Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc (okładka miękka)

Dzień dooobryy☀️ Dziś pojawiam się dla was z najnowszą książką Weroniki Tomali - Tam gdzie diabeł mówi dobranoc. Swoją drogą na początku musze wspomnieć iż już sam tytuł jest naprawdę chwytliwy. Znacie mnie i wiecie, iż nie mogę przejść obojętnie obok powieści obyczajowych wydawnictwa Zysk i S-ka❤️ Zawsze odkrywam w nich coś nowego. Autorka postanowiła przedstawić nam romans z nieco innej perspektywy. Przede wszystkim naszą główną bohaterką, jest kobieta która wiedzie naprawdę bajkowe życie w Warszawie. Piękny apartament, kariera, a także wymarzony narzeczony dają jej poczuje stabilizacji. Jednak na drodze Darii, staje kilkumiesięczna delegacja w Rybniku. Chodź z początku nasza dama, myśli iż czeka ją miły pobyt w luksusowym hotelu, szybko zderza się z rzeczywistością i pobytem u starej Pani Jadzi i jej klimatycznym domem. Oczywiście jakby tego było mało... na jej drodze pojawia się cudny on - Artur. Zadziorny, odważny - górnik z tradycjami który ani myśli kłaniać się przed piękności z stolicy. Te dwa charaktery, będą przyciągać się niczym magnez lecz ich losy nie będą zaliczać się do ckliwych historii. Dodatkowym argumentem jaki przemawiał za przeczytaniem tej książki, było miejsce w którym odbywała się jej akcja. Przyznam iż od kilku lat jestem mieszkanką Śląska i tak naprawdę nie zdążyłam jeszcze poznać w zupełności wszystkich jego atutów. Powieść dzięki temu nabrała oryginalnego klimatu, a przy okazji główny bohater jako górnik również wypada interesująco i prezentuje dzięki temu zupełnie inne oblicze od tych których czytamy na codzień 😁😍. Nie mogę nie polecić wam tej pozycji, ja już wyczekuje kolejnych książek autorki i jestem ciekawa gdzie zabierze nas tym razem.

RECENZJA Książka opowiada historię dwójki bohaterów. Pierwsza bohaterka to Daria. Jest ona kobietą sukcesu. Ma wymarzoną pracę, narzeczonego, który bardziej przejmuje się swoją kolejną delegacją niż nią. Gdy pewnego dnia dostaje propozycje niedoodrzucenia wyjazdu na Śląsk na pół roku, początkowo jest sceptycznie do tego nastawiona. Na miejscu okazuje się, że nie będzie mieszkać w luksusowym, pięciogwiazdkowym hotelu, tylko u starszej pani Jadzi, która wynajęła całe piętro. Daria już pierwszego dnia poznaje swoich sąsiadów. Jest to dwójka braci - Marek i Artur, którzy są prawdziwymi górnikami. Czy dziewczyna znajdzie pozytywy swojego przyjazdu? Jak ułoży się jej relacja z narzeczonym Rafałem? Czy jej związek przetrwa? Drugim bohaterem, którego losy dogłębnie poznajemy jest Artur. Jest to młody górnik, który mieszka w Rybniku wraz ze swoim bratem. Jest przeciwieństwem Darii. W przeszłości spotkało go wiele nieszczęść: ojciec pił, został zraniony przez dziewczynę w taki sposób, że już żadnej nie umiał pokochać. Jest bardzo związany z sąsiadką - panią Jadzią, którą traktuje jak matkę. Gdy jego brat miał problemy, umiał mu pomóc. W momencie, gdy młoda warszawianka pojawia się w kusej sukience i szpilkach myśli szyderczo o niej, lecz później coś go w niej pociąga. Co z tego wyjdzie? Przeczytajcie koniecznie... "Ktoś kiedyś powiedział mi, że duma jest wyznacznikiem mojej wartości. Że powoduje, iż jestem niezniszczalna. Tymczasem wczoraj schowałam dumę do kieszeni i na przekór dotychczasowym przekonaniom poczułam się szczęśliwsza." Muszę przyznać, że gdy dostałam propozycję zrecenzowania tejże książki od wydawnictwa Zysk i S-ka nie wiedziałam, czego mam się po niej spodziewać. Autorkę znam tylko z jej bloga, którego świetnie prowadzi. Nigdy, jak dotąd nie czytałam jej wcześniejszych książek, a jak się dowiaduję z okładki, jest to jej trzecia już książka. Z chęcią przeczytam dwie