Tak cię straciłam (okładka miękka)

Nie można się oderwać, niesamowite napięcie , ,uzależniające .

Książka ciekawsza od poprzedniej przeczytanej przeze mnie książki danej autorki "czarownice nie płoną " co prawda na początku historia nie wciąga jednak po około 150 stronach akcja nabiera tempa i nie można oderwać z niej oczu aż do zakończenia.

Bardzo dobra książka. Czytając zastanawiasz się co się wydarzyło, kto, co i jak. Trzyma w napięciu. Gorąco polecam!

"Tak cię straciłam" to moje 3 spotkanie z twórczością dosyć lubianej przeze mnie Jenny Blackhurst. Ale czy był to udany debiut? Cóż, podczas czytania towarzyszyło mi nieznikające uczucie obojętności, nie mogłam wkręcić się w fabułę i jedynie scena (SPOILER!) z oskórowanym kotem zdołała mnie poruszyć. Nie zrozumcie mnie źle - to nie jest jakiś wyjątkowo słabo napisany thriller. Czytałam gorsze. Niemniej ciekawie zaczyna się robić dopiero w okolicy 54 rozdziału z 65 (jeśli wliczymy w to epilog). Zabrakło mi solidnego budowania napięcia, ale przede wszystkim zabrakło mi scen z pobytu Susan w Oakdale. Te które były w żaden sposób nie wyczerpywały tematu szpitala psychiatrycznego i były potraktowane pobieżnie, by nie powiedzieć: po macoszemu. Szybko też zorientowałam się kim był Szekspir, a kim mężczyzna podający się za Nicka. Za to niewątpliwym atutem jest dwutorowość narracji. Przez część fabuły prowadzi nas sama Susan/Emma, a przez pozostałą retrospekcje dotyczące różnych istotnych osób zamieszczanych w sprawę z małym Dylanem.

Super napisana, wciąga bez opamiętania. Fabuła super. Bardzo polecam

Rewelacja! Świetnie napisana książka do końca trzyma w napięciu

Z wielką przyjemnością mogę Wam zaprezentować książkę, która zawędrowała na moją półkę książek wartych uwagi. “Tak cię straciłam” autorstwa Jenny Blackhurst, jest tak samo dobra, a może nawet i lepsza, jak jej znakomite “Czarownice nie płoną”. To naprawdę dobra literatura, którą mogę podciągnąć pod kryminał/thriller – kto co woli. Fabuła trzyma w napięciu długi czas, wciąga jak wir w rzece. Nie da się tej książki zamknąć i zapomnieć, że miało się ją w ręku. “Tak cię straciłam” to historia Emmy, która odsiedziała wyrok za zabójstwo swojego maleńkiego synka. Zabójstwo miało być popełnione na skutek depresji poporodowej i potwornego zmęczenia obowiązkami młodej mamy. Emma naprawdę miała dość sytuacji, ale czy swojego dziecka również? Tak twierdził prokurator, sędzia i psychiatra, który badał kobietę po zabójstwie. Ona sama nic nie pamięta, nie ma więc nic na swoją obronę. Pewnego dnia, po wyjściu z więzienia, kobieta pod zmienionym nazwiskiem osiedla się w niewielkiej miejscowości, ale i tam dopada ją mroczna przeszłość. Rozpoczyna się poszukiwanie prawdy – wartka akcja, która wciąga i zaskakuje. Dzieje się dużo, ale czytelnik zanurza się w tych wszystkich wydarzeniach, bo aż chce się rozwikłać zagadkę. Po drodze pojawiają się nowe fakty, które nie tylko odkrywają mistyfikację z przeszłości, ale wyjaśniają przy okazji kilka innych, ponurych wydarzeń. Cała recenzja w naszym serwisie W Roli Mamy https://wrolimamy.pl/recenzja/tak-cie-stracilam-recenzja-swietnej-ksiazki/

Rewelacja

Klimat stworzony przez Blackhurst umiejętnie podsyca cały suspens omawianej powieści. Tak cię straciłam może nie trzyma w napięciu 24/7, ale zdecydowanie powoduje dreszczyk emocji. Nie przeszkadza to, że zarówno śmierć dziecka, jak i resocjalizację oraz bujną, ale zapomnianą przeszłość bohaterów już widzieliśmy w dziesiątkach innych tego typu książek – tutaj jest to ograne w profesjonalny i niebanalny – zazwyczaj – sposób. Niestety, o ile autorka innowacyjnie przeprowadza główną bohaterkę przez zatrzęsienie tajemnic, bardziej sztampowego finału niż ten który mieliśmy okazję tutaj ujrzeć – nie zobaczymy, ponieważ zakończenie sprawia wrażenie mało odkrywczego czy nowatorskiego. Szkoda, zwłaszcza przy tak interesująco poprowadzonej akcji. Tak cię straciłam to dobra książka sensacyjna. Nie wybitna, miejscami nielogiczna, ale dobrze skonstruowana na pewno znajdzie uznanie wśród wielbicieli literatury tego typu. http://kulturacja.pl/2019/06/tak-cie-stracilam-jenny-blackhurst-recenzja/

Na początku czytania chciałam zrezygnować, trudno mi się było wciągnąć, wiele różnych postaci, akcja w różnym czasie. Jednak po kilkudziesięciu stronach nie sposób się było oderwać aż do samego końca. Warta polecenia!