Tron z czaszek. Księga 1 (okładka miękka)

Jest to kontynuacja mojego ulubionego cyklu. Polecam każdemu fanowi z gatunku fantastyki. Ciekawy, brutalny i nowy świat jaki przyjdzie wam odkryć jest tego warty. Książka jest przeznaczona dla wieku 16+ i dojrzałe dzieci w gimnazjum. Młodsi czytelnicy nie docenią tej perełki. Pierwsza część to oczywiście Malowany człowiek, jakby ktoś nie wiedział.

Super książka - jak cała seria, czyta się szybko i nie mogłem się od niej oderwać ;)

Po przeczytaniu poprzednich części Malowanego człowieka NA PEWNO sięgniecie także po tą jak i kolejne. Seria jest jednym słowem niesamowita. Nieprzewidywalność wielu zdarzeń nadaje jej czegoś co potrafi naprawdę wciągnąć. Jest to moja ulubiona seria i serdecznie polecam każdemu .

Następna powieść, od której ciężko się oderwać. Kobiety walczące nocą. Walka o wpływy za dnia i o przeżycie nocą. Autor wciąż zaskakuje czytelników ciągłymi zwrotami akcji.

W moim odczuciu jest to najnudniejsza część sagi, nic się nie dzieje, siedziałem czytałem i się nudziłem. Nie ukrywam dla fanów sagi (czytaj mnie) warto ją przeczytać ;) wyjaśnia się kilka spraw. Jednak dla mnie była nudna.

Arlen, Naznaczony, Malowany Człowiek, Wybawiciel. Różne określenia na jednego człowieka. Człowieka, który postanowił wydać wojnę Otchłańcom, istotom, które co noc nawiedzają jego ukochaną ziemię. Przez trzy tomy, a w zasadzie przez sześć, ze względu na dzielenie jednej książki na dwie przez polskiego wydawcę, mieliśmy okazję być świadkami jego transformacji, od czasów młodości aż po dojrzałego mężczyznę, świadomego swoich wyborów i ich konsekwencji. Arlen powraca. W czwartym, siódmym tomie sagi Petera V. Bretta. Jak wypada "Tron z czaszek" w porównaniu do poprzednich części?

Nie będę opisywał Wam wydarzeń z poprzednich tomów. To nie ma sensu, jest tego zbyt wiele. Mogę zaznaczyć tylko jedno, po emocjonującym i dramatycznym finale poprzedniczki, Brett nastawił swoich czytelników na nową porcję mocnych doznań, ucinając Wojnę w Blasku Dnia" w kluczowym dla wszystkich nacji momencie. Sięgając po "Tron z czaszek" oczekiwałem mocnego powrotu Naznaczonego, kolejnych świetnych przygód i walk z najmocniejszymi Otchłańcami. W końcu walka z Alagai musi się kiedyś skończyć, prawda?

W zamian dostałem mnóstwo polityki, opisów, mało akcji, więcej wkurzającej Leeshy, i malutko, naprawdę skąpą ilość przygód Malowanego. Brett skutecznie strzelił sobie w stopę, porzucając niejako i spychając na dalszy plan wątek swoicg głównych postaci, zastępując go polityką Krasji, życiem mieszkańców Zakątka i osobistych rozterek Mistrzyni Zielarek. Wszystko jest mdłe, nudne i zwyczajnie proste. Do bólu. Ale po kolei.

Wątek Inevery, który był niezwykle mocno eksploatowany w poprzednich tomach znów przybiera na sile, gdy pierwsza żona Wybawiciela stara się utrzymać Tron w rękach swoich synów. Efektem takiego zabiegu jest swoista, polityczna papka, która sprowadza się do wewnętrznych walk, starć i zatargów, które nikogo nie interesują. Czytelnik, moim skromnym zdaniem, nie będzie się interesował problemami wewnętrznymi ludu, którego jedynym zadaniem powinna być walka z Otchłańcami i ich eksterminacja. Brett przyzwyczaił nas do szybkiej akcji i emocjonujących starć z potworami. Może kulało to w tomie numer 5 i 6, ale sens jego powieści sprowadza się do walk z potworami.

A tej w "Tronie z czaszek" jak na lekarstwo. Mamy kilka małych epizodów, jednak wątków, które dzieją się w nocy jest strasznie mało - jeden, góra dwa. "Tron z czaszek" krwawi od samych początków - Brett nastawia nas automatycznie, że w tej części nie będzie dużych ilości flaków demonów. On postanowił przybliżyć funkcjonowanie państwa, zarządzanie i wartość innych ludzi niż tylko wojowników. Nuda.

Postacie z "Tronu" nie przypominają tych z poprzednich. Rojer wsiąkający w krasjańską kulturę, irytująca i dziecinna Leesha, która miota się między swoimi decyzjami i wewnętrznymi rozterkami, nawet sylwetka Arlena się załamała - ślepo dąży do realizacji swojego planu, nie patrząc na nic i nikogo - jak koń z łatkami na oczach. Wszyscy bohaterowie, których tak lubiłem, nagle stali się nijacy i zwyczajni, reprezentujący ligową szarzyznę, która zamiast bawić czy trzymać w napięciu zwyczajnie nudzi.

