Tak cię straciłam (okładka miękka)

Na początku książka wydawała mi się nudna ale jednak szybko się do niej przekonałam po tym jak akcja zaczął się zagęszczać ... Książka naprawdę wciąga i zaskakuje. Polecam każdemu :)

Narodziny dziecka to wyjątkowy czas. Całe dotychczasowe życie stopniowo się zmienia i wszystko podporządkowujesz małej istotce, która przyszła na świat. Wydawałoby się, że Susan była szczęśliwą, kochającą mamą, więc kiedy wszyscy twierdzą, że zabiła swojego synka nie może to do niej dotrzeć. Jednak wszystkie dowody wskazują na nią, a ona nie jest w stanie sobie przypomnieć co się wydarzyło. Wyrok jest jednoznaczny i kobieta zostaje skazana. Kiedy po kilku latach wychodzi na wolność chce zacząć wszystko od nowa, więc zmienia tożsamość. Jednak przeszłość do niej wraca, bowiem znajduje zdjęcie chłopca, który być może jest jej synem. Wszystko co wydawało się prawdą, w którą zaczęłaś wierzyć nagle rozpada się jak domek z kart. Wracają do Ciebie pewne strzępy wydarzeń i zaczynasz na nowo zastanawiać się co wydarzyło się kilka lat temu. Czy jest jakaś szansa na to, że Twój syn żyje? Zrobisz wszystko, aby dociec prawdy, bowiem za dużo czasu minęło, aby kolejny raz dać się wplątać w sytuację bez wyjścia. "Tak Cię straciłam" to rewelacyjny thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu od pierwszych stron. Książka, która uzależnia i trudno ją odłożyć choćby na chwilę. Świetny pomysł na historię, która gwarantuje mnóstwo emocji. Lektura, w której nic do końca nie jest pewne, a kiedy wydaje Ci się, że coś podejrzewasz autorka doskonale potrafi zmylić przez co kompletnie tracisz orientacje. Historia kochającej matki, która z dnia na dzień traci wszystko, gdyż dowody wskazują na nią. Kiedy nie wiesz co się przydarzyło, jak możesz się bronić? Jesteś w stanie zaufać osobom wokół siebie, gdyż myślisz, że chcą Twojego dobra, a tak naprawdę zależy im tylko na własnym interesie. Interesująca, zaskakująca lektura, którą świetnie się czyta. Polecam każdemu, kto szuka dobrych wrażeń.

Dzieciobójczyni czy ofiara? Kiedy stajesz się matką, chcesz chronić swoje dziecko i robisz wszystko, aby zadbać o jego bezpieczeństwo. Wydaje się to tak oczywiste, że często nie jesteśmy nawet w stanie, pomyśleć o tym, by mogło być inaczej. Niestety, w życiu tak naprawdę niczego nie możemy brać za pewnik. Przekonała się o tym główna bohaterka najnowszej książki Jenny Blackhurst „Tak cię straciłam” - Susan. Gdy na świat przychodzi jej synek Dylan, nic nie jest takie, jakie miało być. Młoda mama popada w depresję poporodową, a kiedy już bodźce ze świata zewnętrznego trafiają do jej świadomości, dociera do niej coś, co zmienia jej życie w piekło. Wszyscy wokoło twierdzą, że z zimną krwią zabiła swoje własne zaledwie trzymiesięczne dziecko. Susan nie pamięta niczego z tamtejszych wydarzeń. Po prostu wierzy w to, co mówią jej policja, lekarze i mąż. Dźwigając na barkach piętno dzieciobójczyni, kobieta zostaje skazana na roczny pobyt w szpitalu psychiatrycznym oraz trzyletnią karę pozbawienia wolności. W momencie, kiedy my czytelnicy wkraczamy w życie bohaterki, jej pobyt w więzieniu dobiega końca, a ona sama, choć nigdy nie potrafiła do końca pogodzić się z tym, co zrobiła, stara się, na tyle, na ile to możliwe rozpocząć nowy etap w swoim życiu. Powrót do funkcjonowania na wolności nie jest łatwy i nasza bohaterka doskonale zdaje sobie z tego sprawę, dlatego postanawia całkowicie odciąć się od dawnego życia. Zmienia nie tylko miejsce zamieszkania, ale