pozostałe, gdyż bardzo spodobał mi się styl autorki. Jest lekki, czyta się bardzo przyjemnie. Ale zacznijmy od początku...już sama okładka i tytuł powoduje nutkę tajemniczości, niby ukazana jest na niej młoda kobieta i przystojny mężczyzna, ale tytuł nie mówi jednoznacznie, iż będzie to książka obyczajowa/romans. Powoduje tylko, iż czytelnik jest pewien, że akcja dzieje się gdzieś na przedmieściach. Weronika Tomala wykreowała bohaterów w sposób bardzo ciekawy. Ona - wybuchowa, energiczna, wie czego chce od życia, rzadko umie przyznać się do błędu. On - spokojny, dobry, mające dobre serce. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie będą mogli przebywać w swoim towarzystwie dłużej niż 5 minut...a jednak. Bohaterką, którą pokochałam od pierwszej strony jest pani Jadzia - starsza kobieta, która z chęcią każdemu pomoże. Urzekła mnie jej dobroć, a także świetne dialogi gwarą śląską :) "Jestem tchórzem. Nie tylko dlatego, że nie potrafię przeprosić. Ale przede wszystkim dlatego, że boję się skonfrontować z nieznajomymi uczuciami, których doświadczam za każdym razem, gdy spoglądam w ciemne, mroczne, a zarazem ciepłe oczy" Motyw uczuć przedstawiony jest w sposób bardzo "piękny". Nie ma scen łóżkowych, a wszystkie opisy przedstawione są w sposób bardzo delikatny. Widać, jak uczucie pomiędzy dwójką bohaterów rodzi się powoli. Pojawiają się na ich drodze różne przeszkody, ale, jak się później okazuje, prawdziwa miłość zawsze zwycięża. "Tak czuję się bezpieczniej. Teraz jestem w stanie iść do przodu. Jeśli mnie nie puści, zrobię to i przejdę całą podziemną trasę, którą musimy pokonać. W tym momencie Artur jest dla mnie jak tlen" "Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc" jest to lekka i przyjemna lektura na jedno popołudnie. Czyta się ją bardzo szybko, a przy okazji można wiele rzeczy się dowiedzieć ze świata górnictwa. Dla mnie to było coś nowego i zaskakującego. Nigdy, nie wiedziałam, że kolory kasków odpowiadają poszczególnym funkcjom, tam na dole. Uświadomiłam sobie także, jak wielka odpowiedzialność jest na tych osobach. Jeden ruch i może się wszystko posypać, a oni mogą stracić życie. Nie mają drogi ucieczki. Jest to bardzo niebezpieczna praca. "Podziemny świat to zupełnie inna rzeczywistość. Rządzi się swoimi prawami. Tego nie da się opowiedzieć. To trzeba poczuć – i albo się to kocha, albo nienawidzi" Moja ocena książki: 9/10

(...) Cała powieść napisana jest lekkim językiem, czyta się ją szybko, a dzięki humorystycznym dopowiedzeniom, czy sytuacjom czas spędzony na jej czytaniu płynie jeszcze szybciej. Bardzo spodobało mi się, że autorka postanowiła przenieść naszych bohaterów na tereny Śląska i porusza motyw górnictwa i niebezpieczeństw, jakie wiążą się z zawodem górnika. Niewiele osób myśli o tym, że wielu z nich schodząc pod ziemię ryzykuje swoim życiem i zdrowiem. Na pewno wyróżnia to powieść Weroniki Tomali. Tak jak wcześniej wspominałam, bardzo podobała mi się relacja głównych bohaterów. Widać w niej lekkość, brak wymuszenia, ale mam wrażenie, że autorka mogła nieco rozbudować niektóre sceny. Sama postawa Darii też nie była dobra. Miała narzeczonego, a nadal zwodziła Artura. Jednak poruszona tematyka i zabawne sytuacje wprowadziły powiew świeżości. Zwykle te tereny Polski są pomijane przez innych autorów, a tutaj autorka wiedziała, jak dobrze je wykorzystać i pokazała, że również tam mamy, na przykład wiele miejsc do zwiedzania, a te tereny mają w sobie wiele uroku. ,,Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc" to historia, którą bardzo dobrze mi się czytało. Umieszczenie akcji na Śląsku było moim zdaniem strzałem w dziesiątkę. Dzięki temu czujemy powiew świeżości, odkrywamy