The Darkest Moon (okładka miękka)

Druga część moim zdaniem jest o niebo lepsza od tej pierszej. Czytało mi się ją znacznie lepiej niż poprzedniczkę, mino, że akcja tak wolno się toczyła, że aż ciężko było mi w to momentami uwierzyć. Na minus również jest relacja Kariny i Kaela, a właściwie jej brak. Chociaż na WIELKI plus muszę tutaj przyznać zakończenie, której przeleciało mi przez moment w głowie, ale jednak było niespodziewana. O wiele bardziej podoba mi się akcja w drugiej połowie książki, mniej więcej od kolacji w domu ojca Kariny. Mimo wszystko, dla mnie to taki średniczek jeśli chodzi o tego typu książki.

Ciężko ocenić tą książkę bo mimo całej sympatii do Anny Todd uważam, że dużo w tej książce jest na siłę. Namiętności brak , fabuła rozwlekana na siłę. Mimo to 4 gwiazdki bo po dwóch częściach można zżyć się z Kariną i Kaelem.

Nie spodziewałam się takiego rozczarowania. Mam wrażenie że autorka na siłę pisała ten tom w którym nic się nie dzieje . Jak na drugi tom poszłam się oszukana treścią bo żadnych istotnych zmian w życiu bohaterów nie wniosła

Super kontynuacja poprzedniej części „The Darkest Moon”, szkoda tylko, że zaczyna się robić ciekawie dopiero w ostatnich rozdziałach, liczę na trzecią część.

