Trędowata. Tom 2 (okładka  miękka)

Każdy zapewne słyszał o historii niespełnionej miłości. O Trędowatej Heleny Mniszkówny. To opowieść, do której się powraca mimo upływu lat, która zachwyca mimo, że jest starsza od nas, która opowiada historię, jakich znamy wiele. Ale ta powieść ma w sobie to „coś”, co sprawia, że żyje w nas długo, niezapomniana, żywa i barwna. Nastoletnia Stefania Rudecka, po zawodzie miłosnym, udaje się do pałacu słodkowickiego, gdzie dostaje posadę nauczycielki Luci Elzonowskiej. W tym domu z wyższych sfer Stefcia swoim sposobem bycia i naturalnością, zdobywa serca wszystkich domowników, nawet starszego dziadka Luci, pana Macieja. Jednak najbardziej zauroczony jest młodą dziewczyną, wnuk Macieja, ordynat Waldemar Michorowski. Od pierwszego wejrzenia zdobywa jego serce. Jednak bez wzajemności. Stefania z dystansem i oschłością traktuje Waldemara. Jednak z upływem czasu zerka na niego coraz śmielej i nie broni się przed uczuciem. Ale zdaje sobie sprawę, że ich związek nie miałby żadnych szans na powodzenie. On, bogaty arystokrata, pan na włościach, za którym zerkają wszystkie okoliczne panny z lepszych domów. Ona, zwykła szlachcianka, nauczycielka, z innych sfer, dla nich zawsze obca, trędowata, nie pasująca do ich zacnego świata. Czy taka miłość ma szansę na powodzenie? Tym bardziej, że miała miejsce w czasach, gdy nierówności społeczne była bardzo akcentowane, gdzie liczyło się pochodzenie i urodzenie. Kopciuszek, tylko w staromodnym wydaniu. Czy rodzina Waldemara pozwoli na taki mezalians? Czy Waldemar sprzeciwi się rodzinie i wybierze miłość? Trędowata to historia niespełnionej miłości, skazanej na porażkę tylko i wyłącznie z uwagi na różnice społeczne między zakochanymi. Dzisiaj to raczej trudny do zaakceptowania powód, ale w ówczesnych czasach inne prawa i zasady panowały. Liczył się blichtr, majątek i pochodzenie. Te przymioty przysłaniały inne cechy i zalety, stały na drodze do szczęścia zakochanym osobom. Obraz bardzo smutny i przygnębiający. Skazywało się mających ku sobie na cierpienie i udrękę, a czasem też prowadziło to do bardziej drastycznych skutków. Autorka pięknie opisuje ówczesne realia, życie na salonach i arystokratyczne zabawy. Umiłowanie kultury i sztuki, bycie ponad innymi. Język plastyczny i pełen wyrażeń właściwych dla okresu, w którym się dzieje opowiadana historia. Znakomicie przedstawiona przyroda, natura, cudowne okolice sprawiają, że do serc puka miłość i namiętność. Subtelne i delikatne zaloty, ukradkowe spojrzenia, przypadkowe muśnięcia dłonią to już dzisiaj zapomniane meandry zdobycia serca umiłowanej. Można się zatopić w tych cudownie uchwyconych detalach, tak nieśmiało ukazanych. Ta powieść ma w sobie coś magicznego i niezwykłego. Ta delikatność i subtelności, wspaniała elektryzująca i pełna podniecenie atmosfera przenoszą nas wiele lat wstecz, abyśmy mogli się cieszyć i rozkoszować rozkwitającym romansem. Tą historią można się delektować, smakować ją powoli, bez zbędnego pośpiechu. Trzeba pozwolić, aby nasze zmysły rozkoszowały się pięknym uczuciem, w aurze tajemniczej scenerii i przepełnionym pożądaniem słodkowickim klimacie. Polecam, piękna i wzruszająca historia, przepełniona subtelną miłością.