i tożsamość, mając nadzieję, że to pomoże jej pozostać anonimową. Tym bardziej że do starego życia, nie ma po co wracać. Mąż nigdy jej nie wybaczy, a ojcu, który wspierał ją w całej drodze przez piekło, przez które, przeszła, nie potrafi spojrzeć w oczy. Z pomocą kuratora i poznanej w więzieniu przyjaciółki wszystko zaczyna się powoli układać, ale niestety względny spokój, który zapanował w życiu kobiety, nie trwa zbyt długo. Nagle przeszłość ponownie domaga się uwagi. Tajemnicza przesyłka, która w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach trafia do Susan, wywraca jej kruchy świat do góry nogami, bowiem wszystko wskazuje na to, że to, w co do tej pory wierzyła, może okazać się kłamstwem. Ktoś, kto przysłał jej tajemniczą kopertę ze zdjęciem chłopca, sugeruje, że Dylan żyje, a ona jest niewinna. Czy jest to tylko okrutny żart ze strony kogoś, kto mimo usilnych starań kobiety, by nikt nie kojarzę jej ze zdarzeniami, które miały miejsce cztery lata wcześniej, zdołał poznać jej przeszłość, czy rzeczywiście prawda? Tego oczywiście za wszelką cenę, będzie chciała dowiedzieć się matka dziecka. Zachęcam Was do tego, abyście wspólnie z główną bohaterką zaangażowali się w proces dążenia do prawdy, ponieważ, jak się przekonacie, wraz z tą trudną sprawą, zaczną wychodzić na jaw inne, nieznane dotąd Susan fakty z życia bliskiej jej osoby, o której dotychczas była przekonana, że wie wszystko. „Tak cię straciłam” to przyjmujący, trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej strony thriller psychologiczny, w którym autorka doskonale połączyła ze sobą płaszczyznę społeczną i obyczajową. Bohaterka opisanej na kartach książki historii, doskonale wie, jak społeczeństwo traktuje takie osoby, jak ona, dlatego pierwsza myśl, jaka przychodzi jej do głowy, to to, że jednak ktoś zna jej przeszłość i zrobi wszystko, by o niej nie zapomniała. A może nawet, chce wymierzyć jej jedyną, w jego mniemaniu słuszną karę. Czy życie Susan Jest w niebezpieczeństwie? Oczywiście, ode mnie tego się nie dowiecie, dlatego sięgnijcie koniecznie po książkę. Teraz skupmy się przez chwilę na samej konstrukcji powieści, ponieważ czytając książkę, zapewne zgodzicie się ze mną, że dla całości historii, jest to element niezwykle znaczący. Otóż w przypadku tej książki, akcja dzieje się dwutorowo. Czytamy o wydarzeniach, które miały miejsce cztery lata temu oraz o tym, co dzieje się obecnie, jak również o przyszłości, cofając się do zdarzeń rozpoczynających się w roku 1987. Muszę przyznać, że początkowo, zupełnie nie mogłam zrozumieć, czemu owa dwutorowość akcji ma służyć i jaki związek wydarzenia z lat 90-tych mogą mieć z tym, co przeżyła Sudan. Natomiast, kiedy już wszystko zaczęło układać się w jedną całość, a te, wydawałoby się niemające ze sobą nic wspólnego wątki, zaczęły się uzupełniać, byłam naprawdę pełna podziwu i uznania dla pomysłowości autorki i jestem pewna, że Wy również będziecie pod wrażeniem. A samo zakończenie sprawi, że nie będziecie mogli uwierzyć w to, co właśnie przeczytaliście. Ja sama po poznaniu zakończenia, którego nawet przez chwilę się nie domyślałam, miałam nieodpartą ochotę, by zacząć czytać wszystko jeszcze raz. Nie możemy również pominąć bez słowa kreacji bohaterów, którzy są bardzo wyraziści i autentyczni. Każda postać, nawet drugoplanowa jest w tej historii po coś, nie stanowi zbędnego tła, a ma do wykonania swoje zadanie, które w mniejszym, lub większym stopniu dopełnia całości historii. Blog Kocie czytanie.

