Te wiedźmy nie płoną (okładka miękka)

Nie jest to książka dla kogoś, kto chce poznać historię wiedźmy, poczuć magię, mrok, tajemnice. Nie jest to książka dla kogoś kto oczekuje interesujących bohaterów, dobrze wykreowanych, , charakterem. Nie jest to książka dla kogoś kto oczekuje dobrej historii. Tu tego nie ma. Tylko rozterki nastolatki, która sama nie wie czego chce, zachowuje się niedojrzale. Wątek LGBT się nijak nie przyda jak nie ma oparcia. Bo samymi nieheteroseksualnymi bohaterami się to nie wybroni.

Ksiazka nie była najgorsza, ale mnie osobiście nie porwała, brakowało mi w niej akcji, główna bohaterka była zwyczajna, niczym się nie wyróżniała.. Ogólnie byłam trochę zawiedziona gdyż słyszałam o niej same dobre opinie.

Mam mieszane uczucia, historia ciekawa ale jak zazwyczaj nie przeszkadza mi wątek homo tak tu miałam wrażenie że książka została napisana na siłę żeby móc przemycić związek dwóch kobiet do fantastyki

Książka jest bardzo powierzchowna. Bohaterowie marnie wykreowani. Dialogi puste... Plus za piękną okładkę, choć obawiam się, że może przyciągnąć tych, którzy potem rozczarują się treścią.

Świetna książka. Dla osób lubiących romanse jest świetna. Niestety dla osób oczekujących dużo magi w książkach to jest to niewypał. Można było w niektórych miejscach dać więcej magi.

Moim zdaniem książka jest najgorszą po jaką sięgłam w 2020 roku. Moim zdaniem jest źle napisana, fabuła także nie za dobra. Nie polecam totalnie!!!

Niestety, za dużo tu zbędnej treści :( Mam wrażenie, że autorka próbowała na siłe upchać świat LGBT do każdego możliwego wątku...

"Te wiedźmy nie płoną " to książka o dość rzadko spotykanej tematyce. Porusza temat miłości pomiędzy dwiema dziewczynami i ten motyw jest w książce mocno podkreślany. Jednak ta niecodzienna miłość nie jest ukazana w rażący, odrzucający sposób, a łagodnie wprowadza czytelnika w jej temat i uczy, uświadamia jak to tak naprawdę wygląda. Jest to pierwsza taka książka, którą czytałam zarówno o czarownicach jak i miłości między dwiema kobietami. Szczególnie w pierwszej połowie książki fabuła skupia się na samych miłostkach, rozstaniach, złamanym sercu czy poszukiwaniu nowej miłości. Akcja zaczyna dziać się dopiero pod koniec książki i niespodziewanie się kończy. A "prawdziwej" magi, której oczekiwałam po tej książce w masowej ilości, jest stosunkowo niewiele, przez co się na niej zawiodłam. I jest to też książka z tych co czytelnik razem z bohaterkami stara się rozwiązać jakąś zagadkę. Choć ukrywanie wydarzeń z przeszłości głównej bohaterki, a mianowicie chodzi mi o wydarzenia z wycieczki, nie przypadły mi do gustu. Może po prostu nie jestem fanką książek w których dość ważna przeszłość, która jest wspominana w książce niemal , że prawie bezustannie, jak w tym przypadku, nie jest od początku wyjaśniona. W większości książki było coś w stylu " to przez to, co wydarzyło się wtedy na wycieczce", a o samych informacjach co się wydarzyło, z początku nie było nic, co wprawiało mnie w zirytowanie. Jednak były także śmieszne momenty, jednak fabuła w większości była przewidywalna, aż podczas czytania o mało nie wstałam z fotela i nie powiedziałam " tak to pewnie on jest łowcą" lub " tak to na pewno on jest asystentem agenta z rady". Co do okładki to moim zdaniem ta wydana w Polsce jest dużo ładniejsza, bardziej klimatyczna i lepiej pasujące do tematu czarownic, przywodzi wręcz na myśl Księgę Czarów. Jedyne co, to mogłaby posiadać twardą okładkę, dzięki czemu jeszcze bardziej przypominała by prawdziwą Księgę Czarów i jeszcze lepiej wprowadzała by czytelnika w ten magiczny świat pełen magii. Czy polecam książkę? Jak najbardziej, jednak czytelnik sięgający po tę pozycję powinien się zastanowić czy tematyka książki (zarówno kobiecej miłości jak i magii) jest naprawdę dla niego. Książka moim zdaniem przeznaczona jest dla młodzieży jednak niektórzy dorośli również powinni po nią sięgnąć z wielką przyjemnością. Czekam na następną część z nadzieją, że będzie w niej dużo więcej magi.

Isabel Sterling serwuje nam historię pewnej młodej Wiedźmy Żywiołów, członkini kowenu w Salem, która zaczyna się od tego, jak bardzo przeżywa rozstanie ze swoją byłą, Veronicą. Hannah pracuje w sklepiku z magicznymi przedmiotami, a jednocześnie pragnie osiągnąć kolejny poziom wtajemniczenia. Wszystko wydaje się być w miarę w porządku do momentu, kiedy na jednej z imprez dochodzi do wypadku. Ktoś znajduje martwego szopa koło płonącego pentagramu. Hannah odrazu zakłada, że Krwawa Wiedźma, z którą zadarła ona i Veronica, dotarła aż do Salem, aby się zemścić na nastolatkach. I to jest zapalnik do historii pełnej wypadków, tajemnic, szukania winnych i rozterek miłosnych. Jeśli chodzi o mnie, to uważam, że książka Sterling ma potencjał, na pewno sięgnę po drugą część. Ale z jakiegoś powodu oceniłam ją na 3/5⭐. Przez pierwszą połowę wszystko skupiało się na złamanym sercu Hannah, jej kłótniach z Veronicą oraz manipulacjach tej drugiej. I nie ukrywam, że na początku bałam się, że to główna bohaterka przejmie opinię tej najbardziej wkurzającej. Na szczęście lub nie - okazała się nią Veronica. Wiedźma była strasznie dwulicowa, naprawdę działała na dwa fronty, byleby wszystko szło po jej myśli. Nie stosowała się do zasad, co tak właściwie ściągnęło niebezpieczeństwo na cały kowen. Przez resztę książki miały miejsce zdarzenia, które uratowały ją przed stwierdzeniem, że to mój największy zawód tego roku. Akcja znacznie przyspieszyła, coraz więcej oskarżeń padało, a przez ostatnie sto stron wręcz połykałam kolejne zdania. Autorka uciekła od stereotypowego patrzenia na postacie, winny okazał się ten, którego najmniej podejrzewamy (chociaż ja niestety się domyśliłam i to złamało mi serce), a wydarzenia z ostatnich rozdziałów wgniotły mnie w fotel. Muszę przyznać, że dużym plusem "Te wiedźmy..." są postacie - każda inna, myślącą na swój sposób, posiadająca swoje poglądy. Nawet te drugoplanowe miały swój wkład w fabułę. Jeśli mam być szczera - gdyby Sterling na samym początku mniej skupiła się na złamanym sercu Hannah, to historia byłaby znacznie lepsza. Niezmiennie uważam, że książkę można przeczytać, jeśli potrzebujecie czegoś lekkiego, na jeden, max dwa wieczory. Faktem jest, że styl autorki należy do tych przyjemnych i strony czytają się same. Jednak jakby ktoś mnie zapytał o pozycje, które poleciłabym wszystkim bez wyjątku, to niestety tej książki tam nie będzie.