nowe miejsca i sytuacje, poznajemy bliżej tamte okolice, a także pracę górnika i zaczynamy jeszcze bardziej zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie się z nią wiążą. Daria i Artur to bohaterowie, przy których nie będziemy się nudzili, a zabawne sytuacje wywołają na naszej twarzy uśmiech. Ja jestem bardzo miło zaskoczona tą powieścią i prozą autorki. Mam nadzieję, że być może kiedyś powstanie jej kontynuacja, a tymczasem, jeśli szukacie lekkiej, zabawnej historii z nutką dramatu, która pokaże wam, że miłość można znaleźć nawet tam, gdzie diabeł mówi dobranoc, to z pewnością polecam Wam tę powieść. Ja z pewnością sięgnę także po inne historie spod jej pióra. Całą recenzję przeczytasz na blogu http://mojswiatliteratury.blogspot.com/2020/03/weronika-tomala-tam-gdzie-diabe-mowi.html

Daria jest młodą kobietą sukcesu. Mieszka w Warszawie, ma dobrą pracę i fantastycznego szefa. Kredyt na apartament, przystojnego narzeczonego i szczęśliwe życie. Tak przynajmniej może się wydawać. Pewnego dnia jej szef ją zaskakuje. Wysyła na 6 miesięczny kontrakt prawie na koniec świata... Na śląsk. Początkowo dziewczyna nie chce się zgodzić, jednak wkrótce ulega. Na miejscu spotyka ją kolejne zaskoczenie. Spodziewała się zakwaterowania w hotelowym apartamencie, tymczasem dostaje pokój u staruszki mieszkającej na obrzeżach miasta... Artur to typowy macho - takie sprawia pierwsze wrażenie. Jest młodym, wysportowanym, pewnym siebie mężczyzną. Dom i super samochód to jego znaki rozpoznawcze. I jeszcze czarna twarz - wiadomo, jak to u górników. Pod maską twardziela, siedzi jednak wrażliwy facet. Ona - zadzierająca nosa panna z Warszawy. On - pewny siebie i znający swoją wartość górnik z dziada pradziada. Niechętni wobec siebie, nieufni. Walczące dwa silne charaktery. Pewnego dnia coś się zmienia, następnego rozsypuje, kolejny przynosi tragedię i... wszystko się zmienia... "Tam gdzie diabeł mówi dobranoc" autorką której jest Weronika Tomala, to fantastyczna książka obyczajowa, romans, ale też komedia! Autorka pokazuje dwa różne światy i dwoje różnych ludzi. Nie chodzi tylko o głównych bohaterów. Te różnice szczególnie widać w postawie i zachowaniu Artura i warszawskiego narzeczonego Darii. Bohaterowie jak i historia, są przemyślani i bardzo ciekawie wykreowani. Cała recenzja tu -> https://www.zaczytanaemigrantka.eu/2020/03/tam-gdzie-diabe-mowi-dobranoc-weronika.html

Daria kobieta sukcesu mieszka w Warszawie i ma narzeczonego. Jest prawą ręką szefa. Zostaje wysłana na półroczną delegacje na Śląsk, a dokładniej do Rybnika, bohaterka nie jest z tego zadowolona ale się zgadza. Gdy dociera na miejsce dowiaduje się, że tym razem nie czeka na nią zarezerwowany hotel. Będzie dzieliła dom ze starszą panią. Jej sąsiadem jest górnik, a mieszka on z bratem. Pewnego dnia się spotykają coś iskrzy ale dogadać się nie mogą. Daria nie może się odnaleźć w nowym miejscu ale powtarza sobie, że to tylko pół roku. Nieznajomi ludzie, nowe otoczenie, nowe mniejsze miasto,gwara to wszystko jest nowością dla naszej" pani z wielkiego miasta". Tak mówił na nią Artur przystojny górnik. Życie zaczęło się toczyć dalej a bohaterka zasmakowała nowego życia, które tak bardzo różniło się od tego które znała. Czy ona i Artur znajdą wspólny język ? Czy odmieni się jej życie, przez ten przyjazd ? Czyta się szybko i przyjemnie. Emocje towarzyszące tej książce dały się odczuć i nie odstępowały mnie na krok. Momentami bawiła, zaciekawiła, a nawet łezka zakręciła się w oku w pewnym momencie. Bohaterowie świetni, tacy prawdziwi, charakterni. Starsza pani i te jej rozmowy prowadzone w gwarze śląskiej dodawały jeszcze wiekszęgo uroku. Tę książkę na pewno