodnie z planem. A to za sprawą Alexa, spóźnionego świadka pana młodego. Zamiast jednak zwady rodzi się coś, czego nikt nie mógł przewidzieć. Jedno spojrzenie, przyspieszone bicie serca i Iga uświadamia sobie, że z Alexem wiąże ją coś więcej, niż można byłoby przypuszczać. Za tą dwójką krok w krok podąża jednak nie tylko kontrowersyjna praca Alexa, ale także przyczajony wróg, który w końcu rośnie w siłę. Główna bohaterka powieści to żywiołowa i otwarta na nowe wyzwania dziewczyna. Przez to w książce całkiem sporo się dzieje. Gotowa do pomocy, przyjacielska, daleka od obrazu szarej myszki. Momentami wręcz zbyt wartka w uleganiu impulsom i magii chwili. Prowadząca bloga muzycznego osóbka, która lubi od czasu do czasu zjawić się na jakimś koncercie. Nie każde z jej zachowań mogłabym poprzeć, ale no cóż, okazała się nieco bardziej wyrazista niż jej siostra z poprzedniego tomu. Z kolei Alex jest berserkerem. Jego obowiązki nieraz mocno dają mu się we znaki zwłaszcza że szef na każdym kroku przypomina mu o istocie pracy i „rodzinie”, którą razem tworzą. Duet nie szczędzący sobie upustu namiętności. Stawiający na szczerość, ale w dużym stopniu także na fizyczność. Podobnie jak i poprzednim razem nie jestem w stu procentach usatysfakcjonowana wiarygodnością postaci. Były ciekawe, dostarczyły wiele wrażeń, ale w ramach książki, bez szansy na to, by wsiąknąć w moją pamięć i wywołać głębsze emocje. Początek książki to ciągnący się opis, który – przyznaję szczerze – zrobił na mnie bardzo przeciętne wrażenie. Autorka dała popis wyobraźni, co pochwalam i podziwiam, ale przy tym rozciągała wszystko do granic mojej wytrzymałości, które przekroczyła wywołując nudę. Na szczęście w końcu się zreflektowała i postawiła na dynamikę akcji, która w dalszym ciągu ma do zaoferowania naprawdę wiele. Zaczyna się ślubem bohaterów z pierwszego tomu. To dzięki ceremonii postaci tej części mają okazję po raz pierwszy spojrzeć sobie w oczy. Miłość od pierwszego wejrzenia? Prawie jak. Alex i Iga szybko odnajdują spełnienie w swoich ramionach, toteż na brak namiętności i pikanterii narzekać nie można. Charakterystycznym elementem serii są wplecione motywy słowiańskich wierzeń. Bohaterowie, choć na pierwszy rzut oka wyglądają zwyczajnie, wiążą nierozerwalnie swoje życie z magią. Czarownice, obrzędy, łacińskie słowa. I czające się zło, które czekało na dogodny moment słabe, ale powoli rosnące w siłę. Jest także szał Alexa, walka, broń – dlatego warto czytać ostrożnie, żeby się nie pogubić i w pełni czerpać korzyści z całej treści. Autorka pokazała wyobraźnię, zaimponowała mi mieszanką niecodziennych elementów, naznaczyła świat swoich bohaterów magią, więc tym samym zafundowała oryginalną, jak dla mnie, przygodę. Nie obyło się bez wad. Bohaterom brakuje szlifu nadającego ich osobowościom swobody i wiarygodności, co rzutuje na moją opinię podobnie jak i przy okazji pierwszego tomu. Książka ma potencjał, ale ten nie został w pełni wykorzystany. To dlatego, kierowana plusami i minusami wychwyconymi w historii, daję od siebie sześć z małym minusikiem w dziesięciostopniowej skali. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/06/sza-anna-lewicka-berserker-siostra.html

“(...) dziewczyna, której obecność w jego życiu okazała się nieprzewidywalna i wymykająca się spod kontroli w stopniu, który nie pozwala mu zaznać spokoju.” Iga jest średnią z sióstr Olszańskich, czerpie z życia pełnymi garściami. Podczas ślubu Alicji i Wiktora poznaje Alexa, spóźnionego świadka, który jest bardzo podobny do Igi. Nocna plaża w bieszczadach, nadwiślańskie bulwary warszawskie, krakowskie kamienice i zakamarki Lizbony, tam właśnie tym razem zabiera nas autorka. Znajomość Igii i Alexa naraża dziewczynę na wielkie niebezpieczeństwo. “Szał” to druga część trylogii Mocy i Szału i powiem wam, że szał był. Wciągnął mnie baaardzo. Druga część trylogii jest jeszcze bardziej zagadkowa, mroczniejsza i magiczna niż “Więź”. Wciąga od pierwszej strony. Iga jest taką bohaterką, która przypomina każdą czytelniczkę, natomiast Alex to wymarzony kandydat na męża, trochę zamknięty w sobie, mroczny i z tajemnicami. Świetnie się bawiłam czytając “Szał”.

Cała trylogia przypomina mi Sagę o Ludziach Lodu Margit Sandemo. Super mieszanka baśni magii legend miłości pikantnego seksu i to w polskiej scenerii. Zazwyczaj nie lubię rodzimych romansów ale ta seria jest inna, urzeka lekkością. Czuć że autorka przygotowała się merytorycznie, opisy zarówno miejsc jak i odwołania do lokalnych legend i podań sprawia że nie chce się przestać czytać A wyobraźnia działa już od pierwszych chwil czytania tak że znikają litery i już widzi się tylko obrazy, tez tak macie?