"MATKA Z DEPRESJĄ POPORODOWĄ SKAZANA NA 6 LAT" "ZABÓJCZYNI WŁASNEGO DZIECKA MÓWI: NIE PAMIĘTAM" Susan niegdyś została oskarżona o zabicie swego trzymiesięcznego syna Dylana. Najgorsze jest to, że... nic nie pamięta. Po odbyciu kary i wyjściu ze szpitala psychiatrycznego postanawia zacząć swoje życie od nowa. Zmienia tożsamość, zamieszkuje z dala od dawnych znajomych i pracuje jako wolontariuszka. Niestety... ktoś po raz kolejny postanawia zakłócić jej dotychczasowe życie i podrzuca tajemniczą przesyłkę. Wszystko wskazuje na to, że być może jej syn żyje. A co, jeśli wszyscy kłamią? Genialny, trzymający w napięciu thriller, w którym nie można narzekać na nudę. Co chwilę autorka odkrywa przed nami nowe sekrety, które wzbudzają większą ciekawość i chęć poznania zakończenia całej historii. Uwielbiam, gdy autor książek miesza teraźniejszość z przeszłością, a ta książka właśnie mi to zapewniła! W "Tak cię straciłam" głównym tematem jest morderstwo małego dziecka, którego (prawdopodobnie) dopuściła się jego własna matka. Mamy tutaj również wątek z lat '90, który ma bardzo duże znaczenie dla całego zabójstwa. Wszystko to krok po kroku doprowadza do wyjaśnienia i odkrycia prawdy. No właśnie, zakończenie... Jak dla mnie trochę przekombinowane, myślę, że raczej nikt na to nie wpadł :D. Chylę czoła dla głównej bohaterki, która po mimo tego, co ją spotkało w przeszłości za nic w świecie nie chciała odpuścić i posiadała w sobie sporo determinacji, aby dowieść swojej niewinności. Genialny thriller psychologiczny, który zaskoczy niejednego czytelnika! Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Po trzech latach spędzonych w szpitalu psychiatrycznym Susan odzyskuje wolność i próbuje ułożyć sobie życie z nową tożsamością. Przeszłość powraca jednak do niej szybciej niż podejrzewała i zmusza ją do odkrycia całej prawdy o zabójstwie jej synka. Kto tak naprawdę stoi za tą zbrodnią ? A może kobieta oszalała i nie potrafi przyznać się do winy ? Jakie sekrety kryją się w przeszłości bohaterów ? Koniecznie przekonajcie się sami ! "Tak Cię straciłam" to druga książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać. Akcja książki opiera się na dwóch, z pozoru zupełnie różnych historiach, przedstawianych naprzemiennie. Jedna z nich rozgrywa się obecnie, druga natomiast to opis wydarzeń, które miały miejsce około 25 lat temu. Po dłuższej chwili obie historie zaczynają nabierać jednak wspólnych elementów a poszczególne wskazówki ukladają się w logiczną całość i pozwalają odkryć skrywane przez lata sekrety. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie a rozwiązanie zagadki zaskoczyło i przyprawiło o deszczyk emocji. To historia pełna tajemnic i niedopowiedzeń będących źródłem wielu niepotrzebnych emocji. Z pozoru prosta historia okazuje się mieć drugie podłoże, które wprowadza nas w bezwzględny świat pełen  brutalności, władzy, pieniędzy i wiążący się z długo skrywanymi urazami. Okazuje się, że nasze czyny z przeszłości mogą mieć wpływ na teraźniejsze życie a krzywdy wyrządzone przed wieloma laty nigdy nie zostają zapomniane. Zachecam Was więc do lektury najnowszej książki Jenny Blackhurst i czekam na Wasze opinie.

#Takcięstraciłam Jenny Blackhurst @wydawnictwoalbatros Opuściłam mury zakładu psychiatrycznego z nową tożsamością. Wszystkim mówię, że jestem Emma Cartwright, chociaż nie tak dawno jak cztery lata temu byłam kimś innym - Susan Webster. Kobietą , która nie musiała się martwić o pieniądze, mój mąż Mark dobrze zarabiał w branży IT – nowa sukienka ? Proszę bardzo, nie będę ubierać czegoś dwa razy… Pragnęliśmy z Markiem powiększyć rodzinę , pomogło nam in vitro, cieszyłam się każdym dniem będąc w stanie błogosławionym. Ludzie mówią, że moje problemy zaczęły się już wtedy, gdy nie doświadczyłam narodzin naszego synka. Dylan przyszedł na świat przez cesarskie cięcie. Nie mogłam się pogodzić z tym faktem, że najpierw nie było mi dane zajść w ciąże, a potem naturalnie urodzić. Jednak chwila szoku minęła i pokochałam te maleństwo. Owszem miewałam chwilę słabości jak każda początkująca matka…nie raz pragnęłam, żeby mały przestał płakać, zniknął… Nie pamiętam wydarzeń z tamtego feralnego dnia, obudziłam się nieprzytomna w szpitalu, gdzie czekała na mnie policja… Dowiedziałam się, że udusiłam poduszką moje kochane maleństwo, zostałam dzieciobójczynią , chociaż trudno w to uwierzyć nic z tego nie pamiętam - diagnoza depresja poporodowa. Pewno dnia otrzymałam list bez pieczęci pocztowej, to co znalazłam w środku zasiało ziarno nadziei , było tam zdjęcie chłopca …mojego chłopca. Krótko potem do drzwi zapukał mężczyzna – Nick, tylko on może mi pomóc. Czy jestem na to gotowa – nie dowiem się jak nie spróbuję, nikt nie mówił że będzie łatwo. Może istnieje jakaś szansa, że Dylan żyje ? Może wszyscy dookoła się mylą, a ja nie zwariowałam do reszty. Gdzieś w głębi mnie czai się iskierka, że to wszystko się nie wydarzyło… „ Tak cię straciłam” to książka, która cały czas trzyma w napięciu. Dwutorowość prowadzonej fabuły pozwala nam zajrzeć w głąb innej historii. Świetna psychologiczna kreacja postaci. Zakończenie zwala z nóg…Jeżeli jesteście przygotowani na mocną dawkę emocji, to pozycja odpowiednia dla Was… Dziękuję wydawnictwo albatros za egzemplarz.