Jednak nadal jest to uniwersum Bretta, które zachwyca swoją różnorodnością. Nadal trwa Wojna w Blasku Dnia, Krasjanie realizują swoje śmiałe plany, ludzie z północy muszą się zjednoczyć i nie baczyć na dawne zatargi. Machina ruszyła i śmiało pędzi do przodu, momentami czuć tą specyficzną atmosferę zbliżającego się końca, kilka razy "Tron z czaszek" mnie pochłonął i zachwycił, jednak były to momenty ulotne i bardzo, bardzo krótkie.

Do siódmego tomu przygód Naznaczonego wróciłem ze zwyczajnego sentymentu - dobrze kojarzy mi się moja przygoda z książkami Bretta, pamiętam czytanie jego powieści do późnych godzin nocnych. Teraz nic z tego nie pozostało, a szkoda. Dodatkowym strzałem stopę, który dobił ten tom, jest podzielenie go na dwie części. Polski wydawca konsekwentnie dzieli powieści pisarza na dwie, do tej pory nie rozumiem jego motywu. Pierwszy tom "Tronu z czaszek" ma niesamowicie słabe zakończenie. Mogłem przełknąć inne niedociągnięcia i dziwne rozwiązania, ale zakończenia pierwszego tomu nie mogę zdzierżyć - jest tak prymitywne i zwyczajne, że moje oczy bolały, gdy kończyłem książkę. Czułem się jakbym oglądał jakiś słaby film paradokumentalny, gdzie aktorzy mają zerowe doświadczenie. Efekt jest taki, że takim zakończeniem, wydawca chciał zatrwożyć czytelników, zachęcając ich do kupna drugiej części.

Sam się teraz zastanawiam czy kupować drugą część. Sentyment pozostał, ale wątpię bym sam kupił tom drugi, poczekam na obniżki, albo pożyczę z biblioteki. Fani będą zachwyceni,w końcu będzie to nowa książka o Arlenie i spółce, jednak z tomu na tom jest coraz gorzej i nie co ukrywać - Cykl Demoniczny czyta się coraz ciężej. Mam tylko nadzieję, że Brett wkrótce postanowi zakończyć swoją sagę i napisze chociaż mocne zakończenie, tak byśmy wszyscy zapamiętali przygody Naznaczonego jako fajną przygodę.

Książka wciągajaca, choć niektóre wątki nie poszły po mojej myśli. Mimo to polecam :)

Wczoraj w biedronce wyhaczyłem "Tron z czaszek" za 27 zł. Polecam :)

Poprzednie powieści przeczytałem jednym tchem i tak też było z tą. Z całą pewnością zasługuje na ekranizację.

Na mojej półce są wszystkie części Cyklu demonicznego, niektóre z nich czytałam po kilka razy, wydałam na nie fortunę, ale na szczęście ojciec też się wkręcił i do części z nich się dołożył, więc było warto :D
Książkę kupiłam zaraz jak tylko wyszła. Przyszła trzy dni później i... od razu się za nią zabrałam! Strasznie długo czekałam na tę część, więc kiedy ją zaczynałam bałam się, że nie będę pamiętać o co tam chodziło, ale na szczęście nic takiego nie miało miejsca. Autor doskonale podejmuje temat, wplata nowe wątki. Jest to chyba jedna z najlepszych części, przyjemnie mi się ją czytało, pochłonęłam ją w kilka dni. Miałam nadzieję, że już w tej odsłonie Leesha urodzi, ale chyba muszę na to jeszcze poczekać (Liczę na córeczkę!).
Miałam problem z przypomnieniem sobie kto kim jest. Wszyscy ci synowie Jardira, dama, dama'ting... tego jest dużo! I dlatego super, że z tyłu jest ród Ahmanna, a jednak nie pamiętałam wielu szczegółów. Mieszane odczucia mam tu co do naszej Zielarki, jej postępowanie jest... no podłe, ale z drugiej strony robi co musi żeby chronić dziecko. Podobało mi się ograniczenie scen seksu, których według mnie w poprzedniej części było po prostu za dużo i szybko się to nudziło.
Czytając tę część miałam szansę polubić postacie, którymi gardziłam przez poprzednie części, ale i znienawidzić te, które lubiłam. Tak więc mózg mam autentycznie ugotowany.
Cudowne dowcipy, gra słów nie do przebicia, wartka akcja, opisy wszelkich starć na najwyższym poziomie, realizm postaci, sceny przez które masz ochotę płakać - oto co dostałam w tej książce! I to jak podane! Wszystko jest poprowadzone po mistrzowsku. Jeśli mam podać jakąkolwiek wadę...
Hm... będzie trudno.
Ah, mam. Może mała, ale jest: za mało Arlena i Jardira, moich ulubionych postaci, ale to wiadomo, kto co woli! Pewnie dostanę ich w następnej części ^^ Muszę jeszcze powiedzieć, że z tą książką dzieje się coś dziwnego! Nie wiem co, ale czytam, czytam, czytam, jestem coraz bardziej nakręcona, aż w całym pokoju CZUĆ co się dzieje na kolejnych stronach i tak strona za stroną aż nagle... KSIĄŻKA SIĘ SKOŃCZYŁA! Jak to się mogło stać?! Ja nie mam pojęcia! Jak ktoś to ogarnia to niech mi wyjaśni, bo ja nie pojmuję!
Ogólnie książkę polecam, wspaniale napisana, wspaniała kontynuacja, wspaniałej serii, wspaniałego autora. To wszystko co chciałam powiedzieć, bajo!