przeczytam kolejny raz. Siadłam do niej z dużymi oczekiwaniami i oczywiście się nie zawiodłam. Dostałam to czego chciałam. Pokazała nam jakim ciężkim i niebezpiecznym jest praca górnika. Mówi nam też, że warto czasem zasmakować innego życia, nie bać się dużych zmian, dać się ponieść sytuacji. Zmiana nie zawsze oznacza coś złego. Z dala od domu można znaleźć szczęście, ludzi którzy nas pokochają takimi jakimi jesteśmy. Szybka, przyjemna, zabawna, czarująca lektura i polecam ją każdemu. To była moja pierwsza przeczytana książka tej autorki ale na pewno nie ostatnia. Jak wszystkie są tak świetne jak ta to biorę w ciemno. Jeśli lubicie lekkie, zabawne, niewymagające, nie przesłodzone pozycję to tę na pewno musicie przeczytać . https://www.instagram.com/p/B9hVOayhjQs/?igshid=1j1y3irk8y7cp

Daria to młoda bizneswoman, która prowadzi idealne życie. Ma narzeczonego, apartament w centrum Warszawy oraz pracę, którą uwielbia. Gdy jej szef niespodziewanie wysyła ją na półroczną delegację na Śląsk, dziewczyna nie jest zadowolona. Szczególnie gdy odkrywa, że nie będzie mieszkała w ekskluzywnym hotelu, tylko w domku u pewnej starszej pani. W dodatku jej sąsiad Artur, przystojny górnik, okazuje się niezłym ziółkiem i na każdym kroku uciera nosa Darii. A ona nie pozostaje mu dłużna… Nie do końca wiem, co mam myśleć o tej książce. Z jednej strony była naprawdę fajna. Lekka, przyjemna, w sam raz na jeden czy dwa wieczory po ciężkim dniu. Czasami się uśmiechnęłam, czasami wzruszyłam, kibicowałam głównej bohaterce, a końcówka okazała się naprawdę ciekawa. Ale z drugiej… Niestety książka okazała się dla mnie bardzo przewidywalna, bo już na początku domyśliłam się praktycznie każdego zwrotu akcji, przez co absolutnie nic mnie w niej nie zaskoczyło. No i dość mocno denerwował mnie sposób przedstawienia głównej bohaterki. Daria pracowała w firmie, w której zajmowała naprawdę wysoką pozycję, więc wywnioskowałam, że to inteligentna i bystra dziewczyna. I czasami rzeczywiście wydawała się taka być. Ale już na kolejnej stronie zastanawiała się, po co mężczyźni na Śląsku malują oczy (tak, chodziło jej o resztki kopalnianego brudu na twarzach niektórych górników). Serio? Nie wspomnę już o niektórych głupich akcjach, których dopuściła się bohaterka. Czasami naprawdę bywały momenty, w których łapałam się za głowę. Ta książka nie jest wybitna, ale ma też swoja zalety. Jedną z nich jest niewątpliwie Jadzia, sympatyczna starsza pani, u której zatrzymała się Daria. Pomijając już fakt, że jej historia strasznie mnie wzruszyła, to babka była po prostu przeurocza. Szczególnie z tą jej gwarą! Autorka zna się na rzeczy, więc naprawdę ciekawie przedstawiła realia pracy górników i niebezpieczeństwa wiążące się w tym zawodem. Nie czytałam nigdy książki, która zahaczałaby o taką tematykę, więc cieszę się, że dzięki tej powieści mogłam dowiedzieć się czegoś nowego! Plusem było też dla mnie to, że relacja między bohaterami, czyli tak naprawdę główny wątek tej książki, została przedstawiona naprawdę zabawnie. Oczywiście jak dla mnie „uczucie” pojawiło się między nimi za szybko, ale podobała mi się ich rywalizacja, wzajemne złośliwości i dogryzanie sobie, a to wszystko podszyte nutą pożądania. Jeśli przymknie się oko na niektóre głupie akcje czy stereotypowe zachowania, to tę książkę czyta się naprawdę przyjemnie. W fajny sposób przypomina, że wygląd czy pieniądze nie mają w życiu aż takiego znaczenia jak druga osoba. To nie jest książka, która natychmiast musi trafić na waszą listę must-read, ale jeśli przypadkiem wpadnie wam w ręce, to dajcie jej szansę. Nie spodziewajcie się fajerwerków i szokujących zwrotów akcji, to spędzicie z nią naprawdę miłe chwile.