Po 4 latach, Susam Webster wychodzi na wolność po odbyciu kary pozbawienia wolności za zamordowanie swojego 3 miesięcznego synka Dylana. Wkrótce dostaje zdjęcie przedstawiające chłopca w wieku, w którym byłoby jej dziecko. W kobiecie budzi się nadzieja, że jej syn żyje, a ostatnie lata były jednym wielkim kłamstwem. "Tak Cię straciłam" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jenny Blackhurst. Widziałam wiele pozytywnych opinii jej poprzednich książek, więc z podekscytowaniem sięgnęłam po wydaną na początku kwietnia przez Wydawnictwo Albatros świeżynkę. To zdecydowanie jedna z pozycji, od których nie sposób się oderwać. Mamy tutaj thriller doskonały, który zaciekawił mnie od pierwszych stron, a żaden rozdział nie pozwolił na nawet chwilowy zastój czytelniczego zapału czy nudę. Wartka akcja, krótkie rozdziały, w których przeplatają się wydarzenia z teraźniejszości i przeszłości to zdecydowanie przepis na zatrzymanie mnie przy książce na dłużej. Bohaterowie byli dobrze wykreowani, nie odsłaniali od razu wszystkich swoich kart, więc mogłam powoli odkrywać ich tajemnice. Autorka porusza także poważny problem depresji poporodowej, który często jest zamiatany pod dywan. Zakończenie wbiło mnie w fotel. Było być może trochę zbyt przekombinowane (na co mogę przymknąć oko😉), ale wzbudziło we mnie wiele różnych emocji, a to dla mnie bardzo ważne w thrillerach. Podsumowując, "Tak Cię straciłam" to świetna książka, która dostarczyła mi wiele rozrywki na kilka wieczorów. Z przyjemnością sięgnę po inne książki tej autorki!

Po 4 latach, Susam Webster wychodzi na wolność po odbyciu kary pozbawienia wolności za zamordowanie swojego 3 miesięcznego synka Dylana. Wkrótce dostaje zdjęcie przedstawiające chłopca w wieku, w którym byłoby jej dziecko. W kobiecie budzi się nadzieja, że jej syn żyje, a ostatnie lata były jednym wielkim kłamstwem. "Tak Cię straciłam" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jenny Blackhurst. Widziałam wiele pozytywnych opinii jej poprzednich książek, więc z podekscytowaniem sięgnęłam po wydaną na początku kwietnia przez Wydawnictwo Albatros świeżynkę. To zdecydowanie jedna z pozycji, od których nie sposób się oderwać. Mamy tutaj thriller doskonały, który zaciekawił mnie od pierwszych stron, a żaden rozdział nie pozwolił na nawet chwilowy zastój czytelniczego zapału czy nudę. Wartka akcja, krótkie rozdziały, w których przeplatają się wydarzenia z teraźniejszości i przeszłości to zdecydowanie przepis na zatrzymanie mnie przy książce na dłużej. Bohaterowie byli dobrze wykreowani, nie odsłaniali od razu wszystkich swoich kart, więc mogłam powoli odkrywać ich tajemnice. Autorka porusza także poważny problem depresji poporodowej, który często jest zamiatany pod dywan. Zakończenie wbiło mnie w fotel. Było być może trochę zbyt przekombinowane (na co mogę przymknąć oko😉), ale wzbudziło we mnie wiele różnych emocji, a to dla mnie bardzo ważne w thrillerach. Podsumowując, "Tak Cię straciłam" to świetna książka, która dostarczyła mi wiele rozrywki na kilka wieczorów. Z przyjemnością sięgnę po inne książki tej autorki!

