Telefonistka (okładka  miękka, 06.2020)

Uważam, iż ta książka zasługuje na top 10 w Polsce. Wydana jest ona cudownie. Ceny porównywałam z innymi księgarniami i tu się najbardziej opłacało ją kupić. Zachęcam wszystkich do zakupu tej książki i niech dumnie stoi na waszych regałach, bo jest warta zakupu.

Baaardzo wciągającą pozycja. Szybko się czyta i po zakończeniu ma się ochotę na cd. Gdyż takich historii jest na pęczki. Szkoda, że nie ma innych z tej serii.

Dobra książka

Debiutancka powieść Gretchen Berg „Telefonistka” miała być zaskakującą oraz błyskotliwą powieścią. Niestety dla mnie była ona po prostu bardzo dużym rozczarowaniem. Miałam bardzo duży problem, żeby wgryźć się w fabułę, a styl autorki, imitujący gadulstwo i plotkarstwo, kompletnie mi w tym nie pomagał. Pomysł na historię jak dla mnie był wręcz genialny. Jednak sam pomysł to za mało, aby dobrze poprowadzić akcję w książce i zaciekawić czytelnika od pierwszych stron. Jest to natomiast powieść, która bardzo dobrze oddaje nastrój wczesnych lat 50., co niewątpliwe jest dużym plusem. „Telefonistka” to bardzo chaotyczna, momentami niestety nudna książka, której nie polecam. Bardzo męczyłam się przy jej czytaniu i nie będzie to powieść, którą długo będę pamiętać.

Miasteczko Wooster, Stany Zjednoczone, lata 50-te. Vivian Dalton jest telefonistką w centrali w miasteczku Wooster w stanie Ohio. Uwielbia swoją pracę i to, że może bezkarnie podsłuchiwać rozmowy innych ludzi. Rozkoszuje się poznawaniem sekretów i plotek. Daje jej to sporą satysfakcję i poczucie, że zna ludzi. Z pozoru nieszkodliwe hobby może wycelować w nią samą. Pewnej grudniowej nocy dochodzi do niej szokująca plotka. O jej własnej rodzinie. Vivian jest zdruzgotana i przerażona. Nie spocznie dopóki nie sprawdzi skąd ta plotka się wzięła. Co więcej ten sekret może wpłynąć na jej życie. A to może rodzić wiele nieprzewidzianych wypadków… ACH TA VIVIAN Vivian Dalton nie jest bohaterką, która od pierwszych stron wzbudzi sympatię. Jest wścibska, zazdrosna, ciekawska, lubi plotkować i ma o sobie mniemanie wyższe niż budynki w Wooster. Większość jej przywar wynika z kompleksów i nudnego życia. Nieskończona szkoła średnia, życie ograniczające się do granic Wooster. Vivian jest przekonana, że jeśli wie więcej o ludziach to jest ważniejsza. Prozaiczne życie również jej nie rozpieszcza i podsłuchiwanie to jej najprawdziwsze hobby. Do czasu. Kiedy kobieta podsłuchuje rozmowę między miejscową snobką – Betty Miller a kimś, kogo nie może rozpoznać po głosie, jej świat może się zawalić. Vivian może irytować. Jednak w pewnych, kryzysowych i trudnych momentach jej postać ujmuje. Vivian jest zdeterminowana i pokazuje uśpione przez lata cechy charakteru. Ta przemiana dowodzi z jakimi oczekiwaniami i ograniczeniami musiały mierzyć kobiety się w latach 50-tych. Gretchen Berg oparła swoją historię na niedoskonałych i realistycznych postaciach – i to właśnie jest w „Telefonistce” piękne. Choć w niektórych momentach postaci jest za dużo. UDANY DEBIUT? Moje oczekiwania wobec lektury nie były wygórowane. Jak już wspomniałam to debiut, a z debiutami bywa różnie. Mimo to, miło mnie zaskoczyła opowieść o wścibskiej Vivian Dalton – telefonistce, która mimo zakazu z ogromną ciekawością wsłuchuje się w rozmowy całego miasteczka. Gretchen Berg przedstawiła ciekawe spojrzenie na ludzkie relacje, na małomiasteczkowe społeczeństwo i to w jaki sposób ono działa. W „Telefonistce” świetnie została ukazana siła sekretów i plotek, jak bardzo mogą namieszać w życiu. Autorka nakreśliła intrygę związaną z plotką z humorem i odpowiednią lekkością. Małe miasteczka tętnią życiem dzięki plotkom i skandalom, to one napędzają ludzi. lektury dopełniają retrospekcje z lat 30-tych, czyli lat dzieciństwa i dojrzewania Vivian. PODSUMOWANIE „Telefonistka” nie jest lekturą idealną. Czasami można odczuć niedopracowanie. Nie są to jednak przeszkody, które nie pozwolą rozkoszować się czytaną historią. Urozmaicona retrospekcjami i ludzkimi niedoskonałościami historia czyta się wyśmienicie. Gretchen Berg bez wątpienia ma lekkie pióro i potrafi poprowadzić historię w intrygujący i nieoczekiwany sposób. ‚Telefonistkę” połknęłam w jedno długie popołudnie, to lektura niezwykle przyjemna, błyskotliwa i urocza. Polecam, jeśli szukacie czegoś w klimacie książek Fannie Flagg – lekkich i ujmujących. Bawcie się dobrze podczas lektury.