“Nie pomyślałabym, że tak bliskie dusze odnajdę tak daleko. Ale przecież czasami kręte są ścieżki życia”. Daria jest prawą ręką szefa w dużej firmie. Ma wszystko co tylko młoda kobieta może sobie wymarzyć czyli dobrą pracę, narzeczonego, apartament i wyrozumiałego szefa. Więc bardzo duże jest jej zdziwienie kiedy szef wysyła ją w delegację na Śląsk, aż na pół roku. Na miejscu okazuje się, że tym razem nie będzie mieszkać w luksusowym hotelu, a na obrzeżach miasta u starszej pani. Daria jest przerażona z centrum wielkiego miasta trafia na obrzeża innego, o wiele mniejszego. Pewnego dnia poznaje przystojnego sąsiada czyli Artura. Mężczyzna jest górnikiem, który uważa ją za “wielką panią z miasta”. Daria pomimo tego że trafia w całkiem nowe środowisko, które zdecydowanie różni się od tego, do którego jest przyzwyczajona. Jednak dziewczyna nie poddaje się i próbuje się odnaleźć. Artur ma za sobą trudną przeszłość, teraz mieszka z bratem i pracuje w kopalni. Daria jest dla niego zarozumiała dziewczyną z miasta w szpilkach. Natomiast dla Darii Artur jest jedynie ciężko pracującym górnikiem. Oboje myślą stereotypami. Czy pozwolą sobie poznać się nawzajem? “Tam gdzie diabeł mówi dobranoc” to lekki romans idealny na jeden wieczór. Autorka dostaje ode mnie dużego plusa za stworzenie Pani Jadzi ciepłej, wesołej gospodyni u której mieszka Daria. Jak dla mnie bardzo ciekawe było umieszczenie akcji na Śląsku i pokazanie tamtejszych okolic i codziennej pracy górników.

Ależ to była świetna historia! ❤ Od samego początku dałam się porwać stylowi autorki i ani się nie obejrzałam, a już połowa książki była za mną! 😁 A ile się przy niej naśmiałam, to moje! 😂 Jestem totalnie zauroczona! Świetny, cierpki humor, ciekawi bohaterowie (takiego górnika to ja bym chciała!😍) i mnóstwo komicznych sytuacji (jak np. pytanie o ulicę - no śmiałam się do łez! Typowa ja😂😂 też bym nie zauważyła!)... wszystko to sprawiło, że nie mogłam się od niej oderwać. I nawet nie chciałam! 😁 Albo śmiałam się w głos, albo cały czas uśmiechałam się pod nosem. Dodajmy do tego bardzo przyjemną, lekką, realistyczną i w miarę nieprzesłodzoną historię miłosną i mamy sukces murowany! 😊 Daria to kobieta sukcesu, Warszawianka. Artur to z kolei charyzmatyczny górnik ze Śląska. Ona przyzwyczajona jest raczej do luksusów i dużego miasta. Przeżywa nie mały szok, kiedy ląduje na tzw. zadupiu (ale nie takim całkiem zabitym dechami!). Jest tu cicho i spokojnie, choć sąsiedzki monitoring na bieżąco czuwa nad prawidłowym przebiegiem każdej ploteczki😂 Jej zabawny (i nieco kompromitujący) przyjazd do Rybnika to dopiero początek przygód, jakie ją tu czekają! 😊 Bardzo podobała mi się ta książka! Pełna prostoty, dobrego humoru, najważniejszych wartości, a nawet wzruszająca! Oczywiście - jak to romans, jest przewidywalna i powiela znajome schematy, ale tym razem zupełnie mi to nie przeszkadzało 😊 Jeśli macie ochotę na lekką, niewymagającą lekturę na jeden lub dwa wieczory, to gorąco Wam ją polecam! 😊 Ja sama chętnie przeczytałabym ją jeszcze raz! Pani Jadzia to złoto ❤

