Tron tyrana. Wielkie płaszcze. Tom 4 (okładka miękka)

Doczekać się tej pozycji już nie mogłem, polecam. Super zakończenie serii.

Świetne zakończenie historii Wielkich Płaszczy.

Super jak cała seria

Od I tomu cyklu o Wielkich Płaszczach powtarzam, że to moje literackie guilty pleasure. Doskonale zdaję sobie sprawę z wszelkich niedociągnięć oraz przeszarżowań w fabule, jednak autor ma zdecydowanie patent na wzbudzanie we mnie ogromnych emocji. Nie tym razem było w przypadku epickiej konkluzji czterotomowej opowieści o Wielkich Płaszczach. Można by rzecz, że wzorem największych kinowych produkcji, w tym tomie wszystkiego jest więcej. Jeszcze więcej akcji, emocji, wzruszeń oraz ogólnej epickości. Mimo, że główny trzon fabuły wydawał się już ustalony to autor potrafił nagle wszystko zmienić o 180 stopni. Nie raz bardzo mnie zaskoczył i zmusił ponownie do zastanowienia, jak Pierwszy Kantor Wielkich Płaszczy zamierza tym razem poradzić sobie z zagrożeniem. I to mającym swoje źródło pierwszy raz poza granicami rodzimego kraju. Podczas lektury jak zawsze zawiesiłem wszelką trzeźwą ocenę fabuły i dałem się ponieść historii. I ponownie mogłem przeżyć epickie przygody z naszą nieśmiertelną trójką Wielkich Płaszczy. W Tronie tyrana, jak już wspomniałem wyżej, nie brakuje niczego. Nie raz autor potrafił mnie wzruszyć, zaszokować, czy zmusić do współczucia głównym postaciom. Po latach czytania mam jeden warunek. Książka może mieć swoje wady, ale musi być „jakaś”. Często to powtarzam w swoich opiniach, ale jest to u mnie już niezmienne. Opowieść ma mi dostarczyć emocji, a w tym autor Tronu tyrana jest naprawdę dobry. Cały cykl to gotowa historia do przeniesienia na ekran. Tron tyrana jest tomem finalnym, więc warto przyjrzeć się jak autorowi udało się pospinać wszystkie wątki. Dla mnie finał był zaskakujący, ale i satysfakcjonujący. Cieszy mnie także obietnica autora, że kiedyś wróci do świata Wielkich Płaszczy, bo jestem bardzo ciekaw dalszych losów Falcia, Brastiego i Kesta. Najmocniejszym punktem całego cyklu jest dla mnie więź łącząca trójkę głównych bohaterów. Ich przyjaźń była w stanie przeciwstawić się wszystkim przeszkodom i przeciwnościom. Gdyby nie wsparcie Brastiego i Kesta, Falcio nie byłby w stanie osiągnąć tego, co udaje mu się osiągnąć. Pierwszy Kantor Wielkich Płaszczy przede wszystkim jako sędzia szanował prawo i starał się postępować według jego zasad. Tron tyrana wystawia na próbę wszystkie zasady moralne, jakimi kieruje się Falcio. Autor stara się odpowiedzieć na pytanie, czy prawo i sprawiedliwość są tożsame. Czy służąc jednemu, nie sprzeciwiamy się drugiemu. Wielką siłą tego cyklu jest, że opowiada on o wielu ważnych sprawach. I mimo że te prawdy często podane są w lekki i żartobliwy sposób, nie można o tym zapominać. Tron tyrana spełnił moje wszelkie oczekiwania co do konkluzji tej historii. Autor z każdym tomem rozwija się i daje czytelnikowi coraz lepsze historie. Ja po ostatniej stronie czuje zadowolenie i radość, także mi nie zabrakło w tym tomie niczego. Nie raz będziecie się śmiali i wzruszali podczas lektury. To mogę Wam obiecać. Gorąco zachęcam do sięgnięcia po cały cykl Wielkich Płaszczy. Naprawdę warto.