Średnie

Mega

Odkąd Karina rozstała się z Kaelem minęło już trochę czasu. Mimo tego, dziewczyna nie może zapomnieć o mężczyźnie, który najpierw poruszył jej serce, a potem oszukał ją, pomagając jej jedynemu bratu dostać się do wojska. Przecież doskonale wiedział, że jest to ostatnia rzecz, jakiej by chciała… Los sprawia, że Karina i Kael wciąż wpadają na siebie znacznie częściej, niż by sobie tego życzyli. Przypadkowe spotkania burzą kruchy spokój, który udało im się stworzyć. Wkrótce dziewczyna postanawia, że skoro nie może ostatecznie pozbyć się Kaela ze swojego życia, spróbuje pozostać z nim w przyjaznych stosunkach. Czy jednak jest to możliwe, gdy oboje żywią do siebie uczucia znacznie głębsze od przyjaźni? Dobrze pamiętam, gdy zaczytywałam się w tej historii Anny Todd, która przyniosła jej największą popularność – w ,,Afterze". Byłam wtedy w na przełomie podstawówki i gimnazjum, gdy pochłaniałam w zawrotnym tempie internetową wersję fanfiction, jeszcze zanim zostało wydane w formie książki. Pomimo tego, że Internet gotuje się od krytycznych komentarzy na temat tej serii, ja wspominam ją z sentymentem i nie mogę myśleć o niej inaczej niż w pozytywnych kategoriach. To właśnie stało się powodem, dla którego zdecydowałam się sięgnąć po nową książkę Anny Todd wydawaną w Polsce – liczyłam na to, że obudzi we mnie te pozytywne odczucia sprzed lat, przedstawiając zupełnie nową dla mnie historię. Czy tak się stało? Pierwszym elementem, na który chcę zwrócić uwagę w analizie tego, co poszło w tej książce nie tak, będzie akcja. A raczej jej brak. Nie chodzi nawet o to, że tempo powieści jest niespieszne, tylko o to, że wydarzenia pojawiające się w niej można zliczyć na palcach jednej ręki. Gdybym postarała się stworzyć przykładnie szkolny plan ramowy zdarzeń, składałby się on z zaledwie 5 punktów, wypisanych i tak z dużym wysiłkiem. ,,The Darkest Moon" nie jest wcale długą książką – liczy 320 stron – jednak to, jak niewiele się w niej dzieje, jest prawdziwym ewenementem. Czym więc zapełnione są strony powieści, jeśli nie jest to porywająca akcja? Rozważaniami, przemyśleniami, wspomnieniami. I potem od nowa: wspomnieniami, przemyśleniami, rozważaniami. Oczywistym jest fakt, że narracja pierwszoosobowa w książce daje czytelnikowi możliwość wglądu w głowy bohaterów, jednak zachowany musi zostać balans między faktyczną akcją, która nadaje tempa historii, a rozwlekłymi wywodami natury sercowej, prezentowanymi z perspektywy obu postaci. Autorka widocznie zapomniała, że nie czytamy traktatu o utraconej miłości, lecz powieść, którą należy w jakiś sposób napędzać. Nie od samego początku było jednak tak źle. ,,The Darkest Moon" to jedna z tych książek, które bronią się jeszcze jakoś, dopóki czyta się je bez większego zagłębiania się. Dopiero w momencie, gdy zaczniecie się zastanawiać nad sensem tego, co macie przed oczami, zaczną się schody. W trakcie czytania książki kilkukrotnie wpadałam w lekki stan odrętwienia, w którym nie skupiałam się za mocno na tym, co widzę na kartce. Wtedy było całkiem dobrze – może nie przeżywałam żadnych wzniosłych chwil, jednak nie denerwowałam się też tak, jak to było już później, gdy zaczynałam mocniej analizować to, co czytam. Odkryłam bowiem, że pod pozorami ładu znajdują się nieprzeciętne zasoby braku logiki i drażniące elementy, ukryte w zachowaniu bohaterów. Temat bohaterów warto pociągnąć, bo mamy z nimi do czynienia bezustannie, nawet w większym stopniu, niż byśmy sobie tego życzyli, patrząc na niepowstrzymaną falę ich rozmyślań, z jaką musimy się mierzyć. O ile na samym początku wydawało mi się, że Karina i Kael będą postaciami, które łatwo będzie mi polubić, dosyć szybko musiałam sobie ten pomysł wybić z głowy. Fakt, że zarówno Karina, jak i Kael, są niesamowicie dumni i przekonani o swojej nieomylności, a na dodatek obdarzeni wysokim poziomem arogancji, sprawia, że dosyć ciężko jest czytać ich przeplatające się ze sobą perspektywy, w których nie stronią od wzajemnych oskarżeń. W pewnym momencie czułam się, jakbym była mediatorem w sprawie dwóch gimnazjalistów, którzy nie mogą dojść do porozumienia, nie przejawiając ponadto nawet ułamka chęci wysłuchania drugiej strony. Dodatkowy problem miałam z naszą główną bohaterką, Kariną, którą otaczała wielce irytująca aura pod tytułem Nie-Jestem-Jak-Inne-Dziewczyny. Zapewne wszyscy spotkaliście się z tą sytuacją, gdy powody zapierającej dech w piersi znakomitości bohaterki, o której wszyscy mówią, nie przejawiają się absolutnie w żaden sposób. Jak na zupełnie przeciętną dwudziestoletnią dziewczynę, która pracuje jako masażystka, a po godzinach pochłania chrupki serowe w zadziwiających ilościach, Karina ma nieco wygórowane mniemanie o samej sobie. A już na pewno przesadzone są opinie osób wypowiadających się o niej. Ja sama – zarówno w Karinie, jak i w Kaelu – nie dostrzegłam żadnej wyjątkowości. Ciąg dalszy: /booksofsouls.blogspot.com/

