TOPR. Żeby inni mogli przeżyć (okładka twarda)

• Autorka pośrednio oddaje głos ratownikom, uzupełniając ich wypowiedzi o opisy głośniejszych wypadków, co nadaje sens porównaniu tej książki do thrillera względem napięcia, które wywołuje. • Zawiera rozdziały poświęcone najważniejszym obszarom działalności TOPR-u: ratownictwu jaskiniowemu, medycznemu, lawinowemu i nurkowemu. Książka pozwala przyjrzeć się bliżej tej organizacji, jest pełna konkretnych informacji. • Czytanie umila piękne wydanie w twardej oprawie, w dużym formacie i na przyjemnym w dotyku papierze. Są też zdjęcia! Więcej: www.onlypretender.pl

Bardzo fajna i pouczająca książka, która uczy respektu do gór i własnego ego. Daje fantastyczny przekaż pracy ratowników górskich.

Książka warta przeczytania.

Błyskawiczna realizacja zamówienia. Sama przyjemność otrzymać tak ciekawą książkę tak szybko.

Rewelacja, z braku czasu mam duże zaległości w książkach, jednak po zakupie Topru wciągnęłam się i rzuciłam wszystko aby ją jak najszybciej skończyć.Dwa wieczory i mega gruba ksiązka pochłonięta.Wciąga bardzo, fajnie napisana, chce się czytać i nie przerywać.Człowiek nabiera pokory i szacunku do cięzkiej pracy Ratowników Topr...Mega....

Książka przeznaczona na prezent, więc o jej zawartości się nie rozpisuję. Natomiast co do procedury zakupu i dostawy mogę powiedzieć, że szybko i sprawnie. Forma odbioru w najbliższym sklepie z sieci empik bardzo przydatna.

Niestety nie jestem w stanie pojąc fenomenu tej książki. Dla osób nie mających stałej styczności z górami (z Tatrami) może okazać się pożyteczną pozycją. Dla tych, którzy, interesują się Tatrami, a więc siłą rzeczy mają także pewną wiedzę na temat TOPR, z książki nie dowiedzą się raczej nic nowego. Dla mnie, jedyną nowością było istnienie "ratowników strzałowych". Mam wątpliwości, czy można ją nazwać w pełni reporterską pozycją - niektóre jej części miały wydźwięk wyraźnie poradnikowy (np. te dotyczące ratownictwa lawinowego). Takiej wiedzy - szczególnie w literaturze i mediach popularnych - nigdy za dużo. Czy jednak jest na to miejsce w reportażu? W wielu miejscach książki Sabały-Zielińskiej miałem swoiste deja vu - "przecież o tej akcji ratunkowej już czytałem kilkadziesiąt stron temu...". Niektóre wydarzenia były przywoływane w kilku miejscach. Zadziwiło mnie także mieszanie wątków, czyli opisywanie jednego typu ratownictwa w rozdziale traktującym o innej gałęzi. Co mnie zaskoczyło - w opisach akcji ratunkowych znalazły się takie zdarzenia z tragicznej historii Tatr, które nie były przeprowadzane przez TOPR - dotyczy to zwłaszcza ratownictwa jaskiniowego. Jak więc takie opisy mają się tematyki książki, traktującej o Pogotowiu, a nie o wypadkach w górach? Przeglądając, jeszcze przed lekturą, zamieszczone w kolorowych wkładach fotografie, zaciekawiły mnie zdjęcia grupy kanioningowej TOPR. Nie wiedziałem, że taka sekcja istnieje w Pogotowiu. Z każdym kolejnym rozdziałem czekałem na informacje o tej nietypowej działalności TOPR. I tak w oczekiwaniu doszedłem do rozdziału pt. "Zakończenie"... Poza podpisami zdjęć, nigdzie nie znalazłem nawet jednozdaniowej wzmianki na ten temat... Co jest największym minusem? Skrajny subiektywizm autorki. Cały obraz TOPR jest zbudowany wyłącznie z opinii... ludzi z TOPR. Czyżby takie podejście do sprawy pozwalało na inne nakreślenie sprawy niżli tylko w tęczowych barwach. Przywoływany na początku książki konflikt GOPR/TOPR pokazuje całą sprawę wyłącznie z jednej strony. Widać, że autorka oparła się tylko na opiniach TOPR, nie docierając choćby do ani jednej z osób z grona "seniorów GOPR", którzy mogliby rzucić trochę innego światła, takiego mniej oślepiającego... To ograniczenie się wyłącznie do środowiska TOPR przebija się przez całą publikację - jeśli dobrze zakodowałem to jedyną osobą spoza grona ratowników i ich rodzin był poszkodowany grotołaz-wspinacz. Rozmów z innymi ofiarami nie przypominam sobie. Przy wypadku Olszańskiego i Łabunowicza wspomina się neutralne w ocenie TOPR słowa matki, zapominając o tym, że ojciec Bartka - Lech, był skrajnie krytyczny wobec TOPR. Napisał na ten temat książkę: "TOPR. Święte krowy", która na pewno obiektywną nie jest, ale pokazuje pewne racje drugiej strony, o których Sabała-Zielińska dziwnym trafem zapomniała uwzględnić, prześlizgując się po temacie. W całej książce, chyba jedynymi akapitami krytykującymi TOPR były te dotyczące stosunku mężczyzn-ratowników do kobiet-ratowniczek. Wydaje się, że reporterka zbytnio zaufała samym ratownikom - rysując ich jako nieomylnych i pozbawionych wad ludzi. Książka, a także późniejsze spotkania promocyjne, sprawiają wrażenie dobrze zaplanowanej akcji marketingowej. Sama książka natomiast na pracę pisaną na "zamówienie" TOPR. Niewątpliwie "szum" wokół TOPR może wyjść tej organizacji na dobre, aby wreszcie ich profesjonalna i bezsprzecznie wyjątkowa praca i misja zaczęły być nagradzane czymś innym niż tylko poklepywaniem po ramieniu przez kolejne ekipy rządzące.

Książka świetna! Nie da się od niej oderwać!

Świetne pióro, niesamowite historie, kopania wiedzy o ratownictwie TOPR. Dawno nie czytałam książki która tak wciąga, a jestem bardzo wybredna i ciężko mi znaleźć książki które jestem w stanie przeczytać od deski do deski. Gorąco polecam i już zakupiłam kolejna książkę autorki.

Genialna książka. Literatura faktu napisana w sposób niezwykle przystępny , czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Autorka opisuje życie Toprowców ''od kuchni ''. Pozycja dla każdego,kto wybiera się w Tatry. Otwiera oczy na kwestie bezpieczeństwa w górach.