Płaszcz i szpada po raz czwarty. Sebastien de Castell kończy "Tronem Tyrana" cykl "Wielkie Płaszcze" - końca dobiega fantastyczna przygoda, w której wszyscy jako czytelnicy braliśmy udział na przestrzeni ostatnich trzech lat z okładem. Finał ten jest epicki i pełen rozmachu, godzien całego cyklu. Nie zabraknie tutaj ani walki, ani wartkiej akcji, ani wielkich emocji. W finalnym tomie "Wielkich Płaszczy" tron Trystii znów jest w niebezpieczeństwie. Po latach zmagań i poświęceń Falcio val Mond, Pierwszy Kantor Wielkich Płaszczy, jest bliski realizacji marzenia swojego zmarłego króla i obsadzenia na tronie jego córki Aline, by raz na zawsze przywrócić praworządność w Tristii. Jednak, jak to w przypadku Wielkich Płaszczy bywa, sprawy się komplikują. W sąsiednim kraju enigmatyczny nowy przywódca Avares jednoczy barbarzyńskie armie, od dawna nękające granice Tristii. Co gorsza, ponoć ma nowego sojusznika: Trin, która dwukrotnie próbowała zabić Aline, by zdobyć tron Tristii dla siebie. Mając za sobą armie Avaresa, dowodzone przez żądnego krwi wojownika, Trin będzie nie do powstrzymania. "Ostrze zdrajcy", "Cień rycerza" i "Krew świętego" znalazły w "Tronie Tyrana" godne zakończenie. De Castell zgrabnie spiął ze sobą wszystkie wątki i poprowadził nas ku finałowi, który zaiste godzien jest całego cyklu. Nie zawsze zdarza się, że tom finalny jakiejś opowieści zamyka wszystkie wątki, a do tego zachwyca epickością i poprowadzeniem fabuły. Autorowi "Tronu Tyrana" się to udało. Bardzo fajne jest końcowe mrugnięcie okiem de Castella, który nie wyklucza... powrotu do tej historii :) Być może będziemy więc jeszcze kiedyś mieć okazję zawitać do świata Wielkich Płaszczy - nie wiem jak Wy, ale ja jestem na takie spotkanie jak najbardziej chętny :) Polecam! Dziękuję Wydawnictwu Insignis za egzemplarz recenzencki. #TronTyrana #SebastienDeCastell #Insignis #WielkiePłaszcze https://cosnapolce.blogspot.com/2020/10/tron-tyrana-sebastien-de-castell.html

"Co się stało z Krajem? Czy król był naprawdę tym za kogo go miałem? Dlaczego wszyscy są przeciwko? Dlaczego wszytko idzie nie tak? Dlaczego wszystko w co uwierzyłem obróciło się w proch? Czemu cały znajomy mi świat nagle stanął na głowie?" To tylko jedne z nielicznych pytań które nasuwają się na myśl podczas lektury. Nie mogę wyjść z podziwu dla autora, że za każdym razem gdy choć spróbujesz przewidzieć co się stanie, nawet w niedalekiej przyszłości, albo jesteś pewny co do wydarzeń, nagle następuje obrót o 180° i wszystko jest kompletnie nie tak jak sobie wyobrażasz, a jest to ogromna zaleta! Przez wszystkie 4 tomy czytelnik poznaje świat, wpaja się mu różne mądrości, mówi co jest czarne a co białe i to wszystko w bardzo logiczny i wiarygodny sposób. Tak wiarygodny, że zapomina się, że jest to narracja pierwszoosobowa i wszystko to tylko myśli i uczucia Falcia. Powoli, z coraz większym tempem czytelnik uświadamia to sobie i ma taki mętlik w głowie jak główny bohater. Wszystko stanęło na głowie już lekko przed połową. Bardzo fajnie powoli, w naturalny sposób wyjaśniają się wątki z poprzednich tomów. Niestety Falcio dalej robi to samo i zachowuje się kompletnie idiotyczne. To raczej na pewno specjalny zabieg autora, ale miejscami cholernie denerwujący. Na szczęście im bliżej końca tym jest zdecydowanie lepiej. Niesamowite jest to jak na tle całej tetralogii zmieniają się pozycje osób, jak przyjaciel staje się wrogiem i na odwrót i to niejednokrotnie. Rozwinięcie dal Verteri to genialny pomysł! Tylko chciałabym poznać resztę zakonów. Zakończenie to czysty geniusz. Mimo wszystko jest idealne. Niezbyt szczęśliwe i niezbyt smutne. Dokładnie takie jakiego trzeba do tego by zapamiętać książkę! Polecam całym sercem ❤️ Aż smutno rozstawiać się z tym całym światem i bohaterami którzy byli tak genialnie wykreowani. Mam nadzieję, że będzie mi dane zobaczyć jak " Falcio, Kest i Brasti powrócą... pewnego dnia."

