Tabu (okładka miękka)

Po sukcesie debiutanckim kryminałem „Terapeutka” Bernadeta Prandzioch powraca również w wielkim stylu. „Tabu” to powieść kryminalna, która zachwyca już od pierwszych stron. Elektryzująca fabuła i niepowtarzalny klimat jaki stworzyła Autorka powodują, iż nie oderwiemy się od tej książki ani na chwilę. I jedno jest pewne „Tabu” utrzymuje wysoki poziom napięcia, tak jak było to w przypadku pierwszej książki. Tym razem Pani Bernadeta przenosi nas z Górnego Śląska do Węgorzewa, tajemniczego i mrocznego miasteczka na Mazurach. To tutaj, Zygmunt Milewski, po odsiedzeniu wyroku dwudziestu pięciu lat został umieszczony w zakładzie psychiatrycznym. Pewnego dnia mężczyzna podejmuje próbę samobójczą. Wówczas Wiktor Janosz dąży do poznania prawdy na temat pacjenta. Wraz z pomocą znajomego policjanta oraz młodej dziennikarki Judyty Sochy otwierają tajemnicze karty z przeszłości, które dla niejednego mieszkańca tej małej wioski są tematem tabu. Mimo społecznego oporu mężczyzna nie poddaje się. Odnajduje pewien sekretny ślad, który wiedzie go do czasów przeszłości Węgorzewa-Angerburga. Mężczyzna trafia na ważne fakty z życia miasta w czasach przed i powojennych. Jakie tajemnice skrywa to małe miasteczko? Co takiego dla jego mieszkańców jest tematem tabu? Jaki wpływ owe wydarzenia miały na los Zygmunta Milewskiego? Czy aby mężczyzna jest winny zbrodni sprzed lat? Jeśli nie, to kogo krył i gdzie znajdują się akta zbrodni? Komu zależało na ukryciu prawdy? Czy Wiktor Janosz zdoła ją odkryć i uczynić zadość sprawiedliwości? Czy zdoła on zburzyć mur milczenia? Jedno jest pewne „Tabu” to książka, której nie można przemilczeć. Bernadeta Prandzioch stworzyła ciekawą historię, a forma przekazu powoduje, że chętnie wnikamy w tę fabułę. I nie tylko kwestia wątków kryminalnych przyciąga naszą uwagę. Pani Bernadeta w książce umieściła również interesujące fakty historyczne, które warto poznać, mimo iż, nie zapisały się w naszej historii dumnymi zgłoskami. To, co przyciąga mnie do twórczości Bernadety Prandzioch to bez wątpienia klimat tajemniczości, który wyzwala emocjonujące dreszcze. Wówczas mam wrażenie wyjątkowej aury, która otacza mnie od pierwszej do ostatniej strony. „Tabu” to książka przemyślana, idealnie skonstruowana w każdym detalu. Dzięki temu lektura tej powieści to sama przyjemność nawet dla najbardziej wymagających miłośników gatunku. Zdecydowanie polecam. I jeśli jeszcze nie sięgnęliście do książek Pani Bernadety Prandzioch, to najwyższy czas to zmienić. Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Dom Wydawniczy Rebis https://www.rebis.com.pl/. http://www.czyt-nik.pl/recenzje/tabu-tej-ksiazki-nie-mozna-przemilczec/

Tabu to słowo które, mam wrażenie, zawsze budzi zaciekawienie, wręcz niezdrową fascynację. Jeśli coś jest tematem „tabu” dla innych wydaje się bardziej intrygujące, bardziej tajemnicze, gdyż ludzie, wbrew pozorom, lubią wiedzieć o innych wszystko, lubią rozkoszować się ploteczkami i doszukiwać się sensacji. Ot, taka ludzka natura. Cóż może być bardziej pociągającego niż wszechobecna zmowa milczenia? Właśnie w takie sidła wpadł główny bohater książki „Tabu”. Skrywający kilka powodów odejścia z pracy, z zagadkową przeszłością, zjawia się w niewielkiej miejscowości na Mazurach, by jako lekarz psychiatra pracować w miejskim szpitalu psychiatrycznym. Wyobcowany i obgadywany budzi ciekawość mieszkańców, którzy traktują go z lekkim dystansem, co skutkuje zawiązaniem nikłych przyjaźni z miejscowymi. Samotny w codziennym życiu, napędzany wyrzutami sumienia, całkowicie poświęca się pracy i zaczyna się interesować przypadkiem jednego z pacjentów, dochodząc do wniosków, że ów może być przetrzymywany w szpitalu wbrew swojej woli. Jaka jest prawda? Wiktor Janosz rozpoczyna prywatne śledztwo wraz z pomocą garstki przyjaciół. Im bardziej zagłębia się w przeszłość, tym na większą ścianę milczenia trafia. Z czasem odkrywa coraz więcej dziwnych powiązań prowadzących do układów politycznych i powojennej przeszłości Węgorzewa. Czy uda mu się wyjaśnić tajemniczą zagadkę? Czego się dowie? Książka już jakiś czas temu wpadła mi w oko i zaciekawiła swoim tytułem. Nie mniej wciąż na każdym kroku spotykam się z niepewnością co do niej, wielu z Was sceptycznie podchodzi do tej pozycji i zastanawia się czy po nią sięgnąć. Szczerze Was rozumiem, gdyż sama miałam takie wątpliwości, autorka była mi kompletnie nieznana, a opinii o samej książce było wtedy jeszcze niewiele. Tymczasem chcę Wam powiedzieć, że w najśmielszych oczekiwaniach, sięgając po nią nie spodziewałam się takiej dobrej historii! Świetnie napisana, ją się dosłownie pochłania! Wątki psychologiczne przeplatają się z kryminalno-sensacyjnymi, do tego dochodzą aspekty polityczne i rysy historyczne. Wszystko to sprawia, że jest bardziej ciekawie, tajemniczo, a przed nami piętrzą się coraz to nowe zagadki, które chcemy rozwiązać. Coraz więcej pytań, coraz więcej niepewności. Czego chcieć więcej od książki, która ma zaskakiwać, budzić napięcie i intrygować? To jest jedna z lepszych książek tego typu, jakie ostatnio czytałam. Szczerze ją Wam polecam! https://instagram.com/czytelniczy.sad