Kiedy tylko zobaczyłam opis tej książki, wiedziałam, że będę musieć ją przeczytać. Przede wszystkim skusiło mnie miejsce akcji na Śląsku, które jest mi dobrze znane, w końcu wychowywałam się i mieszkałam przez 20 lat w miejscowości obok. Do tego temat górnictwa, który jest mi dobrze znany, całe męskie pokolenie mojej rodziny to górnicy. Więc nie pozostało mi nic innego jak sięgnąć po tę powieść. Daria to kobieta, która wie jak kierować biznesem i nie boi się kolejnych wyzwań. Mieszka w Warszawie, gdzie ma narzeczonego i dobrze płatną pracę. Ale pewnego dnia jej szef oznajmia jej, że wysyła ją na pół roku w delegację na Śląsk do Rybnika. Niechętnie, ale w końcu się zgadza. Jakież jest jej zdziwienie, kiedy na miejscu zamiast hotelu zastaje dom ze starszą i ciepłą kobietą w środku. No i do tego pojawia się irytujący, a zarazem interesujący sąsiad Artur, który jest górnikiem. Jej życie będzie całkowicie inne niż w Warszawie, ale czy zdoła się przyzwyczaić? Cóż, muszę przyznać, że nie do końca spodziewałam się tego po tej książce. Zabrakło mi tutaj przedstawienia miejscowości, w której w większości dzieje się akcja. Liczyłam, że wspólnie z bohaterami odbędę niejednokrotnie podróż do wspomnień z własnego życia, do miejsc znanych mi w Rybniku. Niestety miejscowość z tej strony nie została przedstawiona. A szkoda. Bohaterowie wykreowani przez autorkę są niezwykle ciekawymi postaciami. Daria to wybuchowa, wydawałoby się twardo stąpająca po ziemi dziewczyna, która wie czego chce od życia, ale tak naprawdę w środku jest krucha. Artur to przystojny mężczyzna, który ma dobre serce, ale potrafi mieć również i cięty język. Na niezwykłą kreację zasługuje pani Jadzia, kobieta z sercem na dłoni. Kobieta obok której nie sposób przejść obojętnie. Takich ludzi jak ona brakuje na tym świecie. Daria i Artur stanowią niezwykłą mieszankę wybuchową. Strasznie podobały mi się ich wspólne przekomarzania, tutaj Weronika Tomala sprawiła, że uśmiech nie schodził mi z twarzy. Momentami pękałam ze śmiechu, ale przede wszystkim dobrze się przy tym bawiłam i w sumie chyba nie tylko ja, gdyż nasi bohaterowie również. Niewątpliwie było czuć więź, a może uczucie jakie między nimi pojawiło się już od pierwszego spotkania. Czasem spotykamy w naszym życiu jakąś osobę, która przyciąga nas do siebie niczym magnes, a my nie możemy nic na to poradzić. Uczucia stają się silniejsze niż rozum, któremu nie sposób się oprzeć. Ale podobno nic nie dzieje się bez przyczyny. Między młodymi rodzi się piękne uczucie, tylko, że związek oparty na kłamstwie nie zawsze wróży szczęśliwe zakończenie. Czy zatem naszym bohaterom się uda? Podoba mi się, że w książce poniekąd został poruszony temat górnictwa. Sama mając w domu tatę, dziadka, dwóch wujków, a później i brata górnika, wiem co oznacza ta praca. Wiem, jak każda wiadomość o jakiejś tragedii, tam na dole pod ziemią potrafi wzbudzać lęk, obawę i niepewność. Kiedy jesteś w domu, a tu nagle w wiadomościach pokazują wiadomość o nieszczęściu w kopalni, twoje serce na moment zamiera. Myśli krążą wokół bliskich, którzy tam pracują, czy akurat nie było ich w pracy. I może niektórym, którzy tak naprawdę nie mają pojęcia o tym zawodzie, wydaje się, że to praca jak praca. Ale czy chociaż raz zdawali sobie sprawę, że jeśli tam na