Jest to 2 i ostatni tom "Trędowatej". Przyznam się, że bardzo byłam ciekawa jak się potoczą dalsze losy bohaterów. Jednak to co przeczytałam to ... Muszę to powiedzieć. Ta historia bardzo mnie rozbiła. A dokładniej po prostu złamała mi serce. Ale po kolei. Czytamy tutaj o dalszych losach Stefanii Rudeckiej - dziewczyny z niższych sfer oraz magnata Ordynata Waldemara Michorowskiego. Para wyznaje sobie swoje uczucia i pragnie być razem mimo wszystko. Wie jednak, że to nie będzie takie łatwe. Waldemar jednak nie ma zamiaru popełnić błędów dziadka i chce walczyć o ukochaną. Po wielu bojach, gdy w końcu wszyscy najbliżsi Ordynata akceptują Stefcię i dają młodej parze błogosławieństwo, młodzi są naprawdę szczęśliwi. Przygotowują się do ślubu, choć jest wiele osób, które nieprzychylnie patrzą na ich związek. Z czasem, panna Rudecka poprzez dostawanie anonimów, zaczyna się zastanawiać, czy naprawdę może uszczęśliwić Michorowskiego i czy kocha go naprawdę. I nagle, znienacka staje się coś, czego absolutnie nikt się nie spodziewa. To wydarzenie zmienia diametralnie życie wielu osób. Od teraz nic już nie będzie takie samo.... Czy uda się pokonać Stefci i Waldemarowi wszystkie przeciwności losu? Czy mogą być ze sobą szczęśliwi i pokonać fatum ciążące nad ich rodzinami? Czy magnaci zaakceptują Pannę Rudecką jako "swoją" ? Czy jest coś, co może pokrzyżować plany ukochanych? Jaki finał będzie miała ta historia? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie podczas lektury. Jak napisałam na początku ta historia złamała mi serce. Finał, jaki zaplanowała Autorka, całkowicie zwalił mnie z nóg. Nie tego się spodziewałam. Bardzo zżyłam się z bohaterami i razem z nimi przeżywałam iść miłość. Były momenty szczęśliwe i smutne, jednak wszyscy wiedzieli, że gdy tych dwoje się połączyć, zapanuje wreszcie upragnione szczęście i równowaga. Los jednak potrafi być bardzo przewrotny. Najlepszy dzień życia może zamienić się w piekło. Gdy jeszcze okazuje się, że poza losem, brutalni są również ludzie. I to Ci wyżej urodzeni. Myślą, że wszystko im wolno, bo ślepo wierzą w to, że są lepsi od innych. Nikt jednak nawet nie podejrzewa, że pod maskami fałszywej dobroci, ukrywają swoje prawdziwe, mroczne twarze. Tak było i w tym przypadku. Wiele czynników, które połączyły się razem, spowodowały istną truciznę. Dlatego czytając tę pozycję, czułam okropny smutek i złość. Nie mogłam przeboleć, że ta historia się tak skończyła. Jestem bardzo ciekawa części o Ordynacie dlatego już niedługo i z nią się zapoznam. Jednak ta historia szczerze mnie wzruszyła i myślę, że zapamiętam ją na długo. Jak dla mnie jest to piękna historia, mimo wszystko. Dlatego bardzo się cieszę, że miałam możliwość ją poznać. Jeśli ktoś z Was jeszcze jej nie zna, to naprawdę polecam się z nią zapoznać ;) w mojej ocenie warto. Bardzo dziękuję Wydawnictwo WasPos za egzemplarz do recenzji i przyznaję 9 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów.

Po przeczytaniu tomu pierwszego natychmiast sięgnęłam po kontynuacje historii Stefanii i Waldemara… 📚 Stefania po śmierci swojej babki i otrzymaniu jej pamiętnika oraz zapoznaniu się z nim podejmuje decyzje…. Co na to Waldemar? „Nie możesz zaślubić odoby niższej sfery.Byłoby to wykroczeniem przeciw zasadom rodu Michrowskich,przeciw tradycji rodowej-byłoby to nawet występkiem przeciw etyce” 🌷Drugi tom jest jeszcze bardziej emocjonalny niż poprzedni.Dzięki poznaniu szczegółów walki o miłość Waldemara do Stefanii fabuła została rozbudowana o poznaniu konwenansom,które rządziły się na przełomie XIX i XX. Osoby,które należały do „wyższej” strefy społecznej pokazują swoją niechęć do osób „niższego” statusu. Bardzo podobała mi się postawa Waldemara,który odważył się sprzeciwić osobom z jego kręgu i pokazać,że warto walczyć o prawdziwe uczucie. Niestety zakończenie jest przygnębiające….nie zawsze można zdobyć to,czego się pragnie.Na drodze spotyka się zawistnych ludzi,którzy potrafią zniszczyć drugiego człowieka…. Świetna książka,która pokazuje różnice pomiędzy ludźmi w owym okresie i stosunku do siebie,gdy są o rożnym statusie społecznym. Koniecznie trzeba ją przeczytać. Polecam