Podsłuchane sekrety. Powieść obyczajowa z sekretami w tle. Tajemnice będące w stanie zniszczyć nie tylko życie głównej bohaterki, ale także całej istniejącej wokół niej społeczności. Wreszcie bardzo ciekawy, małomiasteczkowy opis amerykańskiej prowincji z lat 50-tych XX wieku. Oto główne założenia fabularne "Telefonistki" - bardzo udanego debiutu pisarskiego Gretchen Berg. Vivian Dalton jest telefonistką, która wraz z koleżankami przełącza w miejscowej centrali telefonicznej rozmowy mieszkańców małej mieściny o nazwie Wooster. Vivian nie ma co prawda złych intencji, ale nie da się ukryć, że jest mocno wścibska - jak chyba zresztą większość członków małych społeczności na prowincji. Telefonistka marzy o tym, aby kiedyś poznać ważny sekret... Jej życzenie spełnia się, jednak chyba nie do końca tak, jakby sobie tego życzyła. Vivian podsłuchuje bowiem rozmowę, która dotyczy... jej samej. I poznaje tajemnicę, która gdyby ujrzała światło dzienne, to w bardzo łatwy sposób wywróciłaby jej życie do góry nogami... I to nie tylko jej. Berg bardzo ciekawie opisuje amerykańską prowincję z połowy ubiegłego stulecia. Uwypukla wszystkie zalety i wady życia w małym miasteczku, kładąc szczególny nacisk na hermetyczność takich społeczności i na skłonność jej członków do życia sekretami innych. Wszak w małych mieścinach niewiele się dzieje, a zatem cudze tajemnice przedstawiają dla plotkarzy wielką wartość... Co wyniknie z odkrycia jednej z nich? Bardzo wiele, ale nikt nie będzie raczej zachwycony z takiego obrotu spraw. Lektura przyjemna i na swój sposób interesująca, jednak z pewnym poważnym minusem... Minusem tym jest fakt, że głównej bohaterki... nie sposób chyba polubić. Zastrzegam "chyba", ale ja osobiście nie mogłem przemóc antypatii w stosunku do Vivian. Niby jest centralną postacią całej tej historii i jest w niej na swój sposób poszkodowana, jednak nierozerwalne z jej postacią jest też to, że jest równie (albo i bardziej) wścibska co reszta społeczności, w ramach której żyje... Szalenie mi to przeszkadzało i w ostatecznym rozrachunku nie pozwala mi to ocenić książki wyżej. Poza postacią Vivian cała reszta jest bardziej niż ok. "Telefonistkę" można uznać za bardzo dobry debiut Gretchen Berg i myślę, że warto w przyszłości zwrócić uwagę na jej kolejne książki. Dziękuję Wydawnictwu Insignis a egzemplarz recenzencki. #Telefonistka #GretchenBerg #Wooster #VivianDalton https://cosnapolce.blogspot.com/2020/07/telefonistka-gretchen-berg.html