dole coś się stanie, oni nie mają drogi ucieczki. Nie mogą wyjść przez drzwi, czy też wyskoczyć przez okno, by się ratować. To niebezpieczna praca, którą jak pisze autorka, trzeba mieć we krwi. Całość napisana jest prostym i lekkim w odbiorze językiem. Czyta się szybko, są momenty, które rozbawiają nas do łez, ale są też i takie, które wyzwalają całą gamę emocji. Tak, emocje są tutaj gwarantowane, czułam je na własnym ciele. Pomysł na romans ciekawy, nie ma tu nic przerysowanego, naciąganego. Życie dwójki bohaterów w całkiem różnych światach, którzy spotykają się na swojej drodze i w sobie zakochują. Autorka jednak nie ułatwia im życia, zrzucając zarówno na bohaterów jak i na nas wielką bombę. Powieść intryguje i pokazuje, że miłość, może nas spotkać nawet tam, gdzie diabeł mówi dobranoc. A przy okazji uczy nas, że kłamstwo ma krótkie nogi i zawsze wychodzi na jaw. Podobał mi się również zabieg wprowadzenia gwary śląskiej do książki. Głównie posługuje się nią Pani Jadzia. Aczkolwiek nie do końca jestem przekonana, czy gwara zawsze była dobrze przedstawiona. Sama wychowałam się na Śląsku i w rodzinie, gdzie tata i brat mówią gwarą, a czasem odniosłam wrażenie, że niektóre wyrazy u nas inaczej się wypowiadało. "Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc to lekki i przyjemny romans z biznesmenką i górnikiem w tle. Historia, która wciąga już od pierwszych stron, przyjemnie wypełniając nasz wolny czas. Czytanie tej książki było dla mnie przyjemnością, mam nadzieję, że tak będzie i w waszym przypadku. Jeśli lubicie takie historie, zachęcam do przeczytania."

IG- inia.recenzja //// BLOG- iniarecenzuje.wordpress.com //// FB- @inia.recenzuje Jak już zapewne wiecie czasem lubię przeczytać romans, ale nie pełen lukru i odrealnionej sytuacji. Tylko z odrobiną pikanterii i charakteru, ale też nie erotyk. Książka, którą Wam dziś prezentuję właśnie jest taka, do tego pełna humoru, ale i ważnych prawd. Pełna stereotypów, które niestety nadal decydują o postrzeganiu osób czy sytuacji, które spotykają nas w życiu. Daria, główna bohaterka to kobieta sukcesu. Niestety od samego początku nie polubiłam jej, ale po pewnym czasie zmieniła swoje zachowanie i została zaakceptowana ;). Warszawianka, zarozumiała czy pewna siebie, to już każdy sam zadecyduje. Adrenalina motywuję ją do działania, praca to jej główny cel wżyciu, a duże miasto to jej żywioł i tam czuje się najlepiej. Niespodziewanie szef wysyła ją do Rybnika, na półroczną delegację, by tam dopilnowała pracę nad nową linią produkcyjną. Dziewczyna jest wściekła, ale nie ma wyjścia. Uznaje, że wyjazd będzie dobrym momentem, by przemyśleć pewne sprawy związane z jej związkiem, w którym ostatnio nie układa się. Będąc na śląsku, poznaje Artura, młodego górnika, który ku zdziwieniu Darii, nie jest nieśmiałym, małomiasteczkowym chłopakiem. Pewny siebie mężczyzna jest zaintrygowany dziewczyną. Pozwala sobie na wiele złośliwości wobec niej. Ale w głębi serca odczuwa przerażenie, bo zakochuje się w niej. Brzmi słodko, ale tak nie jest. Przewidywalna, ale dobra historia, ucząca pokory. Życie jest krótkie i bardzo kruche, nie warto podążać za ideałem, który nie istnieje.