Musze powiedzieć, że historia przedstawiona w książce jest ciekawa i wciągająca. Mamy tutaj morderstwo sprzed lat, za które sprawca poniósł karę. Odsiedział swój wyrok i nie radząc sobie z rzeczywistością popadł w alkoholizm. Znalazł się w szpitalu psychiatrycznym, co dla wszystkich wydaje się zrozumiałe i właściwe. Nikt nie drąży sprawy, choć w toku śledztwa pojawiały się pewnego rodzaju niepokojące sytuacje. Podobało mi się śledztwo jakiego podejmuje się Wiktor Janosz. Powoli i dzięki pomocy kilku zaufanych osób, zbiera strzępki informacji, które ułożą się w spójną całość. Tym razem trudno nam znaleźć motyw i do końca nie wiemy jak naprawdę wyglądał przebieg morderstwa z przeszłości. Atmosfera niepokoju i poczucie niebezpieczeństwa rosnącego z każdą kolejną odkrytą zagadką, sprawiało, że od książki nie dało się oderwać. Dodatkowo autorka wplata w powieść powojenne losy miasteczka, co dodaje kolorytu całej historii. I choć z pozoru wydają się to zupełnie osobnym wątkiem, ma on jednak znaczący wpływ na rozwój wydarzeń. „Tabu” jest powieścią wielowątkową, której rozwiązanie objawi się nam w odpowiednim czasie. Czytelnik do samego końca nie jest pewny, jakie wydarzenia miały miejsce w Węgorzewie i czy śledztwo prowadzone przez Wiktora jest w ogóle potrzebne? Jest to powieść kryminalna łącząca w sobie czasy współczesne i nawiązująca do powojennej historii tego miasta. Przedstawiona opowieść wciąga, a kolejne odkrywane tajemnice niepokoją. Zdecydowanie jest to książka warta polecenia. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Dom Wydawniczy REBIS

Rewelacyjnie napisana, trzymająca w napięciu i ciągłym niepokoju, skrywająca tajemnicę sprzed prawie 40lat... tajemnicę, która decyduje o losach młodych wtedy ludzi... i która nie pozwala odłożyć książki "na potem". Z każdą kolejną stroną budzi ciekawość czytelnika i odkrywa kolejne elementy układanki. Rys historyczny, psychika ludzka, sprawa zabójstwa... to wszystko znajduje się właśnie w TABU, bo temat "tabu", to temat zamieciony pod dywan, który przez lata robił wiele złego, a który po latach obnaża prawdziwe twarze wpływowych ludzi. "Każde miasteczko ma swoje mroczne tajemnice"... Po "Terapuetce" sprzed 2 lat, Bernadeta Prandzioch znowu pokazuje, że WARTO sięgać po Jej twórczość! Warto sięgnąć po TABU!

Czytam dużo kryminałów. Kiedyś, żeby bawić się z Autorem w rozwiązywanie zagadek, dziś chyba większą uwagę zwracam na styl i klimat. W Tabu oczywiście zagadka jest, ale najbardziej przypadła mi do gustu świetnie oddana atmosfera miasteczka na moich ukochanych Mazurach. I właśnie za to największe brawa.

Dobry kryminał, którego akcja toczy się na Mazurach, w okolicach które dobrze znam, co dodatkowo wzbudziło moją ciekawość.

Rewelacyjna, czyta się z zapartym tchem, wciąga i trzyma w napięciu do samego końca.