Przenieśmy się wraz z debiutującą autorką do maleńkiej mieściny w Ameryce. To miejscowość, w której każdy zna każdego, zaś plotki rozchodzą się szybciej niż ciepłe bułeczki prosto z pieca. Każdy o każdym chce wiedzieć wszystko, jak też nie zabraknie tych, którzy na krzywdzie drugiego człowieka budują poczucie własnej wartości i pewności siebie. Vivian na stanowisku telefonistki ma nie lada sposobność, by podczas łączenia rozmów pozostać na linii i przysłuchiwać się rozmowie. Nieświadomi niczego rozmówcy bez ogródek opowiadają o najbardziej krępujących problemach, wstydliwych tajemnicach, jak i perfidnych, wyssanych z palca plotkach. Jedna z takich rozmów i wynikająca z tego plotka urośnie do rangi katastrofy, która zatrzęsie w posadach małym, hermetycznym i niepozbawionym zbyt szybko stawianych oskarżeń miasteczkiem pociągając za sobą lawinę niespodziewanych wydarzeń. Kilka niezależnych sytuacji okazuje się mieć punkt wspólny, który stopniowo odkrywa czytelnik namacalnie widząc, jak kilka słów zamienia się w piekło zgotowane wielu osobom. Książkę - choć zdawałoby się, że niepozbawioną lekkiej narracji - czyta się nieco ciężko, być może ze względu na obszerny rys psychologiczny, jak i irytującą główną bohaterkę. Nie da się polubić Vivian, gdyż zasadniczo wcale nie różni się ona od reszty matron spiskujących i karmiących się krzywdą drugiego człowieka. Przywara, na której pragnie skoncentrować się autorka, przedstawia się z tej najgorszej strony i choć może się wydawać, iż jest nieco wyolbrzymiona, moim zdaniem wcale nie różni się od współczesnego plotkarstwa. Tak wtedy, jak i dziś plotka, niesłusznie wypowiedziane słowa, w których nie ma (a może i jest?) ziarna prawdy może wyrządzić ogromną szkodę i stać się narzędziem destrukcyjnym względem drugiego człowieka. "Telefonistkę" można podsumować słowami "nie czyń drugiemu, co Tobie niemiłe" i choć fabuła sięga wielu, wielu dziesięcioleci wstecz, problem pochopnie rzucanych słów, które toczą się niczym kula śniegowa zbierając zaskakująco duże żniwo analogicznie można odnieść do czasów współczesnych. Motyw zazdrości, jak i (przykro to przyznać) kobieca natura dobrze współgrają z plotką. Jak temu zaradzić? Zająć się własnym życiem i przestać karmić się cudzym nieszczęściem starając się zmienić przywarę we wspólną, szczerą radość z wspólnych osiągnięć.

Ukłony dla autorki za debiut, tak bliski autentyczności lat pięćdziesiątych. Już sam pomysł na tę fabułę niezwykle kusi czytelnika, który tak samo jak tytułowa telefonistka, chce wiedzieć jakie to ploteczki przekazują sobie mieszkańcy małego miasteczka. Podczas czytania w głowie cały czas wybrzmiewała mi muzyczka charakterystyczna dla tamtych czasów więc byłam totalnie obezwładniona przez klimat retro. I dzięki temu, moja radość, którą czerpałam z lektury tej książki, była jeszcze większa. Autorka bardzo dobrze wykreowała bohaterów, ich problemy, pragnienia, motywacje, które niekiedy okazywały się opłakane w skutkach. Żadna z postaci nie jest przypadkowa, a także nie ma możliwości by zrzucić im przezroczystość, bo informacje na ich temat w pełni obrazowały ich charakter. Nie da się też ukryć, że jedną z głównych ról w tej powieści odgrywa, istniejąca w każdym społeczeństwie, ale też i w każdym okresie, plotka. A dobrze wiadomo, że nawet ta najbardziej niewinna może zniszczyć komuś życie. Nie ważne więc czy są to lata pięćdziesiąte, osiemdziesiąte czy czasy współczesne, ludzie próbują skrzętnie ukryć swoje wstydliwe sekreciki z obawy o przedostanie się ich do opinii publicznej. Lata lecą, a nasze lęki się nie zmieniają. Dużym atutem jest też pewna uszczypliwość bohaterów, które lubią wbijać innym bolesne szpileczki. Czuć też sarkazm, którym zręcznie posłużyła się autorka. Nie jestem do końca przekonana, czy tak książka jest dla każdego... Osoby nielubiące obracać się w takich klimatach, mogą czuć się odrobinę znużone, bo fabuła posuwa się w dosyć leniwym tempie, a pewne smaczki fabularne są nam serwowane w dość oszczędny sposób, ale za to, mają bardzo wyrazisty smak. Przyznaję, że pewne fragmenty tej powieści nudziły także mnie, ale na szczęście, mogłabym je policzyć na palcach jednej ręki. Jakby nie patrzeć kobiety zawsze potrafią wyjść z potrzasku z wysoko uniesioną głową, a ta książka właśnie jest o mądrości i sile płci pięknej, skusicie się?