"MATKA Z DEPRESJĄ POPORODOWĄ SKAZANA NA 6 LAT" "ZABÓJCZYNI WŁASNEGO DZIECKA MÓWI: NIE PAMIĘTAM" Susan niegdyś została oskarżona o zabicie swego trzymiesięcznego syna Dylana. Najgorsze jest to, że... nic nie pamięta. Po odbyciu kary i wyjściu ze szpitala psychiatrycznego postanawia zacząć swoje życie od nowa. Zmienia tożsamość, zamieszkuje z dala od dawnych znajomych i pracuje jako wolontariuszka. Niestety... ktoś po raz kolejny postanawia zakłócić jej dotychczasowe życie i podrzuca tajemniczą przesyłkę. Wszystko wskazuje na to, że być może jej syn żyje. A co, jeśli wszyscy kłamią? Genialny, trzymający w napięciu thriller, w którym nie można narzekać na nudę. Co chwilę autorka odkrywa przed nami nowe sekrety, które wzbudzają większą ciekawość i chęć poznania zakończenia całej historii. Uwielbiam, gdy autor książek miesza teraźniejszość z przeszłością, a ta książka właśnie mi to zapewniła! W "Tak cię straciłam" głównym tematem jest morderstwo małego dziecka, którego (prawdopodobnie) dopuściła się jego własna matka. Mamy tutaj również wątek z lat '90, który ma bardzo duże znaczenie dla całego zabójstwa. Wszystko to krok po kroku doprowadza do wyjaśnienia i odkrycia prawdy. No właśnie, zakończenie... Jak dla mnie trochę przekombinowane, myślę, że raczej nikt na to nie wpadł :D. Chylę czoła dla głównej bohaterki, która po mimo tego, co ją spotkało w przeszłości za nic w świecie nie chciała odpuścić i posiadała w sobie sporo determinacji, aby dowieść swojej niewinności. Genialny thriller psychologiczny, który zaskoczy niejednego czytelnika! Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Po rewelacyjnej książce ,,Czarownice nie płoną" wiedziałam, że jeszcze spotkam się z twórczością Jenny Blackhurst. Informacja, że Wydawnictwo Albatros wyda debiutancki thriller autorki, bardzo mnie ucieszyła i nie mogłam się doczekać kiedy książka, trafi do moich rąk. Już sam początek mnie zaciekawił do tego stopnia, że po pierwszym wspólnym wieczorze, odłożyłam książkę, będąc w połowie. Autorka posługiwała się mocnym wątkiem jakim jest depresja poporodowa, która w porę niezdiagnozowana, może doprowadzić do tragicznych wydarzeń. Susan - Emma, po narodzinach Dylana zatraciła się w nowej rzeczywistości, zagubiła się. Jeden wieczór, zmienił jej życie w piekło. To był najmocniejszy moment książki, który najbardziej mnie poruszył. Pewnie na mój odbiór wpływa fakt, że sama jestem matką... Autorka świetnie wykreowała postać głównej bohaterki, towarzysząc jej, można zaobserwować, jej zmianę. Ona nie dowierzała, że mogła zabić własne dziecko. Wątpiła w to. Czuła, że coś jest nie tak. Jaka była prawda, to już musicie sami się przekonać, naprawdę warto. Autorka stopniuje napięcie, przeplata wspomnienia z przeszłości z teraźniejszością, powodując, że z ogromną ciekawością, czekałam na dalszy rozwój wydarzeń. A dzieje się bardzo dużo. Im więcej wypływa faktów, nowych poszlak tym bardziej zaczynamy dostrzegać rzeczy, które wcześniej umykały. Zakończenie mnie zaskoczyło, aż ciarki przeszły mnie po plecach. ,,Tak cię straciłam" to kawał dobrze skonstruowanej książki z wciągającą fabułą od pierwszych stron. Poruszająca ważne wątki obyczajowe oraz społeczne. Ukazująca jak błędy popełnione w przeszłości mają wpływ na nasze dotychczasowe życie. Konsekwencje naszych czynów nie tylko niszczą nas ale dosięgają również naszych bliskich. Thriller, który trzyma w napięciu, a zakończenie doprowadza do dreszczy całego ciała. Bardzo dobrze spędzony czas! Polecam!