Minęło sporo czasu odkąd czytałam książkę „The Brightest stars. Pożar zmysłów”, a zarazem pierwszy tom cyklu Stars autorstwa Anny Todd, muszę przyznać, że czasem wracałam do tej książki myślami, zastanawiałam się, kiedy będzie jej kontynuacja. Polubiłam głównych bohaterów i nie chciałam pozostać w takim zawieszeniu, wiele różnych rzeczy między nimi się potworzyło i z pewnością trzeba było pewne rzeczy naprostować. Zastanawiałam się czy dla Kariny i Kaela będzie jeszcze szansa? Czy będą potrafili sobie zaufać i stworzyć coś pięknego wspólnie? Główną bohaterką książki jest Karina, młoda dziewczyna, która nie miała łatwego dzieciństwa. Można powiedzieć, że było wręcz destrukcyjne, kształtowało ją i sprawiało, że w dorosłym życiu się gubiła. Wiecznie nieobecni rodzice, wymagający wojskowy, ciągłe napięcie, zwłaszcza, kiedy matka ją opuściła. Te wszystkie wydarzenia ją kształtowały, sprawiły, że wybrała takie życie, a nie inne życie. Postanowiła się wyprowadzić z rodzinnego domu, chciała zacząć żyć na własny rachunek, być panią samej siebie, więc Kupiła dom, zaczęła pracę w studiu masażu, odcinając się od przykrej przeszłości i co gorsza mężczyzny, do czasu, kiedy poznała Kaela. Mężczyzna jest żołnierzem, obolałym, nie tylko wewnętrznie, cierpi na bóle mięśni, które są bardzo twarde i spięte. Mimo młodego wieku poznał w życiu tak wiele okrucieństwa i śmierci, to wszystko odcisnęło na nim piętno. Karina zdawała się gasić wszelki ból, którego przychodziło mu doświadczyć. Między nimi doszło do pewnego nieporozumienia, którego Karina nie potrafi mu wybaczyć, pomimo tęsknoty, którą czuje na każdym kroku. Ma awersje do wojska, wojskowych i miała pewną obietnicę z Austinem, żaden z nich nie miało wiązać z armią swojej przyszłości. Kiedy więc dowiedziała się o tym, że Kael maczał w tym palce poczuła się zdradzona i skrzywdzona. Mężczyzna natomiast się nie poddaje, stara się ze wszystkich sił być przy niej, jej bliskich i pomagać, kiedy tylko może i nadarzy się okazja. Między bohaterami nawiązuje się przyjaźń, Karina stara się być ostrożna, tylko, czy to im wystarczy? Karina ponad wszystko boi się kolejnych ran, krzywdy, których może zaznać z jego rąk. Ile można sobie odmawiać szczęścia i miłości? Jak potoczą się losy bohaterów? „The Darkest Moon" jest udaną kontynuacją, podróż Kaela i Kariny nie jest łatwa, są dwiema pokrewnymi duszami o pięknych sercach połączonych w znaczący sposób. Chociaż dziewczyna poczuła się zdradzona przez brata i Kaela, to jest to podyktowane troską i wspomnieniami wszystkiego, co przeżyła mając wojskowego w rodzinie. Nie chciała tego samego dla swoich dzieci, dzieci brata, nie mogła patrzeć, jak koło zatacza krąg, nie spodziewała się, że Austin podejmie taką decyzję, a ktoś, komu ufała tak ochoczo mu w tym pomoże. Anna Todd napisała opowieść o porzuceniu, oszustwach, przetrwaniu w trudnych warunkach i budowaniu zaufania, swojego świata na nowo. Niezłomność Kaela była tutaj godna podziwu, a stawanie się dla niej wsparciem, zwłaszcza, kiedy tego nie oczekiwała, czymś wspaniałym. „The Darkest Moon" czytałam niemalże błyskawicznie, nie mogłam się od niej oderwać, myślę, że Wam także przypadnie ona do gustu.