"Telefonistka" to powieść, która w świetny sposób przenosi nas do lat 50-tych. Małe, amerykańskie miasteczko i wiele plotek... Vivian Dalton jest telefonistką. Jej praca nie jest ambitna, ale jej wielkim plusem jest możliwość... podsłuchiwania mieszkańców. Któż by z tego nie skorzystał? Teoretycznie nie jest to dozwolone w tej firmie, w praktyce jednak żadna telefonistka się tym nie przejmuje i korzysta z gumowego ucha 👂 Jak to świetnie mieć możliwość wysłuchiwania kłótni przez telefon, usprawiedliwień, a także miłosnych wyznań. ▪️ Z racji tego, że życie Vivian nie jest jakieś ekscytujące, jej największym marzeniem jest to, aby pewnego dnia usłyszeć ogromną plotkę przez telefon. Taką, którą będzie mogła wszystkich zszokować i omawiać ją godzinami. Istnieje jednak stare powiedzenie - "uważaj czego sobie życzysz, bo to może się spełnić..." I rzeczywiście pewnego wieczoru marzenie Vivian się spełnia. Podczas zmiany słyszy niebywałą plotkę w słuchawce. Szkoda tylko, że dotyczy ona jej prywatnego życia i może je wywrócić do góry nogami... ▪️ Uważam, że pomysł na fabułę jest świetny. Jest to debiutancka powieść Gretchen Berg, więc jeśli autorka utrzyma taki poziom przy następnej książce, to nic tylko czytać 🖤 ▪️ Napięcie budowane jest w cudowny sposób - krok po kroku. Nie dostajemy na talerzu wszystich informacji. Stopniowo uchylane są nowe wątki w tej złożonej historii i możemy sami formułować w głowie wersje wydarzeń. ▪️ W książce nie śledzimy tylko obecnych perypetii - na zmianę przenosimy się bowiem w przeszłość, poznając np. dzieciństwo Vivian i stopniowo łączymy elementy w całość. ▪️ Momentami ta historia przypominała mi serial "Gotowe na wszystko" (to już drugie takie skojarzenie w ostatnim czasie). Idealne małżeństwa, panie domu, maniery... A tak naprawdę z czasem wychodzą takie tajemnice, że aż włosy się jeżą!😵 ▪️ Ogromnie Wam polecam tę lekturę, będziecie zachwyceni 🖤

Zdarzyło Wam się kiedyś posłuchać rozmowę telefoniczną?A może byliście ciekawi o czym rozmawiają dwie osoby? Przyznam sama,że byłam dość zaintrygowana tą lekturą by po nią sięgnąć. Dodatkowo czarująca okładka i opis z przodu,który sugerował,że będzie to porywająca powieść spowodował,że się na ją skusiłam. . Fabuła co prawda jest klimatyczna, bo całość dzieje się we wczesnych latach pięćdziesiątych.Mamy spokojne,typowo amerykańskie miasteczko a w nim małą społeczność,która wszystko wie o wszystkich i o wszystkim.Główna bohaterka,Vivian pracuje w centrali telefonicznej,gdzie pracuje właśnie jako operatorka. est to idealna praca dla niej.Kobieta już od dzieciństwa lubiła podsłuchiwać rozmowy innych osób oraz była ciekawa najnowszych wiadomości.Pewnego dnia podczas takiej rozmowy usłyszała pewną plotkę.Plotkę,która dotyczy jej samej. Pociąga to za sobą serię ciekawych wydarzeń. . ”Telefonistka”to powieść,która w swojej treści jest dość specyficzna.Z jednej strony jest intrygująca z drugiej zaś lekko dziwna.W sumie opowiedziana jest o niczym szczególnym.Spodziewałam się po niej błyskotliwej historii przepełnionej humorem z odrobiną szpiegostwa i sensacji a otrzymałam ziejąca nudą opowieść o kobiecie,która uzewnętrznia się co dziś ugotowała na obiad lub kto się dziś jak się ubrał w miasteczku.Chyba oczekiwałam od tej lektury czegoś innego.Akcja mało dynamiczna,co chwile przeskakujemy do wcześniejszych lat ,gdzie poznajemy życie Vivian i jej rodziny.Książka ma swoje zalety,zamysł autorki był oryginalny i jak na debiut całkiem udany.Natomiast z przekazem treści było trochę gorzej.Ja się niestety przy niej wynudziłam. Dziękuje @insignis_media 🧡 5.5/10 https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/?hl=pl mniej