Niestety to już ostatnie spotkanie z bohaterami Wysokich Płaszczy. Akcja gmatwa się coraz bardziej, bohaterowie stają przed wyborami, które mogą zmienić wszystko i zapewne zrobią wiele aby szczęśliwe zakończenie nadeszło. Czwarty tom cyklu nosi tytuł „Tron tyrana”. O książce możemy przeczytać, że: Jak daleko można się posunąć, by zrealizować marzenie zmarłego króla? Po latach zmagań i poświęceń Pierwszy Kantor Wielkich Płaszczy Falcio val Mond jest bliski wypełnienia swojej ostatniej misji. Jej celem jest osadzenie na tronie Aline – córki króla. Tylko tym sposobem można raz na zawsze przywrócić Tristii praworządność. Jak to jednak u Wielkich Płaszczy bywa, sprawy bardzo się komplikują. W sąsiednim kraju nowy przywódca Avares jednoczy barbarzyńskie armie, które od lat zagrażają granicom Tristii. Co gorsza zyskał nowego sojusznika. Jest nim Trin, która dwukrotnie próbowała zabić Aline, by zagarnąć tron Tristii. Przy wsparciu armii Avaresa dowodzonych przez żądnego krwi wojownika, Trin wydaje się nie do powstrzymania… Można napisać praktycznie to samo, co przy poprzednich częściach. Kto wychował się na hrabim Monte Christo z radością sięgnie po te tomy. Widowiskowe pojedynki (tak nawet w książkach są takie), walka o przetrwanie, miłość, nienawiść, szczypta magii i wielka przygoda. Cykl rozkręca się coraz bardziej i mam wrażenie że czwarty tom jest tak przeładowany nie tylko emocjami, że czytelnik nawet nie będzie wiedział, kiedy dotrze na końcowe strony. Szkoda tylko że to ostatnie spotkanie z bohaterami. To prawda że cykl ten praktycznie sam się czyta. Dla wielbicieli akcji w czystej postaci pozycja obowiązkowa. Polecam całą serię.

Minęło wiele lat, wiele zmagań, wyrzeczeń, niebezpieczeństw do pokonania. Jednak wszystko wskazuje na to, że jednak Falcio val Mond spełni marzenie swojego zmarłego króla i jego córka Aline zasiądzie na tronie, a w Tristii zagości spokój i praworządność. Niestety zjednoczeni przez Avaresa barbarzyńcy zaczynają zagrażać sukcesowi misji, a jakby tego było mało Trin i Avares chcą zjednoczyć siły, co może skończyć się bardzo źle. Czy Aline po raz kolejny uniknie śmierci? Czy Falcio spełni marzenie swojego zmarłego króla? Co stanie się z Wielkimi Płaszczami?.... Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/09/wydawnictwo-insignis-ksiazka-pt-tron.html