Po „The Darkest Moon” sięgnęłam zaciekawiona, czym teraz spróbuje zachwycić Anna Todd – autorka tak dobrze przyjętej na świecie zekranizowanej młodzieżowej serii After. Przeczytałam tę książkę bez świadomości, że to druga część serii Stars. O istnieniu pierwszego tomu dowiedziałam się za późno. Ale nie żałuję, bo powieść nie przypadła mi do gustu. Zupełnie nie mogłam się wciągnąć i z trudem dobrnęłam do końca. Karina i Kael jeszcze niedawno byli parą. Oboje są członkami wojskowej społeczności w Fort Benning. Jej ojciec to wysoko postawiony wojskowy, a brat wbrew woli siostry właśnie zaciągnął się do armii, oczywiście w tajemnicy, o której dochowanie poprosił Kaela. Postawił go wobec trudnego wyboru – lojalność wobec kumpla z wojska czy ukochanej. I tak oto ranny podczas misji w Afganistanie i borykający się z problemem stresu pourazowego Kael, akurat gdy planował zakończenie służby i powrót do cywila, stracił dziewczynę. Karina poczuła się zraniona, nie potrafiła zaakceptować, że nie poinformował jej o decyzji brata, nie próbowała zrozumieć ani wybaczyć. Ponieważ wciąż jednak żywiła do niego uczucie, w pełni odwzajemnione, ostatecznie zdecydowała się na przyjaźń na określonych z góry zasadach. Kobieta nie wzbudzała mojej sympatii, często nawet irytowała. A Kael? Zawsze pojawiał się przypadkiem, gdy potrzebowała pomocy. Zgodny, anielsko cierpliwy, dojrzały i opanowany pomimo odciśniętego na psychice piętna wojny. Autorka zarysowała problem dysfunkcyjnych rodzin i relacji społecznych wśród wojskowych. Zakończenie wydało mi się niesatysfakcjonujące. Wątek główny pozbawiony ewolucji, dynamiki, a furtkę do kolejnej części serii Stars otworzył inny, poboczny, co trochę zaskoczyło. Fabuła bez pomysłu, dialogi nużące, a samo uczucie Kariny i Kaela mało przekonujące, nawet mimo narracji z punktu widzenia obojga. Nadzieja, że może coś przełomowego się jeszcze wydarzy, pozornie tylko budowała i tak słabe napięcie. Wraz z końcem książki odczułam ulgę. Nie lubię zamieszczać takich opinii, ale przecież różne są gusta czytelników, nie każda lektura jest wspaniała, a szczerość bardzo sobie cenię. Jeśli będziecie mieli okazję, obejrzyjcie raczej ekranizację serii After – ta bardziej mi się podobała.

W dzisiejszy sobotni u Nas trochę zimowy wieczór przychodzimy do Was z recenzją książki Anny Todd pt.,,THE DARKEST MOON”. Oczywiście wielkie podziękowania dla @wydawnictwoznakpl za możliwość przeczytania, zrecenzowania oraz podzielenia się chociaż w małym stopniu naszymi spostrzeżeniami i uwagami z Wami!! ,,JAK ZNALEŹĆ W SOBIE SIŁĘ, BY NA NOWO ZAUFAĆ?” W tej oto książce poznajemy Karinę i Kaela. Kael jest przystojnym żołnierzem, który nie tak dawno spał w łożku Kariny oraz tworzył z nią nie do końca jasna relacje. Mimo tego, że mogłoby się wydawać iż ich relacja jest na fajnej drodze to chłopak popełnił błąd, który według niej jest nie do wybaczania. Mianowicie dziewczyna ma mu za złe to, że namówił jej brata do wstąpienia do armii. Zabolało ją to szczególnie dlatego iż w dzieciństwie obiecała sobie z bratem Austinem, że nie będą popełniać błędów ich pierworodnego oraz panicznie bała się tego, że mogło mu się stać coś w złego w wojsku. Mimo ich prawie znikomego kontaktu oraz meega słabej relacji to na każdym kroku Kael stara się pomoc wszystkim wokoło, ale przede wszystkim Karinie. Jak potoczy się ich relacja ? Czy ich przyjaźń przetrwa? Oczywiście dowiecie się tego czytając ,,THE DARKEST MOON”. No to teraz standardzik pare slow od Nas. Będąc z Wami w 100% szczerą mogę powiedzieć, że bardzo rzadko jest tak by jakaś książka w kategorii np. romans czy coś w stylu książek dla młodych dorosłych mi się nie podobała. Natomiast czytając tę książkę nie do końca mogę wyrazić swoje odczucia jako pozytywne. Nie widzę w tej książkę większego sensu, nic się nie dzieje, jest jak dla mnie taka mdła i zwykła. Moim zdaniem za dużo w niej opowiadania, a za mało dialogów, które no jednak nadają całokształtu książce. Bardzo ciężko mi się ją czytało, nie mogłam totalnie się w niej odnaleźć. A uważam, że jak już się zaczęło czytać to trzeba skończyć. I w sumie w przypadku tej książki to czytanie było bardzo wymuszone i bez przyjemności. Ale są to oczywiście moje odczucia i każdy może mieć inne zdanie. Wszystko jest dla ludzi. Dlatego jeśli jeszcze nie czytaliście to przeczytajcie i dajcie znać co wy o niej sądzicie☺️😍